THADDEUS DELA VERAI stared blankly at the ocean, where the waves crashed fiercely against the shore. Despite the chaos of the sea, I found a strange comfort in its power. The night was dark, but the moon’s light was so bright that it outshone the stars.The cold breeze brushed against my skin, and I felt a tightness in my chest that I couldn’t quite understand. The calm of the night contrasted with the turmoil inside me, making the moment feel both peaceful and unsettling.“Thad,” I heard a voice and turned to see Jasmine approaching. She wore a thin fabric that barely covered her, shivering slightly in the cold.She sat on my lap, placing her hands on my shoulders, and leaned her head against my chest. “What are you doing here?” she asked, her voice soft.“Nagpapahangin. Ikaw?” sagot ko, halata ang pag-aalala para sa kanya. “Malamig na ah. Sobrang nipis pa ng sinuot mo, magkakasakit ka niyan.”Jasmine lifted her gaze, a hint of surprise in her eyes. She grinned and leaned closer. “A
THADDEUS DELA VERANaghahanda ako ng gamit ko para sa unang pasukan sa Smith International Academy. Sobrang tuwa ni mama nang makapasok ako roon, at libre lahat.Isa iyon sa pinakasikat at mahal na school sa lalawigan ng Cebu. Isa din sa school na may mataas na rate para sa mga nakapasok sa colleges."Oh, anak, heto baon mo. Ubusin mo ha!" Sabi ni mama habang pinapasok ang baon sa bag ko, habang ako naman ay nagsasapatos na bagong bili ni mama."Aba oo naman, ma! Luto mo 'yan e. Wala ng mas sasarap pa sa luto mo!" Nakangiti kong sabi."Aysus, Thadeo! Nangbola pa nga. Wala akong pera," anas ni mama kaagad kaya napatawa ako."Kiss nalang mama!" Sabi ko sabay tayo at lumapit kay mama para halikan siya sa pisngi."Oh siya! Bilisan mo na at baka mahuli ka pa sa unang araw mo sa SIA!" Sabay tulak ni mama saakin palabas ng bahay. Napanguso naman ako sa ginawa niya pero tumawa lang si mama."Bye ma! Bye pa!" Sabi ko sabay halik sa litrato ni papa na nasa tabi ng altar namin."Mag-iingat ka sa
THADDEUS DELA VERAIlang linggo na ang nakakalipas, pero natotorpe parin akong kasaupin sa Cali. Paano, laging death glare ang binibigay saakin kapag ako ang may pinakamataas na score sa quiz. Hindi naman ako nakikipagkompetensya sa kanya, sadyang nakakabisado ko lang talaga kaagad ang mga lessons kahit na hindi na ako nagrereview.Lumabas ako para sa lunch kasama ang barkada, kasama rin namin si Zen at Lila, pero si Cali ay nagpaiwan sa loob at nagbabasa ng notes dahil may quiz kami mamaya.Naaawa akong makita siyang ganon dahil tingin ko pinipilit niya ang sarili niyang mag-aral kahit na feel ko talaga na ayaw niya, na para bang may nakapatong sa kanyang balikat na sobrang bigat. At kapag binagsak niya ang mga balikat niya, ay parang ikakabagsak niya rin iyon.May baon akong dala, pero bumili parin ako ng clubhouse sandwich at strawberry milk na lagi kong nakikitang binibili ni Cali para sa kanya. Kahit nabasawan man ang perang baon ko ay okay lang para rin naman kay Cali iyon.Nauna
THADDEUS DELA VERA"Ma! Magsimula na tayong magtamin ng bulaklak!" Kinikilig kong sabi. Napatingin naman si mama saakin na nagtataka.I mean, sinong hindi, may mga bulaklak naman sa tapat namin, 'yun nga lang hindi magagandang bulaklak tulad ng rosas."At bakit naman? Huwag mong sabihing project, Thadeo! Hindi na uso ang ganon!" Natawa ako sa sigaw ni mama."May liligawan ang anak niyo, kaso mayaman nililigawan, kaya hindi ko mabilhan ng bulaklak, kaya magtatanim nalang." Nakangiti kong sabi kay mama.Lumapit naman siya saakin at pinalo ako ng tabo. "Magtanim ka! Hindi iyong ginugulo mo ako!"Muli akong natawa kay mama, parehong-pareho kay Cali, ang bilis uminit ng ulo. Napaka asar-talo!Kaya simula no'n ay natuto akong magtanim ng mga bulaklak, dumadami na ang tanim ko, kaya araw-araw dinadalhan ko si Cali ng bulaklak, tig iisang stem lang baka maubos agad mamoblema pa ako."Good morning, Cali!" Bati ko nang makita ko siya sa loob ng room, mag-isa palang. Hindi naman kasi uso early bi
THADDEUS DELA VERASince that day, hindi ko na alam kung paano harapin si Cali. Natatakot ako na kung baka mas lalo ko siyang lapitan ay tuluyang dadalhin si Cali sa Europe.Mabuti nalang naging busy ako sa school at part-time—na hindi alam ni Cali na nagpa-part-time ako, dahil alam kong papahintuhin niya ako.Days before my birthday, Cali texted me.From: My World 💜Thad, are you free next week? Miss na kita. Tapos na ba kayo sa finals niyo? Call me when you're free. I love you!Humigpit ang pagkakahawak ko sa cellphone ko nang hindi ko siya magawang replayan."Bro, basketball later, saan ka pupunta?" Tanong ni Marcos nang makitang nagmamadali akong ligpitin ang gamit ko."Pass, may gagawin ako." Walang emosyon kong sabi sa kanila tsaka nagmamadaling lumabas ng school.Uwian narin ni Cali. Tinanong ko kay Zen ang schedule niya. Nagtataka man siya pero hindi na masyadong nagtanong.Mula sa pwesto ko, kita ko si Cali na kakalabas lang ng gate. Nakakunot ang noo habang titig na titig s
THADDEUS DELA VERAPagkatapos ng gabing unang pagtatalik namin ni Cali ay mas naging malapit kami sa isa't isa. Halos hindi ko na siya layuan. At wala akong pakealam na kung muling lalapit saakin ang tatay ni Cali.Mahal ko si Cali at hinding-hindi ko kayang malayo sa kanya. Ikakamatay ko.Parehong third-year na kami sa college. Parehong hectic na ang mga schedules kung kaya't hindi kami masyadong nagkikita.Graduating na sana ako ngayong taon, dahil tatlong taon lang naman ang kursong nautical. At isang taon bilang apprentice. Pero dahil sa working student ako, ay naging irregular ako at may mga subjects pang hindi nakukuha.Naging busy ako sa school, projects at trabaho. Minsan nakakalimutan kong replyan si Cali... O sadyang lumalayo lang talaga ako sa kanya...Muli akong binisita ng tatay niya, isang warning nalang ay tuluyang mawawala si Cali saakin at hinding-hindi ko na siya makikita pa.Kahit na busy ako sa sarili ko, hindi ko naman nakakalimutang tanawin si Cali mula sa malayo
THADDEUS DELA VERANilibing si mama. Hirap na hirap akong bumangon dahil ang hirap bumangon ng wala ng dahilan para mabuhay. Pero tulad ng sabi ni Rafael, lalaban ako. Ilang buwan na akong umiiyak at feel ko hindi maubos-ubos iyon dahil sa sunod-sunod na nangyayari saakin.The house was taken away from me. Wala akong nadala kundi ang sarili ko at mga dokyumento at iilang mga damit. Hindi ko na sinabi sa mga kaibigan ko dahil sobrang dami na nilang naitulong saakin at hindi ko na alam kung paano bayaran lahat ng iyon.Ang alam nalang nila ay may tinitirhan ako. Nakakatawa kung paano ako umabot sa ganito. Wala nang natira sa perang iniipon ko na para sa apprenticeship ko dahil nagamit ko iyon sa libing ni mama.Napatambay ako sa labas ng convenience store, kumakain ng tinapay at nagbabasa ng libro para sa exam."Thad?" Nanginig ako nang marinig ko ang boses ni Dustin. Pag-angat ko ay kasama niya si Andrei at mukhang lasing na."Bakit dito ka nag-aaral?" Napangiti ako sa tanong ni Dustin
Warning: This chapter includes explicit sexual content and discussions of intimacy between characters. Reader discretion is advised.THADDEUS DELA VERAPabalik na kami ng Europe nang may nangyaring hindi namin inaasahan."Captain! The ship is sinking!" My first mate said as he went inside to my room. Nagpapahinga ako saglit dahil halos twenty hours na akong walang tulog dahil sa paiba-iba ang panahon, lalo na't umuulan na ng snow.Kaagad akong nagbihis at lumabas para puntahan ang bridge, but as soon as I went out of my room, everyone was panicking. Crew members were running in every direction, passengers were screaming, and the sound of water rushing through the hull was growing louder.Kinuha ko ang radio sa pantalon ko para iinform ang mga direktors na pakalmahin ang mga pasahero. My hands trembled slightly as I spoke, trying to maintain a steady voice despite the panic."This is the Captain speaking. I need all directors to inform the passengers to stay calm and proceed to their l