ANDREAParang bigla akong nakaramdam ng lungkot nang nagpaalam si sir."Ayan kasi kapag andyan halos pag tabuyan mo, kapag wala hinahanap hanap mo Andeng," saad ni Mommy na biglang sumusulpot. "Mommy naman, hindi naman po sa ayaw ko kay sir. Natatakot lang siguro ako na baka pakitang tao lang lahat nang ipinapakita niya," saad ko sabay buntong hininga ng malalim."Andeng Anak, paano mo malalaman kong hindi ka susugal. Kung masaktan ka, natural 'yon, sapagkat nag mahal ka ng totoo. Hindi lang puro saya ang relasyon, kaakibat nito ang lungkot, pighati, dusa. Diyan mo masasabi na nag mahal ka ng totoo," mahabang lintanya nito."Eh! mommy ano po bang nakikita niyo kay sir Stevenson," tanong ko, dahil kailangan 'di ako basta-basta mag padalos kapag usaping love life."Para saakin, mabuting tao siya. Nakikita ko naman na mahal na mahal ka niya maging ang apo ko," saad nito. "Ikaw rin baka mag sisi ka sa huli kapag pinakawalan mo pa ang isang tulad niya," dagdag pa nito. Natahimik na lang a
"G*** bata pa ako noon. First time ko nga nang may nangyari saamin at vir--," sambit ko. I pause at baka madulas ako. At isa pa hindi naman marami ang naka s*x ko. "Hindi halata buddy, mukha kang beterano," pang-aasar nito. "Sira ***," sambit ko sabay kuha nang beer in can at ininom ito. Medyo okay na ako, dahil may naka usap na ako. "Buddy siya nga pala huwag na huwag mong sasabihin sa girlfriend mo ang mga nalaman mo kundi babalian talaga kita ng buto," pananakot ko sa'kaniya, pero hindi ko naman talaga gagawin 'yon. "Grabe ka, hindi naman talaga kita pangungunahan asshole. Problema mo yan gawan mo ng solusyon. Hindi mo nga ako tinawag noong ginawa niyo yan," pang aasar nito. Na lalo ko.ng ikina badtrip. "G*** pinag sasabi mo. Ang gawin mo seryosohin mo na yan si Tanya, ikaw din baka tumanda kang binata. Buti pa ako may anak na," saad ko at binawian ko siya ng asar."Yabang mo rin ano, hayaan mo mag aanak na rin kami mamaya," wika nito. Hindi ko alam kong biro ba o seryoso siya
ANDREANaka pag pack-up na kami at ready nang bumalik ng Manila. Mahaba habang paalamanan muna, sapagkat kanina pag na ti- tear eye ang mommy ko, dahil mami-miss niya raw kami ng kaniyang apo. Nangako naman ako rito na kapag puwede na ulit ako mag leave sa hotel babalik kami ni Axel para mag bakasyon.Tinawagan ko rin si Tanya para sunduin kami kasama si sir Draeden. I dialed her number and luckily she answered my call quickly. "Beshy pauwi na kami ni Axel mamaya, baka puwede niyo kaming sunduin," tanong ko rito. "Please beshy," dagdag ko pang sambit."Oh! sure bhesy ikaw pa ba, at saka miss na miss ko na rin iyang inaanak ko. Maiba tayo anong oras ba ang baba niyo ng Manila airport?" tanong nitong muli. "Mga around 12 noon beshy," saad ko. Wala naman kasi akong ibang maaasahan kundi siya lang. Since College siya na talaga ang takbuhan ko sa lahat dahil kapatid na ang turingan namin lalo na pareho kaming maagang nawalay sa mga magulang namin at sanay kaming maging independent. "Oh! s
Habang nasa byahe kami hindi ko man lang marinig ang boses ni Andrea sa tingin ko nahihiya pa rin ito na ako ang sumundo sakanila. Dahil busy ito sa kaka kalikot ng cellphone niya si Axel na lang ang tinanong ko kong gusto niyang kumain kami. "Anak gusto mo bang kumain? baka nagugutom ka na," tanong ko rito."Yes, Daddy. I'm hungry now," saad nito sabay hawak ng tummy niya na uma-acting na gutom na talaga siya. "Okay anak, hanap lang tayo nang restaurant," wika ko.Napansin ko naman napatigil sa kaka kalikot nang cellphone nito si Andrea at nag sabi."Nako sir huwag na sobrang abala na kami sayo," saad nito sabay baling kay Axel na pilit kino-convince ito na huwag na pero ang anak ko mukhang saakin nag mana at naninindigan sa'kaniyang sinabi. Kaya napabuntong hininga na lamang si Andrea, at ako naman ay napapangiti habang nagda drive. Sinadya kong idaan sa restaurant para hindi na makatanggi ito, sapagkat kanina pa siya kinukulit ng anak namin. "Mommy let's go. I'm feeling hungry n
Bigla naman itong natawa sa mga sinabi ko. Lumabas tuloy ang maputi at pantay niyang ngipin na ngayon ko lang nakita dahil bihira lang kasing tumawa si sir, kumbaga once in a blue moon. "Andrea matutulog ka na ba?" bigla nitong tanong saakin. Hindi ko alam kung sasagutin ko ba ang tanong niya o hindi. Pero dahil marupok ako kung minsan sasagutin ko ang tanong niya. "Hindi pa naman sir, baka ikaw antok na," saad ko na wala sa hulog. Lutang moment na naman ako kapag kaharap si sir. "Hindi pa nga rin, so can I stay here for one hour? and we talk about ourselves," saad nito at talagang straight to the point. Napa nga nga na lang ako sa mga sinabi niya, miski ako nagugulat sa mga lumalabas sa bibig nito."Ahmm okay sir," saad ko. "Eh ano pa nga ba magagawa ko nag desisyon ka na," usal ko. Gusto ko sanang sabihin kaso biglang umurong ang dila ko."May sinasabi ka ba Andrea?" tanong nito. "Ah! wala po sir, ang sabi ko you can stay here as long as you want, kuha muna kita ng foods at drink
"Lumayas ka na," sigaw ko. Halos dumagundong ang opisina sa lakas ng sigaw ko. "You'll pay for this Steve. Lahat nang pang babaliwala mo sa'kin," maluha luhang wika nito. Kasabay nang pag pulot nito sa mga saplot niya at kaagad isinuot. Bago naglakad palabas ng pinto sabay bagsak nito. Kung hindi niya ginagawa ang kabaliwan niya kanina baka naawa pa ako sa'kaniya. Pero ngayon ang masasabi ko lang sa'kaniya, go to hell. Halos maka ilang buntong hininga ako at panay lakad ko nang pabalik balik, sapagkat hindi ako mapakali. Dahil hindi ko alam ang sasabihin ko kay Andrea sa mga nakita niya kanina at paano ko ipa paliwanag ang lahat rito. Ngayon pa lang sumasakit na talaga ang ulo ko. Badtrip naman hindi pa nga ako pinapayagang manligaw ng tao, mukhang mababasted kaagad ako. B-weset ka talaga Alhea, gigil na usal ko. Lumapit ako sa intercom at tinawag ko ang secretary ko. Bago bumalik sa trabaho, isa-isa kong pinirmahan lahat ng files, pero out of focus pa rin ako, dahil sa mga gumugul
ANDREASobrang sama ng loob ko sa mga nakita ko. Ang kapal niyang manligaw saakin tapos makikita kong nakikipag halikan siya sa iba sa mismong office pa niya at hindi na siya nahiya. Paano kung iba ang naka kita sakanila, eh 'di masisira ang image niya, hindi rin siya nag-iisip. Ano nga bang pakialam ko sa'kaniya nang maalala ko na naman ang inis ko.Bumaba muna ako para uminom ng tubig sa kitchen. Naupo sa sala at nanuod ng balita. Hanggang sa naisipan kung lumabas para makasagap ng hangin. Dahil hindi ko maintindihan kung bakit nagkakaganito ako.Nang mahimasmasan ako pumanhik na rin ako sa itaas at pumasok ng kuwarto. Patulog na sana ako ng tumawag si sir Draeden. Nagtataka man at kung bakit niya ako tinatawagan ng hating gabi. Gusto lang pala nito sabihin na naglalasing ito. "Ano naman kung mag lasing siya? pakialam ko sa'kaniya." usal ko Pero nang sabihin nito ng dahil saakin? huh! anong kinalaman ko sa kalokohan niya. Hindi ko rin expected na sa pamamahay ko siya dadalhin nit
ANDREAI don't know kung paano ko siya haharapin mamaya. Hindi ko rin sadya nang mapasigaw ako. Nagulat lang talaga ako nang bigla siyang pumasok, bigla akong na conscious dahil sa suot ko. Nandito na ako sa tapat ng elevator pero hindi ko magawang ihakbang ang mga paa ko. Hanggang sa bumukas muli ito at pumasok na ako sa kamalasan naman saktong papasok rin siya nang elevator, hindi ko naman puwedeng sabihin na sa next na lang siya, dahil boss ko siya at empleyado niya ako. Sa loob ng elevator walang gustong mag salita saamin at pareho kaming tahimik, o siguro nag aantayan lang kong sino ang mauunang mag salita. Siyempre hindi ako puwedeng mauna, ano siya hello, siya na nga 'tong nang invade ng privacy ko at kahit boss ko pa siya never kong gagawin 'yon. Hanggang sa tumikhim ito at patay malisya lang ako, at nang hindi na ito makatiis bigla itong humarap saakin at napaatras ako nang napa atras hanggang sa na corner niya na ako sa may gilid."Sir ano pong saatin," patay malisya kung
"Bakit, guilty ka Gina? Is that true? Are you having an affair with my Dad?? Kaya ba kinali--" Nevermind!! "Think what you want to think, Axel. I'm tired now!" wika ni Gina sabay walk-out sa mag-ama. Hindi niya akalain na ganon ang iisipin ni Axel sa kaniya. Hindi niya lubos maisip na makitid na ang utak nito at ayaw makinig ng paliwanag. Kaya bahala siya, isipin niya ang lahat ng kagaguhan niya tungkol sa akin at simula ngayon kakalimutan ko na siya. I hate you, Axel VillaRuiz-Forrester. Simula ngayon burado ka na sa puso ko." malakas na sigaw ni Gina kasabay nang pagluha niya.Pinunasan niya ang luha sa mga mata at taas noo na naglakad pabalik ng bahay. Naabutan niya pang gising ang lahat. Mukha ng lolo niya na hindi maipinta ng makita siya. "Apo, saan ka nang galing?" tanong ng lolo Igme niya kay Gina."Ahmmm! Dyan lang po sa dalampasigan Lo, nag pahangin para ma refresh po. May panira kasi ng gabi ko." wika ko at sinadya kong lakasan pa ang boses ko para marinig ni Axel na kasal
Nagising si Gina pasado ala singko na nang hapon. Nakatulugan na pala niya ang pag iyak, bakit pa nga ba niya iiyakan ang taong walang isang salita. She remembers that day bago ito lumawas ng Manila he promised to be back after school but he didn't show up. Lumipas ang ilang semestral break hindi na ito bumalik pa. Hanggang sa naka graduate siya ng high school, up to College at nakapag work, walang Axel na bumalik. Pero, kahit ganun pa man inintindi niya na lang ito at umasa na isang araw babalik ito at tutuparin nito ang lahat ng pinangako niya sa kaniya. ***Habang naka upo sila sa malaking tipak na bato. Axel holds her hand and brings it to his heart while saying those words. "Gina, I know that we are young but I know how I felt towards you. Maybe, they say that it was a puppy love or infatuation but for me this is the best thing that could happen to me. I'm glad that I've met you and to know you better. I hope you didn't forget me, even though I went back home." madamdaming wika
"Oh! Gina, apo, nakabalik ka na pala. Halika dito mag bless ka kay sir Stevenson, siguro naman kilala mo pa siya?" tanong ni Lolo Igme sa apo nitong si Gina."Opo, Lo." sagot naman niya sabay bless dito at baling naman kay sir Stevenson at nag bless din."Kailan pa po kayo dumating sir? Sabi na kayo po 'yong nakita ko sa bayan kanina." ani niya."Talaga ba nakita mo ako?" "Opo,""Ay! Mamaya na nga yan usapan niyo at pumasok muna tayo sa loob." singit ni Lolo Igme.Pumasok na silang tatlo sa loob ng sabay sabay."Maupo muna kayo sir, Gina ikuha mo ng maiinom ang ating bisita." utos ni Lolo Igme kay Gina."Opo, Lo." sagot nito at agad namang tumayo para mag tungo sa kusina. Habang naiwan naman ang matanda at si Stevenson."Ang laki na pala ng apo mong si Gina. Saan nga siya ngayon nagta trabaho?" tanong ni Stevenson kay Lolo Igme."Ah! Sa barko siya at bakasyon niya ngayon. Chief cook na siya sa Cruise ship. At ang panganay ko namang apo ay pulis na at ang bunso naman nag aaral pa rin
After two weeks na pagtatalo ng mag-ama nagpasya ang mag-anak na pumunta ng Palawan. Ngunit hindi sumama si Andrea at badtrip pa rin siya sa kaniyang asawa kaya naman si Stevenson lang ang lumipad. Habang si Axel naman ay nasa L.A at dumalaw sa kaniyang nakababatang kapatid na naka stay doon. Ayaw niya munang umuwi ng Mansyon lalo lang silang nagka clash ng kaniyang Daddy. "Kuya, anong ginagawa mo dito?" gulat na gulat na tanong ni Angela ng bumungad sa kaniyang harapan ang kaniyang kuya Axel."Pwede ba bago ko sagutin yang tanong mo papasukin mo muna ako." masungit na sagot nito. Assual wala namang nagbago sa kuya niya lagi na lang masungit na parang laging may dalaw. "Oh! Pwede na akong mag tanong kuya? Naka upo ka na diba. Wala dito sila Mom at Dad kaya bakit ka nandito." "Bakit sila lang ba ang pwede kong puntahan dito. Hindi ba pwedeng bisitahin ang kapatid ko at namiss ko.' aniya."Weh! Plastik mo kuya. Hulaan ko nag away na naman kayo ni Dad. Bakit ba kasi hindi mo na lang pa
Dahil sa ibinalita ni Isay sa kaniya hindi na muling nakatulog si Gina. Aaminin niya may bahagi sa puso niya na nag uudyok para kiligin ng todo. Matagal na rin niya kasing hinahanap ang binata kahit saang social media account ngunit nabigo lamang siya. Simula nang umalis ang pamilya nila dito sa Palawan wala na rin akong nabalitaan tungkol sa kaniya o sa pamilya man niya. I tried to find tito Stevenson's but I was failed. I didn't find his account. Then tinanggap ko na lang din na baka nga hindi talaga kami pwede, sapagkat langit siya at lupa ako. Lumabas ako ng kwarto para puntahan si Kuya Charles at hingiin ang social media account ni Angela, Axel lil-siter, at baka siya alam niya ang account ng kuya niya. Kumatok muna ako bago ako pumasok, kasalukuyang natutulog na ito, marahil pagod talaga sa duty niya sa headquarters. Mahirap nga naman ang trabaho ni kuya na isang pulis na taga pagtanggol ng bayan. They are modern heroes para sa mamamayan. Hiniram ko muna ang laptop niya, dahil
After a long flight..Pasigaw na ginulat ni Regina ang Lolo niya at kapatid na kasalukuyang nasa hardin nila at nanananghalian ng mga oras na 'yon. "Lolo, Isay, nandito na ako." malakas na sigaw niya para marinig ng dalawa. Napatayo ang matanda at napasilip kong sino ang naulinigang boses mula sa labas ng kanilang bakuran, maging si Isay ay napatayo na rin at napatakbo ng makita ang ate Gina niya na may dalang luggage. "Nandito ka na ate," tanong nito kasabay nang pagsalubong na mahigpit na yakap. "Apo, oo, nga kailan ka pa dumating. Bakit hindi ka man lang nag pasabing uuwi ka na pala, nasundo ka sana namin sa airport." tanong ng kaniyang Lolo na naki-yapak na rin sa kanilang dalawang magkapatid."Naku! po lolo, paano pa magiging surpresa kong sasabihin ko po sainyo." wika niya. Wala naman ng naisagot ang lolo sa sinabi nito. Kumalas siya ng yakap ng maalala ang mga pasalubong niya. "Tara na po sa loob." nakangitin aya niya sa lolo niya at kay Isay."Ate, sa amin ba lahat ng 'to?
Two- Years ago..Pinasibat niya ang bagong bagong sasakyan niya na kakabili lang sa California nang minsang dalawin niyang ang kaniyang pamilya doon. Mabilis siyang umakyat ng eroplano. He made sure that he checked over all conditions of the aircraft before his flight. Later on he speech before take off.."Good evening passengers. This is your captain Axel VillaRuiz Forrester speaking. First I'd like to welcome everyone on Flight JQ514. We are currently cruising at an altitude of 33,000 feet at an airspeed of 400 miles per hour. The time is 1:25 pm. The weather looks good and with the tailwind on our side we are expecting to land in London approximately fifteen minutes ahead of schedule. The weather in London is clear and sunny, with a high of 25 degrees for this afternoon. If the weather cooperates we should get a great view of the city as we descend. The cabin crew will be coming around in about twenty minutes to offer you a light snack and beverage, and the inflight movie will beg
15th YEARS LATER..."Son, Happy Graduation." sabay na bati ng mag-asawang Andrea at Stevenson Forrester sa kanilang panganay na anak na si Axel VillaRuiz Forrester, na isang magiting na piloto. Hindi niya nakahiligan ang business kagaya ng kaninga Daddy, mas nagustuhan niyang magpalipad ng eroplano sa himpapawid. Madaming humanga sa batang piloto na kahit baguhan pa lamang ay napakagaling na. "Daddy, Mommy," gulat na wika nito. Buong akala niya kasi hindi makaka balik ng Pilipinas ang magulang gayong may bagong business expansion na naman ang kaniyang Daddy Stevenson sa California na kong saan doon naman kumukuha ng Medisina ang kaniyang nakababatang kapatid na babae na si Angela. Wala ito ngayon sa graduation niya, dahil ayos na mga magulang may kinukuhang residency ito. "Pwede ba kaming mawala sa araw nang pagtatapos mo anak," madamdaming wika ni Andrea sa panganay niyang anak. Simula kasi nang nag-migrate sila sa California, noong nag simulang mag-aral ng med school si Angela na
Matapos ang kasal namin lingid sa kaalaman ko ay nagpabook pala ito nang ticket for three para sa Japan vacation namin. Masayang masaya si Axel nang malaman ito at excited siyang makita ang happy place na tinatawag nila ang DisneyLand. Sakto naman kababa lang nang eroplano at diretso kami sa Forrester Hotel. Hindi na kataka taka sa yaman nang asawa ko marami na siyang branch nang hotel na napatayo at super proud ako sa'kaniya. "Hon, thank you," bulong nito. Nakaupo kami sa sala at nanunuod nang movie. "Para saan naman hon?" tanong ko habang naka hilig ang ulo ko sa balikat nito. "For everything hon. Sa pagsilang kay Axel at baby Angela, sa pagpapakasal sa'akin. Akala ko nga ayaw mo pa. Akala ko din 'di mo ako mahal. At akala ko rin-- 'di ko na siya pinatapos mag salita pa. Tinakpan ko ang bibig niya nang daliri ko. "Ssssh! I love you," sambit ko."I love you more, hon." sagot nito sabay pinugpog ako nang halik sa buong mukha. Kaya naman kiniliti ko siya nang kiniliti kaso maagap s