Habang ang araw ay bumababa sa dulo ng dagat at ang liwanag ng mga ilaw sa paligid ng beach resort ay nagsimula nang magningning, isang tahimik na tagpo ang nagsimula sa isang sulok ng kaganapan. Si Rosemarie, na matagal nang nagmamasid kay Maria at Harry mula sa malayo, ay hindi maiwasang makaramdam ng kakaibang koneksyon sa mag-ina. Ang hindi maipaliwanag na nararamdaman ay tila nag-ugat mula sa kanyang puso, parang may isang lihim na nag-uugnay sa kanilang dalawa, isang piraso ng nakaraan na nakatago at matagal nang nakalimutan.Habang pinapakain ni Maria si Harry ng isang piraso ng cake, ang mga mata ni Rosemarie ay hindi maiwasang maglakbay mula sa mag-ina patungo sa mga detalye ng kanilang simpleng saya. Ang tingin ni Maria kay Harry, puno ng pagmamahal at pag-aalaga, ay nagbigay ng isang pakiramdam na nakapagpasikò sa kanyang kaluluwa. Tila isang pamilyar na senaryo—ngunit saan? Bakit kaya may nararamdaman siyang koneksyon sa kanila, lalo na kay Maria?Napansin ni Rosemarie na
Habang naglalakad si Rosemarie sa tabing-dagat, ang mga alon ng dagat ay tila sumasalamin sa kanyang mga nararamdaman—magulo, masalimuot, ngunit may kakaibang katahimikan. Ang bawat hakbang niya sa malamig na buhangin ay parang pagbalik sa mga alaala ng nakaraan, at habang tinatanaw niya ang malawak na dagat, hindi niya maiwasang magtanong sa sarili, “Tama ba itong nararamdaman ko? Baka naman ako lang ang nag-iilusyon.”Nasa kalagitnaan ng kanyang pag-iisip nang maramdaman niyang may mga yabag na papalapit sa kanya. Paglingon niya, nakita niya si Eric, ang kanyang anak, na nag-aalalang nakamasid sa kanya.“Ma,” tawag ni Eric, “kanina pa kita hinahanap. Napansin kong parang may bumabagabag sa’yo. Ano po bang nangyayari?”Ngumiti si Rosemarie, ngunit alam niyang hindi niya maitatago ang bigat ng kanyang damdamin. “Eric,” mahina niyang sabi, “Alam mo, may mga bagay talaga sa buhay na minsan, kahit anong pilit nating kalimutan, bumabalik at bumabalik.”“May kinalaman ba ito kay Maria at s
Sa malamlam na liwanag ng buwan, limang magkakasama ang tahimik na nakaupo sa veranda ng isang resort sa tabi ng dagat. Ang hangin ay malamig, tila nakikisama sa damdamin ng bawat isa. Si Rosemarie, ang ina ng dalawang lalaki, si Eric at John, ay halatang may nais na ipagtapat sa kanila—lalo na kay Maria, na nakaupo sa tabi ng kanyang anak na si Harry, hawak ang kamay ng bata habang tila naghihintay sa anumang rebelasyon na dala ng gabing iyon.Malalim ang buntong-hininga ni Rosemarie, at halatang naglalaban ang kanyang damdamin habang iniipon ang lakas ng loob na ibahagi ang mabigat na kwento na matagal na niyang itinatago. Hindi madali ang lahat ng ito, ngunit sa wakas ay handa na siyang ipagtapat ang katotohanan.“Maria…” simulang wika ni Rosemarie, malambing ngunit puno ng emosyon ang tinig. “May nais akong sabihin sa iyo na mahalaga... isang katotohanan na matagal kong kinimkim sa aking puso.”Nagtaka si Maria at nakaramdam ng kaba, ngunit nakita niya ang seryosong ekspresyon sa
Ang gabing iyon ay hindi lamang pagtatapos ng mga taon ng pagkakawalay kundi simula rin ng isang panibagong kabanata para sa kanila. Si Maria, habang nakayakap kay Rosemarie, ay ramdam ang init at tibok ng puso ng kanyang ina. Sa wakas, natagpuan niya ang matagal na niyang hinahanap—isang tahanan sa mga bisig ng kanyang tunay na pamilya. Ngayon, hindi na siya nag-iisa.Si Eric at John naman ay lumapit, at silang lahat ay magkayakap, kasama si Harry, na masayang ngumiti habang pinagmamasdan ang kanyang ina at ang bagong lola, at mga tito. Sa gabing iyon, silang lahat ay nakatagpo ng bagong pag-asa at bagong simula.Nangako sila sa isa’t isa na ano man ang pagsubok na dumating, mananatili silang buo bilang isang pamilya. Ang mga sugat ng nakaraan ay kanilang hinayaan sa alon ng dagat, at ang pagmamahal at pagtanggap sa isa’t isa ang naging bagong pundasyon ng kanilang muling nabubuong samahan. Sa ilalim ng malamlam na liwanag ng buwan, ang hangin ay dahan-dahang humaplos sa kanilang m
Habang ang bawat isa sa pamilya ay nag-uusap at nagbabahagi ng kanilang mga pangarap, sa isang tabi, si Kean at Mirasol ay nagsimula na namang muling maglatag ng landas para sa kanilang pagmamahalan. Hindi ito ang inaasahan ni Kean—ang pagkakaibang dulot ng pagkawala ng kanyang alaala ng kanyang mag-ina na si Maria at Harry. Tatlong taon na nakakalipas, Sa ilalim ng malamlam na liwanag ng buwan, ang bawat sulok ng mansion ng Ambrosio ay tila nababalot ng matinding kalungkutan. Matagal nang hindi naririnig sa loob ng bahay ang mga tawanan ni Maria at ng kanyang anak na si Harry. Para kay Donya Loida, ang bawat araw na lumilipas ay dagdag na sakit sa kanyang puso. Mahigit tatlong taon na mula nang mawala ang kanyang apo at ang munting apo-sa-tuwa. Ang Pasko, na dating puno ng saya at halakhak, ay ngayon malamig at walang kulay.Ngunit sa gitna ng lahat ng ito, isang malupit na katotohanan ang bumabagabag kay Donya Loida—ang kanyang apo na si Kean ay may amnesia, at sa kasamaang-palad,
Makalipas ang ilang buwan ng pagiging magkasama sa iisang bubong, naging mas agresibo si Mirasol sa kanyang mga paraan upang mas mapaibig si Kean at mas mapalapit pa sa kanya. Sa bawat pagkakataon, tila walang paltos na sinusubukan ni Mirasol na akitin si Kean. Sa kanya, ang pagkakaroon ng anak nila ni Kean ay isang pangarap na magpapatibay ng kanilang samahan at mas mag-uugat ng koneksyon sa kanila. Higit pa sa kasal, ang magkaroon ng anak ay tila ang pinakapangarap na kanyang ninanais.Isang gabi, habang si Kean ay abala sa pagbubukas ng mga dokumento at pagsusuri ng mga papeles sa kanilang sala, palihim na lumapit si Mirasol sa kanya. Suot ang isang simpleng damit na sadyang dinisenyo upang magmukha siyang mas kaakit-akit, siya ay tahimik na pumuwesto sa tabi ni Kean at inilagay ang kanyang kamay sa balikat nito."Kean, hindi ba napapagod ka na? Baka naman pwedeng magpahinga ka muna?" Lambing ni Mirasol habang ang mga daliri niya ay marahang hinihimas ang balikat ng lalaki.Napatin
Kinabukasan, sa pagdilat ng araw, muling bumalik ang mga matamis na sandali sa pagitan nina Kean at Mirasol. Hindi napawi ang kanilang masayang mga bulong at malalambing na yakap. Para bang sa bawat sandali, mas lalo silang nadadala sa damdaming lalong nagpapatibay sa kanilang pagsasama. Si Kean ay nagising mula sa isang magandang tulog nang walang dahilan. May problema siyang matulog minsan sa mga gabi. Ngayong gabi, naisip niyang hihiga na lang siya doon at susubukang makatulog muli. Alas tres ng umaga na, at hindi na malayo ang alas sais para maghanda sa trabaho. Medyo nananabik pa rin siya, kaya humiga siya sa kanyang tagiliran para maging komportable.Nakita niyang medyo maliwanag ang kwarto mula sa bahagyang liwanag ng buwan na pumapasok sa kanilang silid. Nakatagilid siya kay Mirasol ngayon, at nakita niya na sa mainit na gabi ng tag-init na ito, inalis na niya ang kanyang kumot. Nakahubad siya; gusto niyang matulog nang ganun. Sinabi niya na sa ganung paraan hindi siya nalal
Pinaikot ni Kean ang kanyang ulo at hinalikan ang kaliwang hita ni Mirasol sa apat na lugar. Pagkatapos, ang kanyang kanang hita ng anim na beses. Alam niyang gustong-gusto niya ito. Palagi siyang nalilibugan kaagad tuwing gagawin niya ito. Inilabas niya ang kanyang kaliwang binti upang bigyan siya ng mas maraming access para sa kanyang mga paglapit. Pinapayagan niya siyang ipagpatuloy ang kanyang kasiyahan. Nakikita niya ang kanyang bilog na mga suso na umaalon ngayon, at nagiging hindi regular ang pattern ng pagtaas at pagbaba nito. Patuloy siyang humalik at dumila sa kanyang clit, na ngayon ay medyo tigas na, pati na rin ang kanyang mga panloob na labi. Kinagat at sinipsip niya ang huli nang bahagya ng ilang beses. Lumiit sila at nagpatuloy na lumampas sa kanyang bulbol. Sinipsip niya ang kanyang klitoris nang matagal at medyo madiin sa pagkakataong ito. Si Mirasol ay huminga ng malalim at nagbigay ng mabagal, nakaka-satisfy na "Ahhh" na lumabas mula sa kanyang nakabukas na bibig