LIKE 👍
Tiningnan ni Marga ang paligid at nakita na ang lahat ng mga screen ng computer sa kanyang paningin ay may parehong larawan. Nang makita ang lahat ng ito, nanginig ang katawan ni Marga sa sobrang galit. Nang makita ng mga empleyado ang larawan sa screen, naging mas maingat sila at halos hindi huminga sa takot na baka madamay at mapagbuntunan sila. May mga ilan na nagtakang tumingin kay Marga upang obserbahan ang kanyang reaksyon, ngunit ng magtama ang kanilang mga mata, mabilis nilang ibinaba ang kanilang mga tingin. Nanlilisik ang mata ni Miss Suarez! Isang-isa tinignan ni Marga ang mga mukha ng mga empleyado, pinagmumura at tinuturo ang ilan, ipinag-utos kay Fred na tanggalin sila agad, at pagkatapos ay lumingon upang pagalitan ang mga tauhan ng technical department. “Mga wala kayong silbi! Ano ang ginagawa ninyo?! Bakit ninyo pinabayaan na makapasok ang virus na iyan sa system ng kumpanya! Bakit hindi ninyo agad maayos ang problemang ito?! Gumastos ako ng malaki para kunin ka
"Ang pambubuli kay Mommy ay tiyak may kapalit!" Sabi ni Rio na may pagmamalaki.Tumango si Zian ng sunod-sunod at nagsimulang mag-type muli sa keyboard.Nakita ito ni Rio at nagtatakang nagtanong, "Anong ginagawa mo?"Masayang sagot ni Zian, "Ang mga technical staff nila ay sobrang inutil. Ang virus ko ay napakasimple, pero hindi pa rin nila ma-crack. Kaya, gagawin ko itong mas mahirap para lalo silang mahirapan at para lalong magalit ang bad na babae na iyon!"Nang marinig ito, tumango si Rio at sumang-ayon, "Mas mabuti nga kung hindi nila kayang i-crack ito. Mas marami ang tatawa sa kanya at makikita natin kung mangahas pa siyang bulihin si Mommy!"Habang abala ang dalawang bata sa computer, biglang narinig nila ang mga yapak sa pinto.Mabilis na narinig ni Rio ang ingay mula sa labas at agad na tinanong si Zian.Agad na tinapos ni Zian ang kanyang coding at itinago ang computer sa mga braso ni Rio.Pagpasok ni Rhian sa pinto, nakita niyang niyayakap ni Rio ang computer habang si Zia
Suarez Group.Dahil sa virus, halos buong umaga ay nahinto ang operasyon ng kompanya.Nananatili si Marga sa teknikal na departamento, at paminsan-minsan ay napapamura siya."Mr. Suarez."Narinig ni Marga ang boses ni Fred na nagmula sa kanyang likuran.Nang marinig ito, mabilis na inayos ni Marga ang kanyang ekspresyon, ibinaba ang mga mata, at binati ang taong pumasok sa pinto, "Dad, bakit ka nandito?"Ang hugis-parihabang mukha ni Armando ay puno ng seryosong ekspresyon, "Bakit? Hindi niyo pa ba natutugunan ang problema sa virus?"Ang namamahala sa teknikal na departamento ay halos napagalitan ni Marga buong umaga. Sa pagkakataong ito, puno ng pawis ang kanyang noo. Tumango siya at humingi ng paumanhin, "Mr. Fu, talagang sinubukan na ng aming mga tao ang kanilang makakaya, ngunit sobrang lakas ng virus na ito. Tuwing malapit na naming itong masugpo, may lumilitaw na bagong problema. Para itong walang katapusang ikot...""Ibig sabihin wala kayong magagawa?" tanong ni Armando na nakak
Bagaman hindi kasing bihasa ni Rio sa computer si Zian, may sapat din siyang kaalaman.Walang anumang progreso ang kompanya ng Suarez sa buong umaga, ngunit ngayon ay biglang may kilos, na tila nagdulot kay Zian ng kaunting pangamba.Tiyak na hindi pangkaraniwan ang mga tao doon.Bukod dito, siguradong hindi sila mula sa kumpanya ng mga SuarezIsang umaga ay sapat nang oras para humingi ng tulong ang mga Suarez mula sa labas."Siguro... mula ito sila sa Saavedra" tanging naisip ni Rio.Sikat ang teknikal na team ng Saavedra dahil sa kanilang lakas.Bukod pa rito, kung talagang ang babaeng iyon ang ina ni Rain, walang dahilan para hindi humingi ng tulong ang mga Suarez sa Saavedra. Nang marinig ang sinabi ni Rio, bahagyang kumunot ang noo ni Zian at napalabi sa galit.Kahit alam niyang ina ni Rain ang babae, ang masamang babaeng iyon ay inapi ang kanyang ina, at tumulong pa ang Daddy niya na lutasin ang problema nito.Hindi siya makapapayag, kailangan niyang turuan sila ng leksyon!Nai
Hanggang gabi, hindi pa rin tumatawag si Rhian.Pinigilan ni Zack ang kanyang inis at agad na pumunta sa eskwelahan upang sunduin si Rain.Dapat ay magkaliwanagan sila sa nangyari kapag nakarating siya sa kindergarten.Nang dumating siya sa kindergarten, halos lahat ng mga bata ay nakaalis na.Agad niyang nakita ang kanyang anak na nakatayo sa isang sulok.Nakayuko ang maliit na batang babae, hawak ang kanyang schoolbag ng dalawang kamay, at tila wala sa mood.Nang makita ito, bahagyang kumunot ang noo ni Zack, lumapit at hinaplos ang ulo ng kanyang anak, "Bakit ka malungkot? Dahil ba nahuli si Daddy? Humihingi ng paumanhin si Daddy sa'yo..."Bago niya matapos ang sasabihin, pininid ni Rain ang kanyang mga labi at dumaan nang diretso sa tabi niya.Nakapako ang kamay ni Zack sa ere at biglang tumigil ang kanyang boses. Walang magawa siyang tumalikod at pinanood ang kanyang anak na pumasok sa kotse.Nang makita niyang umakyat mag-isa sa sasakyan ang kanyang anak, ibinalik niya ang kanyan
Kumunot ang noo ni Zack.Hindi niya inaasahan na magiging ganoon ka-galit ang kanyang anak. Hindi niya inaasahan ang pagtatapon nito ng mga kagamitan.Nang marinig ang sinabi ni Aunt Gina, tumango si Zack at kumatok sa pintuan, "Anak, buksan mo ang pinto, gusto ni Daddy na makipag-usap sa'yo."Pagkabagsak ng mga salita, isang mahinang tunog ang narinig mula sa pintuan.Malinaw na ang maliit na batang babae ay nagbagsak ng mga bagay sa pintuan bilang tanda ng pagtutol sa kanya.Saglit na tumigil si Zack, at nang muli siyang magsalita, mas malambot na ang tono niya, "Ano ang gusto mong gawin ni Daddy? Buksan mo ang pinto at sabihin mo kay Daddy, pag-usapan natin ito, pwede ba?"Isa pang malutong na tunog ang narinig mula sa pintuan.Unang pagkakataon din na nakita ni Aunt Gina ang Young lady na ganito. Sa pag-aalala sa sitwasyon ng bata, natatakot siyang may mangyari sa loob, kaya't nagmamadaling sinabi, "Master, sa palagay ko kailangan na nating pumasok, baka may masamang mangyari sa k
Kumurap-kurap si Rain, at unti-unting bumaba ang bilis ng kanyang pag-iyak. Pumikit siya at pininid ang kanyang mga labi, ngunit hindi pa rin lubos na naniniwala.Sa katunayan, narinig niya ang sinabi ni Daddy sa guro noong araw na iyon, at ngayon, hindi pumasok sa kindergarten ang dalawang anak ni Tita Ganda.Nagkataon nga lang ba na hindi sila pumasok ngayon? Isa nga ba itong coinsidens?Nakita ni Zack ang pagdududa sa kanyang mukha, at napabuntong-hininga siya sa kawalan ng magawa, "Walang dahilan para magsinungaling si Daddy sa'yo. Hindi pumasok sa kindergarten ang dalawa ngayong araw dahil hindi maganda ang pakiramdam nila. Kaya wag kang mag alala, makikita mo sila bukas."Nanatili pa ring pursigido si Rain, nakapinid ang mga labi at punong-puno ng pagdududa sa mukha.Nang makita ito, wala talagang magawa si Zack, "Ano ang dapat kong gawin para maniwala ka?"Hindi niya inasahan na ganun kataas ang halaga ng dalawang bata sa puso ni Rain, hanggang sa hindi na siya paniwalaan nito d
Sandaling nagulat si Rhian sa ginawa ni Rain, naghatid ng kakaibang kalungkutan sa kanyang puso ang itsura at pag iyak nito. Ngunit agad din siyang nakabawi. Wala sa sarili na iniluhod niya ang isang tuhod, niyakap ang maliit na bata, at marahang tinapik ang kanyang likod upang patahanin ito sa pag iyak.Si Rain ay mahigpit na humawak sa laylayan ng kanyang damit, umiiyak nang may sama ng loob.Nang makita ito, iniwas ni Zack ang kanyang mata, banaag ang kawalan ng magawa.Kanina lang sa bahay, bilang isang ama, inabot niya ang kanyang kamay para yakapin ang anak, ngunit hindi man lang kumibo ang bata at nagtago na lamang.Ngayon, sa harap ni Rhian, ito ay humihingi ng yakap. O baka nga likas na nagtitiwala ang mga bata sa kanilang ina kahit hindi nila alam ang tunay nila itong kadugo. Lukso ng dugo, kumbaga."Huwag kang umiyak, sabihin mo kay tita, ano'ng nangyari?" malambing na sinabi ni Rhian habang inaalo ang bata.Alam ni Rhian na hindi nagsasalita ang bata. Sinabi niya iyon upan
Matapos tumayo sa harap ng French window ng matagal, kinuha ni Zack ang kanyang cellphone at tinawagan ang kanyang ama.Agad na sinagot ang kabilang linya."Zack, ano ang kailangan mo?" Tanong ni Wilbert. Hindi siya pumasok sa kumpanya ngayon at abala siyang kumakain ng almusal sa bahay. Nang matanggap ang tawag mula sa anak, tumingin siya kay Dawn na nasa tapat niya.Nang marinig na ang anak ang tumawag, minuwestra ni Dawn ang kamay para kunin ang telepono sa asawa, naintindihan naman ni Wilbert at inabot ang telepono mula sa kanya.Hindi ito tinanggihan ni Wilbert. Ibinigay niya ang telepono ayon sa nais ng asawa.Sa kabilang linya, hindi alam ni Zack na hawak ng ina ang telepono, kaya't nagtanong siya nang malalim ang boses, "Ikaw ba ang nag-utos na ilabas ang balita tungkol sa kasal?"Bagamat nasuri na ito ni Manny, nais pa rin niyang marinig ang personal na pag-amin mula sa kanyang ama.Hindi nito inaasahan na boses ng ina ang maririnig sa kabilang linya."Ako ang may ideya, anon
Sa private room, dahan-dahang itinaas ni Marga ang kanyang ulo ng mawala na ang mag-asawang Dawn at Wilbert, wala na ang luha na o lungkot na makikita sa kanyang mukha."Sinabi ko naman sayo di'ba? Maghihintay ka lang!" sabi ni Belinda habang ini-angat ang kanyang ibabang labi ng may kumpiyansa.Ang tanging paraan para masolusyunan ang mga tsismis, bukod sa pagkansela ng kasunduan, ay gawing totoo ang kasunduan sa kasal!Naniniwala siya na pareho sila ni Dawn ng pananaw!---Kinabukasan ng umaga, nang dumating si Zack sa opisina, napansin niyang medyo kakaiba ang ekspresyon ni Manny. Para itong hindi mapakali at may gustong sabihin."Ano'ng nangyari? May gusto ka bang sabihin?" tanong ni Zack nang nakakunot ang noo.Nag-atubili si Manny ng matagal, ngunit hindi na napigilan na magtanong, "Master, kayo po ba ni Miss Marga ay..."Lalong lumalim ang guhit sa noo ni Zack, "Ako at siya ay?"Nang makita ni Manny ang naguguluhang hitsura ng kanyang master, naisip niyang may maki, kaya naman
Nag-usap-usap ang tatlo at agad na nagtakda ng appointment kay Dawn at sa kanyang asawa upang magkita sa restaurant sa gabi.Pagdating ni Wilbert at Dawn, nakaupo na ang pamilya Suarez sa private room. Nakayuko si Marga at sinadyang magpakita ng lungko, at ang dalawang magulang sa kanyang tabi ay mukhang may tampo.Pagpasok nila, dahan-dahang iniangat ni Marga ang kanyang mukha at nagpilit na ngumiti, "Tito at tita, nandiyan na po pala kayo."Pagkatapos niyang sabihin ito, unti-unting nawala ang ngiti sa kanyang mukha, muli niyang pinalungkot ang mukha. Agad na nagtanong si Dawn. "Ano ang problema, iha? Sabihin mo sa akin."Bago pa makapagsalita si Marga, nagsalita si Belinda mula sa kabilang dulo, "Ang mga tsismis na ito ang sanhi, sinasabi nila na ang anak ko ay parang isang payaso, pinagtatawanan at kinukutya! Sinasabi nila na, pagkatapos ng matagal na pagpapakabait sa inyong pamilya ay basta na lamang siya itatapon! Umiiyak siya araw-araw dahil dito!"Agad itong itinanggi ni Mar
Medyo abala si Zack nitong mga nakaraang araw, ngunit araw-araw pa rin siyang dumadaan sa bahay ni Rhian.Ang huling pagkakataon na nakita niyang nagkikita sila ni Rhian at Mike nang lihim, pati na ang mga salitang tinanong siya ni Rhian, ay paulit-ulit na pumapasok sa isipan ni Zack na parang sirang plaka.Dahil sa huling pagtatalo nila, pinakiusapan siya ni Rhian na kunin si Rain, kaya't maraming beses na dumaan si Zack, ngunit bihira siyang nagpapakita kay Rhian. Madalas lang niyang pinagmamasdan sila mula sa malayo.Nakita ni Zack na si Rain ay lalong naging masigla araw-araw, akala niya ito ay dahil sa simpleng pagkagusto lang nito kay Rhian. Ngunit hindi niya inaasahan na "sobrang" pagkagusto pala ng kanyang anak sa babae, to the point na nag-aral pa itong magsalita... Ibig sabihin ay sobrang gustong-gusto ng anak niya ang babaae.Sa nakikita ni Zack. Mukhang mahalaga din si Rain kay Rhian. Ito nga marahil ang lukso ng dugo kung tawagin.Samantala, mabilis na bumaba si Marga mat
Matapos ang ilang araw, naging malungkot ang pagpasok ni Rain sa eskwelahan. Pagdating nila sa eskwelahan, nakita niyang nag-eenjoy ang kambal kasama ang ibang mga bata, ngunit hindi siya pinapansin ng dalawa. Sa wakas, nang magkaroon siya ng lakas ng loob para tumakbo at lapitan sila.Nagkatinginan ang dalawang bata, si Rio ay sinadyang magtanong ng seryoso. "Ano ang kailangan mo sa amin?"Hinawakan ni Rain ang kanyang maliit na palda, ang kanyang mga kilay at labi ay kumibot Tinitigan niya sila ng seryoso at binuksan ang bibig upang subukan na maglabas ng tunog... Nakaramdam ng awa at pagkabahala sina Rio at Zian para sa kanya. Naawa sila pero kailangan nila itong gawin. Sa paraang ito lamang sila makakatulong sa dalawa. Kung hindi nila ito gusto tulungan, hindi nila gagawin ito kay Rain.Matapos maghintay ng matagal, gusto nang sumuko ng dalawang bata, ngunit bigla nilang narinig ang isang malambot na boses na kasing hina ng langgam."Kuya..."Namumula si Rain, at sa wakas ay naka
Kinabukasan, isinama ni Rhian ang tatlong bata para kumain. Tahimik na nakaupo si Rain sa tabi niya, nakikipagkulitan ito sa dalawa niyang anak. Habang tinitingnan ito, gusto gusto niyang pisilin ang matambok nitong pisngi. Ang cute kasi nito. Habang tinitingnan niya ito, hindi niya maiwasan na makadama ng awa. Kahapon ay nakita niya ang kagustuhan nito ba makapagsalita… nagsisikap ito na maglabas ng boses… ngunit sa huli ay wala itong nagawa. Nang maisip ito ni Rhian, mahina niyang pinisil ang matambok nitong pisngi at malambing na nagsalita. “Ano ang gusto mong kainin, Rain? Gusto mo ba ng cake? Eh pancakes? Masiglang tumango ito sa kanya. Nag-order agad si Rhian ng cake at pancakes para sa bata. Nang dumating ito, nag-slice siya at nilagay sa plato nito. “Kumain ka na marami ha. Kapag gusto mo pa, magsabi ka lang kay tita.” Habang nakatitig sa magandang mukha ni Rhian, kumurap si Rain… ang lambing ng boses ni tita, ang sarap pakinggan! Bumuntong-hininga si Rhian, may kalun
"Pasensya na, may mahahalagang bagay akong kailangang asikasuhin kanina kaya hindi ko kayo nasundo. Nakakain na ba kayo?" Bumitaw ng yakap si Rhian sa tatlo at hinaplos ang mga mukha nila.Tumango si Zian. "Opo, mommy, kumain na kami! Naglaro pa nga kami ng matagal!"Tumango naman si Rion at sinabing, "Nag-eenjoy kami habang naglalaro dito nila Rain!"Nakangiting huminga ng maluwag si Rhian at tumayo, "Anong nilalaro ninyo? Ipakita ninyo nga sa akin."Masayang tumakbo si Zian patungo sa sala, "Naglaro kami ng Lego na ibinigay sa amin ng tito kanina. Nakakamangha! Ang dami nito! Talagang masaya na maglaro gamit ito!"Sumunod sina Rio at Rain kay Rhian. Hawak ni Rhian ang isang kamay ni Rain, at sa kabila naman ay kamay ni Rion, nakangiti silang nakatingin at nakasunod kay Zian.Ang Lego na ibinigay ni Zack sa mga bata ay pasok sa kanilang expectation. Kung titingnan ang modelo at difficulty nito, talagang nagustuhan nila ito.Napaawang ang labi ni Rhian ng makita ang nabuo ng tatlo. I
Nagsimula nang gumalaw ang traffic sa harap, pinakawalan ni Rhian ang preno at ibinalik ang tingin sa kalsada.Naisip niyang bigla ang ekspresyon ng lalaki kanina, kaya't lalo niyang naramdaman ang pagkaasar, "Hindi ba't ikakasal ka na, Mr. Saavedra kay Miss Suarez? Hindi mo ba naisiip na hindi tama na magkasama tayo? O bigla ka nalang sumusulpot... kahit sabihin mong dahil ito kay Rain. Hindi tama ito!"Kung makapag-usisa ito ay parang close sila. Eh siya nga ay hindi rin alam ang kung sino ang tunay na ina ni Rain.Kahit na nagkalapit sila dahil kay Rain. Wala itong karapatan na manghimasok sa buhay niya. Sino ba ito upang manghimasok? Hindi inasahan ni Zack na banggitin ni Rhian si Rain. May dumaan na pagkabahala ang mukha niya, at sumagot siya nang malabo, "Ibang usapin iyon."Tumaas ang kilay ni Rhian at nagpasabog ng tawa, "Ano'ng pagkakaiba? Bukod pa rito, wala naman tayong ibang relasyon. Kaya lang naman tayo nagkakalapit ngayon ay dahil lang iyon sa anak mo. Ni hindi nga tay
Parang naramdaman ni Rhian na may malamig na mata na nakatingin sa kanya, kaya nilibot niya ang mata sa paligid ng kunot ang noo, ngunit wala namang kakaiba sa paligid. Baka guni-guni lang niya na parang may nakatingin sa kanya."Ano'ng nangyari? May problema ba?" Tanong ni Mike nang mapansin ang kakaibang kilos ni Rhian. Binalik ni Rhian ang tingin sa kanya at umiling. "Wala. Saan na nga tayo kanina?" Aniya para alisin ang suspisyon niya, tinuon nalang niya ang atensyon kay Mike. Ngunit habang nag-uusap si;a, hindi nawala ang ganung pakiramdam... parang may nakatingin talaga sa kanya na hindi naman niya alam kung saan nagmula.Natapos nalang sila kumain ngunit hindi parin siya napalagay, dama niya parin ang tila tumatagos na tingin sa kanya.Binasag ni Mike ang ilang sandali na pananahimik niya. "Gabi na, ihahatid na kita pauwi." Ngunit tumanggi si Rhian at ngumiti, "Hindi na, ako na lang, may sarili akong sasakyan, hindi mo na kailangan mag-abala." Dahil dito, hindi na nagpumi