Tahimik na pinanood nina Rio at Zian mula sa likod, na may kaunting inggit sa kanilang mga mata.Gusto rin nilang magsuot ng parent-child outfits kasama ang kanilang daddy at mommy, ngunit hindi sila kasing tapat ng batang babae. Alam nila na si Zack Saavedra ang kanilang daddy, kaya’t palaging may pagkamahinhin sila sa harap nito.Tiningnan ni Rhian ang masayang mukha ni Rain, at nawala na ang mga alalahanin sa kanyang puso. Hinaplos niya ang ulo ng bata at sinabi, "Bagay na bagay sa'yo ang damit, Rain. Hubarin natin ito at ipapa-pack na lang ni Tita okay?"Agad na ikinilos ng bata ang kanyang ulo at mahigpit na hinawakan ang kamay ni Rhian.Sa wakas, nasuot na niya ang parehong damit tulad sa Tita Rhian niya kaya’t ayaw niya pa itong hubarin ng mabilis.Na-guess ni Rhian ang naiisip ng bata, at pagkatapos mag-isip ng saglit, napagpasyahan niyang dahil nakasuot na sila ng parent-child outfits, mas mabuti nang suotin nila ito ng kaunti pang oras. Sumunod siya sa kagustuhan ng bata at
"Zack, tatlong taon na tayong kasal, at ni minsan ay hindi mo pa ako sinipingan. S-sumusuko na ako sa pagsasama nating ito para maging masaya ka na kasama ang tunay mong minamahal... pagkatapos ng gabing ito, hanapin mo na siya at puntahan. Pero sa ngayon, isipin mo na lang na kabayaran ito sa pagmamahal na nilaan ko sa iyo sa loob ng nakaraang mga taon..."Matapos sabihin iyon ni Rhian, yumuko siya at mapangahas na hinalikan sa labi si Zack na ngayon ay nasa kaniyang ilalim, naghahalo ang kaniyang kasabikan at kawalan ng pag-asa. Parang isang gamu-gamo na siyang dumapo mismo sa apoy na siyang tutupok sa kanya.Alam niyang marumi ang kanyang mga paraan.Ngunit masyado na siyang matagal na naghintay, nagmahal at naghirap. Kaya ngayon ay nagmamakaawa siya sa kaunting aliw at sandali na makasama ito sa huling pagkakataon."Rhian, ang lakas ng loob mong gawin ito!!!"Nangalit ang mga ngipin ni Zack, ang kanyang gwapo at perpektong mukha ay puno ng galit. Gusto niyang itulak ang babae pala
Anim na taon ang lumipas.Bansa ng America, FV Medical Research Institute.Lumabas lang si Rhian mula sa laboratoryo ng marinig ang kanyang assistant na si Linda na nagsabi, "Doctor Rhian, may gustong sabihin sa iyo si Doktor Lu, kaya't pinapunta ka niya sa opisina niya."Kakagising lang ni Rhian kaya medyo antok pa siya dahil sa puyat. Ngunit ng marinig niya ito, bigla siyang nagising at naging alerto."May nabanggit ba siya kung tungkol saan? Hindi kaya... nasira na naman ng dalawang pasaway kong anak ang mga resulta ng mga research? Ano sa palagay mo?""Baka nga." Sagot si Linda sa alanganin na tinig.Ang kanyang amo na si Doktor Rhian ay palaging mahusay at malaki ang kakayahan. Sa murang edad, naging pinakamagaling na ito sa larangan ng medisina. Ito ang naging pinakamahusay na tagasunod ni Doktor Lu Mendiola, at ni minsan ay hindi pa ito napapagalitan pagdating sa trabaho dahil talaga naman na mahusay ito at nagta-trabaho ng walang palya.Ang tanging problema lang, sa tuwing may
Pagkatapos niyang umalis sa lugar na iyon anim na taon na ang nakalipas, hindi na niya naisip na bumalik sa lugar na 'yon. Wala na siyang kapamilya na babalikan sa lugar na iyon. Bukod pa rito, nakaramdam na siya ng pagmamahal sa lugar na ito. Nasanay na sila dito ng kanyang mga anak."Pero, Doktor Lu—"Pinutol siya nito, "Rhian, alam kong ayaw mong bumalik, pero sana isipin mo nang mabuti... Nag-aral ka ng medisina sa akin sa loob ng maraming taon, at dapat mong maunawaan ang lawak at lalim ng tradisyunal na gamot ng Pilipinas. Sa ibang bansa, hindi sapat ang mga halamang gamot para sa iyong pag-aaral. Pero sa Pilipinas, iba ang sitwasyon... Maraming halamang gamot ang magagamit mo. Marami pa ang mga halamang gamot doon na hindi pa natutuklasan na maari mong magamit sa pag aaral mo. Mayroon din silang pamana ng sinaunang mga kasanayan sa medisina. Hindi ka ba interesado sa aspektong ito? Kaya... iminumungkahi kong bumalik ka upang madagdagan ang kaalaman mo!""Sa iyong kakayahan, tiy
Habang palabas ng paliparan, kinakabahan si Rhian at patuloy na lumilingon upang kumpirmahin kung nahabol na ba sila ng lalaki.Sa kabutihang palad, hanggang sa makalabas sila ng gate ng paliparan, hindi na nila nakita ang pigura na iyon.Nakahinga nang maluwag si Rhian.Ang dalawang maliliit na bata, ay medyo nakaramdam ng kakaiba nang makita nilang halos bawat tatlong hakbang ay lumilingon ang kanilang ina sa daan.Gayunpaman, nakikita nila kung gaano kabalisa ang kanilang ina, alam nilang hindi ito ang tamang oras upang magtanong, kaya tahimik lang silang sumunod palabas."Rhian! Rio! Zian!"Isang boses ng babae ang kanilang narinig mula sa hindi kalayuan.Tumingin ang tatlo at nakita nila ang isang babae na nakasuot ng pormal ngunit magarang kasuotan sa kabilang dako ng kalsada, nakangiti na kumakaway ang kamay habang naglalakad patungo sa kanila.Nang makita ang papalapit na babae, ang tensyonadong puso ni Rhian ay unti-unting huminahon, at isang ngiti ang sumilay sa kanyang mukh
May hinala rin si Rhian sa kanyang isipan... Maaari bang pipi ang batang ito?Sa pag-iisip sa posibilidad na ito, mas lalo siyang naaawa sa batang babae, mahinahon niyang sinabi, "Ibigay mo ang kamay mo sa ate, okey?"Habang nagsasalita, iniabot niya ang kanyang kamay.Tiningnan siya ng batang babae nang may pagkakaba, at bahagyang bumilog ang kanyang mata ng marinig ang kanyang boses.Hindi nagmadali si Rhian, naghintay sa bata ng may pasensya.Matagal nag-atubiling ang batang babae bago maingat na iniabot kay Rhian ang kanyang kamay.Nakita ito ni Rhian, kaagad niyang hinawakan ng maingat ito, ngumiti at tinulungan ang bata na tumayo, siya ay nagkaroon ng pagkakataon na suriin itong mabuti.Umikli ang distansya nilang dalawa, ramdam ni Rhian ang malambot na katawan nito katulad ng kanyang dalawang anak, amoy gatas din ito.Lumambot ang puso ni Rhian, hindi niya maiwasang isipin ang kanyang anak na namayapa. Kung lumaki at nabuhay ang kanyang anak na babae, dapat ay ganito na siya ka
Kalmadong at hindi pinahalata ni Marga na pinisil niya ang kanyang palad, upang masaktan at maiyak, upang maipakita na siya ay tunay na nag-aalala. Tumingin si Zack sa kanya nang malamig ng ilang segundo. "Siguraduhin mo na totoo ang sinabi mo." Matapos ang ilang sandali, inilayo ni Zack ang kanyang tingin at lumapit kay Manny na naghihintay sa gilid, "May balita na ba mula sa pulis?" Sumagot si Manny nang may mabigat na tono, "Wala pa, master." Pagkatapos sabihin iyon, tiningnan niya ang kanyang master ng maingat at may pag-aalala. Ang Young lady ay mahal na mahal ng kanilang amo. Sa mga nagdaang taon, naging target ito ng maraming tao, dahil ito ay kaisa-isang anak ng pinakamayamang tao sa bansa na si Zack Saavedra. Sinusubukan na targetin ito ng mga kalaban sa negosyo, minsan na rin itong muntik madukot. Kaya naman ang kaniyang master ay mas naging protective sa anak nito. Ngayon ay hindi nila mahanap ang Young lady kahit saan, at kahit ang pulis ay walang balita, kaya't naisi
Ang Romantic Restaurant ay isang pribadong restawran sa Pilipinas. Ito ay kilala sa maalalahaning serbisyo at masasarap na putahe. Bukas lamang ito para sa mga high-end na kostumer na may reserbasyon, at kailangang gawin ang reserbasyon isang buwan nang maaga. Kahapon, nakahanap si Jenny ng ilang koneksyon at nakakuha ng reserbasyon. Napaka-elegante rin ng pagkakaayos ng restawran. Bawat upuan ay hiwalay ng isang screen. May maliit na pintuan na kahoy sa harap, ngunit walang kisame. Kapag kumakain sa gabi, ang chandelier sa itaas ay nagbibigay ng magandang atmospera, na parang sinaunang panahon kung saan umiinom ang mga tao sa ilalim ng buwan. Pumasok ang ilang tao at umupo sa isang bilog na mesa. Hindi nagtagal, dumating na ang waiter dala ang mga pagkain. Nagaalala si Rhian na baka hindi maging komportable ang batang babae sa tabi niya, kaya't nakatutok siya rito, pinaghahainan ng pagkain at paminsang pinupunasan ang bibig nito. Nakaupo si Rio at Zian sa kabilang bahagi ni
Tahimik na pinanood nina Rio at Zian mula sa likod, na may kaunting inggit sa kanilang mga mata.Gusto rin nilang magsuot ng parent-child outfits kasama ang kanilang daddy at mommy, ngunit hindi sila kasing tapat ng batang babae. Alam nila na si Zack Saavedra ang kanilang daddy, kaya’t palaging may pagkamahinhin sila sa harap nito.Tiningnan ni Rhian ang masayang mukha ni Rain, at nawala na ang mga alalahanin sa kanyang puso. Hinaplos niya ang ulo ng bata at sinabi, "Bagay na bagay sa'yo ang damit, Rain. Hubarin natin ito at ipapa-pack na lang ni Tita okay?"Agad na ikinilos ng bata ang kanyang ulo at mahigpit na hinawakan ang kamay ni Rhian.Sa wakas, nasuot na niya ang parehong damit tulad sa Tita Rhian niya kaya’t ayaw niya pa itong hubarin ng mabilis.Na-guess ni Rhian ang naiisip ng bata, at pagkatapos mag-isip ng saglit, napagpasyahan niyang dahil nakasuot na sila ng parent-child outfits, mas mabuti nang suotin nila ito ng kaunti pang oras. Sumunod siya sa kagustuhan ng bata at
Medyo nagkunot ang noo ni Rhian, nais sanang ipaliwanag sa bata na ang mga parent-child outfits ay para sa magulang at anak."Magandang panlasa ng batang babae, ang dress na ito ay bagay na bagay sa'yo at kay mommy!"Sinabi ng clerk bago pa man makapagsalita si Rhian.Nang marinig ito, nagulat si Rhian at tumingin nang mabilis sa bata, saka lumingon sa clerk na tila nais tanggihan ito.Hindi inaasahan, bago pa siya makapagsalita, niyakap na ng bata ang kanyang braso at tinawag siya ng malambing, "Mommy!"Nagulat si Rhian nang marinig ang tawag ng bata, at hindi niya alam kung paano tutugon sa sandaling iyon.Punong-puno ng pag-asa ang bata.Wala namang masama, sabi naman kasi ni Daddy na hayaan si Tita Rhian na maging mommy niya, kaya tama lang kung tawagin niya itong mommy ngayon!Nagmumuni si Rhian ng ilang sandali, pagkatapos ay tumingin kay Zack, nagtataka kung paano siya tutugon.Mahal na mahal ni Zack ang bata, at mukhang may malaking puwang din sa puso niya ang tunay na mommy n
Sa kabilang banda, hindi pa nakakabili ng mga damit si Rhian para sa mga bata mula nang bumalik siya sa Pilipinas. Karaniwan, ang mga damit ay ipinapadala ni Jenny.Wala nang karanasan si Zack sa pagbili ng mga damit para sa mga bata.Nang tingnan ang iba't ibang mga tindahan sa children's area, medyo nalito siya at hindi alam kung anong pipiliin. Kaya't hinayaan na lang niya ang mga bata na pumili ng mga damit na gusto nila."Tita Rhian Biglang hinila ni Rain ang manggas ni Rhian.Lingon si Rhian at nakita ang tinitingnan ng bata—isang simpleng terno ng damit. Karamihan sa mga damit sa tindahan ay may set ng damit para sa magulang at anak na magkasama.Kitang-kita na nagbebenta sila ng mga damit para sa magulang at anak.Dahil nasa isang mataas na klase na shopping mall, karamihan sa mga damit ay mga dresses.Ito ang unang pagkakataon na nakita ng bata ang mga damit ng magulang at anak na halos magkapareho, at gusto niyang magsuot ng parehong maliit na palda gaya ng kay Rhian. Ang mu
"Ana, kilala mo ba sila?" Hindi napigilan ni john Dela cruz na magtanong. Nang marinig ito, unti-unting nagbalik sa katinuan si Ana, nagkunot ang noo at tumingin sa kanya, na para bang naglaho agad ang pang-aalipusta sa kanyang mga mata, "May konting hindi pagkakaintindihan ako sa babaeng iyon." Naguguluhan, nagtanong si John "Anong ginawa niya sa iyo?" Nagpout si Ana at kunwaring nagalit, "Kinuha niya ang lalaking kapatid ko, hindi ko iyon matanggap." Nakita ni John na nagalit ang kanyang "goddess," at napaatras siya sandali, ngunit agad siyang tumayo at kunwaring maghihiganti, "Pupuntahan ko siya at aawayin ko siya!" Hindi maiwasan ni Ana na mag-rolling eyes at agad na inayos ang mukha, at tinadyakan siya ng magaan sa ilalim ng mesa, "Umupo ka na, huwag kang magpadalos-dalos, nakakahiya kung magtatalo tayo!" Ang tadyak na iyon ay sobrang gaan lang, akala ni John na ang goddess niya ay nang-aakit sa kanya, kaya't agad siyang umupo nang maayos at tinanong, "Anong gagawin natin?
Ang boses ng maliit na batang babae ay nagbalik kay Rhian sa kanyang mga isipan. Isang mabilis na sulyap kay Zack na nakatayo pa rin sa tabi niya, nakaramdam si Rhian ng hindi maipaliwanag na pagkakahulog. Pagkatapos ng ilang sandali ng pag-aalangan, mahinahon niyang inalok, "Siguro hindi pa kumain si Mr. Zack halika't magsalo tayo." Nagkunot ang noo ni Zack, ngunit hindi na siya nag-atubili, at naupo sa tabi ng mga bata. Nakaplanong maayos ang itinerary para sa araw na ito, ngunit hindi inaasahan ni Zack na agad pumasok sa kusina si Rhian pagpasok nila sa bahay, kaya wala siyang pagkakataon upang sabihin ito. Ang atmosferang ng almusal ay tulad ng dati. Si Rhian at ang mga bata ay masaya, samantalang si Zack ay tahimik na nakaupo sa gilid, na para bang wala siya sa lugar. Matapos ang almusal, maaga pa para magsimula ang konsyerto, kaya't naglaro si Rhian kasama ang mga bata sa bahay buong umaga. Pagdating ng tanghali, iminungkahi ni Zack na lumabas sila para kumain. Naisip ni R
Ngumiti si Rhian sa maliit na bata, pagkatapos ay itinaas ang kanyang mata upang tumingin kay Zack.Naka-suot ang lalaki ng itim na mataas na klase na suit na maayos ang pagkakatahi, at ang buhok niya ay nakasalang gamit ang hairspray, na nagpapakita ng matalim at guwapong mga katangian.Nang magtagpo ang kanilang mga mata, ang matalim na aura ng lalaki ay tila napigilan, "Magandang umaga."Pinisil ni Rhian ang kanyang labi at tumango sa lalaki, "Magandang umaga, anong ginagawa mo..."Bago siya makapagtapos, masayang sumagot si Rain, "Daddy at ako ay nandito para sunduin si Tita Rhian at ang mga kuya!"Habang sinasabi ito, tumingin ang maliit na bata sa loob ng bahay nang may pag-usisa, "Nasaan ang mga kuya? Natutulog pa ba sila?"Ibinaba ni Rhian ang kanyang mga mata at hinaplos ang ulo ng maliit na bata, bago muling itinaas ang kanyang mata at tumingin kay Zack. Nag-aalangan, kumilos siya at binuksan ang pinto, "Nagising na ang mga kuya at nag-hihilamus sa itaas. Bababa na sila. rai
Pagkatapos ng mahabang pangungumbinsi, biglang napagtanto ni Jenny, "Ibig sabihin, tama ang hula ko? Babalik nga si Zack sa dati niyang kasintahan?"Nabigla si Rhian sa reaksyon ng kaibigan. Natigilan siya ng ilang segundo bago natauhan at ngumiti nang payapa, "Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya. Baka naman dahil lang mas gusto ako ni Rain kaya gusto niyang lumapit sa akin."Pakiramdam ni Jenny na tama ang hula niya at seryosong tumingin sa kaibigan, "Seryoso ako, bigyan mo siya ng pagkakataon, bilang paraan na rin para maitama ang pagkukulang anim na taon na ang nakalipas."Narinig ito ni Rhian at ibinaba ang tingin. Matagal siyang nag-isip bago bahagyang ngumiti, "Alam ko, salamat."Tumayo si Jenny at niyakap siya, "Kung may problema ka, sabihin mo sa akin anumang oras. Huwag mong kimkimin."Ngumiti si Rhian at tumango bilang pagsang-ayon.Alam ni Jenny na kailangan pa niyang pag-isipan ang lahat, kaya hindi na siya nagsalita pa. Tumahimik na lang siyang naupo habang hinihintay
Sa panahong ito, hindi talaga alam ni Jenny kung ano ang nangyari sa pagitan ng dalawa.Pero sa ekspresyon ni Rhian, alam niyang iniisip ng kanyang kaibigan ang tungkol sa relasyon nila.Tahimik si Jenny ng ilang segundo bago nagsalita nang seryoso: "Kung ganun, bakit hindi mo... subukang bigyan siya ng pagkakataon at makasama siya?"Hindi naman kasi siya ang direktang apektado, kaya mas madali para kay Jenny na tanggapin ang ideya na may gusto si Zack kay Rhian kaysa kay Rhian mismo.Simula nang bumalik si Rhian sa Pilipinas nakita rin niya ang ilang beses na pakikitungo ng dalawa. Kailangan niyang aminin na tila may kakaibang koneksyon ang dalawa na hindi mapasok ng iba.Kung talagang nagbago na si Zack at nais niyang itama ang kanyang pagkukulang anim na taon na ang nakaraan, hindi tututol si Jenny kung tatanggapin siya ng kanyang kaibigan at subukan ulit.Bukod dito, kitang-kita naman niya na dahil sa koneksyon nila sa mga bata, hindi kayang tuluyang iwasan ni Rhian si Zack.Kung
Nang marinig ang reklamo ni Jenny, tiningnan siya ni Rhian nang natatawa.Inakap ni Jenny ang dalawang bata, isa sa bawat braso, at nagsabi nang may damdamin: "Ang tagal kong naging abala, pero nang makita ko ang dalawang maliliit na baby, bigla akong sumigla!"Habang sinasabi ito, hinalikan niya ang mga bata sa kanilang pisngi.Itinulak naman siya ng mga bata nang may pagkasuya."Maglaro tayo bukas!" Masiglang imbitasyon ni Jenny. "Mula nang bumalik ka sa Pilipinas hindi pa tayo masyadong nakakapag-bonding. Bukas ang day off, maglaro tayo nang maayos buong araw!"Nang marinig ng mga bata na makakapaglaro sila sa labas, biglang nagliwanag ang kanilang mga mata, at tumingin sila sa kanilang ina nang may pag-asam.Sa harap ng mga inaasahang tingin ng tatlo, nagmukhang nahihiya si Rhian. "Bukas... mukhang hindi pwede."Pagkatapos niyang magsalita, sabay-sabay namang nalungkot ang mga mukha ng tatlo.Tumingin si Jenny sa kanya nang may eksaheradong ekspresyon. "Huwag mong sabihing magtatr