14

"I am two weeks pregnant, T.H. I...I am sorry." Muli siyang humagulgol at ang tangi ko lang na ginawa ay hagurin ang likod niya hanggang siya ay kumalma.

It's not a blessing for her. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko para sa sarili ko. Hindi ako ang Ama dapat ko sanang ikatuwa iyon.

Pero, paano naman si Rosella at ang batang dinadala niya?

Naghari ang katahimikan sa aming dalawa. Nakatitig lamang ako sa kanya.

Gusto kong mag-sink in muna sa utak ko sinabi nitong mga salita. Alam kong hindi siya nagbibiro.

Sinong taong nagbibiro ng halos maubusan na nang luha kakaiyak?

"I'll explain everything to you, T.H. Hindi ko ito ginusto." Hinuli niya ang mga mata ko.

"Alam ko. Kilala kita." Sa wakas ay nakapagsalita na rin ako. Ang akala ko ay masama lang ang pakiramdam niya.

Pero kahit ganito man ang nangyari sa kanya, hindi ko siya inisipan ng ibang bagay. Alam kong hindi niya ginusto ito at may bagay na nagtulak sa kanya kung bakit niya iyon nagawa.

"Thank you, T.H." Niyakap niya ko pe