Hindi ko piniling umuwi sa bahay ni sage, mas pinili kong umuwi sa bahay para doon magpalipas ng gabi. Nagpaalam sakin si Katelyn na di siya makakauwi rito ngayon dahil biglaan raw siyang pinauuwi sa kanila. I wonder why. I shut my door as I laid on my bed. Wala akong ganang kumilos o kumain manlang. Gusto ko nalamang matulog. Ngunit hindi pa man ako nakakapikit ay may presensiya na akong naramdaman. "What are you doing here?""Who.is.that.guy?""Ah si caiden?What about him?"kinunutan ko siya ng nol saka ako bumangon, madilim ang mukha niyang nakatitig lamang sa akin habang nakasandal sa padir. "I don't like it when he's around you.""Walang nagsabing gustuhin mo.""Stay away from him.""Hindi ka nga makalayo kay luna, we're just even sage, Infact caiden is my first love." A pain written on his face na agad ding naglaho at napalitan ng blankong expresyon."You know what I can do to him Reign. Isang lapit mo pa, paglalamayan mo na siya""You can't do that sage, mauuna mo akong pata
Pagkababa ay dumeretso na kami sa loob ng bahay ni zeus, sinalubong naman kami nito ng sobrang ngiting ngiti. "Happy birthday Zeus""Happy birthday ulit bro""Happy birthday.""Salamat, salamat guys, tuloy kayo, tuloy don't worry hindi naman ganun karami ang bisita.""Reign! finally I miss you!" Mabilis akong niyakap ni Selene I groaned in her sudden act. "Selene nadating palang si Reign baka umuwi agad yan dahil sayo?" Umikot ang mata ni selene pagkabitaw niya sakin dahil sa biro ng pinsan. "Oh come on birthday boy di gagawin ni reign yun and ow? May kasama pala kayo?""Caiden blake is the name." Pagpapakilala ni Caiden kay selene na pinasadahan naman siya ng tingin at ngumiti."You're cute, I'm selene frost Zeus' cousin.""Enough with your introduction guys, lets go."Dumeretso kami sa likod andirito ang ibang mga bisita nila, kami kami lamang rin naman ang naririto. The venue is really eye catching. The lights, the flowers, its simple but elegant. Agad na naagaw ng dalawang ta
Hindi ko alam kung san na ba siya pumunta, wala siya kahit sa bahay niya, I contacted Selene ngunit kahit sila ay hindi alam kung nasaan si Sage. Wala rin daw sa mansion nila. Nanghihina akong napaupo sa simento. I was nowhere to be found, katulad ng kung paanong hindi ko mahanap si Sage. Susuko na sana ako sa paghahanap ng may isa pang lugar na pumasok sa isip ko, hindi na ako nagaksaya pa ng oras at ginamit ang ability ko para marating agad ang lugar na iyon. Tahimik ang buong bahay ngunit hindi nakalock ang main door. Andito nga siya.Di na ako nagalinlangan pa at mabilis na pinasok iyon, dumeretso ako sa kwarto at naabutan ko siyang nakadapa sa kama habang suot suot parin ang suot niya kanina. Marahan akong lumapit at naupo sa edge ng kama. "Sage.""why are you here, go back Reign.""You're mad.""No I'm not.""Why did you do that to him?""Why did you let him kissed you." mapaklang balik tanong niya sa akin, puno ng sakit at hinanakit ang boses niya na kinabigat ng pakiramdam
Nawalan na ako ng gana sa pagtatrabaho kaya naman pinili kong pumunta sa balkonahe at doon magpalipas oras sa kakaisip ng dumilim na ay sabay na kami ni katelyn na umuwi. Inaasahan kong maaabutan ko si Sage sa bahay ngunit pagdating ko roon ay wala parin siya. Hindi naman siya nagmessage sa akin na di siya makakauwi ng maaga. Sa di malamang dahilan ay minabuti kong tawagan siya ngunit nakaoff ito kaya bagsak ang balikat na pumasok ako sa bahay saka umakyat sa kwarto. Nakakapagusap palamang kami kagabi at sinabi kong kahit anong mangyari ay nagtitiwala at magtitiwala ako sa kaniya, ngunit di parin nun maalis sa isip ko ang mga bagay bagay lalo pa't nakakausap ko palamang si Shenlo kanina.Nanatili ako sa kwarto at naligo saka nagbihis bago nagpasyang bumaba para magluto. Kamusta na kaya si Cai? Muli ay naalala ko ang ginawang paglapit ni Luna rito na tila ba magkakilala silang dalawa. Matapos magluto ay tumingin ako sa orasan only to find out that its 8 in the evening and yet he's
How could life become so complicated. Bakit hindi nalang ito maging madali para sa atin? Why do we need to feel pain? Why do we need to suffer? Why do we need to be so curious? and why do we need to have too much questions in our mind that seems too hard to find its answers. Kung tutuusin simple lang naman dapat ang buhay ko eh, I have a loving mother and a protective lovable father who will do everything for me to be safe and secured, I have money, I could have everything, what I want I get, I have a comfortable and easy life. But why does everything need to have its end. Why do happiness could last? Why do a one simple whole family needs to end up broken and sad? Nagsimula lang naman magulo ang buhay ko ng mawala ang mga magulang ko, at pagkatapos nun ay hindi na nabalik sa normal ang lahat. Until I end up in this contract, a life contract with a man I've never expected I would fall into. Bumangon ako mula sa pagkakahiga at hinanap ng mga mata ko ang lalaking inaasahan kong makik
I was left alone in dark, tired, done, and exhausted. I don't know how to weigh things anymore. I feel like I don't wanna go back and run away again. To escape from this reality.Rinig ko ang sunod sunod na pagtunog ng cellphone ko ngunit wala aklng pakialam kung sino man ang caller o ang nagmemessage sa akin. I remained walking without specific direction to go.Hindi ko alam kung gaano ako katagal na naglalakad hangang sa maramdaman ko nalamang na bumanga ako sa isang padir. But why do this wall seems like breathing?Agad akong napatingin rito at ganun nalamang ang gulat ko ng makilala ko kung sino siya. He look so tired. Looking at his eyes right now make you feel how tired he is. Walang mababakas na emosyon sa mukha niya and he is also panting like he was just from a long run.Bahagya akong umatras at muling yumuko."Anong ginagawa mo rito?""How many times do I need to chase you Reign?" his voice was so firm and serious."No one told you to do it." Kung ppagod ang itsura siya a
Tulala lamang ako sa kawalan pilit na inaabsorb at pinoproseso ng utak ko lahat ng narinig kanina. Hangang sa pamilyar na pigura ang humarang sa harapan ko. I slowly look at her face only to see that kind of mischievous face, I've doubted. "Shenlo Arden.""Or you may call me, Shenlo Rizen Mcdemort." Simpleng sagot niya na kinakunot nang noo ko, pansin ko ang pagkislap ng mga mata niya dahil sa luhang nagbabadyang tumulo. "Alam ko kung bakit ka tumawag sakin, please come with me, I'll tell you everything." Naguguluhan man ay tumayo na ako at sumunod sa kaniya, pinapasok niya ako sa kotse niys at hinayaan ko lamang na dalhin niya ako sa kung saan niya gusto. We stopped infront of a huge house, the area was totally far from the city."My house." simpleng sagot niya at bumaba na sumunod naman ulit ako as she invited me inside. Nagsusumigaw sa pagkaelegante ang buong bahay ngunit hindi yun ang nakaagaw nang pansin ko kundi ang isang malaking picture na nakasabit sa wall. Its me."Yes
Nagising ako ng sobrang bigat ng pakiramdam, hindi rin naman ganun kaganda ang panahon para ganahan pa akong bumangon. Wala ang sinag nang araw na madalas magpaalala sakin ng mga bagay na dapat kong gawin, makulimlim ang paligid at nakakawalang gana iyon. "Gising ka na pala, heto nagluto ako hindi ka nakakain kagabi, dinala ko na rito kasi alam kong nanghihina ka pa."Hindi ako umikot para harapin siya, nakatitig lamang ako sa labas ng bintana at pinagmamasdan kung gaano nakikisabay ang panahon sa nararamdaman ko."Reign...?"Marahan ko siyang hinarap at kita ko ang lungkot sa mga mata niya. Umupo siya sa tabi ko nilapag ang tray na may lamang pagkain sa harapan ko. I just stared at the foods she prepared for me ngunit may kung ano roon na nakapagpawalang gana sa akin para kumain, titigan ko palang iyon ay ramdam ko na na para bang babaliktad ang sikmura ko kaya mabilis akong umiwas ng tingin roon. There's nothing wrong with that, I just can't understand why my stomach demanded whe