"Hi.." She greet in a small voice. Kahit hindi ipakita mapupuna sa boses niya ang excitement na nararamdaman. "Napakaaga mo yatang nagising." His naughty remarks as he survey her from head to foot. Pilyo itong ngumisi ng mapadako ang mga mata sa kanyang katawan.Sinundan niya ang tingin nito at napabuga siya ng hangin ng makita kung ano ang ikinakangisi nito. Of course.. she's still in her tweety pajamas at wala siyang suot na bra sa loob niyon. And to her horror she saw her taunting nipple obviously in its cotton fabric. Immediately she crossed her arms around her chest with face beetle red.Nang magising kasi siya kanina ay agad siyang nagbalikwas ng bangon at bumaba. Simon was always a early waker at sa kagustuhan na makita ito bago ito pumunta ng trabaho ay inihanda talaga niya ang sarili na gumising ng maaga even though she didn't had a proper sleep last night. Madaling araw na yata siyang nakatulog sa kakaisip sa namagitan sa kanilang dalawa sa nakalipas na buong maghapon.Hind
She smile widely as she wave her hand to the man who is now walking towards them. Nakasunod rito ang iilang magsasaka na umahon rin mula sa taniman. It was already noon break at abala na ang mga katabi niya sa paghahanda ng tanghalian. She called his name again and wave excitedly. Kita niyang nagkakatuwaan ang mga kasama ni Simon. Maybe they are teasing him about her na halos takbuhan na ang kinaroroonan nito. Bagama't nakangiti. Iiling-iling ito habang nakatingin sa kanya."You're so loud sweetheart." Bulong nito ng makalapit na sa kanya. Ngumuso siya. "It's just that it's late Clark. " tiningnan niya ang kanyang wristwatch.. "Almost one in the afternoon. Late na para sa tanghalian." Kita niyang tumaas ang gilid ng labi nito."Tinapos pa kasi namin yung isang linyahan iha." Si mang Naldo."Ah ganoon po ba." She averted her eyes to the shirt she prepared for Simon. "Magbihis ka muna." baling niya dito sabay abot dito ang hawak na malinis na T-shirt.Inabot naman iyon ng binata. "Th
"GUSTO mo bang mamasyal sa bayan?"Umiling siya. "You're tired Clark. All I wanted is for you to take your rest. Kapag weekdays nasa office ka tapos kung weekend's nasa taniman naman." She said worriedly, and gazed at him. He look so tired. Ngayon niya ipinasasalamat na pinauwi sila ng maaga nina mang Naldo at inako nalang ang pagtatapos sa pagtatanim."Kami nalang ang magtatapos sa dalawang kahon na naiwan Mon. Ipasyal mo nalang si señorita. Dapat ganitong bago pa lamang kayo ay sa isa't isa muna ninyo inilalaan ang oras ninyo. Aba'y hindi ninyo na magagawa ang bagay na iyan sa sandaling bumalik na si Ella sa Maynila. Malapit na ang pasukan at nag-aaral ka pa hindi ba iha?"Marahan siyang tumango. She don't care about going back to school or her studies. Her wealth could provide her all her life witout even trying so hard. Ang gusto niya lang ay manatili sa tabi ni Simon buong oras niya. If only it was possible. Pero alam niyang hindi papayag ang binata kung iyon ang magiging desis
She was never been this happy. She was never been this inlove. Everything is going on perfectly. Apat na araw na lang ay babalik na sila ni Simon sa Manila at kakausapin na nito ang Papa niya. She already talked to nanay Sol privately kinabukasan din nang araw na inamin ni Simon na sila ng dalawa kina mang Naldo at aling Mery at sa mga kasamahan nitong magsasaka."Wala akong karapatang panghimasukan ang damdamin ninyong dalawa ni Simon iha, at hindi rin ako tutol sa kung ano mang namamagitan sa inyo."Ikinatuwa niya ang sinabing iyon ni nanay Sol."Pero hindi mo maiiwasan sa akin na hindi mag alala. Simple lang ang buhay namin dito, simpleng tao lang si Simon. At kung pagbabasehan mo ang estado ng buhay ninyo. Napakalayo ng agwat. Magkaibang-magkaiba ang lipunang ginagalawan ninyo.""Hindi naman po problema sa akin ang estado naming dalawa 'nay, ni minsan po hindi iyon sumagi sa isip ko. Mahal ko po siya at kahit itira niya ako sa barong-barong ay hindi ho magiging problema sa akin."
"Nakauwi na pala si Elaine mula sa Dubai."It was not a question, but a said confirmation from nanay Sol. Kasalukuyan silang naghahapunan ng banggitin iyon ng ginang. Sabay pa silang nag-angat ng tingin ni Simon rito. Surprised was in his eyes. Bumaling ito sa kanya. Agad rumehistro ang pag-alala sa mga mata nito. Nagbaba siya ng tingin at itinuon sa pagkain. She can't help but to turn her eyes away from him. Hindi pa siya handang salubungin ang mga titig nito, dahil hanggang sa mga sandaling iyon ay ramdam pa rin niya ang pait sa kanyang dib-dib.She planned to talk to him about it. About Elaine, dahil alam niyang hindi niya pwedeng ipasawalang bahala lang iyon. Lalo na at kita niyang tila apektado pa rin si Simon sa pagbabalik nito. Buo rin iyon sa isip niya, pero hindi sa ganitong paraan. She wants to talk to him alone and not infront of their dinner."Nagkita at nag-usap na ba kayo?" Si nanay Sol muli. "Sinabi niyang alam mo na dumating na siya?""We haven't talk yet and yes, ala
ANG lahat ng agam-agam niya ay tuluyan ng naglaho sa sinabi ni Simon. Sapat na sa kanya ngayon ang mga pinangako nito para mapanatag ang kanyang loob. She look at the wall clock at natataranta siyang napabangon ng makita ang oras. Quarter to eight.Malalim nalang siyang napabuntong-hininga nang maisip na marahil nakaalis na ito. Bago kasi mag alas siyete y medya ay umaalis na ito papunta sa trabaho.Nitong mga nagdaang araw ay gumigising siya ng maaga, dahil gusto niyang makita ang binata bago ito pumasok. Seeing him in the morning and waiting for him at night is what makes her complete. Pakiramdam niya, asawang-asawa ang dating niya.She giggled at the thought. Sana kay dali lang lumipas ang apat na taon.Pahinamad niyang kinuha ang kanyang towel, ang balak ay maligo muna bago puntahan si nanay Sol na marahil sa mga sandaling iyon kung hindi nasa kusina ay nasa garden nito sa likod.She open the door, only to halted when she saw Simon standing in front. Napa-angat ang tingin niya sa
Pinahid niya ang kaisa-isang butil ng luha na dumaloy sa kanyang pisngi. She didn't noticed it coming. It was the first.. in the past four years. Sa loob ng panahong iyon ay naturuan na niya ang sarili na huwag magpaapekto sa nakaraan at sa mga nangyari. She learn to guard herself. She became distant. Sa loob ng apat na taon ay umiwas siya sa mga lalake, lalo na ang mga nagpakita ng interes sa kanya. Kahit yung mga nag-aalok lang na maging kaibigan niya. She cast them immediately away from her. Away from her life. Pili na rin pati mga kinaibigan niya. Hindi na niya gustong mangyari ulit yung nangyaring pagkakasangkot nila ni Maggie noon sa drugs. And by doing so, she already gain so many nicknames from them.Miss Stiff.. Miss Cold.. Miss Ice queen, Miss bitter or Miss manhater. Ang iba nga higit pa doon. And she didn't mind them. She don't care even they'll call her the worst person on earth. She stay away from them because she wanted to protect herself. Masama bang sa simula palang
"Where have you been?" Napahinto siya sa puno ng hagdan ng marinig niya ang boses ng ama. Marahan siyang lumingon. "Alam mo bang halos himatayin na ako sa pag-aalala sayo! Umalis ka ng mall ng hindi nagsasabi, and it was at lunchtime. Do you know what time is it now? Alas diyes na ng gabi Ella! My God, I almost called the police if you hadn't show up in less than a minute!" He said while walking back and forth in front of her."I'm glad you didn't Papa." Mahina niyang sabi. She suddenly felt guilty looking at her father's worried face. Sa kabila ng may kinalaman ito kung bakit siya na-missing ng ilang oras ay hindi pa rin niya maatim ang mag-alala ito. "I'm sorry about not saying a word before leaving Sofia's.""We tried to call you, but you're out of reach! You turn your phone off on purposed! Ano bang nangyayari sayo?"She was about to open her mouth to explain her part of the bargain, only to find the words stuck on her throat the moment she saw Simon entering from the front doo
TRUE to his words, wala ngang araw na hindi nito sinasabi at ipinapararamdam sa kanya kung gaano siya nito kamahal. They are married for more than seven months now at masasabi niyang ang mga araw na kasama ito sa loob ng pitong buwan na iyon ang pinakamasayang araw ng buhay niya."Patapos na itong meeting ko kay Mr. Sakamura sweetheart so wait for me there para sabay na tayong pupunta sa-- ""Just take your time Clark.." Putol niya habang sinesenyasan si Mildred sa labas ng opisina. Pagkatapos ay Inipit niya ang cellphone niya sa kanyang taynga at ipinagpatuloy ang pinipirmahang papeles. "Maaga pa naman at saka pagkatapos kong pag-aralan itong mga papeles maglilibot pa naman ako sa Sofia. Magkita nalang tayo sa baba..""Sweetheart just leave that to those personnel o kaya sa managers. Hindi na kailangan na personal mo pang libutin ang Sofia's. Masama sayong mapagod, you know that.."Natawa siya sa kabilang linya. "Walking is an exercise Clark at dito lang naman sa main And beside hindi
MARAHAN siyang umupo sa kama habang namumungay ang mga matang minamasdan si Simon na ngayo'y palapit sa kanya at may dalang isang baso ng gatas. Namumungay rin ang mga mata nito habang nakatingin sa kanya."Here.." Sabi nito."Thank you." She whisper. Inabot niya ang baso saka marahan dinala sa kanyang bibig. Nangahalati niya ang laman niyon bago inilapag sa side table. "It's late, matulog ka na." Sabi nito habang inaayos ang comforter sa bandang hinihigaan niya. Bahagyang kumunot ang kanyang noo ng makitang tumayo ito at naglakad palayo sa kama. "Y..You won't sleep here?" She asked with panic in her voice. Bigla siyang kinabahan sa isiping aalis pa rin ito.Lumapit ito sa banda niya. Yumuko at marahan na hinalikan ang kanyang noo."Iga-garahe ko lang ang sasakyan, iniwan ko kasing nakaharang sa may gate. Babalik din ako agad."Marahan siyang tumango. "I..I'll wait for you. Sabay na tayong matulog." Sa maliit na boses ay sabi niya. Sandali siya nitong minasdan pagkunwa'y marahan
Napadilat siya saka napa-angat ang tingin. She swallow hard and cried even more as she saw him standing on the front door. Unti-unti siyang tumayo, napahawak pa siya sa barandilya ng hagdan dahil sa panghihina. She step down slowly without taking her gaze of him. Natatakot siya na kapag kumurap siya ay bigla itong maglaho sa kanyang paningin. Hindi na rin niya alintana ang sunod-sunod na pag agos ng kanyang mga luha. She just let her tears fall freely down her cheeks while watching him closely. "I'm sorry baby, I didn't mean to leave. I was just mad and hurt and.. God.." Napapikit ito. "I'm such an idiot!"Mas lalo lang siyang napahagulgol. Ang kani-kaninang mahina niyang paghakbang ay unti-unting bumilis hanggang sa tinakbo na niya ang pagitan nilang dalawa. She run their distance and as she reach him, she hug him desperately. "Y..You don't understand. I.. I didn't mean it that--""Shh, Its alright.." He whisper and hug her too.. much tightly. "I'm sorry, I promise, No matter how
For a moment she was stunned. Sa dinami-dami ng tanong na pwede nitong itanong, bakit iyon pa ang naisip nito?"W..When did you arrived? Akala ko ba bukas ka pa makakauwi?"Hindi niya gustong ma- intimidate sa presensiya nito pero dahil sa nakikita niyang dilim ng mukha at pagtagis ng mga bagang nito ay hindi niya maiwasang makaramdam ng kaba lalo na at magkasama sila ni Erick sa buong maghapong iyon. Wala naman silang ginawang labag sa kagandahang asal, pero noon pa man ay alam niyang selos na selos na ito kay Erick lalo na at nakita nito na naghahalikan silang dalawa noon. He maybe even think that she and Erick was a thing. At base sa dilim ng mukha nito alam niyang hindi maganda ang mga nasa isip nito ngayon patungkol sa kanilang dalawa.Hindi niya alam kung anong nangyari sa mga ito matapos ang insidenteng iyon four years ago, pero sa sinabi ni Erick kani-kanina lang ay napagtanto niyang hindi naging maganda ang kinalabasan ng kapangahasan niya noon. "Is that why you had a date
"Hello beautiful.." Agad na bungad ni Erick sa kanya.Tumayo siya and with a wide smile she walk towards him.Isang mabining yakap ang ibinigay nito sa kanya.. "How are you?""I'm fine Rick.." Sabi niya ng kumalas. "Ikaw kumusta? Its been a long time since we last see each other. Ano? may bumihag na ba sa lagalag mong puso?" Natatawa niyang sabi saka iminuwestra rito ang sofa.Tumawa rin ito bago umiling. "Wala eh, walang nakapantay sayo."Mahina niya itong tinampal sa balikat "Baliw!" Natatawa niyang sabi bago lumihis sa kabilang bahagi ng sofa paharap dito."Totoo kaya iyon. Magmula noong halikan mo ako hindi na kita nakalimutan." He chuckled.Umiling-iling nalang siya. Alam niyang nagbibiro lang ito. Naipaliwanag na niya kung bakit niya nagawa ang bagay na iyon noon. Higit sa lahat alam niyang alam nito kung hanggang saan lang ang kaya niyang ibigay, kaya hindi na ito nagtangkang lumagpas pa doon.They became friends even after she went to states. They used to call each other some
Marahan siyang napasandig sa swivel chair saka unti-unting ipinikit ang mga mata matapos na maibaba ang kanyang cellphone. It was another usual call from him, checking her and reminding her again about eating her lunch on time. It was as if it became his routine on always calling her in that certain time. Alas onse y medya. Hindi na rin siya magtataka kung maya-maya lang ay tatawag si Mildred at sasabihing naroroon na ang padalang pagkain ni Simon, o kaya naman ay magugulat nalang siya at susulpot ito doon sa opisina niya na may dalang pagkain para sabay silang mag tanghalian.Mahigit isang linggo na mula ng mag take over siya sa Sofia grand, and because of the busy schedule ay halos nawalan na siya ng oras pati sa pagkain, but Simon never let her skip a single meal. Their schedule are both hectic. Magdadalawang buwan ding halos na hindi sila pumasok sa Sofia's dahil sa nangyaring kasal at sa pagkamatay ng kanyang Papa. Ipinagkatiwala niya rito ang pamamahala sa iba pa nilang branch
NAPAPITLAG siya ng maramdaman ang unti-unting paghubad ni Simon sa kanyang suot. Napatingin siya rito. She met his eyes. All she saw there was worries and concern. Gusto sana niyang tutulan ang ginagawa nito pero hindi niya mahanap ang sariling boses. She was weak to muttered even a single word. Her knees were trembling. She was so drained that she can't almost stand beneath the shower kaya wala siyang magawa kundi hayaan na lang ito na magpaligo sa kanya. Iniwas nito ang mata sa kanya partikular sa kanyang katawan saka kinuha ang container ng liquid soap. He open it and pour some on the bath sponge saka marahan na ini-apply sa kanyang katawan, from her arms, her neck, down to her stomach, sa mga hita niya pababa sa binti. Sinundan niya ito ng tingin. Basa na rin ito, nakabakat ang likod sa puting long sleeve na suot but he didn't mind it. Naka-focus ang buong atensyon nito sa ginagawa. Her eyes became gentle as she watch him. Nakaramdam siya ng pinong kirot sa kanyang puso. He neve
Puno ng simpatiya at pag aalala niyang minasdan ang asawa habang tahimik na nakatunghay sa libingan ng ama. Katatapos lang ng libing at sila na lamang dalawa ang naiwan doon sa pribadong museleo ng mga Santana. He take a step much closer to her and hold her hand gently. Bahagya niya pa iyon pinisil, wanting to assure her that he was just at her side. That he will always be at her side no matter what. He wanted to share her pain. Pero gaya ng mga nauna na niyang pagtangka, wala pa ring reaksyon siyang nakikita mula rito. She was silent, calm and expressionless the whole time of Don Armando's wake. Ni hindi niya ito nakitang umiyak. She talk less, maliban sa iilang mga pagbati at pasasalamat sa mga kakilala at taong dumalo sa libing ay wala na itong iba pang mga sinabi. Kahit nga sa kanya ay hindi ito nag-oopen up, and seeing her so calm worries him so much. He rather see her scream or cry hard gaya noon sa ospital kaysa ang makita itong tahimik gaya ngayon. Umakto man ito ng ganoon
PORMAL na siyang ipinakilala ng kanyang Papa sa board at mga empleyado bilang kahalili nito sa Sofia Grand nang sumunod na araw, sa isang simpleng selebrasyon na inilunsad ng mga kaibigan at empleyado bilang pagpupugay at pasasalamat sa kabutihan ng kanyang Papa. Naka-wheelchair man ay halata ang kaligayahan nito ng umakyat sa stage para magbigay ng konting pahayag sa kanilang lahat. He look at the crowd and a gentle smile crossed his lips. "It was maybe my last words and my last goodbye too to all of you.." simula nito. Napalunok siya. Hindi niya sana gustong marinig ang bagay na iyon, but it was his request to give that speech. Naramdaman niya ang marahan na pag-abot ni Simon sa kanyang kamay at hinawakan iyon."Alam kong, alam na ninyong lahat ang kalagayan ko ngayon. Mamaya, bukas, o sa susunod na linggo, maaaring tuluyan na akong magpapaalam sa mundong ito, but before I leave this world, gusto ko sanang ihabilin ang kaisa-isa kong anak sa inyo." Sabi nitong nakatingin sa kan