Sa bahay nina Daddy ibinurol si Nathan at hanggang ngayon hindi ko kayang lumapit sa kaniya, hindi ko kayang makita siya na nakasilid na lang sa isang vase. I can’t imagine it, hindi ko alam ang magiging buhay ko. I always tries calling Xavier pero ni isang tawag ko hindi niya sinagot at kadalasan c
Humugot ako ng malalim na buntong hininga. Kita ko sa gilid ng mga mata ko ang pag-upo ni Nolan sa tabi ko pero hindi ko na siya nilingon. Gusto ko lang mapag-isa pero bakit ba hirap na hirap siyang ibigay sa’kin yun? “Ipinagluto kita ng paborito mo Athena. Kumain ka naman muna oh.” “Wala akong ga
Kung hindi ko na kaya ang sakit, paano pa niya kakayanin kung pareho kaming nawala sa kaniya? Iniisip ko pa lang kung anong mararamdaman niya kapag dumating siya tapos wala na kami, nasasaktan na ako. Iniisip ko noong gabing umuwi siya sa amin na umiiyak, ang lungkot lungkot ng mga mata niya hindi k
Napapangiti na lang ako habang pinagmamasdan siyang nakikipaglaro sa mga batang nandito rin. Napakatamis at para bang musika sa pandinig ko ang mga tawa niya. Ang sarap sarap pakinggan. “Mommy,” tawag niya sa’kin kaya kinawayan ko na lang siya saka siya muling nakipaglaro sa mga bata. Napakatahimik
“Nathan, anak,” tawag ko sa kaniya sinubukan ko siyang hawakan dahil para na siyang nawawala sa paningin ko. Nanatili siyang nakatingin sa akin at nakangiti pero unti-unti na siyang kinakain ng liwanag. “Anak, please don’t do this. Huwag mong iiwan dito ang Mommy.” Nakikiusap kong saad sa kaniya bu
Nang makababa na ako ay tiningnan ko ang burol ng anak ko, ang malaki niyang picture sa tapat niya at nakangiti. Nakalagay sa isang jar ang mga abo niya. Hindi ko na muna pinuntahan ang mga bisita dahil dumiretso na ako sa kusina para kumuha ng lakas ng katawan ko bago sila harapin. “Athena,” paran
THIRD PERSON POV Nagpapagaling pa hanggang ngayon si Xavier, iika-ika pa rin siyang naglalakad dahil sa tama ng baril na natamo niya. Nakaupo siya sa sofa ng makita niya ang cell phone niya, isang linggo na itong naka-off and he is wondering kung kumusta na ba ang mag-ina niya dahil alam niyang nag
“How, Dad? How?” bakas pa rin ang lungkot niyang tanong. Iniangat na ni Athena ang ulo niya saka niya tiningnan ang ama. “Paano ko gagawin kung yung anak kong palaging nagbibigay ng lakas sa akin ay iniwan na rin ako. Anong klaseng sumpa ba ang nakakapit sa buhay ko? Lahat ng kasiyahan na natatamo k