Nagtingin si Zack sa paligid ng maraming tao, ngunit hindi niya nakita ang bata. Unti-unting nagiging magaan ang ekspresyon ng kanyang mukha, ngunit ang kabang nararamdaman ay nagsimulang kumalat.Bagama’t sigurado siya na walang masamang tao sa lugar na ito na may masamang balak sa bata, nang hindi siya makita, hindi niya maiwasang mag-alala.“Sir…” Lumapit muli ang nagtitinda ng mga laruan.Nang makita siya nang malapitan, agad tumigil ang nagtitinda.Hindi alam ng tindero kung bakit, ngunit pakiramdam niya ay mas nakakatakot ang aura ng lalaki kaysa kanina, parang gusto siyang kainin ng lalaki.Matapos magkamalay, linunok ng tindero ang kabang nararamdaman at nilunok ang pag-aalangan bago nagsalita, “May problema po ba, Sir?”Tinutok ni Zack ang tingin sa nagtitinda nang malamig.Kung hindi sana lumapit ang taong ito, hindi mawawala si Zian.Dahil dito, hindi makatingin nang diretso ang nagtitinda at naghintay na magsalita si Zack.“Nung lumapit ka kanina para magbenta ng laruan, n
Habang nag-aantay si Rhian kasama ang mga bata, ilang sandali rin silang hindi nakatiis. Ngunit naaalala ang sinabi ni Zack kanina, nag-aalala siya para sa dalawang maliliit na bata sa kanyang paligid, kaya't wala siyang ibang magawa kundi maghintay nang may kaba.Biglang nag-vibrate ang cellphone ni Rhian.Nag-angat siya ng kilay at agad na sinagot ang tawag.“Nahanap na namin si Zian, at nanonood siya ng performance ng banda. Inutusan ko na ang mga tao na bantayan siya. Pumunta ka na,” saad ni Zack sa malalim na tinig.Nang marinig ito, biglang nakahinga si Rhian ng maluwag at mabilis na nagpasalamat, “Salamat, pupunta ako agad.”Sa kabilang linya, sumagot si Zack ng maiksi, ipinaalam na nagmamadali siyang makarating doon at ipinagpatuloy ang tawag.“Nakita mo na ba ang kuya ko?” tanong ni Rio nang makita ang ekspresyon ng kanyang ina.Bahagyang tumango si Rhian at ngumiti sa bata upang mapakalma ito.Ang batang si Rio ay mas nag-aalala pa kaysa sa kanya, “Pumunta na tayo at hanapin
Ang makukulay na mga paputok ay sumabog sa kalangitan ng gabi.Naging tahimik ang lahat at sabay-sabay silang tumingala sa tanawin sa langit.Sa isang iglap, tanging ang tunog ng performance ng banda ang naririnig sa kanilang mga tainga.Parang tugma sa tahimik na kapaligiran, nagbago ang banda ng musika, at nagsimulang magpatugtog ng mas banayad na himig.Huminto saglit ang mga tambol ni Zian, at dahan-dahang sumabay sa ritmo ng banda.Hawak ni Rhian si Rio, tumingala siya at tinitingnan ang mga paputok sa kalangitan, pagkatapos ay nilingon ang maliit na bata na nakatingin sa tambol sa entablado, at hindi maiwasang ngumiti.Sa tabi niya, si Rain ay humawak sa kamay ng kanyang daddy at tumalon, sinisikap na makita ng maayos ang mga paputok sa kalangitan.Ngunit ang maliit na bata ay talagang mababa at natatakpan ang kanyang paningin ng mga tao sa paligid. Tanging ang mga ulo ng tao ang nakikita niya kapag tumingala.Ibinaba ni Zack ang kanyang mata at tiningnan ang maliit na bata. Bah
Ang liwanag ng mga paputok sa kalangitan ng gabi ay sumasalamin sa mga mata ng mga bata, na nagmukhang lalo pang maganda.Nakatayo si Rhian sa tabi ng lalaki, maingat na tumitingala sa kalangitan, ngunit ang kanyang mga mata ay palaging nakatutok kay Rio at Rain, takot na baka magkalat ang mga bata at maligaw.Buti na lang, ang mga bata ay ligtas hanggang matapos ang fireworks show.Si Rio ay unang beses na nakasakay sa balikat ng kanyang ama. Nang bumaba, may kaunting kalungkutan sa kanyang puso, pero hindi niya ipinakita ito sa mukha. Tahimik niyang hinayaan ang lalaki na ibaba siya at nagsabi ng magalang na, "Salamat po, Tito Zack."Bahagyang tumango si Zack at walang imik.Lahat ay abala pa rin sa romantikong atmospera ng fireworks show.Biglang tumahimik ang banda sa entablado.Si Rhian ay patuloy na minamasdan ang mga galaw ni Zian, at halos agad niyang napansin ang pagbabago sa entablado at tiningnan ito.Nakita niya na hindi na alam ng bata kung kailan siya lumabas mula sa lik
"Zack, tatlong taon na tayong kasal, at ni minsan ay hindi mo pa ako sinipingan. S-sumusuko na ako sa pagsasama nating ito para maging masaya ka na kasama ang tunay mong minamahal... pagkatapos ng gabing ito, hanapin mo na siya at puntahan. Pero sa ngayon, isipin mo na lang na kabayaran ito sa pagmamahal na nilaan ko sa iyo sa loob ng nakaraang mga taon..."Matapos sabihin iyon ni Rhian, yumuko siya at mapangahas na hinalikan sa labi si Zack na ngayon ay nasa kaniyang ilalim, naghahalo ang kaniyang kasabikan at kawalan ng pag-asa. Parang isang gamu-gamo na siyang dumapo mismo sa apoy na siyang tutupok sa kanya.Alam niyang marumi ang kanyang mga paraan.Ngunit masyado na siyang matagal na naghintay, nagmahal at naghirap. Kaya ngayon ay nagmamakaawa siya sa kaunting aliw at sandali na makasama ito sa huling pagkakataon."Rhian, ang lakas ng loob mong gawin ito!!!"Nangalit ang mga ngipin ni Zack, ang kanyang gwapo at perpektong mukha ay puno ng galit. Gusto niyang itulak ang babae pala
Anim na taon ang lumipas.Bansa ng America, FV Medical Research Institute.Lumabas lang si Rhian mula sa laboratoryo ng marinig ang kanyang assistant na si Linda na nagsabi, "Doctor Rhian, may gustong sabihin sa iyo si Doktor Lu, kaya't pinapunta ka niya sa opisina niya."Kakagising lang ni Rhian kaya medyo antok pa siya dahil sa puyat. Ngunit ng marinig niya ito, bigla siyang nagising at naging alerto."May nabanggit ba siya kung tungkol saan? Hindi kaya... nasira na naman ng dalawang pasaway kong anak ang mga resulta ng mga research? Ano sa palagay mo?""Baka nga." Sagot si Linda sa alanganin na tinig.Ang kanyang amo na si Doktor Rhian ay palaging mahusay at malaki ang kakayahan. Sa murang edad, naging pinakamagaling na ito sa larangan ng medisina. Ito ang naging pinakamahusay na tagasunod ni Doktor Lu Mendiola, at ni minsan ay hindi pa ito napapagalitan pagdating sa trabaho dahil talaga naman na mahusay ito at nagta-trabaho ng walang palya.Ang tanging problema lang, sa tuwing may
Pagkatapos niyang umalis sa lugar na iyon anim na taon na ang nakalipas, hindi na niya naisip na bumalik sa lugar na 'yon. Wala na siyang kapamilya na babalikan sa lugar na iyon. Bukod pa rito, nakaramdam na siya ng pagmamahal sa lugar na ito. Nasanay na sila dito ng kanyang mga anak."Pero, Doktor Lu—"Pinutol siya nito, "Rhian, alam kong ayaw mong bumalik, pero sana isipin mo nang mabuti... Nag-aral ka ng medisina sa akin sa loob ng maraming taon, at dapat mong maunawaan ang lawak at lalim ng tradisyunal na gamot ng Pilipinas. Sa ibang bansa, hindi sapat ang mga halamang gamot para sa iyong pag-aaral. Pero sa Pilipinas, iba ang sitwasyon... Maraming halamang gamot ang magagamit mo. Marami pa ang mga halamang gamot doon na hindi pa natutuklasan na maari mong magamit sa pag aaral mo. Mayroon din silang pamana ng sinaunang mga kasanayan sa medisina. Hindi ka ba interesado sa aspektong ito? Kaya... iminumungkahi kong bumalik ka upang madagdagan ang kaalaman mo!""Sa iyong kakayahan, tiy
Habang palabas ng paliparan, kinakabahan si Rhian at patuloy na lumilingon upang kumpirmahin kung nahabol na ba sila ng lalaki.Sa kabutihang palad, hanggang sa makalabas sila ng gate ng paliparan, hindi na nila nakita ang pigura na iyon.Nakahinga nang maluwag si Rhian.Ang dalawang maliliit na bata, ay medyo nakaramdam ng kakaiba nang makita nilang halos bawat tatlong hakbang ay lumilingon ang kanilang ina sa daan.Gayunpaman, nakikita nila kung gaano kabalisa ang kanilang ina, alam nilang hindi ito ang tamang oras upang magtanong, kaya tahimik lang silang sumunod palabas."Rhian! Rio! Zian!"Isang boses ng babae ang kanilang narinig mula sa hindi kalayuan.Tumingin ang tatlo at nakita nila ang isang babae na nakasuot ng pormal ngunit magarang kasuotan sa kabilang dako ng kalsada, nakangiti na kumakaway ang kamay habang naglalakad patungo sa kanila.Nang makita ang papalapit na babae, ang tensyonadong puso ni Rhian ay unti-unting huminahon, at isang ngiti ang sumilay sa kanyang mukh
Ang liwanag ng mga paputok sa kalangitan ng gabi ay sumasalamin sa mga mata ng mga bata, na nagmukhang lalo pang maganda.Nakatayo si Rhian sa tabi ng lalaki, maingat na tumitingala sa kalangitan, ngunit ang kanyang mga mata ay palaging nakatutok kay Rio at Rain, takot na baka magkalat ang mga bata at maligaw.Buti na lang, ang mga bata ay ligtas hanggang matapos ang fireworks show.Si Rio ay unang beses na nakasakay sa balikat ng kanyang ama. Nang bumaba, may kaunting kalungkutan sa kanyang puso, pero hindi niya ipinakita ito sa mukha. Tahimik niyang hinayaan ang lalaki na ibaba siya at nagsabi ng magalang na, "Salamat po, Tito Zack."Bahagyang tumango si Zack at walang imik.Lahat ay abala pa rin sa romantikong atmospera ng fireworks show.Biglang tumahimik ang banda sa entablado.Si Rhian ay patuloy na minamasdan ang mga galaw ni Zian, at halos agad niyang napansin ang pagbabago sa entablado at tiningnan ito.Nakita niya na hindi na alam ng bata kung kailan siya lumabas mula sa lik
Ang makukulay na mga paputok ay sumabog sa kalangitan ng gabi.Naging tahimik ang lahat at sabay-sabay silang tumingala sa tanawin sa langit.Sa isang iglap, tanging ang tunog ng performance ng banda ang naririnig sa kanilang mga tainga.Parang tugma sa tahimik na kapaligiran, nagbago ang banda ng musika, at nagsimulang magpatugtog ng mas banayad na himig.Huminto saglit ang mga tambol ni Zian, at dahan-dahang sumabay sa ritmo ng banda.Hawak ni Rhian si Rio, tumingala siya at tinitingnan ang mga paputok sa kalangitan, pagkatapos ay nilingon ang maliit na bata na nakatingin sa tambol sa entablado, at hindi maiwasang ngumiti.Sa tabi niya, si Rain ay humawak sa kamay ng kanyang daddy at tumalon, sinisikap na makita ng maayos ang mga paputok sa kalangitan.Ngunit ang maliit na bata ay talagang mababa at natatakpan ang kanyang paningin ng mga tao sa paligid. Tanging ang mga ulo ng tao ang nakikita niya kapag tumingala.Ibinaba ni Zack ang kanyang mata at tiningnan ang maliit na bata. Bah
Habang nag-aantay si Rhian kasama ang mga bata, ilang sandali rin silang hindi nakatiis. Ngunit naaalala ang sinabi ni Zack kanina, nag-aalala siya para sa dalawang maliliit na bata sa kanyang paligid, kaya't wala siyang ibang magawa kundi maghintay nang may kaba.Biglang nag-vibrate ang cellphone ni Rhian.Nag-angat siya ng kilay at agad na sinagot ang tawag.“Nahanap na namin si Zian, at nanonood siya ng performance ng banda. Inutusan ko na ang mga tao na bantayan siya. Pumunta ka na,” saad ni Zack sa malalim na tinig.Nang marinig ito, biglang nakahinga si Rhian ng maluwag at mabilis na nagpasalamat, “Salamat, pupunta ako agad.”Sa kabilang linya, sumagot si Zack ng maiksi, ipinaalam na nagmamadali siyang makarating doon at ipinagpatuloy ang tawag.“Nakita mo na ba ang kuya ko?” tanong ni Rio nang makita ang ekspresyon ng kanyang ina.Bahagyang tumango si Rhian at ngumiti sa bata upang mapakalma ito.Ang batang si Rio ay mas nag-aalala pa kaysa sa kanya, “Pumunta na tayo at hanapin
Nagtingin si Zack sa paligid ng maraming tao, ngunit hindi niya nakita ang bata. Unti-unting nagiging magaan ang ekspresyon ng kanyang mukha, ngunit ang kabang nararamdaman ay nagsimulang kumalat.Bagama’t sigurado siya na walang masamang tao sa lugar na ito na may masamang balak sa bata, nang hindi siya makita, hindi niya maiwasang mag-alala.“Sir…” Lumapit muli ang nagtitinda ng mga laruan.Nang makita siya nang malapitan, agad tumigil ang nagtitinda.Hindi alam ng tindero kung bakit, ngunit pakiramdam niya ay mas nakakatakot ang aura ng lalaki kaysa kanina, parang gusto siyang kainin ng lalaki.Matapos magkamalay, linunok ng tindero ang kabang nararamdaman at nilunok ang pag-aalangan bago nagsalita, “May problema po ba, Sir?”Tinutok ni Zack ang tingin sa nagtitinda nang malamig.Kung hindi sana lumapit ang taong ito, hindi mawawala si Zian.Dahil dito, hindi makatingin nang diretso ang nagtitinda at naghintay na magsalita si Zack.“Nung lumapit ka kanina para magbenta ng laruan, n
Lumingon si Rhian kay Zack na may masamang ekspresyon sa mukha. “Binabantayan ko sila kanina. Bago ko kausapin ang tindero, nandoon pa si Zian,” paliwanag ni Zack sa mababang tono.Ibig sabihin, hindi pa dapat nakakalayo ang bata.Bahagyang kumunot ang noo ni Rhian at sabik na nagsabi, “Titingnan ko muna sa malapit!”“Sasama ako!” mabilis na sumang-ayon si Rio.Siya ang nakawala sa kapatid kaya kailangan niya itong makita agad!Nang makita ang pagkabahala ng kanyang Tita Rhian at kuya, agad ding nagmadali si Rain, “Gusto ko rin pong sumama!”Hindi na nag-isip pa si Rhian at sinubukang dalhin ang mga bata upang maghanap.Ngunit sa kanilang paglakad, agad silang pinigilan ni Zack. “Ilabas mo na lang ang mga bata sa mas tahimik na lugar. Ako na ang maghahanap dito,” sabi nito.Bahagyang kumunot ang noo ni Rhian at nais sanang tumanggi.“Nawawala na nga si Zian. Sa dami ng tao rito, ayaw mo rin sigurong mawala sina Rio at Rain, di ba?” tanong ni Zack habang nakatingin sa kanya nang sery
Pagkatapos maghapunan, dumiretso ang grupo sa tabing-dagat upang hintayin ang pagsisimula ng fireworks show.Ang liwanag ng buwan ay sumisilay sa dagat, nagpapakislap sa alon, at nagdadala ng katahimikan sa paligid.Bagama’t maraming tao sa dalampasigan, halos walang malalakas na boses.Sa ganitong kalmadong kapaligiran, tila nahawa ang lahat sa katahimikan, tanging mahihinang bulong ang maririnig paminsan-minsan.Hawak ni Rhian si Rain sa isang kamay, habang hawak naman niya sina Rio at Zian sa kabilang kamay. Pinangunahan niya ang mga bata sa gitna ng madaming tao, habang si Zack ay nasa likuran nila.Nang makita ni Rhian ang dami ng tao sa dalampasigan, hindi niya maiwasang mag-alala para sa mga bata. Nagpasya siyang humanap ng lugar na mas kaunti ang tao.Habang dumarami ang tao sa paligid, bahagyang kumunot ang noo ni Zack at tinawag ang apat na nasa unahan.“Rain, lumapit ka kay Daddy,” utos niya.Nag-aalala siyang baka maitulak palayo si Zian, na nasa gilid.Ngunit hindi natuwa
Hindi ganoon kagaling si Rhian sa paglangoy. Matapos mag-enjoy ang mga bata, bumalik siya sa ibabaw ng tubig sa gabay ng staff, naligo nang mabilis, nagpalit ng damit, at lumabas.Ang mga bata, na pinangunahan ni Zack, ay naghihintay na sa pintuan ng silid-palitan.Paglabas pa lamang ni Rhian, hindi na makapaghintay ang mga bata na lumapit sa kanya at nagsimulang magpuri, “Mommy, ang ganda-ganda mo kanina!”Si Rain ay nakatitig rin kay Rhian nang may paghanga sa mga mata nito.Ngumiti si Rhian at hinaplos ang ulo ng mga bata. “Salamat sa papuri, mga mahal ko.”“Talagang maganda,” biglang sumingit ang malalim na boses ni Zack malapit sa kanyang tenga.Pagkarinig nito, hindi naiwasan ni Rhian ang bahagyang pagkagulat.Halos nakalimutan na niya na nandoon pala si Zack.Sa ilang sandali, hindi alam ni Rhian kung paano tutugon.Sa kabutihang-palad, hindi naghintay si Zack ng sagot mula sa kanya at sinabing, “Iiwan ko muna sa iyo ang mga bata sandali. May pupuntahan lang ako.”Bumalik ang d
Sa gilid, narinig din ni Rhian ang sigaw ni Zian. Nang lingunin niya ito, huli na. Ang bata ay mahiyain nang nagtago sa likod ni Zack.Ang ngiti sa mukha ng lalaki ay hindi nakaligtas sa kanyang mga mata.Pagkakita sa dalawa, puno ng halo-halong emosyon ang mga mata ni Rhian.Para sa mga bata, kahit marami na siyang nagawa para sa kanila, mayroong uri ng seguridad na tanging isang ama lamang ang maaaring magbigay.Hindi alam ng mga bata ang iniisip niya at masiglang hinila siya upang tingnan ang mga isda.Bigla, may isang sirena na dahan-dahang lumangoy pababa mula sa itaas at kumaway sa kanila sa pamamagitan ng salamin.Nanlaki ang mga mata ng mga bata sa tuwa at may pagtatakang nagtanong kay Rhian, “Mommy, totoo ba ito?”Natuwa si Rhian sa inosenteng tanong ng mga bata at hinaplos ang ulo ng isa sa kanila. “Siyempre tao 'yan, pero napakaganda rin.”“Puwede rin bang magbihis si Mommy bilang sirena?” Tanong ni Zian kay Rhian nang may pag-asa sa kanyang mga mata.Pagkarinig nito, natig
Pagkatapos ng tanghalian, nag-ingay ang mga bata at gustong lumabas para maglaro.Nakakabagot na manatili sa kwarto, kaya't dinala ni Rhian ang mga bata palabas.Sikat ang resort na ito sa buong pilipinas. Paglabas ni Rhian mula sa hotel, kumuha siya ng travel brochure.Nag-agawan ang mga bata na makita ito.Ibinigay ni Rhian ang brochure sa kanila at hinayaang magdesisyon kung saan pupunta.“Pumunta tayo sa Ocean Park.”Bago pa makapagdesisyon ang mga bata, narinig ang mababang boses ni Zack.Pagkarinig nito, natigilan si Rhian at ang mga bata.Mula umaga hanggang ngayon, ito ang unang pagkakataon na kusang nagsalita si Zack, at nagbigay pa ng suhestiyon kung saan sila pupunta.Napatingin si Rhian sa lalaki nang may halong gulat.Nagtagpo ang kanilang mga tingin, at kalmadong ipinaliwanag ni Zack, “Napuntahan ko na ito dati. Ang Ocean Park ay bagay para sa kanila. Hindi ba gusto nila ang manood ng isda?”Pagkarinig nito, muling natigilan si Rhian.Kaya pala, nang mag-book ng kwarto k