“KAI! Still there?”
Natauhan si Kai nang marinig niya ang malakas na boses ni Shin sa kabilang linya.
“Sorry,” malungkot na sambit niya at naramdaman niya ang pagtulo ng luha sa kanyang pisngi.
“Are you okay?” nag-aalalang tanong ni Shin.
“Talk to you later.” Sabay patay ng tawag at walang ano-ano’y isang malakas na sigaw ang kumawala sa kanyang bibig.
Bigla niyang tinabig ang lahat ng gamit sa ibabaw ng mesa dahilan para kumalat ang mga iyon sa sahig, maging ang kanyang niluluto ay natapon. Hindi niya ininda ang pasong natamo dahil sa kaserola niyang tinabig at nagpatuloy pa rin sa pagwawala pati ang mga babasaging mga plato at baso ay nabasag dahil sa kanyang hindi makontrol na emosyon. Hindi pa ito nakuntento at pinagbabasag pa ang ilang kagamitan na nagdala ng mga hiwa sa kanyang braso at pisngi rason para umagos ang dugo rito. Napaupo ito sa sahig at napasapo sa kanyang ulo habang humahagulgol.
“What I have d
MATAPOS ang ilang sandali ay huminga nang malalim si Blessie hanggang sa tuluyan na siyang kumalma at tumigil sa pag-iyak. “Are you okay now?” tanong ng binata. Napabalikwas si Blessie nang marinig niya ang isang pamilyar na boses at nanlaki ang kanyang mga mata nang makita niya kung sino ang binatang biglang sumulpot sa kanyang harapan. “Trey? What are you doing here? How did you get in?” Sunod-sunod na tanong ni Blessie na gulat na gulat nang makita si Trey. Hindi ito makapaniwala na narito ang binata ‘pagkat alam niya ay nasa L.A ito at abala sa mga negosyo nito roon. “Yes. Giving you comfort. I get in through door,” sagot ni Trey ayon sa pagkakasunod-sunod ng kanyang tanong. “LMAO! Seryoso? I mean, kailan ka pa dumating?” naguguluhan at hindi magkamayaw na tanong ni Blessie sa binata. Ang kaninang lungkot na nararamdaman ay mabilis naglaho at napalitan ng pagkalito at pananabik nang sandaling makita niya ang binata. Napangiti ng li
NAPANSIN ni Trey na nakatulog na si Blessie, at ang sandaling iyon ay doon lamang siya nakaramdam ng kapanatagan ng loob. Ngunit napakuyom uli ito ng kamay nang maalala ang mga sinabi ni Blessie sa kanya. “Fuck! All of this year na tinago ko si Blessie but still nagtagpo pa rin sila. Hindi ito maaari.” Mas lalong humigpit ang pagkakasara ng kanyang kamay. “I will not let him touch Blessie again. That is the last time he will lay his finger to her. I’ll assure that he’ll never hurt Blessie ever again. Last time was too painful for her and I can’t afford to see her like crying and break into pieces, never, again,” mariing saad ni Trey. Nang sandaling iyon ay muling nanariwa sa alala ni Trey ang alaala ng kanilang nakaraan. Palakaibigan at magaling makisalamuha si Trey kahit noong bata pa lamang ito. Ngunit sa kabila ng lahat ng iyon ay hindi niya hinahayag ang kanyang personal na buhay sa kahit na sino. Lahat ng batang lalapit
NAPANGISI si Blythe sa kanyang narinig. Hindi alintana ang panlalagkit ng katawan lalo na ang kanyang maselan na bahagi ay sinuot nito ang kanyang damit maliban sa kanyang panty. “You can have it,” nakangising saad ni Blythe sabay sakmal sa ari ng binata dahilan para mapaungol ito. Matapos noon ay saka siya lumabas ng restroom at bumalik sa bar counter um-order ng alak. Hindi rin nagtagal ay dumating na si Trey at agad na tumabi sa kanya. “What did you took so long? Did you play with your hand?” nagbibirong tanong ni Blythe. Hindi ito umimik at sunod-sunod itong uminom ng alak. “Woah! I thought you said I should take it slowly but look at you, you drink like you’re in a contest,” natatawang saad ni Blythe. “I heard it from someone that, “The more the merrier,” wika ni Trey na ginaya ang pagkakasab ni Blythe kanina. At gaya ng mga katagang binitawan ni Trey ay nagpakasaya at uminom ito nang napakarami hanggang sa hindi na nito natiis an
ONE MONTH before the accident, Kinakabahang pumasok si Kai sa ospital kung saan nagsimula ang lahat ngunit positibong itong makakakuha siya ng impormasyon sa dalaga. Hindi na ito nagpaligoy-ligoy at nagtungo sa neuro department ng ospital para hanapin ang nag-iisang nakakaalam ng lahat kay Blessie. “Mr. Tanteo, how are you today?” nakangiting tanong ni Dr. Rayleigh, ang doktor ni Blessie at ang nagsilbing ina nito simula nang nawala ang mga magulang nito. “I’m fine, I think?” pagkukunwaring sagot ni Kai na pinahalata ang pagdadalawang-isip sa kanyang boses. Ngumiti ito at kumuha ng tsokolate sabay abot sa kanya. “Care to share what’s on your mind?” tanong ni Dr. Rayleigh habang nilalaro ang tsokolate sa kanyang bibig at ginalaw ang pendulum na nasa mesa. Pinagmasdan ni Kai si Dr. Rayleigh na siya ring pinagmamasdan siya. Pansamantalang nabalot ng katahimikan ang buong k’warto at unti-unting nakaramdam ng kagaanan na hind
“WHAT did you say?” gulat at galit na tanong ni Kai kay Trey. Hindi umimik si Trey dahilan para k’welyuhan muli ito ni Kai. “You’re really shameless, aren’t you? How can you do that to her?” galit na tanong ni Kai. “Why can’t I?” tanong ni Trey. Napakunot-noo si Kai. “Ha? What did you say?” Tinabig ni Trey ang kamay ni Kai para alisin ang pagkak’welyo nito sa kanya. “Why can’t I? Are you the only one who’s capable of doing that?” “You son of a bitch!” At sinuntok si Trey dahilan para mapaupo ito sa sahig at dumugo ang labi. Napangisi si Trey. “Why? Do you think you’re the right person to do that? Really? Fifteen years ago, you’ve been an asshole to her and she suffered the consequences without you by her side. I was the only one who’s there. You weren’t there so stop playing Romeo ‘coz you’re not the knight shining armor to her. You’ve been a total shit who messed up her life!” nanggag
HINDI MAKAPANIWALA si Kai sa kanyang nakikita kung kaya’t mangilang ulit niyang kinusot ang kanyang mga mata para maniwalang totoo na gising na ang dalaga. “This isn’t a dream, is it?” hindi makapaniwalang tanong ni Kai. Patuloy lang na pinagmamasdan ni Blessie si Kai na tila ba nahuhumaling ito sa binata. “P’wede ba kitang asawahin?” diretsahang tanong ni Blessie na hindi nawawala ang pagkahumaling nito sa kanyang mga mata. “Ha? Ano bang sinasabi— " Hindi na nagawang ituloy ni Kai ang kanyang sasabihin nang tanungin ito ni Blessie sunod-sunod. “Single ka ba? Ilang taon ka na? Anong pangalan mo?” sabik na tanong nito. Doon lamang natauhan si Kai sa mga inaakto ni Blessie. Inilayo niya nang bahagya ang dalaga sa kanya at tinignan ito sa mata. “Do you know who I am?” tanong niya. “No, that’s why I’m asking you. Teka, ba’t ka ba nag-iingles? Nasa Pinas tayo kaya matuto kang magtagalog,”
HINAWAKAN ni Kai ang kamay ni Blessie para sabihin na ihanda nito ang sarili sa kanyang mga susunod na maririnig. Huminga muna nang malalim si Dr. Rayleigh bago itong magsimulang magsalita. “This might shocked you so prepare yourself,” paalala ni Dr. Rayleigh. Sabay napahugot nang malalim na hininga si Blessie at Dr. Rayleigh. “In year 2005, you'll remember that they both died in a car accident. You were there when it happened and you're the only person who survived from that accident,” panimulang saad ng doktor. Hindi umimik si Blessie. Gulat at pagkirot sa kanyang dibdib ang kanyang nararamdaman nang sandaling iyon. Pilit nitong ikinumpas ang sarili bago magsalita ngunit bigo ito nang kumawala sa kanyang mga mata ang luhang pilit niyang pinipigilan. “Mama! Papa!” sigaw ni Blessie at umiyak nang malakas. Nang sandaling iyon ay mistulang bata si Blessie na inaway ng mga batang pasaway. “Mama… papa…
“I CAN’T stay here any longer.” Dagdag pa ni Blessie. Niyakap ni Kai ang dalaga nang mahigpit. “Uuwi na tayo. Tahan na,” alo ng binata. “Who is he? Why does he keep forcing me to remember him? It really creeps me out of him,” sumbong ni Blessie na takot na takot. “Just forget him. He doesn’t matter,” wika ni Kai. Dahil sa nangyari ay pinilit ni Kai na mailabas si Blessie sa ospital nang araw na ‘yon. Nagsagawa ang mga doktor ng mga test kay Blessie bago nila pinahintulutan na makauwi ang dalaga. Halos dapit-hapon na nang makaalis sina Kai at Blessie sa ospital kung kaya’t napagpasyahan ni Kai na dalhin muna ang dalaga sa dagat para bigyan ito ng sariwang hangin para maalis ang alaala nito ang nangyari kaninang umaga. Kitang-kita ng dalaga ang pagbahid ng kulay kahel na araw sa asul na karagatan ng Long Beach na napakagandang pagmasdan. “What a dramatic scenery!” bulalas ni Blessie na patuloy na namama
“Janine, dito mo ilagay,” utos ni Ana sa kan’yang tauhan. Lumingon ito at nakita si Marco. “Marco, naayos mo na ba ‘yong lights? Naitanong mo na rin ba ‘yong sounds si Fr. Pabillo natawagan mo na ba? 6pm dapat nandito na siya,” ani Ana.“Nasabihan ko na po, Ma’am Ana. Okay na po ang lahat. Sakura petals na lang po ‘yong kulang. Hinihintay ko lang po si Henry at pinakuha ko po sa kan&rsquo
Isang sunod-sunod na pagtawa ang narinig kay Blessie dahilan para matuon lahat ng atensyon sa kan’ya. Umalis sa pagkakayakap ni Kai ang dalaga at hinarap si Mrs. Tanteo na may kakaibang ngisi sa kan’yang labi.“Kaya ba madali lang sa ‘yo na patayin ang mga magulang ko? Pati isang musmos na tulad ko na walang kamalay-malay sa nangyayari ay nagawa mong idamay,” nakangising saad ng dalaga. Lahat ay nagulat sa malaking pa
“Bumalik na ba ang alaala mo?” diretsahang tanong ni Kai kay Blessie na umaasang sana ito na nga ang tunay na Blessie at hindi ang batang si Blessie.Umiling ito. “May ilang alaala akong biglang naalala pero hindi ko pa maalala lahat,” sagot ni Blessie na patuloy pa rin sa pagbuhos ng kan’yang mga luha.
“Wow!” manghang bulalas ni Blessie nang tumambad sa kan’ya ang malaking signage ng Hollywood habang binabagtas nila ang kahabaan ng Griffith Park. “First time kong makita ‘yan in person! Lagi ko lang ‘yan nakikita sa Looney Tunes, ‘yong dumaan si Road runner kasi hinahabol siya ni Taz.”Natawa si Kai sa kan’yang narinig. “Hi 8-year old Blessie,” panunuksong bati ni Kai sa dalaga.
Sa kabilang banda habang abala ang lahat na malaman ang katotohanan, pinuno naman ng kaba at pag-aalala si Robert.Philippines,
Nilamon ng dilim ang liwanag ng araw at binalot ito ng kadiliman at katahimikan. Isang hithit sabay buga ang nagbibigay ng kaunting init kay Trey sa madilim na paligid na balot ng lamig dulot ng simoy na nagmumula sa dagat na hindi kalayuan doon. Muling hinithit ni Trey ang sigarilyong hawak-hawak niya hanggang sa marating ang dulo nito bago tuluyang itinapon. Dahan-dahan nitong ibinuga ang usok sa kan’yang bibig kasabay ng kan’yang mga agam-agam. Tinignan niya ang relo at gumuhit ang ngiti sa kan’yang mga labi. “It’s showtime!”
“Kumusta siya dok?” mabilis na tanong ni Trey nang matapos tignan ng doktor si Blessie.“She’s fine. Nothing to worry she’ll gain her conscious when her shock suppress.” Ani ng doktor.
HAWAK-HAWAK ni Trey ang kamay ng dalaga at akmang pataas na ito ng k’warto nang biglang hatakin ni Kai ang dalaga.“What the hell are you doing?” kunot-noong tanong ni Kai.“Obviously we’re going to sleep?”Tinuro ni Kai ang orasan. “It’s already my turn for her.” Anito sabay agaw sa kamay ng dalaga at tinabig si Trey patabi ng daan nang makadaan sila ng dalaga.Napapalatak ng may inis si Trey ngunit mabilis itong nawala nang iwanan ito ng halik ni Sittie. “I’ll make up to you tonight,” bulong nito bago tuluyang nakaakyat ng k’warto.Hinayaan na lamang iyon ni Trey at nahiga sa sofabed na nasa sala dahil nakaramdam na rin ito ng pagod matapos ang magdamag na araruhan nilang dalawa ni Sittie, samantala sina Sittie nagpasyang bumalik sa pagtulog subalit ng akmang hihiga na ito ay bigla itong pigilan ni Kai.“What are you doing?” tanong ni Sittie.
UMAGA pa lang ngunit napansin ni Kai ang panlalata ni Blessie. Nilapitan niya ito at tumabi sa kinauupuan ng dalaga. “Baby, aren’t you feeling well? You look like sick,” pag-aalalang tanong ni Kai. “I’m fine,” sagot ni Blessie na ngayon ay hawak ang ulo dahil nahihilo ito. “Hindi ka okay, baby. Ilang araw ka ng gan’yan.” “I’m just exhausted,” sabi nito sabay takip ng kanyang mata ng braso nito. Napakunot-noo si Kai. “How did that happened? Natutulog tayo ng maaga and I did all the household chores. I never let you do any of it then how come you feel exhausted?” nagtatakang tanong ni Kai. “I don’t know either, babe.” “Hindi kaya may kinalaman sa pagbubuntis mo iyang nangyayari sa ‘yo? Magpatingin kaya tayo sa doktor nang malaman natin kung anong nangyayari sa ‘yo?” suhestiyong saad ni Kai sabay haplos sa pisngi ng dalaga at sinusubukang alisin ang pagod na gumuguhit sa mukha ni Blessie.