"Zack, tatlong taon na tayong kasal, at ni minsan ay hindi mo pa ako sinipingan. S-sumusuko na ako sa pagsasama nating ito para maging masaya ka na kasama ang tunay mong minamahal... pagkatapos ng gabing ito, hanapin mo na siya at puntahan. Pero sa ngayon, isipin mo na lang na kabayaran ito sa pagmamahal na nilaan ko sa iyo sa loob ng nakaraang mga taon..."Matapos sabihin iyon ni Rhian, yumuko siya at mapangahas na hinalikan sa labi si Zack na ngayon ay nasa kaniyang ilalim, naghahalo ang kaniyang kasabikan at kawalan ng pag-asa. Parang isang gamu-gamo na siyang dumapo mismo sa apoy na siyang tutupok sa kanya.Alam niyang marumi ang kanyang mga paraan.Ngunit masyado na siyang matagal na naghintay, nagmahal at naghirap. Kaya ngayon ay nagmamakaawa siya sa kaunting aliw at sandali na makasama ito sa huling pagkakataon."Rhian, ang lakas ng loob mong gawin ito!!!"Nangalit ang mga ngipin ni Zack, ang kanyang gwapo at perpektong mukha ay puno ng galit. Gusto niyang itulak ang babae pala
Anim na taon ang lumipas.Bansa ng America, FV Medical Research Institute.Lumabas lang si Rhian mula sa laboratoryo ng marinig ang kanyang assistant na si Linda na nagsabi, "Doctor Rhian, may gustong sabihin sa iyo si Doktor Lu, kaya't pinapunta ka niya sa opisina niya."Kakagising lang ni Rhian kaya medyo antok pa siya dahil sa puyat. Ngunit ng marinig niya ito, bigla siyang nagising at naging alerto."May nabanggit ba siya kung tungkol saan? Hindi kaya... nasira na naman ng dalawang pasaway kong anak ang mga resulta ng mga research? Ano sa palagay mo?""Baka nga." Sagot si Linda sa alanganin na tinig.Ang kanyang amo na si Doktor Rhian ay palaging mahusay at malaki ang kakayahan. Sa murang edad, naging pinakamagaling na ito sa larangan ng medisina. Ito ang naging pinakamahusay na tagasunod ni Doktor Lu Mendiola, at ni minsan ay hindi pa ito napapagalitan pagdating sa trabaho dahil talaga naman na mahusay ito at nagta-trabaho ng walang palya.Ang tanging problema lang, sa tuwing may
Pagkatapos niyang umalis sa lugar na iyon anim na taon na ang nakalipas, hindi na niya naisip na bumalik sa lugar na 'yon. Wala na siyang kapamilya na babalikan sa lugar na iyon. Bukod pa rito, nakaramdam na siya ng pagmamahal sa lugar na ito. Nasanay na sila dito ng kanyang mga anak."Pero, Doktor Lu—"Pinutol siya nito, "Rhian, alam kong ayaw mong bumalik, pero sana isipin mo nang mabuti... Nag-aral ka ng medisina sa akin sa loob ng maraming taon, at dapat mong maunawaan ang lawak at lalim ng tradisyunal na gamot ng Pilipinas. Sa ibang bansa, hindi sapat ang mga halamang gamot para sa iyong pag-aaral. Pero sa Pilipinas, iba ang sitwasyon... Maraming halamang gamot ang magagamit mo. Marami pa ang mga halamang gamot doon na hindi pa natutuklasan na maari mong magamit sa pag aaral mo. Mayroon din silang pamana ng sinaunang mga kasanayan sa medisina. Hindi ka ba interesado sa aspektong ito? Kaya... iminumungkahi kong bumalik ka upang madagdagan ang kaalaman mo!""Sa iyong kakayahan, tiy
Habang palabas ng paliparan, kinakabahan si Rhian at patuloy na lumilingon upang kumpirmahin kung nahabol na ba sila ng lalaki.Sa kabutihang palad, hanggang sa makalabas sila ng gate ng paliparan, hindi na nila nakita ang pigura na iyon.Nakahinga nang maluwag si Rhian.Ang dalawang maliliit na bata, ay medyo nakaramdam ng kakaiba nang makita nilang halos bawat tatlong hakbang ay lumilingon ang kanilang ina sa daan.Gayunpaman, nakikita nila kung gaano kabalisa ang kanilang ina, alam nilang hindi ito ang tamang oras upang magtanong, kaya tahimik lang silang sumunod palabas."Rhian! Rio! Zian!"Isang boses ng babae ang kanilang narinig mula sa hindi kalayuan.Tumingin ang tatlo at nakita nila ang isang babae na nakasuot ng pormal ngunit magarang kasuotan sa kabilang dako ng kalsada, nakangiti na kumakaway ang kamay habang naglalakad patungo sa kanila.Nang makita ang papalapit na babae, ang tensyonadong puso ni Rhian ay unti-unting huminahon, at isang ngiti ang sumilay sa kanyang mukh
May hinala rin si Rhian sa kanyang isipan... Maaari bang pipi ang batang ito?Sa pag-iisip sa posibilidad na ito, mas lalo siyang naaawa sa batang babae, mahinahon niyang sinabi, "Ibigay mo ang kamay mo sa ate, okey?"Habang nagsasalita, iniabot niya ang kanyang kamay.Tiningnan siya ng batang babae nang may pagkakaba, at bahagyang bumilog ang kanyang mata ng marinig ang kanyang boses.Hindi nagmadali si Rhian, naghintay sa bata ng may pasensya.Matagal nag-atubiling ang batang babae bago maingat na iniabot kay Rhian ang kanyang kamay.Nakita ito ni Rhian, kaagad niyang hinawakan ng maingat ito, ngumiti at tinulungan ang bata na tumayo, siya ay nagkaroon ng pagkakataon na suriin itong mabuti.Umikli ang distansya nilang dalawa, ramdam ni Rhian ang malambot na katawan nito katulad ng kanyang dalawang anak, amoy gatas din ito.Lumambot ang puso ni Rhian, hindi niya maiwasang isipin ang kanyang anak na namayapa. Kung lumaki at nabuhay ang kanyang anak na babae, dapat ay ganito na siya ka
Kalmadong at hindi pinahalata ni Marga na pinisil niya ang kanyang palad, upang masaktan at maiyak, upang maipakita na siya ay tunay na nag-aalala. Tumingin si Zack sa kanya nang malamig ng ilang segundo. "Siguraduhin mo na totoo ang sinabi mo." Matapos ang ilang sandali, inilayo ni Zack ang kanyang tingin at lumapit kay Manny na naghihintay sa gilid, "May balita na ba mula sa pulis?" Sumagot si Manny nang may mabigat na tono, "Wala pa, master." Pagkatapos sabihin iyon, tiningnan niya ang kanyang master ng maingat at may pag-aalala. Ang Young lady ay mahal na mahal ng kanilang amo. Sa mga nagdaang taon, naging target ito ng maraming tao, dahil ito ay kaisa-isang anak ng pinakamayamang tao sa bansa na si Zack Saavedra. Sinusubukan na targetin ito ng mga kalaban sa negosyo, minsan na rin itong muntik madukot. Kaya naman ang kaniyang master ay mas naging protective sa anak nito. Ngayon ay hindi nila mahanap ang Young lady kahit saan, at kahit ang pulis ay walang balita, kaya't naisi
Ang Romantic Restaurant ay isang pribadong restawran sa Pilipinas. Ito ay kilala sa maalalahaning serbisyo at masasarap na putahe. Bukas lamang ito para sa mga high-end na kostumer na may reserbasyon, at kailangang gawin ang reserbasyon isang buwan nang maaga. Kahapon, nakahanap si Jenny ng ilang koneksyon at nakakuha ng reserbasyon. Napaka-elegante rin ng pagkakaayos ng restawran. Bawat upuan ay hiwalay ng isang screen. May maliit na pintuan na kahoy sa harap, ngunit walang kisame. Kapag kumakain sa gabi, ang chandelier sa itaas ay nagbibigay ng magandang atmospera, na parang sinaunang panahon kung saan umiinom ang mga tao sa ilalim ng buwan. Pumasok ang ilang tao at umupo sa isang bilog na mesa. Hindi nagtagal, dumating na ang waiter dala ang mga pagkain. Nagaalala si Rhian na baka hindi maging komportable ang batang babae sa tabi niya, kaya't nakatutok siya rito, pinaghahainan ng pagkain at paminsang pinupunasan ang bibig nito. Nakaupo si Rio at Zian sa kabilang bahagi ni
May dalawang tao lamang sa loob ng silid. Nilibot ni Zack ang tingin niya sa buong silid at sa huli ay tinutok niya ang kanyang mata sa kanyang anak. Sumama ang loob ni Rain kanina sa biglaang pag alis ni Rhian, kaya ng makita niya ang daddy niya, nagtatampo na tumalikod siya. Masama ang kanyang loob sa daddy niya dahi ito ang dahilan kaya umalis ang magandang babae kanina. Bahagyang dumilim ang tingin ni Zack. "Young lady, okay ka lang ba?" Tahimik ang mag-ama, kaya't si Manny, ang assistant, ang siyang kumilos upang magtanong sa Young lady. Tiningnan siya ng batang babae, pagkatapos ay tumalikod muli nang galit at hindi siya pinansin. Maingat na tinignan ni Manny ang bata, at nang masigurong ligtas ito, huminga siya nang maluwag at lumapit kay Zack upang mag ulat. “Ayos lang ang inyong anak, Master.” Tumango si Zack, pinagmasdan ang anak niyang tahimik, at pagkatapos ay inusisa ang taong nakaupo sa tabi ng kanyang anak. Nang magtama ang kanilang mga tingin, bumiga
"Mr. Florentino," maingat niyang tinawag ang matanda. Matagal nang naghihintay ang matanda at nakatulog sandali. Nang marinig ang boses ni Rhian, dumilat ito. Matapos ang ilang sandali, nakabawi siya at ngumiti kay Rhian, "Nandito ka na pala, Doktor Rhian? Narinig ko kay Gino na ikaw mismo ang nag-alok na suriin ang aking kalusugan. Salamat dahil naalala mo pa ako, Doktor Rhian.” Ngumiti si Rhian bago, inilapag ang kahon na dala, at sinimulang suriin ang pulso ng matanda. Pagkatapos ng pagsusuri, tumayo si Rhian, "Ang kondisyon ay gumaling at naging stable na. Sa kalusugan mo, Mr. Florentino, kailangan mo lang ng ilang panahon ng pahinga at magiging normal na ang lahat." Ngumiti ang matanda at tumango, "Nararamdaman ko rin na ang aking katawan ay unti-unting bumabuti, lahat ng ito ay dahil sa iyo." Ngumiti si Rhian ngunit hindi nagsalita. Tumingin siya kay Gino na nakatayo sa harapan niya at sinabi ng may ngiti, "Pumunta ako dito ngayon dahil may nais akong hilingin kay Mr. Flore
"Huwag ka nang magalit tungkol sa bagay na ito. Sa huli, responsibilidad ko ito. Mag-iisip ako ng paraan," sabi ni Rhian at ngumiti upang pakalmahin ito, umakto siya na tila kalmado. Ngunit nararamdaman ni Zanjoe na hindi makatarungan para kay Rhian, at pati na rin para sa kanilang research institute. "Hindi ba't ang Florentino ay isang malaking kumpanya? Mahalaga ang mga binitawan nilang salita, dapat ay tuparin nila ang kanilang mga pangako?" Medyo napatigil si Rhian sa kanyang sinabi. "Sa simula, maraming doktor ang hindi kayang gamutin ang sakit ni Mr. Florentino. Sa huli, ikaw lang ang nakagawa ng paraan para gumaling siya. Nangako ang pamilya nila na ibebenta nila ang mga gamot sa kalahating presyo, pero ngayon nagbago sila ng desisyon!" Tumataas ang galit ni Zanjoe. "Kung alam ko lang na magiging ganoon ang pamilya nila, hindi ko na sana inirekomenda sa'yo na gamutin si Mr. Florentino!" Nang marinig ang mga pagmamaktol na parang bata ni Zanjoe, natawa na lang si Rhian
Ngunit sa anong dahilan? Lito pa si Zanjoe kaya napakamot ito sa kilay. May isang pagdududa si Rhian, kaya't mahina niyang ipinaliwanag kay Mike, "Hindi, sigurado ako na hindi si Zack ang may gawa." Kumunot ang noo ni Mike at nagtanong ng may duda, "Kung hindi siya, sino pa ang puwedeng may kagagawan nito bukod sa kanya?” "Itong mga bagay na ito, hindi na mahalaga," sagot ni Rhian at binaba ang mata, may mapait na ngiti sa labi, "Senior, huwag mo nang pakialaman pa ito. Personal na bagay ko ito. Nahihirapan akong magdulot ng abala sa institute. Ayokong makaapekto pa sa iyo." Tahimik si Mike ng ilang segundo at nagtanong ulit, "So, alam mo na kung sino ang nasa likod nito? Hindi ako makikialam, pero kailangan mo akong sabihan kung ikaw ay maaring mapahamak." Nag-isip si Rhian ng ilang segundo at seryosong sumagot, "Ang gustong gawin ng kabilang panig ay itaboy ako mula sa bayan, kaya't nagsimula sila sa institute. Huwag mag-alala, kung kinakailangan, aalis na lang ako. Kapa
Matapos ang ilang tawag, ang tanging nakuha nila ay ang malaman ang tunay na layunin ng mga partner at ang may taong tumatarget sa kanila sa likod ng mga pangyayari. Ngunit ang mga kinakailangang materyales para sa kanilang mga proyekto ay hindi pa rin dumating. Dahil sa pag-aalala, naisip ni Rhian si Mike. Noong huling pagkakataon na pumunta siya sa isang exchange meeting, naaalala niyang sinabi ni Mike na plano niyang mag-develop sa Pilipinas at malamang ay mananatili ito sa bayan. Dahil sa reputasyon ni Mike sa larangan ng medisina at ang posisyon ng pamilya Gazini sa San Isidro, sigurado ay may koneksyon ito. Nang maisip ito ni Rhian, bahagya siyang nakaramdam ng pag-asa, kaya sinabi kay Zanjoe, "Tatawag ako sa isang kaibigan." Kinuha niya ang kanyang cellphone at tinawagan si Mike. Nang agad na sumagot si Mike, ang malumanay niyang tinig ay narinig mula sa kabilang linya, "Rhian, napatawag ka. May problema ba?" Nag-atubili si Rhian ng ilang segundo, iniisip na mula
Tanging silang dalawa lamang ni Zanjoe ang nasa opisina, at kapwa seryoso ang kanilang mga mukha. "Naalala mo pa ba ang ginawa ng Suarez sa atin noong nakaraan?" tanong ni Zanjoe habang nakakunot ang noo. Pagkarinig nito, bahagyang kumunot ang noo ni Rhian, at naalala niya ang karanasang tila tinarget sila ni Marga noong bagong balik siya sa bansa. Noon, sa utos ni Marga, halos lahat ng mga supplier ng gamot sa bayan ay biglang tumigil sa pakikipagkooperasyon sa kanila. Ang mga supplier na ito, na dati namang maayos ang pakikitungo sa kanya, ay basta na lang tumigil sa paghatid ng kanilang mga pangangailangan nang walang paliwanag. Tiyak na may nasa likod ng pangyayaring iyon. Ngunit sino ang taong ito sa pagkakataong ito? Mabigat ang tingin ni Rhian habang naguguluhan ang kanyang isip. Ang huling paghihirap na ginawa ni Marga ay nalampasan na nila, kaya malamang ay hindi na nito gagamitin ang parehong paraan laban sa kanila. Bagamat hindi tuwirang sinabi ni Zanjoe, malinaw na n
Dahil napuyat siya kagabi, mahimbing ang tulog ni Rhian. Kinabukasan, nagising si Rhian sa tunog ng cellphone. Pagkagising, bahagya pa siyang tuliro. Kinapa niya ang kama nang matagal bago niya nahanap ang pinanggagalingan ng tunog. Kinuha niya ang cellphone, tiningnan ang pangalan ng tumatawag, at sinagot ito nang wala pa sa wisyo. Sa kabilang linya, narinig niya ang balisang boses ni Zanjoe, "Doktora Fuentes, may problema tayo.” Agad na natauhan si Rhian, tumayo mula sa kama, at kahit paos ang boses ay agad siyang nagtanong, "Bakit, ano ang nangyari?" "May batch tayo ng mga gamot na dapat dumating kaninang umaga, pero hanggang ngayon, wala pa ring balita o kahit anino nito," sagot ni Zanjoe na halatang nag-aalala. Karaniwan nang napapanahon ang mga supplier ng gamot na ka-partner ng kanilang institusyon. Dati, pagdating ng umaga, natatanggap na nila agad ang mga gamot bago mag-umpisa ng trabaho. Ngunit ngayon, masyado nang naantala ang pagdating ng mga ito. Kung hindi maihahati
Pumikit si Marga at nagkunwaring natutulog. Pagkalipas ng ilang sandali, narinig niya ang mahinang usapan ni Dawn sa labas ng silid. "Suriin mo kung ano ang ginagawa ni Rhian mula nang bumalik siya sa bansa." Mukhang nakuha na ng kausap ang impormasyon at iniulat ito kay Dawn. Muling nagsalita si Dawn, "Naiintindihan ko. Sa ganitong kaso, ipagbigay-alam sa lahat ng supplier ng gamot sa bayan. Sinuman ang magbibigay ng mga gamot sa babaeng ang apelyido ay Rhian ay kalaban ng pamilya Saavedra!" Agad namang sumang-ayon ang kausap niya. Nang marinig ang papalapit na mga yapak ni Dawn, mabilis na inayos ni Marga ang ekspresyon sa kanyang mukha at nagkunwaring mahimbing ang tulog. Tumayo si Dawn sa gilid ng kama, tinitingnan ang pagod na mukha ni Marga. Punong-puno ang kanyang mga mata ng lungkot at awa. Anim na taon na ang nakakaraan simula ng umalis si Rhian ng bansa. Hindi na siya dapat bumalik! Sa pagkakataong ito, anuman ang mangyari, papalayasin niya si Rhian sa kanilang buhay!
Nang marinig ni Dawn na napakahalaga ni Rain kay Marga, at naalala ang pagtanggi ni Zack sa kanyang sinabi, bahagyang sumilay ang inis sa kanyang mga mata. Sa kanyang palagay, kung pinalapit lamang ng kanyang anak si Rain kay Marga nitong mga nakaraang taon, hindi sana naging ganito ka-dependent si Rain kay Rhian. Sa ganoong paraan, hindi na sana nila kailangang dumayo pa upang ipaubaya si Rain sa babaeng iyon. Bahagyang ngumiti si Marga na may halong pagsisisi, "Sa totoo lang, naiinggit pa rin ako kay Miss Fuentes. Naiinggit ako na sa ganoon kaikling panahon, nakuha niya ang pagmamahal ni Rain. Kung nagustuhan lang din sana ako ni Rain nang ganito..." Habang nagsasalita, nakatutok ang mga mata ni Marga sa mukha ni Dawn. Pagkarinig nito, bahagyang kumunot ang noo ni Dawn, "Ano ba ang sinasabi mo? Ikaw ang magiging ina ni Rain balang araw. Mas mamahalin ka rin niya kalaunan. Sinabihan ko na ang babaeng iyon na kung magkakaroon pa siya ng ugnayan sa anak at apo ko ay hinding-hin
Habang nakatingin sa natapos na tawag, masama ang ekspresyon ni Dawn. Kahit nang huminto na ang sasakyan sa ospital, hindi pa rin nawala ang galit sa mukha ni Dawn. Ang kasal nina Zack at Marga ay naantala nang maraming taon, at ngayon ay tila balak pa ng kanyang anak na tuluyang tapusin ito! Hinding-hindi siya papayag! Pagdating niya sa pintuan ng silid ni Marga, inalis ni Dawn ang kanyang galit sa mukha, at pumasok nang mabilis na may nag-aalalang ekspresyon sa mukha. Pagkakita niya kay Marga na nakakulob sa kama at tila mahimbing na natutulog, binagalan ni Dawn ang kanyang hakbang dahil sa awa at pinagmasdan siya mula sa ulunan ng kama. Sa panahon ng kanyang pagkasugat, labis na naghirap ang bata at kitang-kitang pumayat ito nang husto. Bagamat natutulog, nakakunot pa rin ang kanyang kilay, at hindi maganda ang kulay ng kanyang mukha. Pagkakita sa itsura ni Marga, mas lalong nadagdagan ang pagkahabag ni Dawn, at napakalambot ng kanyang boses, "Iha, narito na ako." Pagkarinig