When his mom left the room, he never fell asleep easily. The thoughts his mother shared to him started bothering him this time. Marahil tama nga ang mommy niya. Kailangan na niyang gumalaw nang kusa kesa sa maghintay.
Besides, that's what guys usually do, right? Kung siya man ang gagawa ng first move, hindi iyon malaking issue kasi iyon naman talaga ang dapat niyang gawin, ang maghanap hangga't magkaroon siya ng nobya.
Nang mga sumunod na araw, isa-isang kinumusta ni Kurt ang mga dating kaibigan. Karamihan sa kanila ay mga babae. Para sa kanya, oras na siguro para pagtuunan ng pansin ang buhay pag-ibig niya. Kung hindi lang talaga dahil sa mama niya, hindi pa niya makikita na dapat na pala siyang malagay sa tahimik.
Most of his girl friends are missing the old Kurt that they knew that's why they are delighted when he's scheduling dates for most of them in some meals of the day. He admitted, he had a lot of fun meeting several of them.
Isa na dito ang matalik niyang kaibigan simula pa noong highschool sila. Niyakap agad siya nito nang makita siya.
"I missed you so much Kurt!"
"I missed you too, Leila, How have you been? How's life going, by the way?" He took a sip from his cup of coffee and looked at his childhood sweetheart casually. The girl smiled back but that smile eventually faded when she started to talk to him.
"Eto, sa sobrang tagal ng paghihintay ko sa'yo, nakapag-asawa na ako." Tipid niyang sagot. She even frowned in a joking manner. Hindi napigilan ni Kurt ang tawa niya sa isinagot sa kanya ni Leila.
"What?! Did I hear it right? C'mon, you missed me too much that you don't have time to joke around." He sounded not very convinced yet. Napakunot noo pa si Kurt sa nabalitaan niya.
Looking at her dear friend, her body, figure and charm never changed for the past five years. Sobrang ganda pa rin ni Leila. Ni hindi nagbago ang pangangatawan niya. She's still possess that "University queen" title because of her looks and the way she handles herself.
"Please tell me you're not serious when you said that..."
She looked at him as she took a calm, deep breath. She smiled before words could escape her lips.
"Yep. I got married in the U.S. It was a private ceremony because my husband is a businessman. Sorry, I never even got the chance to invite most of our colleagues. We both agreed that it should be simple because of the time constraint. As a matter of fact, he was able to have some business deals three days after our wedding in a different city ." She confessed.
"Kahit ako na sobrang close sa'yo, hindi ko nga alam eh." Mahinang sagot ni Kurt na parang ayaw pa niyang paniwalaan ang nangyari.
"Believe me. We kept it private as much as possible. Siguro nawalan na nang malaking time talaga at preparation to announce it to everybody we knew."
"Sayang. Sana nakadalo man lang ako," He said as he smiled while scratching his head.
"Gosh, you're a slowpoke! Way back then, I had a crush on you but you're too busy to even look at me." Natatawang biro ni Leila at napahampas pa ng mahina sa braso ni Kurt.
"How will I know? Nahihiya akong lumapit sa'yo noon. Ang alam ko, wala na akong pag-asa dahil hindi bumababa sa sampu ang mga nanliligaw sa'yo. Ikaw kaya ang pinakamaganda sa University natin. Heto nga oh, this is the first time that I ever talked to you this long." He pointed his wristwatch for emphasis. Leila can't help but smile.
"Well, lagi namang nasa huli ang pagsisisi, hindi ba?" She jokingly included sarcasm on it.
"Thank you for your time, Lei. I really appreciate it. I hope your husband will not mind if you date some of your guy friends whenever you're here for vacation." Sakto namang dumating ang order nilang steak at isa-isang inilagay iyon ng waiter sa harap nila.
"He doesn't mind. He's mature enough to understand that his dear wife is too beautiful to have a lot of guy friends."
"That's good to hear."
"Confident naman 'yun na siya lang ang mahal ko. Sa kanya lang ako pumayag na magpakasal, noh." Napatawa pa ito ng marahan. Ramdam naman ni Kurt na mahal nga ni Leila ang asawa from the way her eyes glistened. She got that magical smile of being a contented and happy wife.
"Who's the lucky guy, then?"
"You knew Albert Adreano, right?" She asked her back. Kurt nodded, not leaving her gaze. Pakiramdam niya, kahit ang mata ni Leila ay nakangiti na rin.
"Yup, he's the only guy that's persistent through all these years I'm glad he's the one for you." Kung ikumpra naman sa mga nakarelasyon ni Leila, kay Albert lang ito may tiwala. Him and his pure intentions to his friend.
"Aaaww, Kurt. Thank you. Hindi nga ako nagkamali sa kanya. He's too understanding and patient. I can't believe he's able to handle everything of me." She gave him a satisfied and fulfilled look. Kurt can able to see it through her eyes.
"Ikaw? May maswerteng babae na ba?"
"You always know it's Jenna." He instantly answered as she grinned.
"But that's your dog! What a coincidence! Kaparehas din ng pangalan ng aso mo ang girl friend mo ngayon?"
"Jenna is my dog, you're right about that. Girlfriend? How I wish I'll meet her soon, too." Natawa na naman si Leila sabay iling.
"That's just too silly of you!" Sinabayan pa ni Leila ang pasimple nitong hampas sa braso niya.
"Sinasabi ko lang naman ang totoo kasi nagtatanong ka."
"Just don't rush, okay? You'll have the perfect one someday." She assured him with a wink.
"Thanks, Lei. We'd better eat. The food's getting cold now." They both enjoyed the food from that new restaurant that they've discovered. Isang oras pa ang lumipas at nagpaalam na rin si Leila sa kanya dahil may girl's night out din ito kasama ng mga business partners niya sa cosmetics business niya.
He was able to drive her to the hotel where Leila will stay for the rest of the day.
"I am so happy we got a chance to talk like this again. It seemed like yesterday once more." Leila said, her smile is beaming wide.
"Any time, dear. I know Albert won't mind if we meet again for a friendly chitchat, right?"
"Of course, basta daw next time kasama na siya." Natatawang sagot ni Leila.
"Sure, not a problem. I also wanted to congratulate him in person for having you at last."
"Thank you Kurt! Let's call it a day," Sagot ni Leila at hinalikan pa niya si Kurt sa magkabilang pisngi bago tuluyang pumasok sa elevator.
Hindi niya lubos maisip na nalulong na pala siya sa puro trabaho lang at nakalimutan na niyang kiligin at may kumukumusta sa kanya kung maganda ba ang naging takbo ng araw niya.
As of the moment, love for him means service to his fellowmen. Mas alam pa niya ang mga nababasa niya sa libro at ang mga ginagawa niya para gumaling ang mga maysakit na mga taong nagpapakonsulta sa kanya keysa sa mga babae.
For him, it is better to understand the nature of his work more than to understand the nature of women.
Marami na rin siyang naririnig na kumplikado raw ang intindihin ang mga ugali ng babae. Pabago-bago ng isip at ika nga, karamihan sa kanila ay hirap sa tinatawag nilang decision-making sa kahit anong bagay.
Napahiga siya sa kama niya sa loob ng kanyang kwarto. Sinubukan niyang magbasa ng libro pero 'nung mga oras na iyon palagay niya, walang may pumapasok sa isip niya. Pumakawala siya ng malalim na buntong hininga at inilagay ang libro sa bedside table niya. Nakatihaya siyang isinandal ang mga braso niya sa malambot na kama at ipinahinga rin niya ang ulo niya dito.
How he really wish one day, he'll find a girl who can match his personality. Hindi kasi siya katulad ng mga lalaking "show off" pagdating sa panunuyo sa mga babae. Mas gusto pa niyang kantahan o ipagluto ang magiging girlfriend niya keysa sa pumunta sa class na restaurant.
Kurt came from a well-to-do family. Ipinagpapasalamat niya sa Diyos na suportado siya ng pamilya niya sa kinuha niyang kurso. Being in a Med school is already no joke, most especially when it comes to expenses alone. Yet, Kurt lived a simple life. Studying hard was his hobby that he has no time for any type of entertainment or trend common guys are into.
Gusto niyang baguhin ang paniniwala ng ilang tao sa mga katulad nilang doktor. Na kung mayaman, ay hindi na alam kung paano makipagsalamuha sa mga mahihirap. Na kung galing ka sa mayamang angkan, ang tanging paglilingkuran mo na lang ay 'yung mga mayayaman din sa lipunan para makaipon pa ng limpak na pera.
He's not like that. He wanted to break that common myth doctors are into. He wanted to be known, not in a bad way but in a way that common people will be able to trust doctors and be very comfortable in approaching them even 24/7.
Nakatayo si Kurt sa balkonahe ng kwarto niya na tila nagmumuni-muni. Napaisip niyang bigla at pinanghinayangan kung bakit pa niya hiningi ang halos isang linggong pahinga mula sa trabaho niya. Pakiramdam niya tuloy ang tamad tamad na niya.For him, the coming three days are not getting productive anymore. Kung may espesyal na tao o nilalang na masaya dahil nasa bahay siya, it's his beloved dog, Jenna. Ramdam niya ang pagkasabik ng aso niya sa kanya at alam niyang natutuwa ito na naglalagi ang kanyang abalang amo sa bahay nitong mga nakaraang araw. Tinawag na naman niya ang aso niya at kaagad naman itong lumapit. Ang isa sa mga nakakatuwa at nagugustuhan niya sa aso niya ay 'yung pagiging pamilyar na nito sa kwarto niya.Sa tuwing papasok siya sa kwarto niya, nakasanayan na niyang makita ang aso niya sa bawat sulok ni
Pagkatapos niyang kumain ay kaagad naman siyang bumalik sa kwarto niya. Nang makita ni Jenna na tumayo na si Kurt, agad namang sumunod ito sa kanya. Hindi niya napigilang ngumiti at napabaling ang tingin sa alagang aso.“Come here, Jenna.” Mahina at palambing na tawag niya sa aso. Agad naman itong lumapit at parang sabik na sabik lagi sa atensiyon niya.“Whoa, easy babe.” Natatawang hinihimas ni Kurt ang ulo ng aso niya. Dinaganan kasi siya ni Jenna pagkarinig ng pangalan nito na tinatawag niya. She’s a golden retriever. Napakalambing at panay ang dila nito sa mukha ni Kurt. Napapikit na lang ito habang natatawa sa inasal ng alaga niyang aso.“Sana makahanap din ako ng babaeng kasing loyal mo, Jenna.” He cupped Jenna’s fa
Napakahigpit ng hawak niya sa kamay ko habang pinapahid ito sa tiyan ng tatay niya. "Tay, kamusta? Nagiging mabuti na ba ang pakiramdam mo?" Mula sa gaserang nakalapag sa mesa, nasaksihan ko mismo sa mukha niya ang bahid ng sobrang pag-aalala. Nanatili lang siyang nakapikit at ipinagpatuloy niya pa rin ang ginagawa niyang ritwal na sinasabi niya kanina pa. “Tama ba itong pinuntahan ko? I really hope I will not get into trouble after this.” Hindi ko mapigilang hindi pagpawisan. Everything feels creepy and weird at the same time. It’s even my first time doing all this stuff. Hindi ito ang kinagisnan kong paraan ng pagpapagaling ng isang maysakit. Even the medical practitioners do not condone this kind of practice in treating patients! "Oo anak, mukhang gumaan ang a
Nagpedal ako papuntang bahay kahit medyo ginagabi na ako. I am now wondering why I can't even feel that I am tired. It was my first time experiencing this exact feeling. I thought love-at-first-sight is only but an exaggeration but I was wrong.You can actually feel it deep within you when it really happens. Hindi pa rin maalis sa alaala ko ang maganda pero nakasimangot niyang mukha. Kahit nakarating na ako sa bungad ng gate namin, hindi ko pa rin mapigilang ngumiti. Ibang iba ang dating niya sa akin. Hindi ko na halos napansin ang mga nakapalibot sa akin nang mismong nailagay ko sa ayos ang aking bike."Oh my goodness my unico hijo, where have you been?" Magkasamang tili at sigaw ang bumungad sa akin pagkapasok ko sa main entrance ng bahay. I am approached by my mom's worried look. Halos mahulog naman ang puso ko sa gulat sa b
Matagal kong tiningnan ang kamay niya bago maintindihan ang ibig niyang sabihin. Nakangiti pa siya at mukha yatang nasa mood ngayon habang nakatingin din sa magiging reaksyon ko.Hindi nga niya nakalimutan ang ipinangako ko sa kanya kahapon. Napakamot ako sa ulo ko ng wala sa oras."Nasaan na?" Nakalahad pa rin ang kamay niya habang mabagal na lumalapit sa akin. Her happiness is somewhat obvious."Pasensya na pala kagabi ha. Nabigla lang ako, Darsie." Malambing niyang sabi at mahinang tinapik ang braso ko. Kulang na lang mabulunan ako ng sarili kong laway sa itinawag niya sa akin ngayon lang. Gusto kong matawa na ewan. Siya pa nga ba ang babaeng nakilala ko kagabi o iba na?"Darsie?""Daryo 'yan. Kaya lan
Heidi smiled sweetly. Iyong tipong kahit siguro sinong tao hindi kayang tanggihan ang ganyang klase ng ngiti. She looked so sincere it looked more true than fake.“Oh, I never mind at all, hija. You’re always welcome here in this house just like the old times.”“I am so glad to hear that, tita!” From what she heard from Kurt’s mom, she excitedly hugged her tight.“Well, I am just concerned about what your parents would say.”“They never mind, tita. They’re too busy with our businesses here and abroad. Hindi ko nga alam kung aware pa sila na may anak pa sila.” She comforted her by hugging her back and massaging her shoulders a bit.
Dumating na sa point ng buhay niya nasa pakiramdam niya, lahat sa buhay ay abot kamay na. Ang minsang pinangarap niyang matapos na kurso ay natapos din niya sa pagtatiyaga ng matagal.Finally, it was all his. The fame and name he wished to establish ten years ago. Naalala pa niya, noong teenage years niyagusto niya lang magingisangkilalang tao sa lipunan. Whatever course he would take, he wants to be successful. He took nursing as his first course. After he passed the licensure exams, he proceed to what he desired the most: to be a doctor. Luckily, nakamit naman niya kaya lang may malaki siyang pinuproblema: Napapag-iwanan na siya ng panahon pagdating sa mga babae.At the age of 27, he realized that he never entered any relationship just because of too much ambitions. Ni hindi nga siyanakipagf
At the age of 27, Kurt Samuel Lavapiez is already a well-known physician. Hindi niya taglay ang mestisong kagandahan sa isang lalaki. Hindi niya rin maikumpara ang sarili niya sa mga artistang lalaki. Sa katunayan, wala siyang kamukha sa kanila, pero may mga katangian siyang magugustuhan agad ng mga nakakasalamuha niya.He is fair complexioned, 5'9 in height and he is simple yet his smile stands out from the rest. Medyo singkit ang mata at matangos ang ilong. Hindi naman siya pahuhuli kung sa panlabas na anyo ang basehan. He has his own unique 'attractiveness' na nagugustuhan ng karamihan.Sa mga nakakakilala sa kanya, ang ugali niyang likas na mabait at mapagkumbaba sa iba ang nagpasikat sa hospital kung nasaan siya nagtatrabaho. Hindi siya mareklamo at kahit anong hirap at puyat sa trabaho, nakakaya niyang tiisin.
Heidi smiled sweetly. Iyong tipong kahit siguro sinong tao hindi kayang tanggihan ang ganyang klase ng ngiti. She looked so sincere it looked more true than fake.“Oh, I never mind at all, hija. You’re always welcome here in this house just like the old times.”“I am so glad to hear that, tita!” From what she heard from Kurt’s mom, she excitedly hugged her tight.“Well, I am just concerned about what your parents would say.”“They never mind, tita. They’re too busy with our businesses here and abroad. Hindi ko nga alam kung aware pa sila na may anak pa sila.” She comforted her by hugging her back and massaging her shoulders a bit.
Matagal kong tiningnan ang kamay niya bago maintindihan ang ibig niyang sabihin. Nakangiti pa siya at mukha yatang nasa mood ngayon habang nakatingin din sa magiging reaksyon ko.Hindi nga niya nakalimutan ang ipinangako ko sa kanya kahapon. Napakamot ako sa ulo ko ng wala sa oras."Nasaan na?" Nakalahad pa rin ang kamay niya habang mabagal na lumalapit sa akin. Her happiness is somewhat obvious."Pasensya na pala kagabi ha. Nabigla lang ako, Darsie." Malambing niyang sabi at mahinang tinapik ang braso ko. Kulang na lang mabulunan ako ng sarili kong laway sa itinawag niya sa akin ngayon lang. Gusto kong matawa na ewan. Siya pa nga ba ang babaeng nakilala ko kagabi o iba na?"Darsie?""Daryo 'yan. Kaya lan
Nagpedal ako papuntang bahay kahit medyo ginagabi na ako. I am now wondering why I can't even feel that I am tired. It was my first time experiencing this exact feeling. I thought love-at-first-sight is only but an exaggeration but I was wrong.You can actually feel it deep within you when it really happens. Hindi pa rin maalis sa alaala ko ang maganda pero nakasimangot niyang mukha. Kahit nakarating na ako sa bungad ng gate namin, hindi ko pa rin mapigilang ngumiti. Ibang iba ang dating niya sa akin. Hindi ko na halos napansin ang mga nakapalibot sa akin nang mismong nailagay ko sa ayos ang aking bike."Oh my goodness my unico hijo, where have you been?" Magkasamang tili at sigaw ang bumungad sa akin pagkapasok ko sa main entrance ng bahay. I am approached by my mom's worried look. Halos mahulog naman ang puso ko sa gulat sa b
Napakahigpit ng hawak niya sa kamay ko habang pinapahid ito sa tiyan ng tatay niya. "Tay, kamusta? Nagiging mabuti na ba ang pakiramdam mo?" Mula sa gaserang nakalapag sa mesa, nasaksihan ko mismo sa mukha niya ang bahid ng sobrang pag-aalala. Nanatili lang siyang nakapikit at ipinagpatuloy niya pa rin ang ginagawa niyang ritwal na sinasabi niya kanina pa. “Tama ba itong pinuntahan ko? I really hope I will not get into trouble after this.” Hindi ko mapigilang hindi pagpawisan. Everything feels creepy and weird at the same time. It’s even my first time doing all this stuff. Hindi ito ang kinagisnan kong paraan ng pagpapagaling ng isang maysakit. Even the medical practitioners do not condone this kind of practice in treating patients! "Oo anak, mukhang gumaan ang a
Pagkatapos niyang kumain ay kaagad naman siyang bumalik sa kwarto niya. Nang makita ni Jenna na tumayo na si Kurt, agad namang sumunod ito sa kanya. Hindi niya napigilang ngumiti at napabaling ang tingin sa alagang aso.“Come here, Jenna.” Mahina at palambing na tawag niya sa aso. Agad naman itong lumapit at parang sabik na sabik lagi sa atensiyon niya.“Whoa, easy babe.” Natatawang hinihimas ni Kurt ang ulo ng aso niya. Dinaganan kasi siya ni Jenna pagkarinig ng pangalan nito na tinatawag niya. She’s a golden retriever. Napakalambing at panay ang dila nito sa mukha ni Kurt. Napapikit na lang ito habang natatawa sa inasal ng alaga niyang aso.“Sana makahanap din ako ng babaeng kasing loyal mo, Jenna.” He cupped Jenna’s fa
Nakatayo si Kurt sa balkonahe ng kwarto niya na tila nagmumuni-muni. Napaisip niyang bigla at pinanghinayangan kung bakit pa niya hiningi ang halos isang linggong pahinga mula sa trabaho niya. Pakiramdam niya tuloy ang tamad tamad na niya.For him, the coming three days are not getting productive anymore. Kung may espesyal na tao o nilalang na masaya dahil nasa bahay siya, it's his beloved dog, Jenna. Ramdam niya ang pagkasabik ng aso niya sa kanya at alam niyang natutuwa ito na naglalagi ang kanyang abalang amo sa bahay nitong mga nakaraang araw. Tinawag na naman niya ang aso niya at kaagad naman itong lumapit. Ang isa sa mga nakakatuwa at nagugustuhan niya sa aso niya ay 'yung pagiging pamilyar na nito sa kwarto niya.Sa tuwing papasok siya sa kwarto niya, nakasanayan na niyang makita ang aso niya sa bawat sulok ni
When his mom left the room, he never fell asleep easily. The thoughts his mother shared to him started bothering him this time. Marahil tama nga ang mommy niya. Kailangan na niyang gumalaw nang kusa kesa sa maghintay.Besides, that's what guys usually do, right? Kung siya man ang gagawa ng first move, hindi iyon malaking issue kasi iyon naman talaga ang dapat niyang gawin, ang maghanap hangga't magkaroon siya ng nobya.Nang mga sumunod na araw, isa-isangkinumusta ni Kurt ang mga dating kaibigan. Karamihan sa kanila ay mga babae. Para sa kanya, oras na siguro para pagtuunan ng pansin ang buhay pag-ibig niya. Kung hindi lang talaga dahil sa mama niya, hindi pa niya makikita na dapat na pala siyang malagay sa tahimik.Most of his girl friends are missing
***flashback***(Moments before Heidi and Kurt bid farewell to each other...)Heidi tried to kiss him as soon as she opened the door of her condo unit. Ngunit naging maagap si Kurt sa pagpigil kay Heidi. Mabilis niyang nahawakan ang magkabilang kamay nito na akmang hahawak sa mukha niya palapit sa kanya."P-Parang may dumi sa mukha mo, Heidi..." He even looked at her closely and touched her cheek. Upon hearing it, parang nabigla nang husto si Heidi. Dali-dali niyang kinuha ang handbag para hagilapin ang salamin. Nang hindi niya ito makita, kinuha na lamang niya ang kanyang cellphone."Gosh, what was that? I never knew I was embarrassing alr
At the age of 27, Kurt Samuel Lavapiez is already a well-known physician. Hindi niya taglay ang mestisong kagandahan sa isang lalaki. Hindi niya rin maikumpara ang sarili niya sa mga artistang lalaki. Sa katunayan, wala siyang kamukha sa kanila, pero may mga katangian siyang magugustuhan agad ng mga nakakasalamuha niya.He is fair complexioned, 5'9 in height and he is simple yet his smile stands out from the rest. Medyo singkit ang mata at matangos ang ilong. Hindi naman siya pahuhuli kung sa panlabas na anyo ang basehan. He has his own unique 'attractiveness' na nagugustuhan ng karamihan.Sa mga nakakakilala sa kanya, ang ugali niyang likas na mabait at mapagkumbaba sa iba ang nagpasikat sa hospital kung nasaan siya nagtatrabaho. Hindi siya mareklamo at kahit anong hirap at puyat sa trabaho, nakakaya niyang tiisin.