REIGNMay mga salitang nananatili nalamang bilang mga salita. Mga salitang binitiwan, ngunit mukhang hindi na mangyayari kailanman. Mga salitang hangang doon nalang at wala nang pag-asang magkatotoo pa, mga salitang tanging hangin nalamang ang makakadama.Ganoon naman ang buhay hindi ba? Paulit ulit lang na mga pangyayari at minsan nakakasawa na.Sometimes we just have to accept it. Na hindi lahat ng iniwan, makakaya pang balikan. At hindi lahat ng pangako ay may pag-asa pang magkatotoo. Kailangan rin nating tangapin na may mga tao talaga tayong makikilala na nakatakda lamang na maging parte ng buhay natin, pero hindi nakatadhang makasama natin habang buhay.We just have to be contented for what we have and accept the fact that there are things we can't really have. 'Lets just appreciate everything that we have before time forces us to appreciate what we had.'Something that once we had in life, something we owned and just gone in one snap.Minsan kasi sa sobrang busy nating kunin y
When the conflict between the Frosts and Mcdemorts where fixed, another conflict arises caused by another vengeance.-"Bakit hindi ka na lang kaya humanap ayamang matandang biyudo?" Napaikot ang mata ko habang inaayos ang suot na tube sa harap ng salamin. Kakatapos lang naming magperform sa harap ng mga lalaking hayok sa mga babae, may ilan pang gusto akong i-take out na akala mo'y pagkain na walang isip na matapos bayaran ay maaari na nilang kainin. Tss. Pagsasayaw lang sa entablado ang gawain ko at hindi ang pagsasayaw sa kama. "No way! Mas gusto ko ang binatang mayaman no?" Hahanap nalang rin ako ng mapera doon na ako sa sulit, gwapo na mayaman at binata pa."Sa lagay natin na 'to sa tingin mo may papatol sa 'ting binatang mayaman ha Wine? Tiyak 'yang mga pinapangarap mong binatang mayayaman mga model ang girlfriend 'yong kagaya nilang mayaman din, desente at may pinag-aralan." Napatitig ako sa salamin at napaisip sa sinabi niya. Alam ko naman 'yun, alam kong napakaimposible ng pa
"Mula ngayon ay dito ka na tutuloy,"Bumungad sakin ang napakalawak na kwarto. Kulay itim, brown at puti ang loob, maging ang kama't mga gamit. Hindi ito mukhang luma gaya ng napapanood ko sa mga palabas, tulad nang sabi ko'y parang isang modernong palasyo ang mansion na ito kaya hindi mukhang mga antik at vintage ang mga gamit. "Wow!" Wala akong ibang masabi. Kumpara sa apartment na tinutuluyan ko ay napakalaki na nito. Baka nga malaki pa ang cr nito sa naging apartment kong magkakasama na ang kama, kusina, at salas."May tamang oras sa pagising at pagtulog natin. Dapat alas sais ng umaga ay gising ka na para tulungan akong maghanda ng umagahan ng master at pagkatapos ay lilinisan mo naman ang hardin habang ako sa likod naman ng mansion maglilinis, kasama na ang pasilyo sa pangalawang palapag. Sa gabi'y alas sais rin tayo maghahanda ng hapunan at hihintaying matapos kumain ang master bago tayo kakain. Bago magsapit ang alas diyes ng gabi kinakailangang nasa loob na tayo ng kaniya k
Bumaba ako ng bandang alas sais para tumulong sa pagluluto. Habang naglalakad sa pasilyo ay hindi ko maiwasang hindi tumitig sa pintuan ng kaniyang kwarto. Unang araw ko palamang ay masyado na akong nahihiwagaan. Lalo na sa kaniya. Marahan ang ginawa kong paghakbang, na tila iniingatan kong makagawa ng ingay, maging sa pagbaba sa hagdan. Nang mapadaan sa living room ay napatingin ako sa hindi kalakihang picture frame na may liner na kulay gold. Actually halos lahat naman ng gamit dito ay nagkikinangan, kung hindi kulay ginto ay kulay silver. Muling bumalik ang attention ko sa picture frame at napahinto upang titigan iyon. Ngayon ko lamang ito napansin, marahil ay di pa ako masyadong nakapagmasid kanina. Kumalabog ang dibdib ko ng makita ang isang pamilyar na mukha na nag-iisa sa litrato. Those pair of gray eyes. Deep, piercing, dangerous and commanding. Pursed bloody red lips. White messy hair and pale skin. The perfect pointed nose. And how his brows creased in annoyance. Even hi
Hindi ako pinatulog ng pangyayaring 'yon. Ayokong paniwalaan kahit pa 'yon ang lumalabas na totoo, kahit pa iyon ang hinala ko.Tama nga, mapanganib siya. Madali lamang para sa kaniya ang pumatay. Di na ako magtataka kung walang ibang natirang katulong dito at lahat sila kamatayan ang kinahantungan. Akala ko nung una, masyado lamang siyang misteryoso at malamig makitungo. Hindi ko alam na ang pagiging misteryoso niya ay nagdadala nang isang panganib na bubuo ng isang nakakatakot na pakiramdam. He's a beast. May isang halimaw na naninirahan sa kalooban niya, kung gaano siya kagwapo at kaperpekto sa panlabas na anyo ay kabaliktaran iyon ng pagkatao niya. I have to be more careful, just for me to stay alive. Kinaumagahan ay maaga akong nagising para magluto muna ng almusal niya bago maglinis sa hardin. Pagkatapos ay sinunod ko ang pasilyo ng maramdaman ang paglabas niya ng kwarto. Mas lalo akong yumuko at hindi siya kailanman tinapunan ng tingin. I felt scared, I'm scared of him and o
Magdamag akong nakatulala at iniisip ang nangyari kanina. Hangang ngayon ay palaisipan parin para sakin ang pangyayaring 'yon.Para bang kinausap niya ako gamit ang isip. Hindi ko malaman kung gawa lamang ba iyon ng isip ko para kumbinsihin ang sarili o totoong siya 'yon.Hindi pa man ako tumatagal ay sobra sobra nang napupuno ng katanungan ang isip ko. Ayokong maghinala dahil baka kapag ginawa ko'y mapahamak lang ako. Gusto kong magtanong pero kanino? Tatlo lamang kaming naririto, kahit si aunt sally ay alam kong papayuhan lamang ako na hayaan nalang ang mga bagay na nararamdaman kong 'di pangkaraniwan.Sa kalagitnaan ng gabi ay pinili kong bumangon at lumabas sa veranda ng kwarto ko upang pagmasdan ang bilog na bilog at maliwanag na buwan. There's something with the moon and stars that makes myself calm. Ito siguro ang kailangan ko para kahit paano ay kumalma. The night wind greeted me as I rub my arms, and leaned on the safety rails. Sa tagal ng pagtitig ko sa buwan ay tila ba
Isang buwan na ang nakalipas. Sa isang buwan na 'yon ay ginawa ko ang lahat upang masunod ang patakaran sa mansion. Hindi narin naging mahirap para sa akin ang umiwas sa master dahil siya mismo ay mas naging mailap. Hindi narin ako ang naghahatid sa kaniya ng pagkain, bibihira narin siyang bumaba at magpakita. Masyado akong naging abala sa mga gawaing paulit ulit, kaya naman habang tumatagal ay nakakasanayan ko na. Hindi naman 'yon ganun kahirap kaya madali kong nagagawa ng maayos. Hindi katulad dati.Kakagaling ko lang mula sa paglilinis sa hardin ng makasalubong sa hagdan si Aunt sally. "Aalis po kayo?" Bumaba ang tingin ko sa bag na dala dala niya. Medyo malaki iyon, halatang hindi siya mamamalagi rito ng ilang araw."Oo, kailangan kong bisitahin ang apo kong may sakit sa wiltan, may dumating na sulat kanina galing sa kapitbahay niya roon. Mga tatlong araw akong mawawala kaya sa'yo ko na muna iiwan ang nga gawaing maiiwan ko. Pasensya na hija, wala kasing mag-aasikaso sa apo ko."
Hindi ako pinatulog ng pangyayaring 'yon. Ayokong paniwalaan kahit pa 'yon ang lumalabas na totoo, kahit pa iyon ang hinala ko.Tama nga, mapanganib siya. Madali lamang para sa kaniya ang pumatay. Di na ako magtataka kung walang ibang natirang katulong dito at lahat sila kamatayan ang kinahantungan. Akala ko nung una, masyado lamang siyang misteryoso at malamig makitungo. Hindi ko alam na ang pagiging misteryoso niya ay nagdadala nang isang panganib na bubuo ng isang nakakatakot na pakiramdam. He's a beast. May isang halimaw na naninirahan sa kalooban niya, kung gaano siya kagwapo at kaperpekto sa panlabas na anyo ay kabaliktaran iyon ng pagkatao niya. I have to be more careful, just for me to stay alive. Kinaumagahan ay maaga akong nagising para magluto muna ng almusal niya bago maglinis sa hardin. Pagkatapos ay sinunod ko ang pasilyo ng maramdaman ang paglabas niya ng kwarto. Mas lalo akong yumuko at hindi siya kailanman tinapunan ng tingin. I felt scared, I'm scared of him and o
Wine Aiden Mabilis ang naging pagkilos ko patungo sa lugar kung nasaan si Zach, hindi siya pwedeng mawala. I won't let Winter to kill my hope. Zach is mine, and he will forever be. Hindi ko hahayaan na mawala siya sa amin ng anak niya. Nang makarating sa mansion ni Zach ay nagmadali akong pumasok. Nang akala ko ay nasa dulo na ako. Isang uri ng makapangyarihang bagay ang dumaloy sa aking laman. Tila nagbibigay ito sa akin ng isang uri ng lakas at kapangyarihan. Marahas akong napabalikwas sa aking mga paa, humihingal. Parang natuyo ang lalamunan ko. May gusto akong matikman. "Wine!" Narinig ko ang boses ni Tita Sally. Agad ko siyang hinanap at mabilis na nahanap. Lumapit siya sa akin pero hindi ko siya magawang kausapin. Isang sigaw ng isang bata ang naging dahilan para maging alerto ang sistema ko. Napatingin ako sa paligid at nakita ko si Dave na karga-karga ang isang bata sa kanyang mga braso. Nangingilid ang luha sa aking mga mata sa aking nasaksihan. Iyan ba ... "Wine, ang i
AUNT SALLY/CRESEIANagtataka akong biglang nawala ang panganay kong anak na si winter ngunit hindi ko maiwan si wine. Malapit na siyang manganak. Masyadong mabilis ang proseso kapag bampira ang ipinagbubuntis dahil hindi sila mortal. Kaya ganun nalamang ang bilis ng paglaki nh tiyan ni wine. Carrying a vampire's child isn't easy. The one who carries it may experience sudden changes in her physical appearance and the only solution to cure her is to turn her into a vampire. This is an extra-ordinary pregnancy, araw lang ang bibilangin at ipapanganak na ang heir. Unti-unti nang bumabalik sa dati ang appearance ni wine, hangang sa marinig ko ang impit niyang pagdating, mabilis akong napalapit at nakita kong humihilab na ang tiyan niya. Magigising siya matapos niyang makapanganak at agad kong hinintay na lumabas ang bata.Seconds of waiting, I heard the first cry of the heir. Kasabay ng iyak nito ay ang pagmulat ng mga mata ni Wine na tila walang nangyari. Nanumbalik ang katawan niya,
Agad naming isinakay si wine sa kotseng pinadala ng master, bakas ang kalungkutan sa mukha nito habang papalayo ang aming sinasakyan.Napahawak ako sa aking kwintas, kung may magagawa lang ako ay hindi ko na sana hinayaang mangyari ito. Ang kaisa isang pag-asa ko ay nawala sa isang iglap. Bumuntong hininga ako hangang sa marating namin ang bahay kung saan ko, pagpapahingahin ang anak ko. Ilang sandali lamang ay dumagundong na ang boses ni Winter. "Ma! Anong nangyari?!""She's dying,""Ano?!"Umiling ako at tumalikod na."Babalik ako sa mansion, ikaw na muna ang bahala sa kaniya"Tulad ng master hindi ko na kaya pang makakita ng isa nanamang mahal ko sa buhay ang mawala. Patawari mo ako wine, kasalanan ko lahat ng ito. "H-hindi mo manlang b-ba---ma naman!" Reklamo ng panganay kong anak."Ikaw na muna ang bahala sa kaniya winter." Muli kong sinabi ng may pinal sa aking boses. Bago pa siya makaangal at agad na akong naglaho. Pagkarating sa gilid ng mansion ay bumalik ako sa pagigi
Nagising ako nang maramdamang bumangon si Zach mula sa pagkakahiga. I slowly opened my eyes and realized what happened. Kinapa ko ang sarili ko trying to feel if I am still okay. "You're awake,""Z-zach, I didn't d-died!" Nakangiti kong sinabi iyon ngunit nanatili siyang seryoso habang nakatingin sa akin. Unti-unting naglaho ang ngiti ko sa inakto niya. "I-I'm not s-safe anymore?"Nagpakawala siya ng isang buntong hininga bago ako nilapitan.He hugged me silently, that makes me think more about what he said. "I am afraid to lose you, the reason why I always pushed you away." My tears started to escape my eyes."I badly want to kiss you, the moment you stepped inside my mansion you caught me wine. You made me learn how to.love for the very first time." Marahan niya akong inilayo sa kaniya at pinunasan ang mga luha ko."B-bakit hindi mo sinabi? I was afraid zach, I was afraid to make you feel and to make you know how much I love you, kasi ayoko umalis, gusto kong manatili at mahal
Para akong nawalan ng buhay ng sandaling marinig iyon. Unti-unti akong nanghina at bumagsak sa sahig. Umiiyak ako, ngunit nanatiling nakatulala sa kawalan. Pilit pinoproseso ang nalaman ngunit kahit anong pag-iisip ko ay hindi kayang tanggapin ng utak ko lahat ng nalaman."H-hindi...h-hindi maaari...h-hindi.""Hindi aksidente ang pagdating mo sa bahay ni Zachary archer, wine."Umiling iling ako, hindi maaari...hindi pwede, napasapo ako sa dibdib sa sobrang sakit."Dahil ang matanda na mismong nagdala sa atin ay walang iba kundi---Hindi...hindi pwede."Kundi ang ating ina." Lalo na akong napaiyak. "Si Creseia.""Tama na, tama na!" Napasabunot ako sa buhok ko. Hindi matanggap ng isip ko lahat ng sinasabi niya.P-panong, p-panong naging si aunt sally si creseia."Matagal nang patay ang matandang nagsisilbi kay zachary, ngunit walang kaalalam alam si zachary na nung isang gabing naging halimaw siya ay napatay niya ang matanda. Kinuha ni mama ang pagkakataon para gayahin ang pagkatao
Isang buwan. Naghintay ako ng isang buwan na bumalik si Winter ngunit hangang ngayon ay wala parin. Nakahanap ako ng maayos ayos na trabaho na nirecommend sa akin ni ate arlyn. Sa kagustuhan kong makalimot kahit konti at may mapagtuunan ng pansin, ay tinanggap ko agad ang recommendation ni ate arlyn.Isa iyong maliit na kainan, parang mini-restaurant, na nasaktuhang naghahanap ng bagong waitress kaya agad akong nagapply at laking pasalamat ko nang agad nila akong tinanggap.Sa loob ng isang buwan, hindi nawala sa isip ko si Zach. He's always been in mu dreams, my mind and my heart. Nakakapanghina sa t'wing maaalala ko siya. His face, his eyes, his presence, his voice and his touch. Lahat ng tungkol sa kaniya ay hinahanap hanap ko. Ngayong naaalala ko nanaman siya ay ramdam ko nanaman ang pangingilid ng mga luha ko. I love him.Hindi ko alam na darating pala ang panahon na magmamahal at magmamahal ako kahit gaano ko kaayaw ang bagay na 'yon. "Wine sa table 6," agad akong nabalik
Noong araw ding iyon ay hinayaan na ako ni ate arlyn na tumuloy na sa bahay na pinili kong rentahan.The house was too spacious for 1 person. Kaya naman mas naging komportable ako roon unang tapak ko palamamg. May mga iilan pang gamit na naiwan, na nasisiguro ko'y pagmamay-ari ng dating nagrerent dito. Ang ginawa ko nalang ay sinalay 'yun lahat sa iisang box at nagsimula nang isalay ang ilang gamit ko. I was busy cleaning the whole house when I heard footsteps. Nagtataka man ay nagawa ko parin silipin kung saan nanggaling iyon at isang babaeng nakashirt at maong shorts ang tumambad sa akin. Mukhang hindi pa niya ako napapansin nang magsimula siyang maghanap sa paligid, like there was really something she needs to find. Agad ko siyang nilapitan ng hindi manlang talaga niya nahahalata."Hello," she almost jumped out of shock as she look at me."Sorry," nakangiwing sabi ko. "No, it's okay. Sorry I trespassed. Hindi ko alam na may bago na palang nagrerent dito. May naiwan kasi akong m
Mabigat ang pakiramdam na nagimpake ako ng mga gamit. The more na mas nagtatagal ako ay the more na mas masakit para sa akin ang katotohanang kailangan ko nang lumisan. Kung sana'y nung una palang na makaramdam na ako ng kakaiba pinili ko nasanang umalis. Hindi na sana ako nagmatigas at nagpadala sa kagustuhan ng puso ko.Tuloy tuloy na naglandas ang mga luha ko. Ang sakit sa pakiramdam ng katotohanang ito na ang huling oras ko dito. Nanatili si aunt sally sa tapat ng pintuan ko, tahimik akong pinapanood sa aking ginagawa. Nararamdaman ko ang kagustuhan niyang pigilan ako ngunit nanatili siyang tahimik hangang sa matapos ko ang pagiimpake. Pinunasan ko ang mga luha ko gamit ang likod ng palad ko at humihikbing binuhat ang mga bag bago nilingon aunt sally na malungkot akong sinalubong ng tingin. "A-aunt sally..." Pagkasabi ko noon ay mabilis ko siyang niyakap. Humikbi ako habang yakap siya."T-thank you p-po sa lahat lahat, t-thank y-you po at dinala mo ako dito para ipakilala sa aki
Ramdam ko ang kakaibang hangin na bumalot sa akin nang sandaling makapasok sa kwartong iyon. Pinaghalong init at lamig na hindi ko alam kung masakit ba sa pakiramdam o iba ang dahilan kung bakit tila nakakaramdam ako ng sakit hindi lang pisikal, kundi pati emosyonal. The room was dimmed by the only light in the middle of the ceiling. Nang sundan ko ang katapat noon ay halos mapaatras ako ng makita ang isang bagay na tila dahilan kung bakit naroroon ang ilaw. Binibigyan nito ng liwanag ang isang bagay na nakapatong sa isang bilog at mataas na lamesang gawa sa crystal. Nanginig ang tuhod ko at tila nanghina sa nakita, hindi ko alam kung alin ang rason ng panghihina ng tuhod ko, kung ang pakiramdam na bumabalot sakin at kakaibang temperatura sa kwartong ito, o ang bagay na nakikita ko ngayon?Agad ko 'yong nilapitan, marahang paghakbang at iniingatang hindi makagawa ng ingay.Mas naging malinaw sa akin ang bagay na 'yon.Isang nakalutang na itim na rosas sa loob ng isang glass contain