Zederina's Pov.***Naglalakad ako sa school ground ngayon. It's monday today. Wala namang masiyadong nangyari nitong mga nakaraang araw at na-prove ni Zendrix na he's from the fantasy world or should I say wattpad world.I checked the story at nandon nga ito sa works ko at nandon din yung ibang mga nangyari sa'min from the nighmare up to now. Yung nangyari sa nightmare na 'yon nandon sa story. 'Yon pa talaga ang simula.Ewan ko pero hanggang ngayon ayaw mag process ng lahat sa utak ko. Parang hindi totoo at panaginip lang. Parang anytime magigising nalang ako tapos panaginip lang pala lahat. Iniisip ko tuloy na masiyado na talaga akong naaadik sa libro kaya naghahallucinate na ako. But no! Denny and Sab met him personally."Kamusta girl? Parang stress na stress ka ah?" Denny started asking habang naglalakad kami.I almost forgot that I'm still with them. That's how preoccupied I am because of that guy in our house."Okay lang." Tipid na sagot ko kahit ang totoo ay halos mabaliw na ak
Zederina's POV.***Walang kagana-gana lang akong naka pangalumbaba ngayon habang naka dapa sa malambot kong kama. Hindi ko na mabilang kung ilang buntong hininga na ang nagawa ko simula kanina pa."Huy girl! Ano ba't kanina ka pa bumubuntong hininga! Anyare?" Puna ni Denny na naka upo sa sofa katabi ni Sab.Tiningnan ko naman sila at agad ibinagsak ang ulo ko pasubsob sa kama. I feel so irritated and bored at the same time."Bagot na bagot na 'ko!" Sagot ko habang naka subsob parin sa kama ang mukha ko.Wala naman si Rixx dito. Grabe nga eh! Isang buwan na mula nung napunta siya sa mundo namin. At hindi na kami masiyadong nagkikita dahil busy siya sa pagtatrabaho niya. Hindi niya din ako dinadalaw dito! Mukhang wala ngang balak eh! Kairita talaga ang lalaking 'yon!!"Ang sabihin mo namimiss mo lang ang boyfriend mo!" Pangaasar naman ni Sab, pero inikutan ko lang siya ng mata.'Namimiss ko ba siya?'Siyempre hindi! Bakit ko naman mamimiss yun eh hindi nga niya ko magawang dalawin manl
Zederina's POV.***It's been two weeks mula nung huli kaming nag-usap ni Rixx. Hindi ko alam kung bakit parang nasasaktan ako pag nakikita ko siyang kasama si Roxanne.Nitong mga nakaraang araw inisip ko kung bakit at anong nangyayari, but when I confirmed my feelings for him. Everything got more complicated for me. Naging mas mahirap sa akin ang lahat at naging mas masakit.How stupid of me right? Nasaktan na ako pero hindi parin ako natuto at umulit pa. If only there is a cure for heartbreaks, I would be willing to buy every stock the world would have.Natigil ako sa pagdadrama nang marinig ang katok sa pinto ng kwarto. Mabilis kong pinunasan ang mga luha ko saka nagsalita."Pasok" I said in a soft tone.Nang bumukas ang pinto ay parang gusto ko nanamang umiyak dahil si Roxanne iyon.Naging malamig ang tingin ko at sinigurong walang mga luhang tutulo. Siya ang huling taong gugustuhin kong makita ngayon ngunit pinaglalaruan ata ako ng tadhana dahil nandito siya ngayon sa aking harap
Zederina's POV.***"RARE!!"Inis na inis kong hinablot ang unan na nasa tabi ko at itinakip sa mukha ko nang marinig ko ang malakas at nakaka rinding boses ni Denny.Nakakainis talaga! Puyat ka na nga tapos ganyang kaingay pa ang gigising sa'yo? Oh come on! Ang sakit sa ulo!"Rare, wake up!" She again spoke.Niyuyugyog na niya ako ngayon kaya naman iritang-irita kong inalis ang unan sa mukha ko at pinilit imulat ang mga mata ko. Kahit pagmulat ng mga mata ko ay halos hindi ko na magawa."Ano ba kasi, Denny? Can't you see that I'm sleeping?! Gosh! I still haven't had enough sleep." I said irritated.Ang aga-aga naman kasi mambulabog eh!"I can see that, clerly.." She said with her right eyebrow raising. "Pero baka nakakalimutan mong may kasal pa tayong pupuntahan ngayon? Sino bang nagsabi sa'yong magpuyat ka? "Agad nanlaki ang mga mata ko at napa bangon ng wala sa oras nang maalala kong kasal nga pala nila Roxanne at Erick ngayon.'Ohh god! How can I be so stupid!!"Oo.. Kasal nila n
Zederina's POV.***Three years later...Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Sobra-sobrang kaba ang nararamdaman ko habang palapit ang taxi'ng sinasakyan ko sa bahay. Paulit-ulit kong hinihiling na sana ay wala pa ang asawa ko. Nakipagkita ako kay Sab at siguradong hindi ako palalampasin ni Renzo kung maaabutan niyang wala ako sa bahay.Tatlong taon na mula noong ikasal kami, naging maayos ang unang taon pero isang araw nagising nalang ako na kinamumuhian na ako ng taong mahal ko, ng taong bumuo ng pagkatao ko. Nagising ako isang araw na wala na akong makitang kahit ano kundi galit at pagkamuhi mula sa asawa ko.Hindi ko alam kung anong nangyari. Hindi ko alam kung anong dahilan, kung bakit biglang nagbago ang lahat sa isang iglap."Ma'am nandito na po tayo." Pukaw ng taxi driver sa aking naglalakbay na isipan.Agad akong napa tingin sa bintana at mariing napapikit nang makitang nasa garahe na ang kotse niya at bukas na ang mga ilaw at mga kurtina sa bahay."I-ito ho ang bayad, manong.
Ryle's POV.***"F-ck!!"Dinig na dinig namin ang bawat mura ni Renzo at kulang nalang ay magwala siya. Tsk! Tatlong buwan na mahigit na nawawala ang asawa niya.Nag hire siya ng magagaling na investigator at pinakalat sa iba't-ibang lugar dito sa Pilipinas pero hanggang ngayon walang balita. Malamang kung ano-ano nang pumapasok sa utak nito. Araw-araw pang lasing ang loko. Gawin ba-namang tubig ang alak."Stop it, Lorenzo!" Pigil nila Sab sa kaniya.Kukunin na sana nila ang hawak nitong alak pero hindi naman nila nakuha. Mabilis ang kamay ng ug-k naming kaibigan.Maya-maya dumating ang guard nila dito sa bahay nila ni Rare. May pagka t-ng- din ang kaibigan namin dahil ngayon pa niya naisip mag hire ng guards kung kailan nawawala na ang asawa niya. Naturingan pa namang successful businessman."Sir, may nagpadala po nito." May inabot na browm envelope ang guard nila tapos ay umalis din.Pinanood lang namin siyang buksan iyon kahit ang totoo ay nangangati na akong alamin kung anong lama
Ryle's POV.***Dalawang taon na ang nakaka lipas mula noong umalis si Rare ng walang paalam. Walang kahit isa sa amin ang may ideya kung saan siya pumunta.Wala na siyang pamilya, namatay ang parents niya kaya wala na kaming alam na iba niyang pupuntahan. Sigurado din kami na wala siyang sapat na pera para umalis ng bansa dahil kilala namin si Rare at hindi siya humihingi ng pera kahit kanino. May credit card siya pero naiwan niya daw iyon nung gabing umalis siya. Wala siyang dalang kahit ano.Dalawang taon na siyang hinahanap ni Renzo, kahit kami ay tumutulong din. Hindi naman namin magawang ipalabas sa TV dahil pwedeng masira ang pangalan ni Renzo at ng pamilya ni Rare.Last year nagpakasal kami ni Sab at ngayon nga Tatlong buwan na siyang nagdadalang tao. Masaya ako pero may bahagi sa akin na hindi magawang maging masaya habang pinapanood kong maging miserable ang buhay ng kaibigan namin.In two years, Renzo became more alcoholic than before. He became a drug user and he even trie
Lorenzo's Pov.***Three years later...Limang taon na mula nang mawala ang asawa ko, and she's still nowhere to be found.'I f-cking miss my wife! I miss her so damn much!'I wish I could turn back the time and used my head and heart instead of my ego and pride. I should've listened to her and not my anger. I wish she's still here with me.I was lost with my own thoughts when my phone rang. When I saw who the caller is, walang Buhay na sinagot ko ang tawag."Hello." Walang ganang bungad ko sa Imbistigador ko.[Boss! Good news!]Parang nagising ako sa realidad at biglang nabuhayan ng loob dahil sa pabungad ng private investigator ko."Spill it." I said, not making my excitement obvious.[May nakita po kaming babae boss. kamukhang-kamukha nung nasa litrato. Medyo iba lang yung mukha pero malakas ang kutob namin na siya 'yon boss! Ilang araw na din namin siyang sinusubaybayan.]Maka ilang bese na akong nagmura sa aking isipan. Walang pagsidlan ang saya ko sa pag-asang siya na nga ang as
Zederina's Pov.***Three years later...Lumipas ang tatlong taon. Maraming problema at mga pagsubok ang dumating na hinarap namin ng magkasama. Masaya kami at walang makaka pantay sa sayang 'yon. We had happy memories with our three babies.Alam kong hindi pa tapos ang lahat, marami pa kaming pagdadaanan at sabay naming haharapin ang lahat ng yun. Pero sa ngayon, I can say that I'm happy and contented for all of this. Masaya na ako dahil magkakasama kami.And now, nandito kami at magkayakap habang pinapanood na naglalaro ang mga anak namin sa garden. Rixx is like their protector. Sobrang proud kami sa kaniya dahil lagi niyang pinoprotektahan at inaalagaan ang mga kapatid niya. Kitang-kita namin kung gaano niya kamahal ang mga kapatid niya. Rixx is smart just like his father. Minana rin niya ang kagwapuhan ng tatay niya kaya naman hindi malayong maging habulin din ng babae ang anak ko paglaki.Humigpit ang pagkaka yakap ni Renzo sa'kin kaya naman napa ngiti ako at agad siyang hinarap.
Zederina's Pov.***Its been a month mula nang maka uwi kami from that private island and just like what Renzo said, nandito na ulit ako sa manila and I was beyond happy when he surprised me. Nagpagawa siya ng bahay para sa amin. Ang laki ng bahay parang isang palasyo kung saan ako ang reyna, and a week after we got home nagpa checkup ako at katulad ng inaasahan ay buntis nga ako. One month and two weeks na akong buntis at si Renz, todo alaga naman. Si Rixx naman, he's still with his lolo and lola. Ayaw pa kasing pauwiin nila Mama si Rixx."Renz!" Tawag ko kay Renz.He's in his Office table at ako din naman ay nasa sarili kong office table. Tinutulungan ko na kasi siya sa kumpanya pero hindi siya pumayag na hindi kami magkasama sa opisina."Yes, wife?" He answered."Can you buy some food for me?" I ask."Uutusan ko si---""No, I want you to buy some for me hon."putol ko sa sinasabi niya."Wife, I still have---- Okay! Okay fine.. What do you want?"Hindi niya natuloy ang pagtanggi dahi
Zederina's Pov.***Nagising ako na madilim na ang paligid. My omanhood aches pero kaya naman. I don't know how many time Renz took me. All I know is that I love what he did to me and I love him so much.Umikot ako ng higa nang humigpit ang yakap sa akin ni Renzo atbumungad sa akin ang mahimbing na natutulog kong asawa. He looks so peaceful sleeping,I smiled while staring at him. It feels good when I'm with him.Tatayo na sana ako pero humigpit pa lalo ang yakap niya sa'kin at isiniksik pa ang mukha sa leeg ko."Stay here." Inaantok na sabi niya.Umayos naman ako ng higa at hinarap siya."I'll cook for our dinner." May lambing wika ko habang tinitrace ang matangos niyang ilong gamit ang likod ng pointing finger ko.Nagmulat siya ng mata pero agad din na pumikit."No, stay here." Malambing na sabi niya.Napa ngiti naman ako. I'm still naked and I can feel his manhood poking my belly."Aaahhh! Renzo!" Napa sigaw ako dahil bigla niyang ipinasok sa loob ko ang kalakihan niya.Ngumisi pa
Zederina's POV.***When I woke up in the morning walang bakas ni Renzo. He's nowhere in our house. Even his things are gone. He left. Siguro sumuko na siya, napagod na siya. Nasobrahan ako last night. Pero ito naman ang gusto ko di'ba? Na mawala nalang siya at umalis sa buhay namin. This is for the best.But why do I feel like I lost a big part of me? Why do I feel like, I lost a big part of my heart? Just like before. I just woke up one morning feeling like I lost something. Feeling like I lost a big part of me."Ma?"I came back to my senses when I heard a low sleepy voice from my back so I turn around and saw my son scratching his both eyes. I forced a smile and reach for him."Good Morning baby." I said sweetly.He stop scratching his eyes and wrap his hands around my neck to give me a good morning hug."Morning Ma. Where's Da?"I stiffened. I don't know what answer will I give him so I just pretend that I didn't hear anything."Sit now and eat your breakfast baby, you don't want
Zederina's POV.***Isang linggo na din mula nang nagkita ulit kami ni Renzo ay hindi niya ako tinitigilan. Naging hobby niya pang ihatid sundo kami ni Rix. Hindi ako maka tanggi lagi dahil pag aayaw ako si Rix naman ang nagtatampo.Araw-araw niya akong pinadadalhan ng bulaklak sa restaurant. Hindi ko alam pero ilang beses ko na nga siyang tinataboy eh.Tapos pinagseselosan niya pa si Harry, ito namang si Harry talagang nangaasar. Sabi niya pagseselosin niya daw at titingnan kung hanggang saan tatagal ang pagpipigil nito."Harry ano? Tapos na ba 'yang niluluto mo?" Tanong ko kay harry dahil kanina pa siya nagluluto.Naka busangot pa ang bruha. Parang pinagsakluban ng langit at lupa."Siguro nag-break kayo ng jowa mo ano?" Biglang sabi ni Sandie. "Sinabi ko naman kasi sa'yo! Ako nalang dahil never kitang iiwan!"Dagdag pa niya, nangaasar.Nandito kasi sila Sandie, Allena at Harry sa bahay ngayon. Tambay-tambay lang daw. Eh alam ko namang aasarin lang nila si Renzo eh, mabuti nga hindi n
Zederina's Pov.***Recap..."Here's your order---"O__________OFor a second, I felt my world stopped. Fear and anger ripped through me and I couldn't even react. 'He found us.'When I finally got back to my senses, I flashed a smile. 'Act normal.'"Here's your order, sir." I formally said.Pero tahimik lang siya na ipinagpapasalamat ko nalang."I'll just be outside sir. Please press this button if you need assistance. Enjoy your Lunch." Muli kong wik at tumalikod na.Pero agad akong napa pikit nang maramdaman ko ang pamilyar na init ng palad na marahan pang dumampi sa akong kamay.'Keep calm and act normal!'Binawi ko ang kamay ko mula sa pagkaka hawak niya at humarap sa kaniya. Marahan lamang ang ginawa kong pagbawi dito.Now I can see his face clearly. He look more mature now. His brown tantalizing eyes are just like before. His long curled eyelashes, sharp nose and red lips. Mas lumaki at naging mas matikas ang katawan niya ngayon."Do you need anything sir?" I ask as formal as I
Lorenzo's Pov.***Three years later...Limang taon na mula nang mawala ang asawa ko, and she's still nowhere to be found.'I f-cking miss my wife! I miss her so damn much!'I wish I could turn back the time and used my head and heart instead of my ego and pride. I should've listened to her and not my anger. I wish she's still here with me.I was lost with my own thoughts when my phone rang. When I saw who the caller is, walang Buhay na sinagot ko ang tawag."Hello." Walang ganang bungad ko sa Imbistigador ko.[Boss! Good news!]Parang nagising ako sa realidad at biglang nabuhayan ng loob dahil sa pabungad ng private investigator ko."Spill it." I said, not making my excitement obvious.[May nakita po kaming babae boss. kamukhang-kamukha nung nasa litrato. Medyo iba lang yung mukha pero malakas ang kutob namin na siya 'yon boss! Ilang araw na din namin siyang sinusubaybayan.]Maka ilang bese na akong nagmura sa aking isipan. Walang pagsidlan ang saya ko sa pag-asang siya na nga ang as
Ryle's POV.***Dalawang taon na ang nakaka lipas mula noong umalis si Rare ng walang paalam. Walang kahit isa sa amin ang may ideya kung saan siya pumunta.Wala na siyang pamilya, namatay ang parents niya kaya wala na kaming alam na iba niyang pupuntahan. Sigurado din kami na wala siyang sapat na pera para umalis ng bansa dahil kilala namin si Rare at hindi siya humihingi ng pera kahit kanino. May credit card siya pero naiwan niya daw iyon nung gabing umalis siya. Wala siyang dalang kahit ano.Dalawang taon na siyang hinahanap ni Renzo, kahit kami ay tumutulong din. Hindi naman namin magawang ipalabas sa TV dahil pwedeng masira ang pangalan ni Renzo at ng pamilya ni Rare.Last year nagpakasal kami ni Sab at ngayon nga Tatlong buwan na siyang nagdadalang tao. Masaya ako pero may bahagi sa akin na hindi magawang maging masaya habang pinapanood kong maging miserable ang buhay ng kaibigan namin.In two years, Renzo became more alcoholic than before. He became a drug user and he even trie
Ryle's POV.***"F-ck!!"Dinig na dinig namin ang bawat mura ni Renzo at kulang nalang ay magwala siya. Tsk! Tatlong buwan na mahigit na nawawala ang asawa niya.Nag hire siya ng magagaling na investigator at pinakalat sa iba't-ibang lugar dito sa Pilipinas pero hanggang ngayon walang balita. Malamang kung ano-ano nang pumapasok sa utak nito. Araw-araw pang lasing ang loko. Gawin ba-namang tubig ang alak."Stop it, Lorenzo!" Pigil nila Sab sa kaniya.Kukunin na sana nila ang hawak nitong alak pero hindi naman nila nakuha. Mabilis ang kamay ng ug-k naming kaibigan.Maya-maya dumating ang guard nila dito sa bahay nila ni Rare. May pagka t-ng- din ang kaibigan namin dahil ngayon pa niya naisip mag hire ng guards kung kailan nawawala na ang asawa niya. Naturingan pa namang successful businessman."Sir, may nagpadala po nito." May inabot na browm envelope ang guard nila tapos ay umalis din.Pinanood lang namin siyang buksan iyon kahit ang totoo ay nangangati na akong alamin kung anong lama