Zederina's Pov.***Its been a month mula nang maka uwi kami from that private island and just like what Renzo said, nandito na ulit ako sa manila and I was beyond happy when he surprised me. Nagpagawa siya ng bahay para sa amin. Ang laki ng bahay parang isang palasyo kung saan ako ang reyna, and a week after we got home nagpa checkup ako at katulad ng inaasahan ay buntis nga ako. One month and two weeks na akong buntis at si Renz, todo alaga naman. Si Rixx naman, he's still with his lolo and lola. Ayaw pa kasing pauwiin nila Mama si Rixx."Renz!" Tawag ko kay Renz.He's in his Office table at ako din naman ay nasa sarili kong office table. Tinutulungan ko na kasi siya sa kumpanya pero hindi siya pumayag na hindi kami magkasama sa opisina."Yes, wife?" He answered."Can you buy some food for me?" I ask."Uutusan ko si---""No, I want you to buy some for me hon."putol ko sa sinasabi niya."Wife, I still have---- Okay! Okay fine.. What do you want?"Hindi niya natuloy ang pagtanggi dahi
Zederina's Pov.***Three years later...Lumipas ang tatlong taon. Maraming problema at mga pagsubok ang dumating na hinarap namin ng magkasama. Masaya kami at walang makaka pantay sa sayang 'yon. We had happy memories with our three babies.Alam kong hindi pa tapos ang lahat, marami pa kaming pagdadaanan at sabay naming haharapin ang lahat ng yun. Pero sa ngayon, I can say that I'm happy and contented for all of this. Masaya na ako dahil magkakasama kami.And now, nandito kami at magkayakap habang pinapanood na naglalaro ang mga anak namin sa garden. Rixx is like their protector. Sobrang proud kami sa kaniya dahil lagi niyang pinoprotektahan at inaalagaan ang mga kapatid niya. Kitang-kita namin kung gaano niya kamahal ang mga kapatid niya. Rixx is smart just like his father. Minana rin niya ang kagwapuhan ng tatay niya kaya naman hindi malayong maging habulin din ng babae ang anak ko paglaki.Humigpit ang pagkaka yakap ni Renzo sa'kin kaya naman napa ngiti ako at agad siyang hinarap.
Zederina's POV.***Nakaupo ako sa tabi ng isang malaking puno sa hardin ng university. Walang tigil sa pag tulo ang mga luha ko. Pakiramdam ko ay pinag bagsakan ako ng langit at lupa. I'm crying and in every tears falling from my eyes, pakiramdam ko ay isang punyal ang isinasaksak sa puso ko. I am hurt. They betrayed me.My two years boyfriend cheated on me with my own best friend. Okay na sana kung nanloko lang siya pero yung sa best friend ko pa? I feel betrayed and yes! I am betrayed by the two important person in my life. Hindi ko na magawang punasan ang mga luha ko dahil hindi naman ito tumitigil and so I let it out. Parang pwede na ngang mag-igib ang mga tao dahil sa dami ng luhang inilalabas ng mga mata ko eh. If only I can convert these tears into peso for ever drop I will become a millionaire in an instant."AHHH!!" Sigaw ko habang umiiyak. Sabi kasi nila nakaka bawas daw 'yon ng dinadala pero lalo pa atang bumuhos ang mga luha ko dahil sa pag sigaw ko. 'Shit!'"Here."Mun
Zederina's POV.***Two weeks had passed since I've been discharged from the hospital. And until now hindi ko parin makalimutan ang lahat. All about me and Rixx. Parang totoo lahat. Ganon na ba ako ka-obsessed sa wattpad na pati ang favorite fictional character ko ay nasasama sa mga panaginip ko?'How weird is that?'"Huy Rare!" Pukaw ni Sab sa lutang kong diwa. Saberine Leiz Ruiz; is one of my bestest friends including Denny Heil Lux, Zyron Rendrick Frost and Roxanne Jean Villin."Oh?" Walang ganang sagot ko habang naka tutok sa Laptop sa harap ko.Yes! She's right that Zendrix is the main character of the story written by me and I killed him on his own story. And the fact that I killed him in his story gives me the creeps! Is it possible that a character's soul can haunt you down after killing him?Oh god! Just the thought itself gives me goosebumps!"Iniisip mo parin ba yung panaginip mo?" Denny ask habang naka dapa at nakapangalumbaba sa malambot na unan.Hindi naman ako sumagot
Zederina's POV.***"Oh my gosh! Girl!!" Denny shrieked in excitement while looking around Marv's room. "Ang ganda! Marverick is so swerte talaga sayo."Denny added habang naka tingin naman sa cake na binake ko. Chocolate cake 'yon, na may naka lagay na 'Happy 3rd Anniversary'. Napa ngiti naman ako habang tinitingnan ang paligid."Magugustuhan niya kaya?" I ask while staring at the cake I baked for him."Siguradong magugustuhan niya 'yan Hija." It's tita Minerva. Ang nanay ni Marverick."Sana nga Tita." I said with a smile plastered on my lips.Tinulungan ako nila Tita, Sab, Denny at Jean na ayusin ang kwarto ni Marverick habang wala siya. Kinausap ko kasi si Tita na utusan si Marverick, yung matatagalan siya para maayos namin lahat at ngayon nga okay na ang lahat. Thanks to them."Oh pano ba 'yan girl? Sa baba na kami ah? Good Luck Rare!" Denny said with a thumbs up."Good Luck!" Sab said with a smile too.Tinanguan ko naman sila at muling inikot ang tingin sa buong kwarto. Hindi nam
Zederina's POV.***"Rare!"May mga ngiti sa labing lumingon ako sa pinanggalingan ng boses, and there he is running towards me with his loving and caring eyes and sweetest smile."Hey!" I greeted him with a huge smile on my lips showing him how happy I am to see him.He flashed a sweet smile and was about to hug me but a familiar loud voice caught my attention and the next thing I knew is I'm already sitting on my bed catching my breath."Zederina!!" Kamuntik pa akong mapa talon sa gulat nang marinig kong muli ang malakas at nakaka rinding boses ni Sab."What the hell, Sab!" Iritang-irita kong wika na halos maging sigaw pa dahil sa pagkagulat.She will be the death of me!"Kanina ka pa namin ginigising girl! Ano't pangiti-ngiti ka habang natutulog huh?" Denny said with her suspicious eyes on me like she's trying to read my mind.Napa buntong-hininga nalang ako sa halip na sumagot sa tanong ni Denny.Nitong mga nakaraang araw palagi ko nalang napapanaginipan ang lalaking 'yon! Hindi k
Zederina's POV.***It's already 10 in the evening pero hanggang ngayon ay gising parin ako. Hawak ko ang kwintas na binili ko kanina at sinubukan kong buksan 'yon at yung heart pala na para sa babae ay isang locket. Iniisip ko kung bakit ko ba binili ang kwintas eh wala naman akong pagbibigyan ng partner nito dahil wala naman akong boyfriend.I sighed while staring at the locket thinking what came into my mind that I bought it."Ano bang gagawin ko dito sa couple necklace na 'to?" I ask myself hoping to get some answer.Kanina pa ako nagpapakawala ng buntong-hininga dahil sa kakaisip. And for the last time, isang buntong-hininga nanaman ang pinakawalan ko saka ibinalik sa itim na box ang kwintas kung nasaan ang partner nito at inilagay 'yon sa side table saka ako tumayo mula sa pagkaka upo ko sa kama at lumapit sa study table ko.Naisip ko kasing icheck ang story na ginawa ko dahil hindi naman ako maka tulog. Pinagisipan kong mabuti kung babaguhin ko ang ending niya and I decided na
Zederina's POV.***"Nagkiss kayo?/He's your first kiss?" Denny and Sab asked in unison.Mariin naman akong napapikit. hindi manlang ba niya alam ang salitang privacy at secret? The last time I checked hindi naman tatanga-tanga ang main male character na ginawa ko!"Yes/No!"Nagkatinginan kami ni Mr.Fictional Character dahil sabay pa kaming nagsalita ngunit magkasalungat ang sagot."I-it was just part of the story. Ginawa niya y-yon para magsimula ang kwento!" Dipensa ko.Yun naman kasi talaga ang sabi niya kanina eh. Oo nga at hindi parin ako ganoon kakumbinsido pero 'yon nalang ang naiisip kong dahilan para malusutan ang kahihiyan na ibinibigay sa akin ng lalaking 'to."Defensive much?" Pangaasar naman ni Denny kaya sinamaan ko siya ng tingin.Ano pa ba ang aasahan ko kay Denny? She won't be Denny if she's not annoying."Umuwi na nga kayo!" Pagtataboy ko sa kanila saka bumaling sa lalaki sa tabi ko. "Ikaw! Umuwi kana din!"Tiningnan niya din naman ako saka sumagot."Dito ako titira
Zederina's Pov.***Three years later...Lumipas ang tatlong taon. Maraming problema at mga pagsubok ang dumating na hinarap namin ng magkasama. Masaya kami at walang makaka pantay sa sayang 'yon. We had happy memories with our three babies.Alam kong hindi pa tapos ang lahat, marami pa kaming pagdadaanan at sabay naming haharapin ang lahat ng yun. Pero sa ngayon, I can say that I'm happy and contented for all of this. Masaya na ako dahil magkakasama kami.And now, nandito kami at magkayakap habang pinapanood na naglalaro ang mga anak namin sa garden. Rixx is like their protector. Sobrang proud kami sa kaniya dahil lagi niyang pinoprotektahan at inaalagaan ang mga kapatid niya. Kitang-kita namin kung gaano niya kamahal ang mga kapatid niya. Rixx is smart just like his father. Minana rin niya ang kagwapuhan ng tatay niya kaya naman hindi malayong maging habulin din ng babae ang anak ko paglaki.Humigpit ang pagkaka yakap ni Renzo sa'kin kaya naman napa ngiti ako at agad siyang hinarap.
Zederina's Pov.***Its been a month mula nang maka uwi kami from that private island and just like what Renzo said, nandito na ulit ako sa manila and I was beyond happy when he surprised me. Nagpagawa siya ng bahay para sa amin. Ang laki ng bahay parang isang palasyo kung saan ako ang reyna, and a week after we got home nagpa checkup ako at katulad ng inaasahan ay buntis nga ako. One month and two weeks na akong buntis at si Renz, todo alaga naman. Si Rixx naman, he's still with his lolo and lola. Ayaw pa kasing pauwiin nila Mama si Rixx."Renz!" Tawag ko kay Renz.He's in his Office table at ako din naman ay nasa sarili kong office table. Tinutulungan ko na kasi siya sa kumpanya pero hindi siya pumayag na hindi kami magkasama sa opisina."Yes, wife?" He answered."Can you buy some food for me?" I ask."Uutusan ko si---""No, I want you to buy some for me hon."putol ko sa sinasabi niya."Wife, I still have---- Okay! Okay fine.. What do you want?"Hindi niya natuloy ang pagtanggi dahi
Zederina's Pov.***Nagising ako na madilim na ang paligid. My omanhood aches pero kaya naman. I don't know how many time Renz took me. All I know is that I love what he did to me and I love him so much.Umikot ako ng higa nang humigpit ang yakap sa akin ni Renzo atbumungad sa akin ang mahimbing na natutulog kong asawa. He looks so peaceful sleeping,I smiled while staring at him. It feels good when I'm with him.Tatayo na sana ako pero humigpit pa lalo ang yakap niya sa'kin at isiniksik pa ang mukha sa leeg ko."Stay here." Inaantok na sabi niya.Umayos naman ako ng higa at hinarap siya."I'll cook for our dinner." May lambing wika ko habang tinitrace ang matangos niyang ilong gamit ang likod ng pointing finger ko.Nagmulat siya ng mata pero agad din na pumikit."No, stay here." Malambing na sabi niya.Napa ngiti naman ako. I'm still naked and I can feel his manhood poking my belly."Aaahhh! Renzo!" Napa sigaw ako dahil bigla niyang ipinasok sa loob ko ang kalakihan niya.Ngumisi pa
Zederina's POV.***When I woke up in the morning walang bakas ni Renzo. He's nowhere in our house. Even his things are gone. He left. Siguro sumuko na siya, napagod na siya. Nasobrahan ako last night. Pero ito naman ang gusto ko di'ba? Na mawala nalang siya at umalis sa buhay namin. This is for the best.But why do I feel like I lost a big part of me? Why do I feel like, I lost a big part of my heart? Just like before. I just woke up one morning feeling like I lost something. Feeling like I lost a big part of me."Ma?"I came back to my senses when I heard a low sleepy voice from my back so I turn around and saw my son scratching his both eyes. I forced a smile and reach for him."Good Morning baby." I said sweetly.He stop scratching his eyes and wrap his hands around my neck to give me a good morning hug."Morning Ma. Where's Da?"I stiffened. I don't know what answer will I give him so I just pretend that I didn't hear anything."Sit now and eat your breakfast baby, you don't want
Zederina's POV.***Isang linggo na din mula nang nagkita ulit kami ni Renzo ay hindi niya ako tinitigilan. Naging hobby niya pang ihatid sundo kami ni Rix. Hindi ako maka tanggi lagi dahil pag aayaw ako si Rix naman ang nagtatampo.Araw-araw niya akong pinadadalhan ng bulaklak sa restaurant. Hindi ko alam pero ilang beses ko na nga siyang tinataboy eh.Tapos pinagseselosan niya pa si Harry, ito namang si Harry talagang nangaasar. Sabi niya pagseselosin niya daw at titingnan kung hanggang saan tatagal ang pagpipigil nito."Harry ano? Tapos na ba 'yang niluluto mo?" Tanong ko kay harry dahil kanina pa siya nagluluto.Naka busangot pa ang bruha. Parang pinagsakluban ng langit at lupa."Siguro nag-break kayo ng jowa mo ano?" Biglang sabi ni Sandie. "Sinabi ko naman kasi sa'yo! Ako nalang dahil never kitang iiwan!"Dagdag pa niya, nangaasar.Nandito kasi sila Sandie, Allena at Harry sa bahay ngayon. Tambay-tambay lang daw. Eh alam ko namang aasarin lang nila si Renzo eh, mabuti nga hindi n
Zederina's Pov.***Recap..."Here's your order---"O__________OFor a second, I felt my world stopped. Fear and anger ripped through me and I couldn't even react. 'He found us.'When I finally got back to my senses, I flashed a smile. 'Act normal.'"Here's your order, sir." I formally said.Pero tahimik lang siya na ipinagpapasalamat ko nalang."I'll just be outside sir. Please press this button if you need assistance. Enjoy your Lunch." Muli kong wik at tumalikod na.Pero agad akong napa pikit nang maramdaman ko ang pamilyar na init ng palad na marahan pang dumampi sa akong kamay.'Keep calm and act normal!'Binawi ko ang kamay ko mula sa pagkaka hawak niya at humarap sa kaniya. Marahan lamang ang ginawa kong pagbawi dito.Now I can see his face clearly. He look more mature now. His brown tantalizing eyes are just like before. His long curled eyelashes, sharp nose and red lips. Mas lumaki at naging mas matikas ang katawan niya ngayon."Do you need anything sir?" I ask as formal as I
Lorenzo's Pov.***Three years later...Limang taon na mula nang mawala ang asawa ko, and she's still nowhere to be found.'I f-cking miss my wife! I miss her so damn much!'I wish I could turn back the time and used my head and heart instead of my ego and pride. I should've listened to her and not my anger. I wish she's still here with me.I was lost with my own thoughts when my phone rang. When I saw who the caller is, walang Buhay na sinagot ko ang tawag."Hello." Walang ganang bungad ko sa Imbistigador ko.[Boss! Good news!]Parang nagising ako sa realidad at biglang nabuhayan ng loob dahil sa pabungad ng private investigator ko."Spill it." I said, not making my excitement obvious.[May nakita po kaming babae boss. kamukhang-kamukha nung nasa litrato. Medyo iba lang yung mukha pero malakas ang kutob namin na siya 'yon boss! Ilang araw na din namin siyang sinusubaybayan.]Maka ilang bese na akong nagmura sa aking isipan. Walang pagsidlan ang saya ko sa pag-asang siya na nga ang as
Ryle's POV.***Dalawang taon na ang nakaka lipas mula noong umalis si Rare ng walang paalam. Walang kahit isa sa amin ang may ideya kung saan siya pumunta.Wala na siyang pamilya, namatay ang parents niya kaya wala na kaming alam na iba niyang pupuntahan. Sigurado din kami na wala siyang sapat na pera para umalis ng bansa dahil kilala namin si Rare at hindi siya humihingi ng pera kahit kanino. May credit card siya pero naiwan niya daw iyon nung gabing umalis siya. Wala siyang dalang kahit ano.Dalawang taon na siyang hinahanap ni Renzo, kahit kami ay tumutulong din. Hindi naman namin magawang ipalabas sa TV dahil pwedeng masira ang pangalan ni Renzo at ng pamilya ni Rare.Last year nagpakasal kami ni Sab at ngayon nga Tatlong buwan na siyang nagdadalang tao. Masaya ako pero may bahagi sa akin na hindi magawang maging masaya habang pinapanood kong maging miserable ang buhay ng kaibigan namin.In two years, Renzo became more alcoholic than before. He became a drug user and he even trie
Ryle's POV.***"F-ck!!"Dinig na dinig namin ang bawat mura ni Renzo at kulang nalang ay magwala siya. Tsk! Tatlong buwan na mahigit na nawawala ang asawa niya.Nag hire siya ng magagaling na investigator at pinakalat sa iba't-ibang lugar dito sa Pilipinas pero hanggang ngayon walang balita. Malamang kung ano-ano nang pumapasok sa utak nito. Araw-araw pang lasing ang loko. Gawin ba-namang tubig ang alak."Stop it, Lorenzo!" Pigil nila Sab sa kaniya.Kukunin na sana nila ang hawak nitong alak pero hindi naman nila nakuha. Mabilis ang kamay ng ug-k naming kaibigan.Maya-maya dumating ang guard nila dito sa bahay nila ni Rare. May pagka t-ng- din ang kaibigan namin dahil ngayon pa niya naisip mag hire ng guards kung kailan nawawala na ang asawa niya. Naturingan pa namang successful businessman."Sir, may nagpadala po nito." May inabot na browm envelope ang guard nila tapos ay umalis din.Pinanood lang namin siyang buksan iyon kahit ang totoo ay nangangati na akong alamin kung anong lama