Nilamon ng dilim ang liwanag ng araw at binalot ito ng kadiliman at katahimikan. Isang hithit sabay buga ang nagbibigay ng kaunting init kay Trey sa madilim na paligid na balot ng lamig dulot ng simoy na nagmumula sa dagat na hindi kalayuan doon. Muling hinithit ni Trey ang sigarilyong hawak-hawak niya hanggang sa marating ang dulo nito bago tuluyang itinapon. Dahan-dahan nitong ibinuga ang usok sa kan’yang bibig kasabay ng kan’yang mga agam-agam. Tinignan niya ang relo at gumuhit ang ngiti sa kan’yang mga labi. “It’s showtime!”
Sa kabilang banda habang abala ang lahat na malaman ang katotohanan, pinuno naman ng kaba at pag-aalala si Robert.Philippines,
“Wow!” manghang bulalas ni Blessie nang tumambad sa kan’ya ang malaking signage ng Hollywood habang binabagtas nila ang kahabaan ng Griffith Park. “First time kong makita ‘yan in person! Lagi ko lang ‘yan nakikita sa Looney Tunes, ‘yong dumaan si Road runner kasi hinahabol siya ni Taz.”Natawa si Kai sa kan’yang narinig. “Hi 8-year old Blessie,” panunuksong bati ni Kai sa dalaga.
“Bumalik na ba ang alaala mo?” diretsahang tanong ni Kai kay Blessie na umaasang sana ito na nga ang tunay na Blessie at hindi ang batang si Blessie.Umiling ito. “May ilang alaala akong biglang naalala pero hindi ko pa maalala lahat,” sagot ni Blessie na patuloy pa rin sa pagbuhos ng kan’yang mga luha.
Isang sunod-sunod na pagtawa ang narinig kay Blessie dahilan para matuon lahat ng atensyon sa kan’ya. Umalis sa pagkakayakap ni Kai ang dalaga at hinarap si Mrs. Tanteo na may kakaibang ngisi sa kan’yang labi.“Kaya ba madali lang sa ‘yo na patayin ang mga magulang ko? Pati isang musmos na tulad ko na walang kamalay-malay sa nangyayari ay nagawa mong idamay,” nakangising saad ng dalaga. Lahat ay nagulat sa malaking pa
“Janine, dito mo ilagay,” utos ni Ana sa kan’yang tauhan. Lumingon ito at nakita si Marco. “Marco, naayos mo na ba ‘yong lights? Naitanong mo na rin ba ‘yong sounds si Fr. Pabillo natawagan mo na ba? 6pm dapat nandito na siya,” ani Ana.“Nasabihan ko na po, Ma’am Ana. Okay na po ang lahat. Sakura petals na lang po ‘yong kulang. Hinihintay ko lang po si Henry at pinakuha ko po sa kan&rsquo
SIMULA na ng summer at bahagya ng umiinit ang paligid ngunit hindi nito napigilan na mapuno nang malalakas na musika at matitingkad na ilaw ang buong XYLO at the Palace. Halos lahat ay masayang nagwawala sa saliw nang malalakas at makabagong mga tugtugin na pinapatugtog ng DJ. Sa isang gilid, habang abala sa pag-inom ng kanyang paboritong whiskey na ‘Jameson’ ay pinagkukumpulan ng mga kababaihan ang isang hot at gwapong binata na nakaupo sa isang VIP glassed room na nagmamasid sa nagkukumpulang tao na tila may hinahanap doon. Habang abala ang mga mata nito sa pagmamasid ay nahagip ng kanyang mga mata ang magagandang dalaga na hindi maalis ang mga tingin sa kanya at bahagyang kinikilig habang sila'y abala sa kakatingin sa binata. Lihim na napangisi ang binata.“Found my target,” wika ng binata sa kanyang sarili sabay ngiti sa mga ito dahilan para mapatili ang mga dalagang hindi mapakali sa sulok na iyon. Hindi inalis ng binata ang kanyang mga tingin sa mga ito
The nightlife has never been so quiet. Everything remains the same; it is only I who has changed. NAPABUNTONG-HININGA na lang si Kai matapos niyang lagukin ng buo ang alak sa kanyang baso. Labis siyang kinakain ng mga bagay-bagay na tumatakbo sa kanyang isipan. Hindi siya mapalagay kung kaya’t muli itong nagsalin ng whiskey sa kanyang baso at tinungga nang isahan lamang. Halos nakailang baso na ang binata ngunit tila ba’y tubig lamang ito sa kanya at ‘di man lang tamaan ng kalasingan. Nagdaan ang mga oras hanggang sa tuluyan niyang naubos ang isang bote ng whiskey at balak niya pa sanang um-order ng isa pa ngunit sinabihan siya ng bartender na magsasara na ang bar, kung kaya’t napagpasyahan na lang niyang umuwi. Binayaran niya na ang kanyang nainom saka naglakad papunta sa parking lot ng naturang bar kung saan nakaparada ang kanyang kotse. Napatingala ito sa langit kung saan naroon ang libo-libong mga bituin na kumikinang sa madilim na kalangitan. Mat
NANG MAKABALIK si Kai sa kanyang bahay ay may kakaibang tingin na ipinukol sa kanya si Robert at may ngisi sa kanyang labi na labis na kakaiba na halos umabot na sa mga tainga nito. “Wait, Kai, what was that? You appear to have a strong affection for her?” panunuksong saad ni Robert. “Stop it, Robert,” malamig na saad ni Kai. “Are you certain there hasn't been anything—" “I said, stop!” mariin nitong saad kay Robert na tinapunan niya rin nang matatalim na tingin. “Woah! Wow! Calm down, man! You don't need to be so enraged. I'm just curious as to why you're so wound up over it,” wika ni Robert na ngayon ay kapwa na nakataas ang mga kamay sa ere na animo'y sumusuko. Napapalatak si Kai at bumalik sa kanyang upuan saka itinuon ang atensyon sa kanyang pagkain samantalang si Robert ay patuloy siyang pinagmamasdan. Habang pinagmamasdan niya ang kaibigan ay hindi talaga magawang magpaawat ng kanyang bibig sa kanyang ka-tsimosohan. “But
“Janine, dito mo ilagay,” utos ni Ana sa kan’yang tauhan. Lumingon ito at nakita si Marco. “Marco, naayos mo na ba ‘yong lights? Naitanong mo na rin ba ‘yong sounds si Fr. Pabillo natawagan mo na ba? 6pm dapat nandito na siya,” ani Ana.“Nasabihan ko na po, Ma’am Ana. Okay na po ang lahat. Sakura petals na lang po ‘yong kulang. Hinihintay ko lang po si Henry at pinakuha ko po sa kan&rsquo
Isang sunod-sunod na pagtawa ang narinig kay Blessie dahilan para matuon lahat ng atensyon sa kan’ya. Umalis sa pagkakayakap ni Kai ang dalaga at hinarap si Mrs. Tanteo na may kakaibang ngisi sa kan’yang labi.“Kaya ba madali lang sa ‘yo na patayin ang mga magulang ko? Pati isang musmos na tulad ko na walang kamalay-malay sa nangyayari ay nagawa mong idamay,” nakangising saad ng dalaga. Lahat ay nagulat sa malaking pa
“Bumalik na ba ang alaala mo?” diretsahang tanong ni Kai kay Blessie na umaasang sana ito na nga ang tunay na Blessie at hindi ang batang si Blessie.Umiling ito. “May ilang alaala akong biglang naalala pero hindi ko pa maalala lahat,” sagot ni Blessie na patuloy pa rin sa pagbuhos ng kan’yang mga luha.
“Wow!” manghang bulalas ni Blessie nang tumambad sa kan’ya ang malaking signage ng Hollywood habang binabagtas nila ang kahabaan ng Griffith Park. “First time kong makita ‘yan in person! Lagi ko lang ‘yan nakikita sa Looney Tunes, ‘yong dumaan si Road runner kasi hinahabol siya ni Taz.”Natawa si Kai sa kan’yang narinig. “Hi 8-year old Blessie,” panunuksong bati ni Kai sa dalaga.
Sa kabilang banda habang abala ang lahat na malaman ang katotohanan, pinuno naman ng kaba at pag-aalala si Robert.Philippines,
Nilamon ng dilim ang liwanag ng araw at binalot ito ng kadiliman at katahimikan. Isang hithit sabay buga ang nagbibigay ng kaunting init kay Trey sa madilim na paligid na balot ng lamig dulot ng simoy na nagmumula sa dagat na hindi kalayuan doon. Muling hinithit ni Trey ang sigarilyong hawak-hawak niya hanggang sa marating ang dulo nito bago tuluyang itinapon. Dahan-dahan nitong ibinuga ang usok sa kan’yang bibig kasabay ng kan’yang mga agam-agam. Tinignan niya ang relo at gumuhit ang ngiti sa kan’yang mga labi. “It’s showtime!”
“Kumusta siya dok?” mabilis na tanong ni Trey nang matapos tignan ng doktor si Blessie.“She’s fine. Nothing to worry she’ll gain her conscious when her shock suppress.” Ani ng doktor.
HAWAK-HAWAK ni Trey ang kamay ng dalaga at akmang pataas na ito ng k’warto nang biglang hatakin ni Kai ang dalaga.“What the hell are you doing?” kunot-noong tanong ni Kai.“Obviously we’re going to sleep?”Tinuro ni Kai ang orasan. “It’s already my turn for her.” Anito sabay agaw sa kamay ng dalaga at tinabig si Trey patabi ng daan nang makadaan sila ng dalaga.Napapalatak ng may inis si Trey ngunit mabilis itong nawala nang iwanan ito ng halik ni Sittie. “I’ll make up to you tonight,” bulong nito bago tuluyang nakaakyat ng k’warto.Hinayaan na lamang iyon ni Trey at nahiga sa sofabed na nasa sala dahil nakaramdam na rin ito ng pagod matapos ang magdamag na araruhan nilang dalawa ni Sittie, samantala sina Sittie nagpasyang bumalik sa pagtulog subalit ng akmang hihiga na ito ay bigla itong pigilan ni Kai.“What are you doing?” tanong ni Sittie.
UMAGA pa lang ngunit napansin ni Kai ang panlalata ni Blessie. Nilapitan niya ito at tumabi sa kinauupuan ng dalaga. “Baby, aren’t you feeling well? You look like sick,” pag-aalalang tanong ni Kai. “I’m fine,” sagot ni Blessie na ngayon ay hawak ang ulo dahil nahihilo ito. “Hindi ka okay, baby. Ilang araw ka ng gan’yan.” “I’m just exhausted,” sabi nito sabay takip ng kanyang mata ng braso nito. Napakunot-noo si Kai. “How did that happened? Natutulog tayo ng maaga and I did all the household chores. I never let you do any of it then how come you feel exhausted?” nagtatakang tanong ni Kai. “I don’t know either, babe.” “Hindi kaya may kinalaman sa pagbubuntis mo iyang nangyayari sa ‘yo? Magpatingin kaya tayo sa doktor nang malaman natin kung anong nangyayari sa ‘yo?” suhestiyong saad ni Kai sabay haplos sa pisngi ng dalaga at sinusubukang alisin ang pagod na gumuguhit sa mukha ni Blessie.