Nang makita ang malamig na tingin at babala ni Harold, parang nasaktan si Karylle, pero agad siyang tumawa, "Alam mo naman ang totoo. Gusto ni Lola na magpunta ako, at siguradong gagawa siya ng paraan para mapapunta ka rin. Gusto lang niya tayong muling pagtagpuin, pero ngayon, pumunta si Lola sa J Temple at nakinig sa payo ni Master Fakong. Hindi na niya tayo pinipilit ngayon."Biglang nanikip ang dibdib ni Harold!Ngumiti si Karylle, "Kaya hindi kailangan mag-alala ni Mr. Sanbuelgo. Alam kong mabuti ang trato ni Lola sa akin. Hinding-hindi ko siya sasaktan. Makakaasa ka, hindi ako babalik sa bahay ng Sabuelgo maliban na lang kung talagang kinakailangan."Ang kamay ni Harold, na hindi hawak ang braso ni Karylle, ay napakuyom ng mahigpit, at bakas ang galit sa kanyang mga ugat sa noo. Sumunod na sandali, binitiwan niya ang kamay ni Karylle, "Mas mabuti nga ito!"Ngumiti si Karylle at walang sinabi. Lumakad siya papunta sa driver's seat ng sasakyan.Hindi na niya nilingon si Harold, is
Alam ni Nicole na tinatago ni Karylle ang kanyang pagkakakilanlan kaya hindi siya maaaring tawagin sa tunay niyang pangalan.Pero dahil sa lakas ng sigaw niya, napansin ito ng marami. Isa-isa silang tumingin sa direksyon niya at napansin ang isang matangkad na pigura.Tahimik lang si Karylle at hindi niya pinansin ang mga nakapaligid. Nang makita niya ang pagkaway ni Nicole, naglakad siya palapit.Napalipat ang tingin ni Jayme at napansin na isa na namang babae ito. Napatingin siya sa anak niyang si Christian, at kahit na... Wala siyang tutol na magkaroon ng mga babaeng kaibigan ang anak niya, pero bakit puro babae ang nakapaligid sa kanya?Wala bang mga lalaki?Ano bang klase ito?Medyo bumigat ang mukha ni Jayme, pero dahil sanay siya sa business world, hindi niya ito pinakita sa iba.Hindi nagtagal, nakalapit si Karylle at ngumiti sa kanila, "Ang aga niyo."Napansin ni Christian ang malaking pagbabago sa hitsura ni Karylle. Bagama't nag-iba ang itsura niya, nananatiling hindi nagba
Umupo rin si Roxanne, pinagmamasdan ang mag-ama na naglalakad pa rin palayo. Natawa siya, "Baka mapagalitan siya."“Siguradong…”Sa mga sandaling iyon, nadala na ni Jayme si Christian sa isang lugar na walang tao. Mabigat ang ekspresyon niya, at sa wakas nailabas niya ang mga salita na kanina pa niya pinipigilan, “Nababaliw ka ba?! Alam mo ba ang ginagawa mo? Ginawa ko ang lahat para i-prepare ka para maging head ng Ji Group. Naiintindihan ko kung hindi ka makahanap ng mahusay na race driver, pero bakit babae ang kinuha mo para lang madagdagan ang tao?! Christian, ito ba ang sinasabi mong sorpresa mo sa tatay mo?”Malinaw na hindi ito sorpresa kundi kahihiyan! Ano na lang ang sasabihin ng mga tao tungkol sa kanya sa hinaharap?!Alam na ni Christian ang magiging reaksyon ng ama niya, kaya ngumiti lang siya, “Dad, hindi mo ba talaga pinagkakatiwalaan ang anak mo?”Natigilan si Jayme, hindi agad nakaimik, pero sa isip niya, kaya ba talaga ng batang iyon?Ang pagmamaneho ng race car ay na
Pumikit si Jayme, tila pinipigilan ang mga magulong emosyon niya—dapat siyang magtiwala sa anak niya.Sa pagkadesperado, tumango siya, “Tara na, sana hindi mo niloloko ang tatay mo.”Sa tono nito, ramdam ang kalaliman ng pagkabigo, at kahit si Christian napansin ang bahagyang pagkadismaya ng kanyang ama, na para bang nararamdaman nitong ang araw na ito ay nakatadhana para sa pagkatalo.Ngumiti lang si Christian at hindi na nagbigay ng paliwanag, nagpatuloy na lang sa paglalakad pabalik kasama ang ama.Pagbalik nila sa upuan, naupo ang mag-ama, pero halata kay Jayme ang hindi magandang pakiramdam, nanatiling tahimik ito at nakikita sa mukha ang lahat ng nararamdaman.Si Christian naman, hindi rin nagsalita sa ama, bagkus, patuloy lang na nakikipagkwentuhan kay Karylle at sa iba pa, at tuloy pa rin ang masayang kwentuhan at tawanan ng apat, ngunit hindi rin naman nila pinabayaan ang presensya ni Jayme kaya hindi sila masyadong nagpapakita ng kabastusan.Dumadaan ang oras nang dahan-daha
“Ako na! Exciting! Sa totoo lang, bihirang magkasabay sa isang event ang dalawang ‘yan, at lagi silang magkatunggali kaya siguradong magiging interesting ito!”Maraming tao ang nagulat at hindi napigilang pag-usapan ang nangyayari.“Grabe, ang pagsasama nilang dalawa ay patunay kung gaano kahalaga ang karerang ito!”“Syempre naman! Ang karera ay hindi ang highlight, kundi ang susunod na proyekto.”Sina Harold at ang iba pa ay hindi marinig ang bulungan ng mga tao. Tumingin lang si Harold kay Alexander, at dahil siya lang ang naroon ngayon, parang biglang nakaramdam ng kaginhawaan si Harold.“Nandito si Mr. Handel?”“Pati si Mr. Sanbuelgo ay dumating, paano naman ako mawawala?” May ngiti sa labi ni Alexander.Walang reaksyon si Harold at hindi na sumagot pa.Maraming mga tao ang nakatingin sa direksyon nila, naghahanap ng pagkakataong makausap sila, at may ilan pang gustong mag-anyaya na maupo sila.Pero nakaayos na ang mga upuan ng lahat, at naghanda na rin ng mga pangalan ang organiz
“Tumakas siya!” Nilingon siya ni Nicole at ipinakita ang inis sa mukha, hindi siya pinansin.Biglang nag-iba ang itsura ng lalaki. “Nakakainis!”Kung hindi lang dahil sa bagay na iyon, hindi siya makikipagkulitan sa asawa ng lalaking iyon!Hindi napigilan ni Karylle ang matawa, bahagya siyang natawa. “Ikaw talaga, wala kang preno magsalita, ang daming tao dito.”Kaagad na bumaling ang tingin ni Harold at napansin ang natural na pagiging elegante ni Karylle na kahit anong pilit itago ay halata pa rin.Pati si Alexander na nasa ilang upuan ang layo, napatingin din sa kanilang direksyon. Mukhang naging curious din siya kay Karylle.Maraming tao ang hindi sinasadyang mapatingin kina Alexander at Harold, ngunit hindi sila makapagsalita, at medyo naiinggit sila kay Jayme na tila napapabayaan sa gitna ng lahat.Patuloy ang pagtakbo ng oras, at heto na, simula na ng karera.May lumapit na sa gitna hawak ang mikropono. Sa harap ng mga nakatingin na mata ng lahat, ngumiti ang host at bahagyang
“Siguro naman, walang problema kung mag-practice lang.”“Oo… kung gusto mo talagang mag-practice, basta mag-sign up ka, bakit mo kailangang mag-represent para sa laban ng mga Ji?”“Nag-represent ba siya? Wala namang nagsabi na siya ang representative, baka kilala lang nila ang isa’t isa?”Naging usap-usapan ito ng lahat.Tiningnan din siya ni Harold, pakiramdam niya may kakaibang nararamdaman sa dibdib niya, parang lalong nagiging malinaw ang kutob niya, pero patuloy niya itong itinanggi.Tumayo na si Roy, ngunit napansin niyang hindi siya pinapansin ni Harold, kaya biglang sumimangot ito, “Ako na nga ang lalaban para sa'yo, pero takot ka pa rin? Ano ba kasi…"Hindi pa siya tapos magsalita nang mapansin niya ang likod ni Karylle, at nagbago ang expression niya, “Nakakainis! Siya ‘yun!!”Binalingan siya ni Harold, bahagyang kunot ang noo. “Ano bang sinasabi mo?”Umupo si Roy nang biglaan, may bigat sa mukha niya, “Hindi ko siya kaya. No’ng una kong nakita ang mukha niya, parang familiar
At ganito nga ang dalawa, lahat ito ay dahil nakita nila ang babae na biglang tumayo, at saka nag-usap tungkol dito.Ano ba talagang nangyari, at ano ang nangyari sa babaeng iyon?Ayaw ni Alexander na lumapit, kaya nanatili lang siya sa upuan niya.Pagkatapos tumayo ni Karylle ayon sa serial number, may isang pigura sa likod niya, at noong maramdaman niya ang pamilyar na presensya, napalingon siya. Hindi niya inaasahan na si Harold ang makikita niya! Nagulat siya at bumuka ang mga mata. Siya mismo ang sasabak?Tinitigan din siya ni Harold, at napakalakas ng presensya niya—ang malamig niyang mga mata ay walang bakas ng emosyon.May bahagyang pangungutya sa mga mata ni Karylle. Bigla siyang tumalikod, gusto niyang kunin ang kanyang cellphone at magkunwaring busy, pero natakot siyang baka makilala ni Harold ang cellphone niya, kaya nanatili na lang siyang nakatayo nang hindi gumagalaw.Habang nakayuko siya, isang maliit na itim na nunal sa likod ng kanyang earlobe ang nakita ni Harold, at
Sa pagkakataong ito, hindi na naisipan ni Karylle na umupo sa likod. Diretso siyang umupo sa passenger seat sa unahan.Bahagyang dumilim ang mukha ni Harold, pero wala siyang sinabi.Mahaba ang biyahe ngayon, kaya pagkapasok pa lang ni Karylle sa kotse ay pumikit na siya para subukang matulog.Ngunit ilang saglit lang, nag-vibrate ang kanyang cellphone. Binuksan niya ang Telegram.May group chat iyon nila ni Nicole at ni Roxanne.Nicole: En, kasama mo ba ngayon si Harold?Napakunot ang noo ni Karylle. May nakakita na naman ba sa amin at ipinost online?Karylle: Oo, bakit?Roxanne: Bakit kayo magkasama? Work ba?Karylle: Oo, pupunta kami ngayon sa Rosen Bridge. May kailangan lang asikasuhin.Roxanne: Rosen Bridge? Ang layo niyan ah. Kayo lang dalawa?Nicole: Putik! Totoo nga! Hindi pala ako niloko ng hayop na 'yon!Kasunod nito, nag-send pa si Nicole ng picture na halatang may inis na caption.Roxanne: ???Karylle: ???Karylle: Kasama rin si Bobbie, FYI.Patuloy lang sa pagta-
Nagsimulang ilapag ng mga waiter ang mga pagkain sa mesa. Dahil naka-reserve na ito ni Bobbie bago pa man sila dumating, puwede na agad silang kumain pagkaupo.Pagbalik ni Bobbie matapos i-park ang sasakyan, agad niyang napansin ang seating arrangement nila. Napahinto siya at saglit na natigilan.Bigla niyang naisip, Aba, parang ayoko nang lumapit.Kabisado na niya ang mood ni Mr. Sanbuelgo. Sa tingin pa lang niya, alam niyang ayaw na ayaw ng boss niya na makisalo siya sa upuan ngayon. Ramdam niyang pinipigilan pa nito ang sarili.Pero bago pa siya makapagdesisyon kung babalik na lang siya sa sasakyan o tuluyan nang lalapit, nagsalita agad si Roy—na para bang palaging sabik sa gulo at hindi natatakot sa drama.“Bobbie, halika na! Umupo ka na, mabilis lang 'to. Kain lang tapos alis agad, time is tight and the task is heavy!” nakangising sabi nito.Napabuntong-hininga si Bobbie. Aba, kung hindi ba naman ako iniipit nito...Malinaw na si Roy ay nagpapasaya lang at sadyang ginagatungan an
Sa kabila ng lahat, nanatiling mabigat ang loob ni Karylle.Ang Rosen Bridge ay hindi ganoon kalapit. Bagama’t nasa loob pa rin ito ng Lungsod B, matatagpuan ito sa isang maliit na lalawigan na kailangan pang tawirin mula sa isang urban area papunta sa isa pa.Ibig sabihin, kung aalis sila sa hapon, malamang ay gabi na bago matapos ang inspeksyon, at posibleng kailanganin pa nilang mag-overnight doon.Dahil dito, naramdaman ni Karylle ang isang hindi maipaliwanag na inis.Pero dahil ito ay tungkol sa trabaho at bahagi ng kanyang tungkulin, wala siyang magawa kundi lunukin ang nararamdaman. Hindi siya pwedeng magpadala sa emosyon o ihalo ang personal sa propesyonal. Kapag ginawa niya iyon, tiyak na iisipin ng iba na isa siyang maliit at pihikang tao. Sa kasalukuyang kalagayan niya—na pilit bumabangon muli para makuha muli ang kontrol sa Granle—hindi siya puwedeng magkaroon ng kahit kaunting kapintasan.Lalo na ngayong ang proyektong ito kasama si Harold ay isa sa pinakamahalaga sa kany
Itinutok ni Harold ang kanyang mata kay Karylle, kahit hindi siya nagsalita, ramdam pa rin ni Karylle ang matinding ironiya sa mga mata nito.Hindi pinansin ni Karylle si Harold at sa halip ay tumingin siya sa namumuno ng planning department na nagsalita."Ba't ninyo gustong magpalit ng trabaho?" tanong ni Karylle.Agad na sumagot ang head ng planning department, "Ganito po kasi, magkaibang mga kalakasan ng bawat isa, at ang cooperation plan po ay nagbago, kaya't pinili namin ang mga posisyon na akma sa amin."Isang matalim na tingin mula kay Harold ang tumama sa manager ng planning department, at malamig niyang tanong, "Ano ang resulta?"Dali-daling tumingin ang manager kay Karylle, hindi niya kayang tumingin kay Harold. Nang makita niyang nakasimangot si Karylle, agad siyang kinabahan.Naku!Pumait ang kanyang pakiramdam. Akala niya na ang mga pagbabago ay makakatulong para magustuhan siya ni Karylle at Harold, pero ngayon, parang napaglaruan lang siya ng sarili niyang kakulangan at
Napakunot ang noo ni Adeliya. “Alam ko,” maikli niyang sagot.Ayaw na sana niyang magtiwala sa taong iyon, pero hindi na rin niya kayang maghintay pa.Nang makita ni Andrea na naging mas mahinahon na si Adeliya, tumango ito. “Sige, hintayin na lang muna natin ang balita. Pag naayos na ang lahat, makakalabas na tayo agad ng ospital.”Tumango si Adeliya. “Hmm.”Mabilis lumipas ang araw, pero hindi alam kung ilang tao ang hindi nakatulog nang maayos.Si Karylle, ilang ulit nagising sa kalagitnaan ng gabi. Halatang hindi maganda ang lagay niya, at kung wala siyang alarm kinabukasan, siguradong malalate siya.Nang lumabas si Nicole sa kwarto, nadatnan niya si Karylle na kakatapos lang sa banyo. Ngumiti siya at kinawayan ito, “Morning, baby~”Pinilit ngumiti ni Karylle. “Morning. Mauna ka na maghilamos, ako na maghahanda ng breakfast.”Umiling si Nicole habang pinapakita ang hawak niyang cellphone. “No need, I already ordered. Papadeliver ko na lang.”Tumango si Karylle. “Okay, sige, mag-ay
"Mukhang gano'n na nga." Walang pag-aalinlangang sabi ni Jerianne, habang ang kanyang mga mata ay naglalaman ng malalim na pag-unawa. "Kung may ganitong tensyon sa lumang mansyon ng Sabuelgo family, malamang maraming hindi pagkakaunawaan at tampuhan sina Harold at Karylle."Napakagat-labi si Reyna, hindi alam kung ano ang sasabihin.Hinila siya ni Jerianne palapit at niyakap. "Anak, huwag mong pilitin ang sarili mong mag-isip ng kung anu-ano. Kung kaya mong ipaglaban, ipaglaban mo. Pero kung hindi na talaga kaya, matutong bumitaw. Yung paulit-ulit kang nasasaktan pero ayaw mong pakawalan—hindi ikaw 'yon. At ayokong mas lalo ka pang masaktan."Nanginginig ang mga labi ni Reyna, at dama niyang pati ang ina niya ay gusto na siyang sumuko.Pero hindi niya kaya.Napakabuting lalaki ni Harold...Sa isip niya, si Harold pa rin ang laman—ang pagiging maayos nitong tingnan, ang diretsong kilos, ang tapang, at ang matikas nitong tindig.Hindi niya matanggal sa isipan ang lalaki. Ang bigat ng pa
Napatawa si Karylle sa sinabi ni Nicole. “Grabe ka, hindi naman lahat ng lalaki ay scumbag. Marami pa rin diyan ang matinong tao.”Napabuntong-hininga si Nicole. “Well, sa panahon ngayon? Ilan ba talaga ang kagaya ni Christian? Sabihin mo nga, gaano karami sa kanila ang totoong maaasahan?”Biglang naging kumplikado ang tingin ni Karylle. Tahimik lang siyang napatingin sa malayo, pinipigil ang sarili. Hindi siya sumagot, bagkus ay pinagdikit lang niya ang mga labi at ibinaling ang tingin.Napansin agad ni Nicole ang pagbabago ng mood ng kaibigan. Parang nalamlam na naman si Karylle. Agad siyang natauhan—mukhang hindi niya dapat binanggit si Christian. Alam niyang may matinding guilt si Karylle kay Christian, lalo na’t may utang na loob ito sa lalaki.“Ay, sige na nga, huwag na natin pag-usapan ‘yan. Manood na lang tayo ng TV, gusto mo?” alok ni Nicole, pilit binabago ang tema ng usapan.Tumango si Karylle. “Sige.”Sa totoo lang, wala talaga siyang gana manood, pero dahil kay Nicole na
Hindi nagsalita si Harold, bagkus pinili niyang manahimik habang mariing pinipigil ang anumang emosyon.Ngunit kahit wala siyang sinabi, ramdam pa rin ng lahat ang bumabalot na lamig sa kanyang paligid, lalo na sa mga mata niyang tila nagyeyelong titig. Kitang-kita—masama ang timpla niya.Lalong nataranta si Lady Jessa, “Karylle, ikaw...”Nabitin ang sasabihin niya, tila nag-aalangan kung dapat pa ba siyang magsalita. Wala na siyang nadugtong pa.Sa kabilang banda, si Karylle ay medyo kalmado na rin sa mga sandaling iyon. Pinilit niyang ngumiti, at mahinahong nagsalita, “Grandma, huwag ka nang mag-alala sa akin. I'm really okay.”“Paano naman ako ‘di mag-aalala, Karylle? Kita mo naman ang sarili mo. Kung gusto mo, bumalik ka na dito. Sabihan mo si Roy na ibalik ka muna. Palalabasin ko na yang batang ‘yon—tayo muna ang mag-usap bilang apo’t lola, okay?”Bahagyang tumango si Karylle. “Grandma, okay lang po talaga ako. May mga kailangang asikasuhin sa trabaho. Pupunta na lang po ako sa i
At gaya ng inaasahan, agad na tumigil si Karylle nang marinig ang sinabi ni Roy.Mabilis niyang ipinarada ang sasakyan sa tabi ng kalsada, malapit kay Karylle. Bumaba ng bahagya ang bintana at tumingin siya sa dalaga. “Si lola lang kasi ang nag-aalala talaga,” paliwanag niya. “Ayaw niyang mapabayaan ka, kaya pinakiusapan niya akong sunduin ka. Please, sakay ka na. Kung hindi ka sasama, lalo lang siyang mag-aalala.”Hindi agad nagsalita si Karylle. Kunot ang noo niyang tumingin sa loob ng sasakyan, at nang masigurong si Roy lang talaga ang laman niyon, bahagyang lumuwag ang ekspresyon niya.Pero tumanggi pa rin siya. Maingat at malamig ang boses niya nang magsalita, “Sabihin mo na lang kay lola na sinundo mo ako at nakauwi na ako. Hindi ko na ikukuwento ‘to.”