Ngumiti si Rhian sa maliit na bata, pagkatapos ay itinaas ang kanyang mata upang tumingin kay Zack.Naka-suot ang lalaki ng itim na mataas na klase na suit na maayos ang pagkakatahi, at ang buhok niya ay nakasalang gamit ang hairspray, na nagpapakita ng matalim at guwapong mga katangian.Nang magtagpo ang kanilang mga mata, ang matalim na aura ng lalaki ay tila napigilan, "Magandang umaga."Pinisil ni Rhian ang kanyang labi at tumango sa lalaki, "Magandang umaga, anong ginagawa mo..."Bago siya makapagtapos, masayang sumagot si Rain, "Daddy at ako ay nandito para sunduin si Tita Rhian at ang mga kuya!"Habang sinasabi ito, tumingin ang maliit na bata sa loob ng bahay nang may pag-usisa, "Nasaan ang mga kuya? Natutulog pa ba sila?"Ibinaba ni Rhian ang kanyang mga mata at hinaplos ang ulo ng maliit na bata, bago muling itinaas ang kanyang mata at tumingin kay Zack. Nag-aalangan, kumilos siya at binuksan ang pinto, "Nagising na ang mga kuya at nag-hihilamus sa itaas. Bababa na sila. rai
Ang boses ng maliit na batang babae ay nagbalik kay Rhian sa kanyang mga isipan. Isang mabilis na sulyap kay Zack na nakatayo pa rin sa tabi niya, nakaramdam si Rhian ng hindi maipaliwanag na pagkakahulog. Pagkatapos ng ilang sandali ng pag-aalangan, mahinahon niyang inalok, "Siguro hindi pa kumain si Mr. Zack halika't magsalo tayo." Nagkunot ang noo ni Zack, ngunit hindi na siya nag-atubili, at naupo sa tabi ng mga bata. Nakaplanong maayos ang itinerary para sa araw na ito, ngunit hindi inaasahan ni Zack na agad pumasok sa kusina si Rhian pagpasok nila sa bahay, kaya wala siyang pagkakataon upang sabihin ito. Ang atmosferang ng almusal ay tulad ng dati. Si Rhian at ang mga bata ay masaya, samantalang si Zack ay tahimik na nakaupo sa gilid, na para bang wala siya sa lugar. Matapos ang almusal, maaga pa para magsimula ang konsyerto, kaya't naglaro si Rhian kasama ang mga bata sa bahay buong umaga. Pagdating ng tanghali, iminungkahi ni Zack na lumabas sila para kumain. Naisip ni R
"Ana, kilala mo ba sila?" Hindi napigilan ni john Dela cruz na magtanong. Nang marinig ito, unti-unting nagbalik sa katinuan si Ana, nagkunot ang noo at tumingin sa kanya, na para bang naglaho agad ang pang-aalipusta sa kanyang mga mata, "May konting hindi pagkakaintindihan ako sa babaeng iyon." Naguguluhan, nagtanong si John "Anong ginawa niya sa iyo?" Nagpout si Ana at kunwaring nagalit, "Kinuha niya ang lalaking kapatid ko, hindi ko iyon matanggap." Nakita ni John na nagalit ang kanyang "goddess," at napaatras siya sandali, ngunit agad siyang tumayo at kunwaring maghihiganti, "Pupuntahan ko siya at aawayin ko siya!" Hindi maiwasan ni Ana na mag-rolling eyes at agad na inayos ang mukha, at tinadyakan siya ng magaan sa ilalim ng mesa, "Umupo ka na, huwag kang magpadalos-dalos, nakakahiya kung magtatalo tayo!" Ang tadyak na iyon ay sobrang gaan lang, akala ni John na ang goddess niya ay nang-aakit sa kanya, kaya't agad siyang umupo nang maayos at tinanong, "Anong gagawin natin?
"Zack, tatlong taon na tayong kasal, at ni minsan ay hindi mo pa ako sinipingan. S-sumusuko na ako sa pagsasama nating ito para maging masaya ka na kasama ang tunay mong minamahal... pagkatapos ng gabing ito, hanapin mo na siya at puntahan. Pero sa ngayon, isipin mo na lang na kabayaran ito sa pagmamahal na nilaan ko sa iyo sa loob ng nakaraang mga taon..."Matapos sabihin iyon ni Rhian, yumuko siya at mapangahas na hinalikan sa labi si Zack na ngayon ay nasa kaniyang ilalim, naghahalo ang kaniyang kasabikan at kawalan ng pag-asa. Parang isang gamu-gamo na siyang dumapo mismo sa apoy na siyang tutupok sa kanya.Alam niyang marumi ang kanyang mga paraan.Ngunit masyado na siyang matagal na naghintay, nagmahal at naghirap. Kaya ngayon ay nagmamakaawa siya sa kaunting aliw at sandali na makasama ito sa huling pagkakataon."Rhian, ang lakas ng loob mong gawin ito!!!"Nangalit ang mga ngipin ni Zack, ang kanyang gwapo at perpektong mukha ay puno ng galit. Gusto niyang itulak ang babae pala
Anim na taon ang lumipas.Bansa ng America, FV Medical Research Institute.Lumabas lang si Rhian mula sa laboratoryo ng marinig ang kanyang assistant na si Linda na nagsabi, "Doctor Rhian, may gustong sabihin sa iyo si Doktor Lu, kaya't pinapunta ka niya sa opisina niya."Kakagising lang ni Rhian kaya medyo antok pa siya dahil sa puyat. Ngunit ng marinig niya ito, bigla siyang nagising at naging alerto."May nabanggit ba siya kung tungkol saan? Hindi kaya... nasira na naman ng dalawang pasaway kong anak ang mga resulta ng mga research? Ano sa palagay mo?""Baka nga." Sagot si Linda sa alanganin na tinig.Ang kanyang amo na si Doktor Rhian ay palaging mahusay at malaki ang kakayahan. Sa murang edad, naging pinakamagaling na ito sa larangan ng medisina. Ito ang naging pinakamahusay na tagasunod ni Doktor Lu Mendiola, at ni minsan ay hindi pa ito napapagalitan pagdating sa trabaho dahil talaga naman na mahusay ito at nagta-trabaho ng walang palya.Ang tanging problema lang, sa tuwing may
Pagkatapos niyang umalis sa lugar na iyon anim na taon na ang nakalipas, hindi na niya naisip na bumalik sa lugar na 'yon. Wala na siyang kapamilya na babalikan sa lugar na iyon. Bukod pa rito, nakaramdam na siya ng pagmamahal sa lugar na ito. Nasanay na sila dito ng kanyang mga anak."Pero, Doktor Lu—"Pinutol siya nito, "Rhian, alam kong ayaw mong bumalik, pero sana isipin mo nang mabuti... Nag-aral ka ng medisina sa akin sa loob ng maraming taon, at dapat mong maunawaan ang lawak at lalim ng tradisyunal na gamot ng Pilipinas. Sa ibang bansa, hindi sapat ang mga halamang gamot para sa iyong pag-aaral. Pero sa Pilipinas, iba ang sitwasyon... Maraming halamang gamot ang magagamit mo. Marami pa ang mga halamang gamot doon na hindi pa natutuklasan na maari mong magamit sa pag aaral mo. Mayroon din silang pamana ng sinaunang mga kasanayan sa medisina. Hindi ka ba interesado sa aspektong ito? Kaya... iminumungkahi kong bumalik ka upang madagdagan ang kaalaman mo!""Sa iyong kakayahan, tiy
Habang palabas ng paliparan, kinakabahan si Rhian at patuloy na lumilingon upang kumpirmahin kung nahabol na ba sila ng lalaki.Sa kabutihang palad, hanggang sa makalabas sila ng gate ng paliparan, hindi na nila nakita ang pigura na iyon.Nakahinga nang maluwag si Rhian.Ang dalawang maliliit na bata, ay medyo nakaramdam ng kakaiba nang makita nilang halos bawat tatlong hakbang ay lumilingon ang kanilang ina sa daan.Gayunpaman, nakikita nila kung gaano kabalisa ang kanilang ina, alam nilang hindi ito ang tamang oras upang magtanong, kaya tahimik lang silang sumunod palabas."Rhian! Rio! Zian!"Isang boses ng babae ang kanilang narinig mula sa hindi kalayuan.Tumingin ang tatlo at nakita nila ang isang babae na nakasuot ng pormal ngunit magarang kasuotan sa kabilang dako ng kalsada, nakangiti na kumakaway ang kamay habang naglalakad patungo sa kanila.Nang makita ang papalapit na babae, ang tensyonadong puso ni Rhian ay unti-unting huminahon, at isang ngiti ang sumilay sa kanyang mukh
May hinala rin si Rhian sa kanyang isipan... Maaari bang pipi ang batang ito?Sa pag-iisip sa posibilidad na ito, mas lalo siyang naaawa sa batang babae, mahinahon niyang sinabi, "Ibigay mo ang kamay mo sa ate, okey?"Habang nagsasalita, iniabot niya ang kanyang kamay.Tiningnan siya ng batang babae nang may pagkakaba, at bahagyang bumilog ang kanyang mata ng marinig ang kanyang boses.Hindi nagmadali si Rhian, naghintay sa bata ng may pasensya.Matagal nag-atubiling ang batang babae bago maingat na iniabot kay Rhian ang kanyang kamay.Nakita ito ni Rhian, kaagad niyang hinawakan ng maingat ito, ngumiti at tinulungan ang bata na tumayo, siya ay nagkaroon ng pagkakataon na suriin itong mabuti.Umikli ang distansya nilang dalawa, ramdam ni Rhian ang malambot na katawan nito katulad ng kanyang dalawang anak, amoy gatas din ito.Lumambot ang puso ni Rhian, hindi niya maiwasang isipin ang kanyang anak na namayapa. Kung lumaki at nabuhay ang kanyang anak na babae, dapat ay ganito na siya ka
"Ana, kilala mo ba sila?" Hindi napigilan ni john Dela cruz na magtanong. Nang marinig ito, unti-unting nagbalik sa katinuan si Ana, nagkunot ang noo at tumingin sa kanya, na para bang naglaho agad ang pang-aalipusta sa kanyang mga mata, "May konting hindi pagkakaintindihan ako sa babaeng iyon." Naguguluhan, nagtanong si John "Anong ginawa niya sa iyo?" Nagpout si Ana at kunwaring nagalit, "Kinuha niya ang lalaking kapatid ko, hindi ko iyon matanggap." Nakita ni John na nagalit ang kanyang "goddess," at napaatras siya sandali, ngunit agad siyang tumayo at kunwaring maghihiganti, "Pupuntahan ko siya at aawayin ko siya!" Hindi maiwasan ni Ana na mag-rolling eyes at agad na inayos ang mukha, at tinadyakan siya ng magaan sa ilalim ng mesa, "Umupo ka na, huwag kang magpadalos-dalos, nakakahiya kung magtatalo tayo!" Ang tadyak na iyon ay sobrang gaan lang, akala ni John na ang goddess niya ay nang-aakit sa kanya, kaya't agad siyang umupo nang maayos at tinanong, "Anong gagawin natin?
Ang boses ng maliit na batang babae ay nagbalik kay Rhian sa kanyang mga isipan. Isang mabilis na sulyap kay Zack na nakatayo pa rin sa tabi niya, nakaramdam si Rhian ng hindi maipaliwanag na pagkakahulog. Pagkatapos ng ilang sandali ng pag-aalangan, mahinahon niyang inalok, "Siguro hindi pa kumain si Mr. Zack halika't magsalo tayo." Nagkunot ang noo ni Zack, ngunit hindi na siya nag-atubili, at naupo sa tabi ng mga bata. Nakaplanong maayos ang itinerary para sa araw na ito, ngunit hindi inaasahan ni Zack na agad pumasok sa kusina si Rhian pagpasok nila sa bahay, kaya wala siyang pagkakataon upang sabihin ito. Ang atmosferang ng almusal ay tulad ng dati. Si Rhian at ang mga bata ay masaya, samantalang si Zack ay tahimik na nakaupo sa gilid, na para bang wala siya sa lugar. Matapos ang almusal, maaga pa para magsimula ang konsyerto, kaya't naglaro si Rhian kasama ang mga bata sa bahay buong umaga. Pagdating ng tanghali, iminungkahi ni Zack na lumabas sila para kumain. Naisip ni R
Ngumiti si Rhian sa maliit na bata, pagkatapos ay itinaas ang kanyang mata upang tumingin kay Zack.Naka-suot ang lalaki ng itim na mataas na klase na suit na maayos ang pagkakatahi, at ang buhok niya ay nakasalang gamit ang hairspray, na nagpapakita ng matalim at guwapong mga katangian.Nang magtagpo ang kanilang mga mata, ang matalim na aura ng lalaki ay tila napigilan, "Magandang umaga."Pinisil ni Rhian ang kanyang labi at tumango sa lalaki, "Magandang umaga, anong ginagawa mo..."Bago siya makapagtapos, masayang sumagot si Rain, "Daddy at ako ay nandito para sunduin si Tita Rhian at ang mga kuya!"Habang sinasabi ito, tumingin ang maliit na bata sa loob ng bahay nang may pag-usisa, "Nasaan ang mga kuya? Natutulog pa ba sila?"Ibinaba ni Rhian ang kanyang mga mata at hinaplos ang ulo ng maliit na bata, bago muling itinaas ang kanyang mata at tumingin kay Zack. Nag-aalangan, kumilos siya at binuksan ang pinto, "Nagising na ang mga kuya at nag-hihilamus sa itaas. Bababa na sila. rai
Pagkatapos ng mahabang pangungumbinsi, biglang napagtanto ni Jenny, "Ibig sabihin, tama ang hula ko? Babalik nga si Zack sa dati niyang kasintahan?"Nabigla si Rhian sa reaksyon ng kaibigan. Natigilan siya ng ilang segundo bago natauhan at ngumiti nang payapa, "Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya. Baka naman dahil lang mas gusto ako ni Rain kaya gusto niyang lumapit sa akin."Pakiramdam ni Jenny na tama ang hula niya at seryosong tumingin sa kaibigan, "Seryoso ako, bigyan mo siya ng pagkakataon, bilang paraan na rin para maitama ang pagkukulang anim na taon na ang nakalipas."Narinig ito ni Rhian at ibinaba ang tingin. Matagal siyang nag-isip bago bahagyang ngumiti, "Alam ko, salamat."Tumayo si Jenny at niyakap siya, "Kung may problema ka, sabihin mo sa akin anumang oras. Huwag mong kimkimin."Ngumiti si Rhian at tumango bilang pagsang-ayon.Alam ni Jenny na kailangan pa niyang pag-isipan ang lahat, kaya hindi na siya nagsalita pa. Tumahimik na lang siyang naupo habang hinihintay
Sa panahong ito, hindi talaga alam ni Jenny kung ano ang nangyari sa pagitan ng dalawa.Pero sa ekspresyon ni Rhian, alam niyang iniisip ng kanyang kaibigan ang tungkol sa relasyon nila.Tahimik si Jenny ng ilang segundo bago nagsalita nang seryoso: "Kung ganun, bakit hindi mo... subukang bigyan siya ng pagkakataon at makasama siya?"Hindi naman kasi siya ang direktang apektado, kaya mas madali para kay Jenny na tanggapin ang ideya na may gusto si Zack kay Rhian kaysa kay Rhian mismo.Simula nang bumalik si Rhian sa Pilipinas nakita rin niya ang ilang beses na pakikitungo ng dalawa. Kailangan niyang aminin na tila may kakaibang koneksyon ang dalawa na hindi mapasok ng iba.Kung talagang nagbago na si Zack at nais niyang itama ang kanyang pagkukulang anim na taon na ang nakaraan, hindi tututol si Jenny kung tatanggapin siya ng kanyang kaibigan at subukan ulit.Bukod dito, kitang-kita naman niya na dahil sa koneksyon nila sa mga bata, hindi kayang tuluyang iwasan ni Rhian si Zack.Kung
Nang marinig ang reklamo ni Jenny, tiningnan siya ni Rhian nang natatawa.Inakap ni Jenny ang dalawang bata, isa sa bawat braso, at nagsabi nang may damdamin: "Ang tagal kong naging abala, pero nang makita ko ang dalawang maliliit na baby, bigla akong sumigla!"Habang sinasabi ito, hinalikan niya ang mga bata sa kanilang pisngi.Itinulak naman siya ng mga bata nang may pagkasuya."Maglaro tayo bukas!" Masiglang imbitasyon ni Jenny. "Mula nang bumalik ka sa Pilipinas hindi pa tayo masyadong nakakapag-bonding. Bukas ang day off, maglaro tayo nang maayos buong araw!"Nang marinig ng mga bata na makakapaglaro sila sa labas, biglang nagliwanag ang kanilang mga mata, at tumingin sila sa kanilang ina nang may pag-asam.Sa harap ng mga inaasahang tingin ng tatlo, nagmukhang nahihiya si Rhian. "Bukas... mukhang hindi pwede."Pagkatapos niyang magsalita, sabay-sabay namang nalungkot ang mga mukha ng tatlo.Tumingin si Jenny sa kanya nang may eksaheradong ekspresyon. "Huwag mong sabihing magtatr
Kinabukasan ng umaga, nagising si Rhian sa tawanan mula sa ibaba.Magulo ang kanyang isip kagabi at hindi niya alam kung anong oras siya nakatulog sa gitna ng pag-iisip. Ngayon, muli siyang nagising at nakaramdam ng matinding sakit ng ulo.Pagtingin sa oras, nais sana ni Rhian na matulog pa, ngunit ang ingay ng mga naglalaro sa ibaba ay walang balak humupa.Walang magawa, napilitan siyang bumangon mula sa kama at lumabas ng kwarto na tila groggy.Pagtingin niya mula sa itaas, nakita niyang naglalaro si Jenny kasama ang mga bata sa sala.Napabuntong-hininga si Rhian sa kanyang nakita.Ang babaeng ito, sobrang lapit nila ngunit wala siyang balita nitong mga nakaraang araw. Ngayon, bigla siyang dumating at ginulo pa ang kanyang panaginip..."Mommy!" Napansin ng mga bata ang pagbukas ng pinto at tumingala sa kanya.Tumingin din si Jenny pataas, at nang makita ang medyo maputla niyang mukha, napalitan ng pag-aalala ang ngiti sa mukha nito. "Ginising ka ba namin?"Hindi na nag-abala si Rhia
Ilang segundo munang kumalma si Rhian bago tumugon, "Ang concert ay ipinangako ko na sa bata. Ano ang ibig sabihin ni Mr. Saavedra tungkol dito?"Mabilis na sumagot ang kabilang linya, "Iniisip ko lang na maaaring abala si Miss Rhian sa pakikipagtulungan sa pamilya Dantes sa panahong ito at walang oras. Kaya, kung talagang wala siyang oras, hindi ko pipilitin si Miss Rhian."Sa pagbasa ng huling pangungusap, may lumitaw na hinala si Rhian sa kanyang isipan.Biglaang binanggit ni Zack ang bagay na ito dahil sa sinabi niya sa sasakyan na huwag siyang pilitin.Sa pananaw nito, ang pagpayag sa concert ay dahil sa paulit-ulit na hiling ni Rain, na tila sapilitang tinanggap din.Kung ganoon, ginagawa ba niya ito upang itama ang maling nagawa?Sa pag-iisip na ang lalaking ito ay magbabago dahil sa kanyang sinabi, nagdulot ito ng kakaibang pakiramdam kay Rhian. Nais pa nga niyang maniwala sa sinasabing paghahangad ni Zack sa kanya.Napagtanto niya ang kanyang iniisip, kaya't bigla siyang nata
Pagkapasok na pagkapasok ni Rhian sa bahay, narinig niya ang ingay mula sa itaas."Mommy!"Lumabas ang dalawang munting bata mula sa kwarto, nagmamadaling bumaba, at tumayo sa harap niya. Tinitigan siya ng sabik at may kakaibang ekspresyon sa kanilang mga mukha.Nasa mabigat na kalagayan pa rin ang damdamin ni Rhian. Nang makita ang tingin ng mga bata, pinilit niyang itago ang kanyang iniisip. "Anong meron?"Pagkasabi niya nito, napansin niyang nakatingin ang mga bata sa may pintuan, tila may hinahanap.Ilang sandali pa, ibinaling nila ang kanilang tingin pabalik, may halong pagkadismaya sa kanilang mga mukha."Ano ang tinitingnan niyo?" tanong ni Rhian, litong-lito.Tumingala ang mga bata at tumingin sa kanya, may bahid ng pagkadismaya sa kanilang maliliit na mukha. "Mommy, wala po ba si little sister?"Sa narinig, nagtataka si Rhian kung bakit biglang nabanggit ng mga bata si Rain."Gabing-gabi na, malamang natutulog na si little Raib," sagot niya.Ngunit tumagilid ang ulo ng mga ba