Chapter 3

KYLIE'S POV

Nakangiti akong umuwi sa bahay. Pinark ko ang sasakyan ko sa likod ng bahay kung saan nakapark lahat ng sasakyan namin. Pumasok ako sa bahay at agad kong nasalubong si mommy'ng nakakunot noo. Kinabahan agad ako.

"Where have you've been?! Kanina pa ako tumatawag hindi ka sumasagot!! Paano kung may nangyaring masama sayo?!Nag-iisip ka pa ba?!" Galit na sigaw nito. Nakayuko lamang ako. "Hindi ka pa nagpaalam! O nag text man lang para malaman namin kung nasaan ka!" Sobrang lakas ng kabog ng puso ko. Presko ito saakin kaya kada salita ni mommy ay napapapikit ako sa takot. Hindi ako sanay sa galit niyang ganito, hindi pa kasi ako naabutan ni  mommy umuwi ng ganitong oras dahil umuuwi ito ng umaga na kakacasino.

Hindi pa ako nasigawan ni mommy na ganito ka lakas kaya palagi akong nagugulat pagsumisigaw na naman siya.

"N-nag p-paalam ako k-kay m-manan--" hindi ko na natapo dahil bilga siyang nagsalita.

"Nag-paalam kay manang pero saakin?!" Kalmadaong usal niya ngunit may bahid paring galit. "Wag na wag mong ugaliin yan kylie, dahil yan ang pinaka-ayaw ko." Bumuntong hinga siya tsaka ulit nagsalita. "Pumasok ka na sa kwarto mo, magpapahinga na ako" usal ni mommy tsaka tumalikod.

Agad akong pumunta sa kwarto tsaka doon pinakawalan ang mga luha ko. Tinabunan ko nang unan ang mukha ko at nag kumot.

I can't stop myself from crying until i fell asleep.

K   I     N    A    B    U    K    A    S    A    N

8:48 AM

Biglang tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko ito at tinignan. Hindi ko masyadong nakita dahil inaantok pa ako. Binalik ko kaagad dahil hindi kinaya nang mata kong ibuka ito.

Paniguradong namumugto ang mga mata ko dahil kakaiyak kahapon. Bumalik ako sa pagtulog.

10:18 AM

Tumunog ulit ang phone ko. This time gumising na ako. Kinuha ko ito tsaka tinignan.

'Alarm lang pala.'

In-off ko ang alarm at nagulat ako dahil sa dami nang missed calls ko.

Micheal missed a call from you (13)

7:16 Am

'Wth?!'

Ibig sabihin hindi alarm yung kanina?! Should i call him? Baka mau kailangan talaga siya. Nagdadalawang isip talaga ako kung tatawagan ko ba siya or itext nalang.

From: me

Hey! Micheal, sorry hindi ko nasagot yung mga tawag mo. Ngayon lang kasi ako nagising.

Message sent!

10:20 AM

So, i decided to text him. Baka kasi may gingagawa siya. Binalik ko ang cellphone ko sa drawer at humiga ulit. Agad ko naman naiisip yung sigaw ni mommy kagabi.

'Bakit ganon nalang ang sigaw niya?'

Alam ko naman na kasalanan ko rin dahil masyado akong ginabi nang uwi tsaka hindi pa ako nakakauwi nang ganon rin kagabi. Malapit nang mag madaling araw akong umiwi kagabi kaya ganun nalang siguro ang galit ni mom. Minsan na rin akong hindi nag-paalam pero hindi nila ako naabutan dahil matagal rin silang nakaka-uwi. Hindi rin pinapaalam ni manang na gumagala akong mag-isa, hindi ko kasi sinasama ang driver ko masyadong OA para saakin. Im not a kid anymore.

Sa kalagitnaan nang pag-iisip ko ay biglang tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko ang phone ko sa drawer

Micheal calling•••

Sinagot ko agad ito dahil nakakahiyang kanina pa siya tumatawag.

"Hello?" Bungad nito s kabilang linya.

"Hi! Napatawag ka? Mukhang kanina pa" napapahiyang tugon ko.

"It's okay. Uhm, I just want to ask if your free today?" Deretchang tanong nito.

"Y-yes, why?"

"I want to take you somewhere. Is it okay?"

"Ofcourse, kailan ba?" Tanong ko at mukhang nag-iisip siya dahil hindi agad nakasagot.

"Hmm, ngayon pwede? Susunduin nalang kita."

"Okay, magbibihis na ako. Bye"

"Bye" binaba ko agad ito at nagmadaling maligo.

MICHEAL'S POV

Buti nalang at pumayag siya. Iprepare alot of foods for our picnic mamaya. I want to take her to the place where we have our best memories. Childhood Memories.

I prepared her most favorite food. I know she'll love this, but i also have a doubt with this foods. We were kids back then and now we've grown teens, i hope that this once's still her favourites.

Nagpaalam muna ako sa parents bago ako umalis. Dumiretcho ako sa bahay nang mga mendrez. They have this huge gate na nakalagay ang kanilang apilledo. I press the door bell at agad bumungad saakin si tita.

"Micheal?" Gulat na tanong ni tita.

"Kakarating ko lang po last monday tita, nandyan po ba si kylie?" Pormal na usal ko. Napangiti pa ito.

"Please, come in" pagyaya nito. Tumango lamang ako tsaka dumiretcho sa living area. Nilibot ko ang mga mata ko sa kabuan nang kanilang bahay nag babakasakaling makita si kylie.

"Have a seat" usal ni tita at nilahad ang kamay sa sofa. Nakaupo siya sa harap ko na nakapandekwatrong pambabae.

"What do you want to have?"

"Nothing, tita"

"Okay, what brings you here?" Direktang tanong ni tita.

"I'm here for kylie, tita. Is it okay if i take her somewhere?" Nagulat siya sa sagot ko kaya agad ko namang itong binawi. "I-i mean somewhere, taking her out f-for p-picnic" napapahiyang usal ko. Ngumiti ako ng bahagya ngunit pilit. Dahan dahan namang nawala ang gulat sa mukha ni tita at napalitan nang curiosidad.

"O-okay" tatango-tanong tugod ni tita.

Tumuyo ito at pumunta siya sa kwarto ni kylie. Hindi ko na siya nilingon dahil mukhang meron silang pinag-uusapan. Nakaupo parin ako sa couch na nakatungo.

"Hey, micheal!" Nagulat ako sa bati ni kyle. Agad akong nag-angat nang tingin at nanlaki ang mata ko nang makita ko siya.

'She's so beautiful'

Agad kong binalik ang mukha ko sa normal baka mahalata niya ang sobrang paghanga ko sakanya.

"L-let's go?" Yaya ko sakanya. Nagpaalam kami sa mommy ni kylie at agad naman kaming pumunta sa kotse. Pinagbuksan ko muna siya tsaka ako pumasok sa driver's seat. Na sa compartment ko ang lahat nang pagkain na nakalagay sa basket kaya medyo marahan ang pagmamaneho ko.

Hindi ko alam kung sinabi ba ni tita sa kanya tungkol sa picnic pero sa nakikita ko ay mukhang wala siyang alam. I can't stop myself from smiling, pero pinipigilan ko dahil baka magmukha akong tanga kakangiti. I can sense her glances at me, hindi man ako tumitingin ay nakikita ko ito sa gilid nang mata ko.

Naging tahimik ang buong biyahe hanggat makarating kami sa lugar na paborito niya. Naming dalawa.