LIKE 👍
Mabilis na lumapit ang tatlo sa harap ni Rhian Samantala habang karga si Rain ng kanyang amang si Zack sa bisig nito, nakatitig lang siya sa ‘magandang ate’ na nakilala niya noon… makikita ang labis na kasiyahan sa mukha ng bata na bihira lang makita ng iba. Si Rhian naman ay biglang nahiya habang tinitingnan siya ng mag-ama, hindi niya alam kung paano magre-react sa titig nila. Sa kabutihang palad, ang lalaking nasa unahan ang unang nagsalita upang basagin ang katahimikan. “Ikaw ba ang doktor na inirekomenda ni Dr. Rodriguez para gamutin ang lolo ko?” Bahagyang inayos ni Rhian ang kanyang ekspresyon at ngumiti nang bahagya. “Yes, ako nga po iyon. Magandang araw, ako si Doktor Rhian Fuentes, the head of FV research institute.” “Magandang araw, Doktor Fuentes,” nilahad ng lalaki ang kanyang kamay, “I’m Gino,, at ito ang kapatid kong si Ana.” Pagkatapos ay sumulyap ito sa likuran ng kapatid, sa direksyon ni Zack, “Siya naman si kuya Zack, he’s a family friend at parang nakatata
Lahat ng naroroon ay nabigla sa ginawa ni Zack. Nang makita ni Rhian na inagaw nito ang kanyang mga dokumento, bigla siyang kinabahan. Simula nang makita niya si Zack kanina, sinubukan niyang umiwas at kahit sa gilid ng kanyang mga mata ay hindi niya nililingon ang mag-ama. Pero ngayon na kinuha nito ang kanyang mga dokumento, napilitan siyang ibaling ang kanyang atensyon sa kanya. Hindi niya alam kung ano ang dahilan. Bakit? Mahigpit na hinawakan ni Zack ang mga dokumento bago niya tinignan si Rhian at nagsalita nang may ibig sabihin, "Marami ng tao ang nagpapeke ng mga credentials at ginagamit ito para manloko. Hindi maganda ang kondisyon ni lolo Gin kaya huwag tayong magpaloko sa mga ganitong tao." Habang sinasabi ito, isa-isang binuksan ni Zack ang mga dokumento, mabagal na binabasa ito, na para bang seryoso niyang sinusuri kung totoo ang mga ito. Ang mga paaralan kung saan nag-aral si Rhian, pati na ang mga lugar kung saan siya nagtrabaho, ay isa-isang nabasa ni Zack.
Nang makita ni Gino ang kumpiyansa ni Rhian ay napangiti siya sa pagkabikib, hindi nito napigilan na bumaling kay Zack para tingnan ang ekspresyon nito. Si Zack naman ay seryosong nakatingin lamang kay Rhian na wala ng kibo, walang ekspresyon ang kanyang mukha ngunit bakas ang kalamigan don. “Sumunod ka sa akin, Doktor Fuentes.” Nakahinga ng maluwag si Rhian ng marinig ang sinabi ni Gino. Binalewala niya ang matiim na titig ni Zack at sumunod dito. Dumaan pa siya sa harapan nito at nilagpasan ito na parang walang pakialam. Nang makita ni Ana na dinadala ng kapatid niya si Rhian paakyat, hindi niya napigilang makaramdam ng pagkabalisa at mabilis na sumunod sa mga ito. Nang mawala ang magkapatid kasama si Rhian, hindi nakatiis si Rain. Hinila niya ang manggas ng damit ng daddy niya at sa pamamagitan ng tingin, humiling siya na sundan ang magandang babae na gusto niya. Ibinaba ni Zack ang tingin mula sa hagdanan, tiningnan niya ang kanyang anak na nakahawak sa kamay niya, nak
Nairita ang magkapatid sa sinabi ni Rhian at inis na nagtanong. “Ano bang kalokohan ang sinasabi mo?” Galit na tumingin si Ana kay Rhian. “ “Kaya mo bang gamutin siya? Kung hindi, sabihin mo na lang! Hindi yung papaasahin mo kami o pabibigatin pa ang loob namin!” Malamig na tumingin si Rhian sa kanya, “Bilang doktor naging tapat lang ako. Ang iyong lolo ay matagal nang hindi nakatanggap ng tamang paggamot, at ngayon ang kanyang mga function sa katawan ay nagsisimula ng bumagsak, at mabilis na bumababa ang kanyang immunity. Sa normal na sitwasyon, ang pasyente sa ganitong kalagayan ay dapat makatanggap ng agarang pangangalaga, ngunit ang inyong medical team ay hindi pinapansin ang kalagayan ng pasyente at basta-basta na lang nag-aadminister ng gamot. Hindi ito paggamot sa sakit, ito ay pag-ubos sa kanyang lakas at buhay!” Agad na hindi natuwa ang attending physician mula sa medical team nang marinig ito. Lumapit ito, na may matigas na tono, at nagsalita, “doktor Funetes, hindi mo
Ang lahat ay nagulat sa sinabi ni Rhian. Marami na silang nakitang mga kilalang doktor na nagtatangkang gamutin ang matandang lalaki, ngunit ito ang kauna-unahang pagkakataon na may humiling na tanggalin ang kanyang mga damit. “Kailangan ba talaga ito?” Tanong ni Gino Tumango si Rhian sa kanya. “Kailangan kong gamutin ang lolo niya, at nakakaabala ang kanyang mga kasuotan. May makakatulong ba na alisan siya ng saplot? Please, pakibilisan niyo na.” Sa isang sandali, ang lahat sa silid, kasama ang nakaraang medikal team, ay nagpalitan ng mga tingin. Anong klaseng panggagamot ang nangangailangan ng pagtanggal ng mga damit ng pasyente? Pagkatapos mag-alinlangan ng ilang sandali, si Gino ay nagpasya na. Nang makita ni Ana na pumayag ang kanyang kapatid, nakadama siya ng inis, “Anong klaseng paggamot ito? Bakit—” Bago niya natapos ang kanyang pangungusap, nakita niyang binuksan ni Rhian ang kanyang medikal kit at kinuha ang isang antigong kahon na kahoy, na naglalaman ng isang bagay
Hindi pa nakaka-react si Rhian nang may humawak sa kanyang beywang, kaya naman hindi siya tuluyan na nalaglag. Nag-angat siya ng tingin ay kanyang nakasalubong ng tingin ang matiim na tingin ni Zack sa kanya. Habang nagkatitigan sila, bahagyang tumigas ang katawan ni Rhian, mabilis na iniiwasan niya ang tingin nito at umupo nang maayos sa kama. Instinctively, sinuportahan siya ni Zack, ngunit nang makita nitong umiiwas siya dito na parang siya'y isang mabangis na hayop, dumilim ang ekspresyon nito, at ang malaking kamay na nasa kanyang beywang ay inalis. “Patuloy ka pa bang magsasabi na marami kang pinag-aralang mahirap at kumplikadong sakit? Ito ba ang iyong resulta ng pananaliksik? Nakikita kong ang mga certificate mo ay talagang binili!” Si Ana ay ganap na walang kamalay-malay sa hindi pangkaraniwang atmospera sa pagitan nila at patuloy na nagalit, na nakatingin kay Gino, “Kuya, sa tingin ko siya ay isang manloloko! Ilabas mo siya dito ngayon na mismo!” Nang marinig it
Si Zack ay nagbigay lamang ng sulyap sa kanya, pagkatapos ay mahigpit na hinawakan ang kanyang pulso, umiikot upang malamig na harapin si Ana. “Humingi ka ng tawad.” Si Ana ay sandaling nabigla sa mga salita ni Zack. “Kuya Zack, ano... ano ang sinabi mo?” Si Zack ay nakatingin sa kanya, naglalabas ng isang nakakatakot na presyon. “Sa kasalukuyan, kritikal ang kalagayan ni lolo Gin. Kung may makakapagligtas talaga sa kanya, matapos ninyong kumonsulta sa maraming kilalang doktor dito at sa ibang bansa, dapat lumabas na ang taong iyon, pero wala pa rin.” Si Ana ay nadarama ang takot sa kanyang nakakatakot na anyo at hindi maipaliwanag na ibinaba ang kanyang ulo. “Ang taong ito…” Si Zack ay huminto sandali, tumingin sa mga tao sa likuran niya bago magpatuloy, “Walang kaugnayan si doktok Fuentes sa pamilya ninyo, ngunit dumating siya upang gamutin ang lolo ninyo. Kung hindi mo siya mapagkakatiwalaan, ayos lang iyon, ngunit walang dahilan upang saktan siya. Ganito ka ba tinuruan ng
Sa pagkakataong ito, dahil walang istorbo, mas maayos ang naging proseso ng paggamot ni Rhian.Makalipas ang ilang sandali, mahigit sa isang dosenang pilak na karayom ang nakabaon na sa dibdib ng matanda.Sa buong proseso, halos hindi pumikit si Rhian, lubos na nakatutok sa paggamot. Sobrang abala siya sa kanyang ginagawa na hindi niya napansin na si Zack ay nakatitig sa kanya ng maigi. Ito ay bumalik kasama si Gino.Sa ibaba, nabasa na ni Zack ang resume ni Rhian mula sa mga nakaraang taon—kahanga-hanga at walang kapintasan, sapat para maisip kung gaano ka-extraordinaryo ang naging buhay niya sa loob ng anim na taon.Ngunit ito ang unang beses na nakita niya itong ganito.Ang hindi matinag na pokus niya habang nagsasagawa ng paggamot, at ang kanyang pagiging matapang kapag tinatalakay ang kanyang propesyon, ay mga aspeto ng kanyang pagkatao na hindi pa nakita ni Zack noon.Ang nakita niya ngayon ay nagdulot ng kakaibang damdamin kay Zack, na hindi niya maipaliwanag.Sa tabi niya, mai
Ngumiti ang matanda, natutuwa siya na marinig ang sinabi ni Rhian, "Mukhang naglaan ka talaga ng maraming pagsisikap, ngunit huwag kang mag-alala nang sobra. Ikaw ay estudyante rin ni Doktor Lu Mendiola. Dapat mong taglayin ang kumpiyansa mo dahil talaga naman na kahanga-hanga ka.” Tiningnan ng matanda si Gino at inutusan, "Kunin mo ang sulat ng rekomendasyon sa akin. Nasa drawer iyon sa itaas ng study room." Tumango si Gino, tumayo, at umakyat sa itaas. Bago umalis, tiningnan niya si Zack nang may pag-aalala, nag-aalala na baka muling magtalo ang dalawa kapag wala siya. Sa ibaba, muling nagsalita si Mr. Florentino nang may kaseryosohan, "Napakabata mo pa, huwag kang puro trabaho. Narinig ko na pupunta rin ang binata ng pamilya Gazini na si Doktor Mike sa libreng gamutan na ito. Naalala ko na parang maganda ang naging usapan ninyo noong huling kaarawan ko. Mukhang close kayong dalawa. Close ba kayo?” Natigilan si Rhian. May tono na panunudyo ang boses ng matanda. Mukhang nanunuks
Lalong kumunot ang noo ni Rhian, at ang tono niya ay bahagyang nagalit, "Magkaibigan lang kami ng senior ko, huwag kang magbitiw ng kung anu-anong salita!" Mapait na ngumiti si Zack, at bago pa siya muling makapagsalita, bigla siyang pinigilan ni Gino sa pamamagitan ng paghawak sa kanyang braso, "Tama na. Sa oras na ito, malamang ay gising na si lolo. Halika, Zack, samahan mo akong umakyat." Hindi na hinintay ni Gino ang reaksiyon ni Zack at mabilis na hinila ang braso nito, senyales na sumama na ito sa kanya sa itaas. Sinulyapan ni Zack si Rhian nang may pagkainis, at agad na inalis ang kamay ni Gino sa kanyang braso nang walang ekspresyon. Nang makita ito, inakala ni Gino na magpapatuloy pa si Zack sa pagtatalo kay Rhian, kaya napakamot ito sa ulo. Ginawa niya ang pagkakataong ito para mapalapit ang dalawa, hindi upang mag-away sa kanyang bahay... Sa kabutihang palad, hindi na muling nagsalita si Zack. Pagkatapos alisin ang kamay ni Gino, tahimik itong tumayo at umakyat sa itaa
Pinaliwanag niya sa lalaki ang kalagayan ng matanda. Matapos makinig, malamig lang na tumango si Zack at umupo sa tabi ni Gino nang hindi nagsasabi ng kahit ano. Sa sandaling iyon, napakabigat ng atmospera sa sala. Si Gino ay nai-stress bigla habang nakikita na wala ni isa sa dalawa ang may balak magsalita. Ginawa niya ang lahat upang mag-set up ng plano para magtagpo ang dalawa, ngunit tila wala itong naging epekto. Hindi niya maintindihan kung bakit pumayag si Zack sa kanyang mungkahi. Pero ganito naman ito makitungo. Kahit nakakapagod, kailangan pa rin ni Gino na panatilihing masigla ang usapan. "Ang medical mission ng pamilya Dantes ay sa linggong ito, hindi ba? Kumusta ang paghahanda mo, Doktor Rhian?" Ngumiti si Rhian. “Naghanda ako ng husto. Kung walang mangyayaring hindi inaasahan, kahit hindi ito perpekto, hindi rin naman siguro magkakaroon ng malaking problema.” Sinulyapan ni Gino ang kaibigan sa kanyang tabi, umaasang may sasabihin ito na kahit ano. Ngunit si Zack ay
Nakatanggap si Rhian ng mensahe mula kay Gino: “Handa na ang sulat ng rekomendasyon ni lolo. Kailan ka libre? Ipapadala ko sa’yo.” Pagkabasa ng mensahe, nagreply agad si Rhian, “Ako na ang kukuha. Pwede ba bukas ng hapon?” Sa kabilang linya, napangiti si Gino at sumang-ayunan. Pagkatapos ay tumawag siya kay Zack. “Zack, gaano katagal na mula nang huli mong makita si lolo?” Tanong ni Gino agad sa kanyang kaibigan. Sa Saavedra Mansion, kakalabas lang ni Zack mula sa kwarto ni Rain matapos matulog ang anak. Paglabas niya, natanggap niya ang tawag ni Gino, kumunot ang kanyang noo. “Hindi na ako nakakabisita nitong mga nakaraan. Kumusta ang kalusugan ni lolo Gin kamakailan? May inaasikaso ako nitong mga nakaraang araw.” Noong pumunta siya sa Sentro, maraming kailangang asikasuhin sa kompanya. Bukod pa rito, may bagong proyekto kaya sobrang abala siya. Ganunpaman naglalaan pa rin siya ng oras upang sunduin ang anak araw-araw. Pagkatulog ng kanyang anak, pumupunta siya sa study
"Mommy!" Ang sigaw nina Rio at Zian nang makita si Rhian. Ngumiti si Rhian sa mga bata at bumaba sa sasakyan upang isakay sila. Ngunit nang makita ng mga bata ang sasakyan ni Zack na umalis, nawala ang kanilang ngiti. Tumingin sila sa direksyon kung saan nawala ang kotse ni Zack. Dumating na mommy nila, ngunit hindi nakita ni Rain. Nakita ni Rhian ang kanilang mga ekspresyon at nahulaan ang kanilang iniisip. Kahit na kanina ay nakita niya ang ginawa ng mga bata, inaliw ng mga ito si Rain. Bumuntong-hininga si Rhian. Samantala, hindi nagtagal ang kalungkutan ng mga bata. Alam nila na kung sila’y malulungkot, malulungkot din ang kanilang Mommy. Pagkatapos ng ilang saglit ng kalungkutan para sa kanilang stepsister, ngumiti silang muli at iniabot ang kanilang mga kamay kay Rhian. Inalis ni Rhian ang kanyang mga iniisip, ngumiti siya at isa-isang binuhat ang mga bata papunta sa sasakyan. Kasama nilang naupo si aling Alicia sa likod ng upuan. “Mommy, bakit hindi mo kami sinabiha
Matapos sabihin iyon, hindi na hinintay pa ni Zanjoe ang reaksyon ni Rhian at dali-dali siyang nagpaalam at pumasok na sa opisina. Habang tinitingnan ni Rhian ang mabilis na pag-alis ni Zanjoe, puno siya ng kalituhan. Ngunit hindi na niya ito pinansin at nagpunta na rin sa opisina na may bitbit na bag. Pagdating nila sa experimental area sa hapon, napansin ni Rhian na mas tahimik si Zanjoe kaysa dati, at medyo abala sa sarili habang nagsasagawa ng eksperimento. Hindi na kinausap ni Rhian si Zanjoe at tahimik na nagtrabaho. Pagkatapos ng trabaho sa hapon, saka lamang nakabalik sa katinuan si Zanjoe. Nang maalala ang kanyang kakaibang pag-uugali kanina, humingi siya ng paumanhin kay Rhian, "Pasensya na, medyo nawalan ako ng konsentrasyon kanina.“ Ngumiti si Rhian sa lalaki, "Wala iyon, lahat naman tayo ay may mga iniisip. Kung kailangan mo ng makakausap, nandito lang ako kung kailangan mo." Napahinto si Zanjoe ng ilang segundo, bago niya ipinakita ang isang ngiti, "Alam ko, ku
"Ito ang gusto kong ibalita sa'yo ngayon." Habang sila ay nag-uusap, nakarating na ang sasakyan sa harap ng restaurant. Ipinark ni Mike ang sasakyan, at pumasok silang dalawa sa restaurant at naupo sa tabi ng bintana. Ilang sandali pa lang na nakaupo sila, dumating na ang mga pagkain. Habang kumakain, pinag-usapan nilang dalawa ang tungkol sa medical mission ng pamilya Dantes. "Ang balita tungkol sa libreng klinika ng pamilya nila ay palaging nasa maliit na circle lang. Paano mo nalaman ang tungkol dito?" hindi napigilang itanong ni Mike. "Talaga, hindi ko alam ito noong una at handa na akong umalis papuntang abroad, pero nang pumunta ako sa pamilya Florentino upang magpasalamat dalawang araw na ang nakalipas, bigla itong nabanggit ni Mr. Florentino sa akin. Kaya naman, napagdesisyunan kong magtagal muna sa bansa." Nang marinig ito, kumunot ang kilay ni Mike, "Pupunta ka ba sa ibang bansa?" Ngumiti si Rhian at tumango, "Nakita mo naman na dahil sa akin, naging target ng pa
Nang marinig ito, nagdalawang-isip sandali si Rhian, ngunit ngumiti at tumango. Sa totoo lang, mas matagal pa sa institute si Zanjoe kaysa sa kanya. Mula nang dumating siya, magkasama nilang inako ang mga gawain diro, kaya't wala talagang dahilan para siya mag-alala pa. "Huwag na tayong magtagal. Kailangan mo na ring kumain. Tara, sumabay ka na sa akin.” Kinuha ni Rhian ang kanyang bag at naghihintay kay Zanjoe na samahan siya. Bagamat may kanto sa loob ng institute, bihirang kumain ang mga tao roon, mas pinipili nilang kumain sa mga restaurant sa labas, at ganoon din si Zanjoe. Nagdalawang-isip si Zanjoe ng ilang segundo, iniisip kung makikita ba niya si Mike kung sumama siya kay Rhian. Pero nang makita niyang naghihintay si Rhian, nag-aatubili man, naglakad din siya papunta sa kanyang tabi, at magkasama silang lumabas ng institute. Tulad ng sinabi ni Mike, pagdating nila sa pinto ng institute, nakita ni Rhian ang taong naghihintay. Mukhang sinadya ni Mike na maghintay sa labas n
Habang pinag-uusapan si Rain ramdam pa rin ni Rhian ang lungkot, ang ngiti sa kanyang mukha ay medyo pilit. Malungkot si Rain dahil sa kanya, ngunit wala siyang magawa kundi hayaang ang dalawang bata ang mag-aliw sa kanya. Nang makita ng mga bata ang hitsura ni Mommy, lumungkot ang mga mata nila at ang mga mukha nila ay puno ng pagsisisi, "Mommy, pasensya na po." Hingi ng paumanhin ni Zian. Biglaang nag-sorry ang mga bata. "Hindi kami dapat magtampo sa'yo dahil sa Rain. Alam namin na pagod na pagod ka na araw-araw," sabi naman ni Rio, "Huwag kang mag-alala, Mommy, kami na lang po ang magpapasaya kay Rain sa mga susunod na araw!" Sumang-ayon si Zian, "Mommy, mag-concentrate ka lang sa trabaho mo, kami na po ang bahala kay Rain!" Nang makita ni Rhian ang kabaitang ipinakita ng mga anak, ngumiti siya, "Salamat, mga anak." Muling nagbulong si Zian, "Pero mas mabuti sana kung si Mommy ay makakapunta kay Rain." Pagkatapos ay natakot siyang marinig ito ni Rhian, kaya't nagdagdag siya