Umagang-umaga pa lang ay halos nagkakaramdapa na sila Josh at Tim sa pag-aasikaso sa akin, habang masama ang mga titig sa isa't isa.Sa entrada pa lang ng school ay nag-aagawan na sila kung sino ang magdadala ng mga gamit ko. Inabutan pa ako ni Tim ng tubig na siyang ininom ko din naman dahil nakakastress silang dalawa.“Anong nangyayari dito?” bulong ni Rian sa akin nang kumapit ito sa balikat ko.“Ewan ko sa mga 'yan pinag-aagawan ang gamit ko," napanguso kong saad sa babae.Tumawa naman si Rian. “Anong gamit? Ikaw be! Ikaw ang pinag-aagawan!” sabay palo sa balikat ko, tsaka muling tumawa na parang baliw.“Oh? Kala ko kasi gamit ko e,” I nonchalantly said, sabay tingin sa dalawa na naghihilaan sa bag ko. Nakakunot pa ang mga mukha at masama ang titig sa isa't isa.Tawang-tawa naman si Rian nang makitang pinag-aagawan ng dalawa ang bag ko, na kulang nalang ay mahati sa dalawa iyon para tig isa na silang magbitbit no'n.Maging sa cafeteria ay nag-uunahan pa silang abutin ako ng food t
Nasa condo ulit ako ni Josh, tinutulungan siyang linisin ang sugat niya, habang ramdam na ramdam ko naman ang titig nito sa akin nang nakangiti. “Stop smiling, Josh. Hindi ako natutuwa,” saad ko habang patuloy pa rin sa pagbabalot ng sugat niya sa balikat ng bandage. “You like me, Adeline,” he muttered, softly. Kaya nang tignan ko siya ay napa-poker face ako dahil ang lawak ng ngiti nito sa akin. He really amused by my actions towards him and shit lang kasi napaghahalataan ako. No. Hindi mo siya gusto at hinding-hindi ka mahuhulog sa kanya, Era! Umayos ka! “H’wag kang assuming! I’m just too soft-hearted for t—” Hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko nang hagitin ako ni Josh, dahilan para mapaupo ako sa kandungan niya. I stared into his deep and dark green eyes, that captivates my heart. Oo na! I’m falling for him. Pero hindi ibig sabihin noon ay aamin na ako sa kanya. Ayoko, especially when he’s expecting us to be a couple. Ayoko. Sapat na sa akin ang ganito. No label. At le
Ramdam ko ang paglapit ni Yassir sa akin tsaka bumulong. “Someone’s being jealous,” aniya sa pilyong tono. Napatango ako sa sinabi niya. Agreeing with what he’d said. Namumula na kasi ang tenga ni Josh, at sobrang talim ang tingin nito kay Yassir, na kulang na lang ay patayin niya si Yassir ora mismo. Pero nagulat ako sa sunod na sinabi ni Yassir. “Boyfriend mo?” tanong nito sa malakas na tinig, dahilan para mapasagot si Josh. “Oo, I am his boyfriend.” What?! Since when did I have a boyfriend?! Mag-aangal na sana ako, gustong itama ang sinabi niya, pero bago ko pa magawa iyon, naramdaman ko ang kamay ni Josh na dahan-dahang gumapang sa bewang ko. Hinapit niya ako papalapit sa kanya, na parang walang balak akong pakawalan. His grip was firm, but not painful—just enough to make me feel his presence, his silent claim on me. The way he acts, it’s like he’s obsessive and possessive over me. Hindi siya nagdalawang-isip na sabihin iyon sa harap ng lahat, as if he truly owns me, as if I’
“What if I told you I love you more than you know?” My breathing hitched. I gasped with his words. Ano daw? Alam ko namang mahal niya ako... Pero sobra pa doon? H-how? When Josh saw confusion in my eyes, he heaved a deep sigh before he fixed his seat. With that, his driver and bodyguard sat in our front and started the engine. “Let’s go somewhere. I want to spend time with you, Adeline.” He spoke gently as he gently held my hand, interlocking it with his big hands, yet it fitted perfectly with mine. Paano nangyari iyon? The way he interlocked my hand and played my other hand, I felt something in my stomach. A swirling sensation that has been so familiar to me. The way he traced his finger on my palm up to my arm, sends shivers down to my spine. And fvk. I love how he cares for my body. It’s making me feel excited. More and more excited. “Josh,” tawag ko sa kanya. Lumingon naman ito, pero seryoso ang kanyang pagmumukha. I cupped his face and kissed him torridly. Kaagad naman akong
Inayos ni Josh ang kumot na nakaharang sa hita ko nang mapansin niyang medyo magulo iyon. “Aren’t you cold?” he gently asked. I smirked. And asked teasingly. “Why? Do you want to warm me?” Napaismid naman si Josh, pero nahuli ko pa ang ngiti niya bago ito mapatingin sa harap. Ang cute! Lumapit ako sa kanya, at gagapang na sana sa harapan niya nang tumayo ito bigla, kaya naman ay natawa ako. “Let’s get inside. It’s cold here. You might get sick.” I pursed my lips in amusement. Manghang-mangha akong napatingin kay Josh at mukhang paninindigan nga niya na hindi katawan ko ang habol niya, dahil iwas na iwas talaga ito sa mga panunukso ko sa kanya. “Well, pwede mo naman akong painitin e,” I said smirking. Naningkit naman ang mga mata ni Josh, alam kong naiintindihan niya ang sinabi ko, lalo na’t napansin ko ang pamumula ng kanyang tenga. Napahiga ako sa telang inilatag ko at pinagpatuloy ang pagkonek ng mga bituin sa langit. “Do you believe in fate? Or destiny?” I asked Josh. N
Nasa condo ulit ako ni Josh, nakaupo sa kandungan niya habang karahap siya. Hindi pa rin nawawala ang malawak nitong ngisi sa kanyang labi. He tucked the strands of my hair to the back of my earlobe. “You don’t know how happy I am, Adeline.” Inirapan ko ang lalaki at sumandal sa dibdib niya. Rinig na rinig ko ang malakas na pagtibok ng kanyang puso. “Alam ko, Mr. Josh DePiero! Kulang na lang mapunit iyang bibig mo kakangiti! Rinig ko rin malakas pagtibok ng puso mo!” asik ko sa lalaki. Tumawa naman siya at napapikit ako. I love his voice, and his laughter—feels like music to my ears. My favorite music. “I’m all yours, Adeline. And if you catch me with someone, shoot the gun at me and I will accept it fully.” Napatingin ako kay Josh, seryoso ito sa sinabi niya, kaya alam kong hindi niya ako lolokohin. “Siguraduhin mo lang, Josh. Hindi ako magdadalawang isip na patayin ka!” Napapikit ako nang haplusin ni Josh ang mukha ko, at naramdaman ko ang dahan-dahan na pagbaba ng kanyang k
Josh and I been together for a month. At padating na ang pasko, but my family wants to celebrate our Christmas at Ukraine with our mother’s side. Gusto kong magpaiwan at samahan si Josh ngayong pasko, lalo na para ipakita din sa kanya how Filipinos spend their Christmas eve. Alam na ni Josh ang plano ng mga magulang namin and he wants me to go with my family. Pero ayoko talaga. “Family... Is important, Adeline,” he said but he looks like hesitating while saying it. I could tell it was hard for him to say that. But speaking of family, I realized I didn’t know much about Josh. It felt like there was a whole part of him that remained hidden from me. We were cuddled up on his couch, the glow of the Christmas-themed movie casting a warm light around us. His fingers intertwined with mine, a comforting gesture that felt like home. “Tell me about your family, Josh,” I prompted, breaking the comfortable silence. Ramdam ko ang pagkabigla ni Josh, kaya naman ay napatingin ako sa kanya,
Warning: English ahead! So, Josh’s POV is written in English. Grammatical errors are everywhere! Misspelled, missing words, etc. please bear with it as this is my first draft.JOSH DEPIERO/JOSIAH EROS LUCHESÉI tried to compose myself as Adeline kept nagging me with her endless chatter. It was my first day of school, and the fact that I was sitting beside her only intensified the butterflies in my stomach. My heart raced uncontrollably, each beat echoing in my ears like a drum. I couldn’t help but feel insane for being this way, but there was something about her energy that made everything else fade away.Adeline became my Tagalog tutor, but the truth is, I already knew how to speak Tagalog. It was just too much fun to see her reaction every time she got annoyed or frustrated when I pretended not to understand what she was teaching me. Her eyebrows would furrow, lips pursing into a tight line, and she’d let out an exasperated sigh.“Josh, it's kumain! Not kumayan!” she’d correct me fo
EPILOGUEJOSIAH EROS LUCHESSEIt took me years to clean up the mess. I confessed my sins, knowing I’d never be seen as a good man in the eyes of God. But for Adelaide and Josh, I’ll do everything to leave the mafia world behind and create a better life for my family. I kept following her, but I didn’t know how to face her. So, I focused on building my career instead. I became the CEO of DePiero Enterprises—a company my mother inherited, which was on the verge of bankruptcy ever since my father died. I worked tirelessly, clawing my way up, sacrificing everything to earn enough to spoil my family. They deserve nothing less, and I’ll do whatever it takes to give them the life they’re worthy of.I finally showed up to our son. Talking to him was fun; he’s so much like her—so talkative and full of life. He even stood up for a little girl who was being bullied—just like Adeline always did whenever she saw someone in trouble. I couldn’t help but chuckle, watching him grow into such a good
JOSIAH EROS LUCHESSE“Adeline, don’t leave me, hmm?” I pleaded, wrapping my arms around her from behind.She chuckled softly, turning to face me as she set the paintbrush back in its holder. Cupping my face gently, a sweet smile spread across her lips.“Baka nga ikaw pa ang mang-iwan sa’kin,” she teased. “Kapag iniwan mo ako, hinding-hindi na kita tatanggapin sa buhay ko, Josh. Kahit pa magmakaawa ka at suyuin ako. No. Never. Kaya don’t leave me.”Napatawa ako ng marahan sa sinabi niya at inayos ang hibla ng buhok na nakaharang sa kanyang mukha. I pulled her closer and sat down on the couch, letting her rest against me. “You love me so much, huh?” I teased.Napaismid naman siya. “Asa ka.”But I couldn’t help but laugh when she rested her head on my shoulder. I wrapped my arms around her small frame, holding her close. She was so tiny and delicate, yet she was the strongest and most independent woman I’d ever known.“Subukan mo talaga, Josh… Iiyak at magagalit ako. At kahit na mahal n
ERATO ADELINE DEVIN-LUCHESSE “Mommy! Mommy, wake up!” Napaungol ako nang marinig ko ang boses ni Josh, tsaka ako gumulong sa kabilang kama, para magpatuloy sa pagtulog.“20 minutes, Josh. Inaantok pa si mommy, call Mommy Nia to fetch you here, okay?” Saad ko tsaka muling napaidlip, at bago pa tuluyang mapalal ang tulog ko nang maalala ko ang nangyari kagabi, kaya naman ay napabalikwas kaagad ako ng upo.Napatawa si Josh sa ginawa ko, pero napaungol ako dahil sa sobrang kirot ng ulo ko. Napahawak pa ako sa ulo at inipit iyon na para bang kapag ginawa ko ay mawawala na ang sakit sa ulo ko.“Fvk.” mura ko nang hindi mawala-wala ang sakit no’n.“What’s fvk, mommy?” Muli akong napaungol dahil sa tanong ni Josh kaya napaupo ako ng maayos at tinignan ang anak ko. Medyo nahihilo pa at dalawa siya sa paningin ko.I grabbed my son’s arms and pulled him closer to me.“That’s bad words, anak and you can’t say that to anyone. So please, refrain yourself from cursing okay?” Saad ko sa anak ko ha
ERATO ADELINE DEVIN-LUCHESSE “You seemed drunk, Lady. Can I drop you to your home?”Hindi ko siya pinansin at tumayo para sana bumalik na lang sa hotel, dahil mukhang wala pang balak magsiuwian ang mga kasama ko nang natapilok ko kaya napadaing ako sa sakit.“Are you okay?” Puno ng pag-aalala niyang saad tsaka ito napatayo rin para lapitan ako.“Back off,” matigas kong sabi sa lalaki nang simulan niya akong hawakan.He chuckled again. “You’re really cute when you’re drunk, my Adeline.” My Adeline. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko nang marinig ang pagtawag niya sa pangalan ko. His voice. That voice. It tugged at memories I thought I had buried long ago. Pilit kong inihilig ang ulo ko para mawala ang pagkakalabo ng paningin ko at nang medyo luminaw na ay napaatras ako nang makilala kung sino iyon.But before I could stumble, his arm circled my waist, steadying me, pulling me closer. His breath was warm against my face, sending shivers down my spine.“Nakakatampo, mahal,” he murmured,
ERATO ADELINE DEVIN-LUCHESSETitig na titig ako kay Josh habang mahimbing itong natutulog sa tabi ko. Sinuklay ko ang kanyang buhok na medyo humahaba na dahil nakalimutan kong dalhin siya sa barber para sana pagupitin siya.Hindi ako makatulog. Josh’s words keep replaying on my mind like a broken cassette. Is that real? Eros went to see him? Bakit sa kanya lang? Bakit sa’kin hindi? Ano ba talaga totoo? Is he alive? Gusto kong panghawakan ang sinabi ng anak ko, na baka nga buhay si Eros lalo na nang sabihin ni Lander na IP address ng internet mula sa condo ko ang ginamit para mai-send ang video na iyon sa cellphone ko.Hindi ko na alam. Gusto kong maniwala na baka nga buhay pa si Eros. Pero bakit hindi niya pa rin ako nilalapitan? Nakakatampo. Nakakagalit.Buong maghapon akong naglinis ng condo ko. Naglaba, naghugas ng mga linis na pinggan, paulit-ulit na pagva-vaccum sa bahay. Pero kahit anong gawin ko para mawala lahat ng tungkol sa sinabi ni Josh ay hindi maalis alis sa utak ko. “E
ERATO ADELINE DEVIN-LUCHESSEPagkauwi ko ay naabutan ko si Josh kalaro si Nia at Thalia, habang tulala naman si Poly sa sofa. Sobrang kalat ng sala dahil sa daming laruan na nakakalat, maging mga coloring materials din ni Josh ay nakakalat.“Mommy!” sigaw ng anak ko nang makita niya akong naglalakad papalapit sa kanila.“Baby! How’s your day? Did you have fun?” tanong ko sa anak ko, pero napaungol naman sa inis si Poly kaya napalingon kaming lahat sa kanya. “That bastard! Lagot siya sa’kin kapag nakita ko siya ulit! Argh!” Sigaw nito, kaya napatingin ako kina Thalia, but they shrugged their shoulders at muling binalik ang atensyon kay Josh.Hinubad ko ang heels ko at sinubukang buhatin ang anak ko pero hindi ko na kaya dahil ang laki na niya. Natawa naman sila nang makitang nahihirapan na akong buhatin ang anak ko. “Mommy you don’t have to carry me anymore! I’m big na kaya!” Ginulo ko naman buhok ni Josh. “You’re still mommy’s baby,” naluluha kong saad. Lumapit naman si Josh sa’k
ERATO ADELINE DEVIN-LUCHESSE“The IP address was tracked at your condo, Era.”At my condo… Nanghihina akong napaupo sa swivel chair ko dito sa opisina ko matapos kong puntahan si Lander para ipatingin ang mga videos na nasa cellphone ko. Hindi pa rin ako mapakaniwala sa sinabi niya. Tracked at my condo? Hindi ko alam kung matatakot ba ako o matutuwa na malaman kong nasa paligid lang si Eros o baka naman e minumulto lang ako ng lalaking iyon.“Miss Era, may ipapadagdag ka pa ba na decorations para sa birthday ni Josh?” tanong ni Agatha na siyang sekretarya ko.Napaisip ako. At tatango na sana nang maalala ko ang mga videos ni Eros para sa anak namin. “Wait,” aniya ko tsaka ko kinuha ang cellphone kong nasa bag ko.“I have some videos here from his dad. Make sure that you will play these after the birthday song,” utos ko sa kanya.“Copy, Miss Era. Anything?”I leaned back in my chair, tapping the tail of my pen against the table as I stared blankly ahead. “Is the security tightened?” I
ERATO ADELINE DEVIN-LUCHESSE“Mommy! Mommy!” Nilingon ko si Josh na tumatakbo papalapit sa’kin bitbit ang pirasong papel at lapis. Ningitian ko siya at binuka ang magkabilang braso ko para yakapin ant anak ko.“What is it, baby?” My voice is sweet as honey while smiling at him.“Mommy, look!” Josh said with enthusiasm in his voice.Kaagad itong nakarating sa’kin at pinakita ang kung ano sa kanyang papel. Nang makita ko iyon ay napakagat ako ng labi na isang family picture na pala namin iyon.There’s his grandpa, grandma, his Mommy Cali and Daddy Thaddeus together with Anchor, Talon and Talia, Mommy Kleio, Mommy Ali, Mommy Mel and Daddy Tristan, Mommy Lia, Mommy Athena, Mommy Poly, and Mommy Nia and most especially, his dad Eros na siyang katabi naming dalawa.“Mommy, where’s daddy?” Malungkot na tanong anak ko. Binitawan ko ang ballpen na hawak ko dahil may mga pinipirmahan akong papeles, para buhatin ang anak ko at iupo siya sa kandungan.Josh is now four and in the next two months
ERATO ADELINE DEVIN-LUCHESSEHawak ko ang daliri ko kung saan nakalagay ang singsing na sinuot ni Josh no’ng araw ng kasal namin habang malayo ang tanan sa bintana. Hindi ko pa rin makalimutan ang lahat. Sariwa at masakit pa rin.“Era! Maghanda ka na! Jusko kang bata ka!” sigaw ni mommy nang buksan niya ang pintuan ng silid ko tsaka ito pumasok at lumapit sa crib na katabi ng kama ko. Marahan niyang binuhat ang anak ko, kaya lumapit ako sa kanila.“Nako, anong oras na! At hindi ka pa nagbibihis, bilisan mo! Aalis na tayo ng maya-maya,” stress na saad ni mommy.Bago pa ito makaalis ay niyakap ko siya kasama ang isang taong gulang kong anak. “Thank you, mom.”“Umayos ka, hindi ko forte ang drama! Stress na ako sa kadramahan niyo ni Cali! Bilis, magbihis ka na at baka mahuli pa si Josh sa araw ng birthday niya!” singhal ni mommy sa’kin tsaka ako kumawala sa pagkakayakap.Mabilis namang nakalakad si mommy palabas ng kwarto ko. Alam kong iiyak na naman iyon, kaya nagmamadali siyang umalis