QUINN’S POV
NAGING ABALA KAMI ni Denver sa site, mas naging attentive na kami ngayon matapos ang trabahong natambak sa amin. I was inside the mini office of Engineer Chan when he entered the room. Ang pagtitipa ko sa keyboard ay natigil at napaangat ang titig sa kanya. I closed my legs together.
Why am I wearing skirt again? Bakit ba kasi hindi na lang jeans ang mga dinala kong damit pang-ibaba? Masyado kong sinusunod ang pagiging secretary image.
“Busy?” he chuckled and walked on his table.
“Medyo. Nagre-report lang ako kay Mr. Charlton,” I answered casually. His dimple shows on his cheek, ngunit sa pagkakataong ito na hindi na cute at charming ang dating sa akin lalo na ng pasadahan niya ng titig ang hita ko.
He seat on his swivel chair, nakaharap ako sa kanya. I feel uncomfortab
QUINN’S POVThe night was fast, agad rin natapos ang selebrasyon. Sabay kaming naglakad pabalik ni Denver sa aming kuwarto. Hanggang sa kalagitnaan ng paglalakad namin sa dalampasigan ay huminto ito at nilingon ako. I was behind him, nakasunod lang sa kanya.“You’re leaving the Grande Hotel?” seryosong tanong niya sa malalim na boses.Napayuko ako at marahan na tumango, “Wala naman akong kontratang pinirmahan kay Sir Charlton, sinabi niya na hindi naman permanente ang trabaho ko.”“Why?”Napatingala ako, ang ingay ng alon ay isang magandang musika sa aming tainga.“I need to find my parents, kailangan ko pang alagaan si mama. Bukod roon, hihingi sana ako ng pabor, nais kong magtrabaho na lamang rito, kung sakali na mapatayo ang Grande Hotel. Mas maganda kung dito na ako mamamalagi. Masyadong malayo ang syudad.&rdquo
QUINN’S POVMATAPOS ANG pagtatrabaho namin ay nag-imbeta si Denver na sabay na kaming kumain sa sa isa sa mga sikat na restaurant dito sa Molino. I wasn’t prepared, I didn’t have a chance to fix myself. Hindi ako nakapag-ayos samantalang siya ay kahit papaano ay pormal tignan.“Bakit dito?” taka at nahihiyang tanong ko sa kanya habang inaayos niya ang table napkin, kakatapos niya lang mag-order.“Bakit hindi?” naglalarong tanong niya pabalik.I swallowed hard and roamed my eyes around.“I just want to celebrate the success of the establishment of the hotel together with you,” seryoso at casual niyang usal. “And… You have to update me about your parents’ information para simulan ko na ang pag-iimbestiga,” dagdag niya na mas lalong ikinatuwa ko.“Thank you, Mr. Denver…” I murmured. “Tsaka nagdiwang n
QUINN’S POVPALUBOG NA ANG araw nang makarating kami ni Denver sa Rela, agad kaming nagpalit upang makaligo na sa dagat. Una akong lumusong at sumunod naman siya, halos wala nang araw nang mapagpasyahan namin na maupo sa deck at mag-order ng pagakin.“Masarap?” tanong niya matapos akong subuan ng sandwich. I nodded my head and smiled at him.“Nakausap ko si Polly. Sinabi niya na may nabanggit si Mama Linda tungkol sa tunay kong mga magulang,” simula ko na at mula sa pagkakahiga ay umupo siya para makinig ng maayos.“And then?” naghihintay na tanong niya.“Mama Linda lied to me. Hindi ako natagpuan sa kumbento mag-isa. Binigay ako sa kanyang ng tunay kong ina, pinaalaga at sinabing babalikan.” Lumungkot ang mukha ko dahilan para
CHAPTER 22: MOLINOQUINN’S POVMATAPOS NAMING mamili ni Denver ng iilang damit ay dumiretso kami sa bahay niya. Ang bahay nito ay hindi ganun kalaki, maybe because he is living alone. Hanggang second floor ito, ang mga gamit sa loob at iilang furnitures ay mukhang imported pa galing ibang bansa.“I’ll cook the dinner, magpalit kana,” usal niya at mabilis hinalikan ako sa nuo bago lumabas ng kuwarto niya.I roamed my eyes around. Hanggang sa huminto ako nang makita ang litrato ng kanyang mga magulang, it was on a large frame on the wall, litrato nilang mag-asawa at mukhang bata pa sila ng kunan iyun. Ngayon ko lang natitigan ang kanyang magulang ng maayos, his father become older sa nakikita ko sa mga magazines at tabloids, samantalang dito ay binata pa. They aren’t that familiar to me, lalo na at bata pa ako nung una silang makita.Pinagmasdan kong mabuti ang mama ni Denver
QUINN’S POV HINILA NA AKO ni Denver palayo kay Mama Linda na tahimik lang at hindi umiimik na tila walang naririnig. Pumasok si Polly na mukhang nagtataka, nilapitan niya si Mama Linda. Wala akong nagawa kundi ang lumabas muna para kalmahin ang sarili ko. “Are you alright?” nag-aalalang tanong sa akin ni Denver at hinawakan ang magkabilang balikat ko para pakalmahin. “Hindi ko alam, naguguluhan na ako,” mahinang bulong ko. Niyakap naman niya ako at marahan na hinaplos ang ulo ko. Not until I heard his phone ring. Lumayo siya at dinukot iyun sa bulsa. Kunot man ang nuo ay lumayo siya sa akin para sagutin ang tawag. Malalim akong napabuntong hininga, hindi na narinig pa ang kausap ni Denver. Hanggang sa lumabas na ng kuwarto si Polly at nilapitan ako.
QUINN’S POV BUMALIK AGAD KAMI ni Denver sa syudad, hinatid niya ako sa apartment ko. Bukas ay simula na ng trabaho namin sa hotel. Hindi pa ako nakapagdesisyon kung babalik ako ng Molino, but right now, I am currently searching for my real parents. Especially now that Denver is helping me, tingin ko ay malapit ko na silang makita. I fixed myself before I entered the hotel, nasa lobby pa lang ako at naglalakad sa hallway papasok ng elevator nang mapansin ko ang kasabay kong pumasok sa loob. She looks sophisticated on her expensive dress, may bag na nakasabit sa kanyang braso at diretso lamang ang titig nito. We entered the elevator, kaming dalawa lamang. Nang pakatitigan ko siya ay namukhaan ko ito, she is the mother of Denver. Wala kaming imik hanggang sa bumukas ang pinto at nauna siyang lumabas. She entered Denver’s office. Dumiretso na rin ako sa table ko upang masimulan ang trabaho. Until tumawag si Denver sa intercome, humihingi ng maiinom. Gumawa ako ng kape para sa kanilang
QUINN'S POVBUONG ARAW akong nanatili sa apartment, kahit si Alexa ay nagtataka na rin sa mga kinikilos ko. Ayokong sabihin sa kanyang ang nangyari, ako ang nahihiya sa sarili ko lalo na at alam kong ako naman talaga ang nagpupumilit noon pa man na mapapalapit kay Denver."Babalik kang Molino?" she asked while watching me packed my things."Kailangan ako ni mama.”"Akala ko ba abala ka sa paghahanap sa tunay mong mg magulang?”Pagod akong napabuntong hininga. Ano pa ang rason para ipagpatuloy ko ang paghahanap sa kanila kung si Denver lang naman ang tumutulong sa akin?"Nawalan a ako ng pag-asa. Mas mabuti pang pagtuunan ko na lang ng atensyon ang mga taong nariyan at nanatili sa buhay. Mga taong hindi ako iniwan," malamig kong usal at matamlay. na sinara ang zipper ng maleta.Niyakap niya ako at marahan a hinaplos ang likod ko para pagaanin ang loob ko."Anuman ang pinagdadaanan mo ngayon, malalampasan mo yan. Malakas ka," bulong niya at humiwalay na sa yakap tsaka sumilay ang ngiti
QUINN’S POVHis jaw moved and clenched. Napaiwas siya ng tingin at marahan na tumango. Ilang Segundo siyang malalim na napaisip, I was about to say goodbye because I might not get in the bus on time when he suddenly looked at me again.This time, his eyes are unexplainable staring intently at me. Malalim at hindi ko mawari kung ano ang nais iparating nito.“Ihahatid na kita. I want to see your hometown,” he said seriously which made my eyes widen in confusion.This is weird. Why would he go there? Why does he wants to see Molino? Kung nais niyang makita ang probinsya na kinalakihan ni Denver ay bakit sa akin siya sasama?“Ba-bakit ho, Mr. Charlton?” takang tanong ko sa kanya.“Drop the formality, Quinn. You’re no longer my employee. You resigned, remember?” he raised his left eyebrow and smiled at me slightly. Dahil doon ay tipid akong napangiti na may pagpipigil.“You’re wasting your time, Mr. Charlton,” diretsa kong sambit sa kanya habang nakatitig sa mga mata nito. Alam ko na ang b
QUINN’S POV “Totoo?” marahan niyang tanong at hinila ako papalapit sa kanya. I swallowed hard when our eyes met. Ang puso ko ay nagsisimula na namang magwala. Halos rinig na rinig ko dahil na rin sa tahimik na namuo sa pagitan naming dalawa. I wonder if he can hear my loud heartbeats for him. “Quinn… totoo ba ang sinasabi mo?” he asked seriously that it seems a big deal to him, that it affected him. “Sinabi ko naman sayo diba, ikaw lang ang paniniwalaan ko… and I believe your words.” Hinawakan ko ang kuwintas na suot ko at pinakita sa kanya. “It was just a promised, Denver. Don’t worry, hindi na rin naman iyun mahalaga sa akin. Halos ilang taon na ang lumipas. Marami nang nagbago sa mga nagdaang taong iyun.” His jaw moved, gayundin ang adam’s apple na gumagalaw sa bawat rahan ng paglunok nito. “And what about this necklace?” he touched the rose pendant that made me flinched when his fingertips touches my bare skin. “This is your proof of your promise.” Tinignan ko siya sa mga
QUINN’S POVMAHIGPIT AKONG napakapit sa baton nang dumaan ang malaking alon. Namamasyal kami ni Kate sa burol, ngunit dahil ito ang pinakamalapit na daan ay ang daanan sa gilid ng dagat kung saan may mga bato na madadaanan kahit papaano ay dito kami nagdesisyon dumaan sa pag-uwi.“Humawak ka nang mahigpit, Kate.” Tinignan ko siya at nakita kong nahihirapan ito ngunit ang mukha niya ay matapang at walang takot binabaybay ang malalaking bato.“At sayo pa talaga manggagaling yan? Ikaw ang mag-ingat dahil ikaw ang hindi marunong lumangoy.” Tumawa ito at nakarating na sa itaas ng isang bato. Humakbang ako habang mahigpit ang kapit upang makarating sa kanya.Naabutan kami ng hapon, kaya ang kaninang tubig na mababaw ngayon ay lumalim na. Kayang kaya naman ni Kate languyin ito, ngunit dahil sa matataas at malakas na alon ay natatakot siya. Habang ako ay hindi marunong lumangoy.Inabot niya ang palad niya sa akin at tinanggap ko naman yun. Nang pareho na kaming nasa may kataasan ng kaonti na
QUINN’S POVAFTER WE arrived at the house, hindi rin nagtagal ay umalis kami ni Denver para puntahan ang kanyang private investigator. Pumasok kami sa isang maliit na café at namataan naman namin siya roon agad na nakaupo.Inayos nito ang Malaki niyang salamin sa mata nang makita kami.“Good afternoon. I’m Christian Servantez.” Agad itong tumayo at nilahad ang palad niya sa akin.“Hi. Quinn Rodrigo.” Nginitian ko siya. Humarap naman siya kay Denver at ito ang sunod na bumati bago kami umupo na tatlo.“Siya ang ina ninyo, siya si Aling Lisa Marasigan. Byuda at wala ng pamilya, nag-iisa lamang siya.”I glanced at each of her photos. She looks old, bakas din sa mukha ang paghihirap na nararanasan nito sa buhay. Probably why she abandoned me, because of poverty. Pero hindi pa rin sapat na dahilan yun. Lalo na kung mag-isa lang naman pala siya. We can have each other’s back. Help each other.“Wala siyang anak? Mga magulang?”“Nasa syudad at sarili rin buhay ang kanyang mga magulang. Sa sob
QUINN’S POVI WOKE UP from a deep sleep inside Denver’s room. Dahil naulit pa ng dalawang beses ang nangyari sa aming dalawa kagabi. I was too tired and sore between. Nang imulat ko ang mga mata ko ay isang hindi pamilyar na kuwarto ni Denver ang bumungad sa akin. Unang beses ko nakapasok dito at hindi ko inaasahan na mas doble ang laki nito sa kuwarto ko. How can he build this secret house of him? Sigurado ako na alam ng mga Salviejo ang lumalabas na pera sa kanila. I wonder if Denver has his own savings.Kung tutuusin ay dapat may makuha siyang share, sa ilang taon na pagtatrabaho niya bilang appointed CEO? That would be unfair if they will took everything to him. At walang ititira.Umupo ako at humilig sa headboard ng kama tsaka pinagmasdan ang silid nito. Mas maganda pa rin ang kuwarto niya sa mansion ng Salviejo. Ngunit hindi rin maipagkakaila na maaaring milyon milyon ang nagastos dito sa pagpapatayo.I accidentally glanced at the huge portrait on the wall. It was a family pictu
QUINN’S POVPABABA NA AKO nang hagdan at nakapag-ayos na nang maabutan ko si Denver sa kitchen at abala sa paghahanda ng pagkain. He glanced at me while he was wiping his hands using the towel. Umupo ako at napatitig sa niluto nito bago siya tinignan.“Hindi ka papasok sa trabaho?” takang tanong ko sa kanya. Dahil nakapagtataka at nandito siya ng ganitong oras. Maaga siya umaalis ng bahay, he doesn’t want to be late, that’s why I asked.Umupo siya sa harapan ko at nginitian ako ng tipid.“Hindi muna, may importante akong lakad. Nagpalaman din naman ako kay papa, pumayag naman siya.”Hindi na ako umimik pa at nagsimula nang kumain.“Aren’t you going to ask where I’m heading today?”Lihim ko siyang inirapan. Pakialam ko ba. Pero dahil nagtanong na siya ay tinaasan koi to ng kilay.“Bakit? Ano ba ang gagawin mo ngayon?”Naging seryoso ang mukha niya at pinagsiklop ang dalawang palad habang ako ay abala na sa breakfast.“I’ll get the DNA result from the laboratory test.”Napanganga ako at
QUINN’S POVAKMANG KUKUNIN NA sa akin ang mga papeles ni Mr. Adams ng katulong nito ngunit bago pa niya makuha ay nagsalita na ako para pigilan ito.“Ako na ang magbibigay sa kanya. Kailangan na kasi ni Mr. Charlton, hindi na maari pang ipabukas,” pagsisinungaling ko na mukhang naniwala naman siya.Dinala niya ako papuntang opisina ni Mr. Adams. We walked upstairs, ang mga katulong ay nakakasalubong ko, marami sila at tila abala. I wonder if some maids are not working anymore, sa dami ba naman nila rito. Ano pa kaya ang trabaho nila? Well, Salviejo’s masion is damn huge. No wonder why maids are everywhere.Lumiko kami sa ibang hallway, hindi ito yung pinuntahan namin ni Denver, Tila ibang lugar na naman ito ng sulok ng bahay nila. Mangha akong napapatingin sa bawat sulok at bawat madadaanan namin.Huminto kami sa isang malaking pintuan, may apat na tauhan na nagbabantay. Mukhang ito na ang ang kanyang opisina.The maid knocked on the room, binuksan niya at pumasok ito. Akmang papasok
QUINN’S POVIT WAS EARLY in the morning when I heard multiple knocks on the door. Maagang umalis si Denver para kausapin ang investigator nito na nandito ng Molino. We were done packing our things, pagdating niya ay babalik na kami ng syudad. Gusto ko sanang sumama sa kanya ngunit ayoko namang maiwan mag-isa si Mama Linda.“Sandali lang, ma. Baka si Polly na yan.” Iniwan ko siya roon na nasa lamesa at tahimik na kumakain.Binuksan ko ang pintuan at natigilan nang makita si Kate na naghihintay sa labas. Ang sasakyan nitong makintab at mamahalin ay nakaparada. She is wearing a casual skirt and knitted longsleeve top na kulay puti.She is holding a small box.“Wala si Denver. Umalis.” You should leave, I won’t allow you enter the house. Hindi ako papayag.“I’ll wait for him.” Nginitian niya ako dahilan para mas sumama ang timpla ko.“Keep on waiting outside, babalik na rin naman siguro yun.” Akmang isasara ko na ang pintuan nang magsalita muli ito.“I didn’t know that Denver was really s
QUINN’S POVPANAY ANG SULYAP na ginagawad sa akin ni Denver, hindi makapagpokus sa daang tinatahak namin papuntang Molino. Tahimik lamang akong nakatitig sa bintana. He is weighing my silence.“May problema ba, Quinn?” pagtatangka nitong tanong sa akin.“Wala.”“Bakit ang tahimik mo?”I saw worries in his eyes.“Kapag ba tahimik may problema na agad? Pago lang ako Denver,” I said assuredly and smiled forcefully.“Hindi ako sanay na tahimik ka.”Isang tipid na ngiti lamang ang ginawad ko sa kanya at hindi na nagsalita pa. It was a long drive because of the silence between us inside the car. Pakiramdam ko ay napakahaba ng oras ng byahe sa araw na yun.Matapos makarating sa bahay ay sandal akong nagpahinga, Denver roamed around the community, sinabi niya na maghahanap siya ng pagkain na puweding maibili. That was what I thought.Dahil matapos kong magpahinga ay naghanda ako ng meryendahan. Nakaligo na rin ako at nakaayos na. Nagkakape ako sa labas ng bahay na katapat lang ay dalampasigan
QUINN’S POVBINABA NI KATE ang tasa na may lamang tsaa. There is a ghost of smile on her lips that remain, simula nang dumating ako hanggang ngayon. She is wearing a black decent dress just above the knee, it is sleeveless that can almost see her bare skin on the shoulders. Lumilitaw ang maputi at makinis nitong kutis. The expensive bag she owned is on the chair beside me.“After a long long years, we finally saw each other again.” Napangisi siya dahilan nang pagyuko ko. “Wala ka pa ring pinagbago, Quinn. Kumusta kana?”I lifted my head and caught her staring at my clothes with a smirk on her lips. Sa tuwing nakikita ko ang ngisi sa labi niya ay naaalala ko ang ginawa nito sa akin.“I’m not here to talk about my life. I will be direct to the point, Kate…” masakit man at labag sa loob ko ay wala akong magagawa. “Denver wants to meet you.”Nawala ang ngisi sa labi niya at biglang naging seryoso. I saw how she was shocked when she heard Denver’s name. The effect is still present on her,