Nabuklat ko na rin ang mga maleta namin dahil nandun naman ang mga isusuot namin eh. Lumipas pa ang araw, iginayak ko na si Nathan dahil napagpasyahan kong mamamasyal muna kami sa labas dahil talagang nakakabagot na rito, wala kaming ibang magawa, kain, tulog tapos wala na kaming gagawin. Wala ako
Ano pa nga bang magagawa ko? Wala akong ibang magawa kundi ang maghintay na naman sa kaniya. Nginitian ko na lang ang anak ko nang makarating kami sa mall. Idinala ko siya sa arcade at sa playground para makapaglaro siya kasama ng mga kaibigan niya at malibang. Napapangiti na lang ako habang pinapa
Hindi ko maigalaw ang buo kong katawan. Nakatulala lang akong nakatingin sa maliit naming sasakyan at sa malaking truck na tumama sa sasakyan namin. Para akong nananaginip, kung panaginip man ito sana magising na ako. Please Xavier wake me up, Honey please wake me up now. I can’t breate, hindi maip
“Nathan!” patuloy kong tinatawag ang pangalan niya, umaasang sana ay marinig niya ako, na sana ay okay lang siya, sana bangungot na lang ang lahat, sana nananginip na lang ako. Inilayo na nila ako at akay akay na ako ngayon ni Nolan. Hinang hina ang buo kong katawan at para bang wala na akong buto d
“Oh God, Athena. Please, don’t do this.” Nakikiusap niyang saad pero umiling ako. Pinunasan ko ang mga luhang naging dahilan ng pagbasa ng mga pisngi ko. “Ihatid mo na ako Nolan dahil baka naghihintay na sa akin ang mag-ama ko sa bahay. Maggagayak pa kami dahil aalis na kami.” hinila ko siya pero h
Tulala akong naglalakad, hanggang ngayon nakaalalay pa rin sa akin si Nolan na dapat ay si Xavier ang gumagawa. Hindi ko macontact ang cell phone number niya ganun na rin si Simon, wala akong macontact kahit sa kanila. Namumuo na naman ang mga tubig sa mga mata ko dahil wala akong malapitan, wala a
Xavier, please umuwi ka na, hindi ko na alam ang gagawin ko kung mag-isa ko pa ring aasikasuhin ang lahat. Hindi ko kayang makita siya sa ganitong sitwasyon, babagsak ang katawan ko. Pinalabas na kami dahil sisimulan na raw nila ang pagcrecremate, muli na namang bumuhos ang mga luha ko. Hindi ko ka
“Why are you saying sorry po? May nagawa ka po ba? Saka I’m alive po Mommy, what are you talking about? I’m still alive ang kicking.” Mas hinigpitan ko ang pagkakayakap sa kaniya at tuluyan ng bumuhos ang marami kong luha na para bang hindi na nauubos. Panaginip lang, I’m relieved, thank you, it’s