“Nathan!” patuloy kong tinatawag ang pangalan niya, umaasang sana ay marinig niya ako, na sana ay okay lang siya, sana bangungot na lang ang lahat, sana nananginip na lang ako. Inilayo na nila ako at akay akay na ako ngayon ni Nolan. Hinang hina ang buo kong katawan at para bang wala na akong buto d
“Oh God, Athena. Please, don’t do this.” Nakikiusap niyang saad pero umiling ako. Pinunasan ko ang mga luhang naging dahilan ng pagbasa ng mga pisngi ko. “Ihatid mo na ako Nolan dahil baka naghihintay na sa akin ang mag-ama ko sa bahay. Maggagayak pa kami dahil aalis na kami.” hinila ko siya pero h
Tulala akong naglalakad, hanggang ngayon nakaalalay pa rin sa akin si Nolan na dapat ay si Xavier ang gumagawa. Hindi ko macontact ang cell phone number niya ganun na rin si Simon, wala akong macontact kahit sa kanila. Namumuo na naman ang mga tubig sa mga mata ko dahil wala akong malapitan, wala a
Xavier, please umuwi ka na, hindi ko na alam ang gagawin ko kung mag-isa ko pa ring aasikasuhin ang lahat. Hindi ko kayang makita siya sa ganitong sitwasyon, babagsak ang katawan ko. Pinalabas na kami dahil sisimulan na raw nila ang pagcrecremate, muli na namang bumuhos ang mga luha ko. Hindi ko ka
“Why are you saying sorry po? May nagawa ka po ba? Saka I’m alive po Mommy, what are you talking about? I’m still alive ang kicking.” Mas hinigpitan ko ang pagkakayakap sa kaniya at tuluyan ng bumuhos ang marami kong luha na para bang hindi na nauubos. Panaginip lang, I’m relieved, thank you, it’s
Sa bahay nina Daddy ibinurol si Nathan at hanggang ngayon hindi ko kayang lumapit sa kaniya, hindi ko kayang makita siya na nakasilid na lang sa isang vase. I can’t imagine it, hindi ko alam ang magiging buhay ko. I always tries calling Xavier pero ni isang tawag ko hindi niya sinagot at kadalasan c
Humugot ako ng malalim na buntong hininga. Kita ko sa gilid ng mga mata ko ang pag-upo ni Nolan sa tabi ko pero hindi ko na siya nilingon. Gusto ko lang mapag-isa pero bakit ba hirap na hirap siyang ibigay sa’kin yun? “Ipinagluto kita ng paborito mo Athena. Kumain ka naman muna oh.” “Wala akong ga
Kung hindi ko na kaya ang sakit, paano pa niya kakayanin kung pareho kaming nawala sa kaniya? Iniisip ko pa lang kung anong mararamdaman niya kapag dumating siya tapos wala na kami, nasasaktan na ako. Iniisip ko noong gabing umuwi siya sa amin na umiiyak, ang lungkot lungkot ng mga mata niya hindi k