Chapter 5

FRED'S POV

Masaya ako. I don't know why i'm happy, she's not really my type at hindi kami masyadong magkasama unlike micheal, pero masaya ako. Sakanya.

I know about micheal's feeling. Alam kong nasaktan siya dahil niligawan ko si ash pero gusto ko rin si ash. Naunahan ko siya. Nakikita ko ang panghihinayang niya kanina. Halatang nagalit siya kanina pero mas gusto kong atupagin ang taong gusto ko. Alam kong gusto rin ako ni kyle noon pa, kaya mas lamang ako kay micheal.

Hindi ako selfish pero kukunin ko ang gusto kong maging akin at si ash ang gusto ko. Nakatingin ako sa kisame. Iniisip ko kung paano ko kakausapin si ash dahil naiilang parin siya sakin. I've been with girls. A lot. Pero iba ang pakikitungo ko sakanya at sa lahat ng babae ko siya lang ang niligawan ko.

Hindi ko alam bakit ko pa pinapahirapan ang sarili ko sa pangliligaw pero, may nakikita akong iba sakanya na wala sa lahat sa mga babae ko. Hindi siya yung tipong, magpapadale sa isang sabi. I can't say that i love her pero patungo na doon.

Napangiti ako sa mga naisip ko. I want to know her more. Naisip kong masasaktan ang kambal ko, mahihirapan ako. Hindi ako sigurado kung haharang siya sa pangliligaw ko pero alam kong gagawa nang paraan yun para mabaling sakanya ang atensyon ni ash at alam ko ring isang tawag niya lang kay ash ay susunod yun. I need to work on that. Dapat saakin lang ang atensyon ni ash.

I'll consider her mine since we have equal feelings. Hindi ko naman siya minamadali. I think i can wait. Para sakanya. I checked the time.

11:25 AM

I want to prepare something for her. Bumangon ako para maligo. Pagkatapos ay nag paalam akong umalis.

I decided to go to a restaurant. Kinausap ko ang lahat nang staff and rented the whole venue. I prepared a song for her kahit hindi kagandahan ang boses ko.

Wala nang tao sa labas at nasa VVIP room ang table namin. Kakatapos lang nilang iset ang whole restaurant. Tinignan ko ang kabuuan ng resto.

'It's so beautiful...'

Hindi ko pa 'to nararanasan kasi this is my first time. May mga pagkakataon na napapaisip ako, nasisirian na ba ako? I can get any girl what ever i want, mas maganda ang mas sexy pa sakanya pero sakanya parin ang bagsak ko. Natawa ako sa naisip ko. Tinignan ko ang wall clock sa restaurant.

4:30 PM

Umuwi muna ako para magbihis. I wear a suit. Pagkatapos kong mag bihis ay tinext ko si ash. I texted her the address of the restaurant.

Pagkatapos kong itext si ash ay agad akong sumakay sa kotse. Sa gitna ng byahe ay may biglang nagtext.

TING!

Kinuha ko ang cellphone ko para tignan yun. Galing yun kay micheal. Binuksan ko yun at nagulat ako sa text niya.

One message received

7:18 PM

Bro, si ash naaccidente.

Biglang kong natapakan ang break dahilan para muntik na akong mabagok kaya agad kong hinarang ang braso ko. Tinawagan ko si micheal.

RIIING!! RIIING!!

"Sagutin mo!" Mahinang sigaw ko. Pinaandar ko ang kotse at pinaharurut ito. Hindi ko alam kung saang hospital ako pupunta. Basta ko nalang pinaandar ang sasakyan. "Sagutin mo! Sagutin mo!" Naga-alalang bulong ko. Hindi niya parin ito sinagot kaya tumawag ulit ako. Hindi ako mapakali. Gusto ko na siyang makita.

RIIING!! RIIING!!

"ANO BA!!!" Sigaw ko sa loob nang kotse. Patuloy parin ito sa pag ring hanggang sa sinagot na ito ni micheal.

"Hello?! Nasaan kayo?!!" Naga-alalang tanong ko. Bumuntong hininga siya bago sumagot.

"Nandito kami sa ace hospital" binaba ko kaagad ang phone at lumiko. Mas binilisan ko pa ang pagmaneho kasi medyo malayo ang hospital na yun.

'Bakit siya napunta dun?!'

Iba ang daan patungo sa restaurant kaya nagtataka ako. Ang layo nun sa restaurant na sinend ko.

Bigla kong nahinto ang sasakyan dahil sa traffic. Napakahaba nito kaya matatagalan akong makarating sa hospital.

'Letseng buhay 'to!!'

Nahampas ko ang manibela. Nag-aalala na ako. Hindi ako mapakali. Sa pag-iisip ko ay may biglang...

BEEP!! BEEP!!

Agad akong napatingin sa kalsada at napagtantong naka go sign na ang traffic light. Pinaandar ko kaagad ang sasakyan hanggang sa makaabot ako sa hospital.

Nagmadali akong bumaba at pumasok. Dumiretcho ako sa nurse station.

"Do you have a patient named Kylie? Kylie ash mendrez?" Agarang tanong ko doon sa nurse. Kinuha niya ang records at hinanap ang pangalan.

"Yes sir, nasa room 203 sir. This way po" sagot nito at tinuro ang daan papunta roon.

"Thank you" tumango ako tsaka tumakbo papunta roon. "201... 202... 203!" Agad kong binuksan ang pinto at nagulat ako sa nakita ko.

Nakabenda ang ulo ni ash at napakaraming hose sa katawan niya. Si micheal ay nasa tabi niya at nasa sofa ang buong pamilya niya. Pinuntahan ko si micheal ay kinausap.

"What happened?!" Nag-aalalang tanong ko. Nakita ko ang mga luha ni micheal. Mukhang grabe ang iyak niya dahil namumugto ang mga mata niya.

'I hope this isn't worst'

Tumingin siya sa mga mata ko bago nagsalita.

"She got into a t-truck a-accident, ten wheeler truck" nanlaki ang mata ko sa sagot niya. Hindi ako makapaniwala. "Napuruhan ang ulo niya. Sabi nung doktor pwede siyang magka-amnesia" naiyak siya sa sinabi niya. Hanggang ngayon ay nakatunganga parin ako sa kabuuan ni kylie.

Kinuwento ni micheal sa akin lahat. Naaksidente si ash dahil tumawag siya. Hindi pa man tapos ang tawag ay bigla nalang sumalpok sa kotse ni ash. Dahil dun ay nagalit ako sakanya. Gusto ko siyang sisihin sa nangyari kay ash pero wala na tayong magagawa dahil kahit pa sisihin ko siya ay hindi niyan mabubuhay si ash.

FREDRICK JHON SARCEDO

MICHEAL'S POV

Pinauwi muna kami ni tita dahil tumawag na sila mommy. Hindi parin ako makapaniwala sa sinabi nung doktor kanina. Nagpaulit-ulit ito sa isip ko. Hindi ako makapag-isip ng maayos kaya sinabay nalang ako ni fred sa kotse niya baka ako ang sumunod kay ash. Hanggang sa makarating kami bahay ay hindi ko namalayan. Nakatunganga parin ako.

Naalala ko ulit ang mga pangyayari kanina. Agad akong kinilabutan sa mga nakita ko. Hindi ko kayang makakita ulit nang ganoon.

+FLASHBACK+

Kinabahan ako sa nairinig ko sa telepono ni ash. Hindi na siya sumasagot kaya tinrack ko ang phone niya. Nang makaabot ako doon ang bumungad saakin ang napakaraming sasakyan na umuusok. Yung iba ay sumabog. Kung bibilangin ay nasa-pito ang sasakyan ito at may isang ten wheeler truck na nabunggo ang isang kotse. Agad ko itong nilapitan at nanlaki ang mata ko sa nakita ko.

Naiipit si ash sa pagitan ng ten wheeler truck at isang poste. Biglang nangilid ang luha ko nung makita ko si ash na duguan ang buong katawan. Lalo na ang ulo. She's bleeding so bad.

Agad kong kinuha ang phone ko at tumawag nang ambulance. Nung makarating ito ay agad ko silang pinapunta dito dahil hindi ko na kayang makita siyang nakahandusay na walang malay. Hindi ko mahinto ang pagiyak ko.

Binigyan agad nila ng paunang lunas ang lahat nang duguan at sugatan. Hiniga nila si ash sa strecher. Kitang kita ko ang kabuuan niya. Halos kalahati ng katawan niya ay puno na nang dugo. Sugatan ang kanang braso at mag durogo rin ito. Iniwas ko ang paningin ko sakanya dahil hindi ko na kayang tignan.

Nung maisugod na siya sa hospital ay agad akong sumonod. Pinapasok ko muna si ash sa hospital tsaka ako lumabas sa kotse. Bumuntong hininga ako at pinunasan ang luha ko tsaka ako pumasok sa hospital.

Hiniga nila si ash sa bed. Tumitig ako sa kabuuan niya tsaka pinuntahan siya. Hinawakan ko ang kamay niya.

"A-ash, h-hang o-o-on okay?" Napayuko ako sa kamay niya. Hindi ko na napigilan ang sariling umiyak ulit. I can't watch her in this state and nothing to do. May kamay akong naramdaman sa balikat ko kaya tinignan ko ito. Tinignan ko kung saan nanggaling ang kamay na iyon at nakita ko na galing ito sa isang nurse. Agad niyang kinuha ito tsaka nagsalita.

"S-sir, kayo ho ba ang kasama nitong patient?" Kalmadong tanong nito kaya dahan dahan akong tumango. "Sir, kailangan napo siyang operahan. Nasaan po ang parents or guardian niya? Kailangan po namin ng permission para makapag perform nang sugery niya." Pagpapaliwag niya kaya agad akong tumango at hinugot ang cellphone ko sa bulsa. Tinawagan ko si tita.

RIIING!! RIIING!!

"H-hello t-tita?" Bungad ko. Kinabahan agad ako. Hindi ko alam kung paano sisimulan ang mga sasabihin ko. Natatakot ako. Huminga ako nang malamin.

"Yes, micheal? Napatawag ka?" Agad na tanong nito kaya mas lalong akong kinabahan. Panay ang buntong hininga ko para mabawasan ang kaba ko.

"T-tita k-kasi.." hindi agad ako makapagsalita. Iniangat ko ang paningin ko para hindi tumulo ang luha ko. "S-si a-ash..." hindi ko napigilan ang luha ko kaya agad kong inilayo ang phone. Agad ko rin itong binalik.

"Ash? Bakit? Anong meron kay ash?" Humogot ako nang napakalalim na hininga bago ako nag salita.

"S-si a-ash po na a-aksidente." Nakahinga nangmaluwag dahil nasabi ko na.

"Ano?!! P-pano?!!" Agad na sigaw nito kaya nailayo ko sa tenga ko ang cellphone. "Micheal?!! Nasaan kayo??!!" Sigaw ulit nito.

"T-tita, p-please c-calm down, i-ipapaliwag ko lahat mamaya. T-tita, ash needs y-you n-now. Kailangan n-na p-po siyang o-operahan b-but t-they need your permission--"

"Nasaan kayo?!!" Agad niyang tanong.

"S-sa Ace Hospital po" sagot ko.

"Okay, i'm coming! Hintayin mo ako!" Sabi niya at agad na binaba ang telepono. Binalik ko ang paningin ko kay ash at hinawakan ang kamay niya. I just stared ay her while my tears kept flowing down. Ilang sandali ay nakarating na si tita. Pagkatapos niyang pirmahan ang consent agad nilang dinala si kyle sa operating room. Tinignan ko si tita at napansin kong kanina pa siya umiiyak. Dahan dahan akong lumapit sa kanya at inakay siya tsaka pinaupo sa bench nang hospital. 

"M-micheal" biglang usal ni tita. Nilingon ko kaagad siya. "Can you tell me what happened?" Nagmamakaawang tanong nito. Tumango lamang ako at kinuwento ang nangyari. Iyak lang ng iyak si tita kaya hindi ko maiwasan sisihin ang sarili ko sa nangyarin pero wala akong magagawa dahil nangyari na. Ipagdadasal ko nalang na magiging maayos ang operasyon niya and fast recovery.

+ END PF FLASHBACK +

Maluha luha kong inalala ang mga pangyayari kanina kaya marahan ko itong pinahid. Ipapahinga ko muna ang utak at puso ko. Hindi ko kinaya ang mga nakita ko kanina.

Banggaan...

Dugo...

Si ash...

Nanikip ang dibdib ko. Agad ko itong nahawakan ito sa sobrang sakit. Hindi ako makahinga sa sobrang sikip, napapikit ako ang madiin dahil maslalo pa itong sumikip. Hinahabol ko ang hininga ko nung dahan-dahan itong huminahon. Nabitawan ko kaagad ang dibdib ko mahigpit na hinawakan ang kumot nang mahigpit.

Agad akong humiga at pilit kinalimutan ang mga nangyari. Ayokong mangyari ulit yun kanina, baka hindi ko kayanin. Pilit ko paring pinapatulog ang sarili ko kahit maraming bubagabag sa isip ko. Sobrang sakit nung dibdib ko kanina, hindi ko alam kong bakit dahil wala akong sakit sa puso...

'Wala nga ba...'

Natakot ako sa naisip ko kaya bumangon ako. Natatakot ako sa mga posibleng resulta nito sa katawan ko. Kinilabutan ako. Biglang kong hiniga ang sarili ko at pinikit ang mata ko. Ilang sandali ang ay nakatulog narin ako.