四
คำพูดนั้นทำให้ถังหูลู่ถึงกับหน้าแดงก่ำ “หยุดล้อหนูสักที!” เธอโวยวายก่อนจะอุ้มเป่าเปาออกจากห้องนั่งเล่น ทิ้งเสียงหัวเราะขบขันของพี่ชายทั้งสองไว้เบื้องหลัง เมื่อกลับมาที่ห้องของตัวเอง ถังหูลู่นั่งลงบนเตียงพร้อมกับเป่าเปาในอ้อมกอด “เป่าเปา...พวกเฮียก็ชอบแกล้งแม่แบบนี้ตลอด แต่แม่ไม่ถือหรอก...ใช่ไหมลูก” เธอกระซิบเบา ๆ พร้อมกับลูบขนสีขาวนุ่มอย่างอ่อนโยน เสียงเหมียวเบา ๆ ที่ตอบกลับมาทำให้เธอยิ้มออกมาในที่สุด... เวลา 20:00 น. ทันทีที่ถังหูลู่ลงมายังชั้นล่าง กลิ่นหอมของอาหารจีนลอยมาจากห้องครัวชวนให้น้ำลายสอ เธอพบหยวนชิงหลาน แม่เลี้ยงของเธอ กำลังสวมผ้ากันเปื้อนยืนจัดการกับหม้อซุปที่ส่งไอร้อนกรุ่นไปทั่วครัว โต๊ะอาหารถูกจัดเรียงด้วยจานชามที่เตรียมไว้รออาหารจานหลัก ราวกับเป็นฉากในภาพยนตร์ที่แสนอบอุ่น “น้องถัง...เห็นพวกอาเฮียบ้างไหมลูก?” หยวนชิงหลานเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล เป็นกันเอง เธอยิ้มขณะหันมาเช็ดมือกับผ้าขาวสะอาด “ไม่เห็นเลยค่ะ...” ถังหูลู่ตอบพลางเดินเข้าไปในครัว สายตาเธอสอดส่องไปยังเตาอาหารและโต๊ะที่พ่อของเธอกำลังหั่นผักอย่างคล่องแคล่ว รอยยิ้มและบทสนทนาเล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างพ่อกับแม่เลี้ยงช่างดูเหมือนครอบครัวในฝัน “ช่วยไปตามพวกอาเฮียมาหน่อยได้ไหมคะลูก? อาหารจะเสร็จแล้ว...เราจะได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน” หยวนชิงหลานเอ่ยขอร้อง พร้อมรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยน “ได้เลยค่ะ เดี๋ยวหนูไปดูให้” ถังหูลู่ตอบเสียงใส ก่อนจะหันหลังเดินออกไป แต่ในใจกลับรู้สึกถึงความไม่ปกติเล็ก ๆ เพราะพี่ชายทั้งสองของเธอมักไม่ได้อยู่ในที่ที่เธอคาดไว้... ถังหูลู่เริ่มออกตามหา “พวกอาเฮียไปอยู่ไหนกันนะ...” เธอพึมพำพลางเดินตระเวนไปทั่วบ้านที่แสนกว้างขวาง เสียงฝีเท้าของเธอสะท้อนก้องไปตามทางเดินที่เงียบสงัด เธอเปิดประตูห้องหนึ่งแล้วก็อีกห้อง แต่ยังไม่เจอใคร จนกระทั่งมาถึงห้องออกกำลังกาย เสียงหนักเบาที่ดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอจากภายในทำให้เธอชะงักและลังเลเล็กน้อยก่อนจะเปิดประตูออกช้า ๆ ภาพที่เห็นทำให้เธอหยุดหายใจชั่วครู่... หยวนยิงและหยวนหลงกำลังออกกำลังกายอยู่ในสภาพท่อนบนเปลือยเปล่า ร่างกายของทั้งคู่มีเหงื่อเกาะพราว กล้ามเนื้อของพวกเขาดูแข็งแรงและคมชัดราวกับรูปสลัก เส้นเอ็นที่ข้อมือและต้นแขนยิ่งขับให้พวกเขาดูทรงพลังยิ่งขึ้น “พวกเฮีย...ปะ...ไปกินข้าวกันได้แล้ว...” เสียงของถังหูลู่ขาดห้วง ใบหน้าของเธอเริ่มร้อนผ่าวอย่างห้ามไม่ได้ สายตาของเธอพยายามหลบเลี่ยงแต่ก็อดที่จะเผลอมองเรือนร่างที่ดูดึงดูดของพวกเขาไม่ได้ “อาหมวย มาออกกำลังกายกับพวกเฮียเถอะ ก่อนที่จะกลายเป็นหมูในเร็ว ๆ นี้” หยวนหลงแกล้งพูดอย่างขี้เล่น ก่อนจะหยุดการวิดพื้นและยิ้มยั่ว “เฮีย...นี่หนูพูดดีด้วยแล้วนะ ยังจะมาแกล้งกันอีกเหรอ?” เธอกล่าวเสียงสั่นเล็กน้อย ใบหน้าแดงก่ำจนปิดไม่มิด เธอพยายามดันแว่นตาให้เข้าที่ หวังว่าจะช่วยกลบเกลื่อนความเขินอาย “แล้วเฮียหยิงล่ะไปไหน...?” ถังหูลู่ถามหา พยายามปิดบังความรู้สึกของตัวเองเอาไว้อย่างสุดความสามารถ ทันใดนั้นเอง เสียงกระซิบเบา ๆ ดังขึ้นที่ข้างหู “ก็อยู่นี่ไง...” หยวนยิงเข้ามาจากด้านหลังโดยที่เธอไม่ทันระวังตัว “เหี้ย!” ถังหูลู่อุทานออกมาเสียงดังด้วยความตกใจ ก่อนที่จะถอยหลังออกไปโดยไม่ได้มองทาง และเกือบสะดุดนัมเบลที่วางอยู่บนพื้น แต่ก่อนที่เธอจะล้มลง... มือใหญ่และแข็งแรงของหยวนยิงก็เข้ามาประคองเธอไว้ทัน ความใกล้ชิดทำให้ถังหูลู่ได้กลิ่นเหงื่อของเขา กลิ่นที่ไม่น่าจะหอมกลับมีเสน่ห์จนเธออดไม่ได้ที่จะสูดลึก ๆ “เรียกเฮียสิ...อย่าเรียกเหี้ย มันไม่สุภาพนะ...” หยวนยิงพูดพร้อมรอยยิ้มขี้เล่น แต่ดวงตาของเขาดูมีบางสิ่งซ่อนอยู่ To be continued...五“ทำไงได้...ก็เฮียดันมาทำให้หนูตกใจเองนี่...” เธอกล่าวเสียงเบา พร้อมกับหลบสายตาของทั้งคู่ที่จ้องมองมาอย่างลึกซึ้ง หยวนหลงยื่นมือมาแตะหน้าผากของเธอเบา ๆ “หน้าแดงขนาดนี้ เป็นไข้รึเปล่า?” คำพูดของเขาแฝงความห่วงใย แต่สายตานั้นทำให้เธอรู้สึกราวกับถูกมองทะลุถึงหัวใจ หัวใจของถังหูลู่เต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา...เธอหลบสายตาและรีบเบี่ยงตัวออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว “ไปกินข้าวกันเถอะ...” เสียงของเธอแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยความกระวนกระวายหยวนยิงและหยวนหลงมองแผ่นหลังเล็กที่ลับสายตาไป ก่อนที่ทั้งสองจะหันมายิ้มให้กันอย่างเข้าใจความหมายในใจของกันและกัน...ในห้องครัวโต๊ะอาหารยาวเหยียดถูกจัดเตรียมไว้อย่างประณีต บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารจีนหลากหลายเมนูที่ล้วนแล้วแต่เป็นของโปรดของถังหูลู่ถ้วยและจานกระเบื้องลายครามบรรจงจัดวางอยู่คู่กับตะเกียบไม้ไผ่ที่มันวาว เธอเห็นทั้ง ‘เป็ดปักกิ่งหนังกรอบ’ ที่กลิ่นหอมของเครื่องเทศโชยขึ้นมาทำให้น้ำลายสอ‘หมูสามชั้นตุ๋นซีอิ๊ว’ ที่ดูนุ่มจนแทบละลาย เพียงมองก็รู้ว่าตุ๋นด้วยไฟอ่อนมาหลายชั่วโมง และยังมี‘กุ้งอบวุ้นเส้น’ ที่มีกลิ่นของกระเทียมเจียวและพริกไทยลอยมาแตะจมูกอย่างเย้ายวน
六‘หนูขอจินตนาการภาพของเฮียสองคนในเชิงสวาทเลยนะ…ถึงเฮียจะไม่อนุญาต แต่มันก็ไม่ทันแล้ว…’ เธอคิดอย่างรู้สึกผิด แต่ก็ปนเปด้วยความสุขที่ยากจะอธิบายเสียงลมหายใจของเธอเริ่มถี่ขึ้น ท่ามกลางห้องที่เงียบสงบ เสียงกระซิบของจินตนาการและความปรารถนาของเธอดังขึ้นอย่างชัดเจนในใจ ทุกสัมผัสที่เธอมอบให้ตัวเองเต็มไปด้วยความเร้าอารมณ์ ราวกับไฟที่โหมกระหน่ำไม่ยอมมอดดับในตอนนั้นเอง ถังหูลู่รู้เพียงอย่างเดียวว่า เธอไม่อาจหนีจากความรู้สึกนี้ได้อีกต่อไป…หยวนหลงที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ร่างกายยังคงชุ่มไปด้วยละอองน้ำที่เกาะพราวตามแผงอกและกล้ามเนื้อแน่นกระชับผ้าขนหนูผืนเดียวที่พันรอบสะโพกของเขาเผยให้เห็นร่องรอยของความเป็นชายที่น่าหลงใหล ความคิดเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นในหัวทันทีเมื่อเขานึกถึงถังหูลู่ น้องสาวบุญธรรมที่เขาชอบกลั่นแกล้งมาตั้งแต่ไหนแต่ไร‘สงสัยจะต้องแกล้งให้เธอหน้าแดงเล่นอีกแล้ว...’ หยวนหลงยิ้มมุมปาก เดินตรงไปยังห้องของถังหูลู่ด้วยท่าทีสบาย ๆ เขาหมุนลูกบิดประตูเข้าไปโดยไม่ได้เคาะตามนิสัย และสิ่งที่ปรากฏตรงหน้าก็ทำให้เขาชะงักไปชั่วขณะร่างเปล
七หยวนหลงไม่ได้ตอบในทันที เขาเดินเข้ามาใกล้ช้า ๆ สายตาคมกริบของเขาจับจ้องเธออย่างไม่ละสายตา และทันทีที่ถังหูลู่เหลือบมองไปยังผ้าขนหนูตรงช่วงล่างของเขา เธอก็ต้องเบือนหน้าหนีด้วยความตกใจ เพราะสิ่งที่เธอเห็นใต้ผ้าขนหนูนั้น โป่งนูนจนยากจะปฏิเสธว่าเขาได้รับผลกระทบจากสิ่งที่เพิ่งเห็น‘หรือว่าเฮียเขาจะมีอารมณ์กับเรา?’ ถังหูลู่อดคิดไม่ได้“เฮียสิที่ต้องถามว่าหนูกำลังทำอะไรอยู่...” น้ำเสียงของเขาแฝงด้วยความดุร้าย ปลายประโยคเปรียบเสมือนคำสั่งที่กดดัน‘อา...อย่าบอกนะว่าเธอกำลังครางเรียกเราอยู่...ร้ายไม่เบาเลยนะอาหมวย...’ เขาเองก็ยากที่จะปฏิเสธความคิดที่แสนโสมมของตัวเอง ซึ่งอาจจะเป็นความจริงที่ยากจะยอมรับได้ในขณะนี้หยวนหลงหยุดยืนตรงข้างเตียง จ้องมองเธอที่กำลังนั่งขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม ดวงตาคู่นั้นของเขาราวกับสัตว์ร้ายที่เพิ่งพบเหยื่ออันโอชะ“เฮีย...คือ...เอ่อว่า...หนู...” เสียงของถังหูลู่ขาดห้วง เธอไม่รู้จะหาคำอธิบายอะไรให้ตัวเองดี ความจริงมันชัดเจนเกินไป ภาพที่หยวนหลงเห็นนั้นได้บอกทุกสิ่งที่เธอไม่สามารถปฏิเสธได้‘ทำไงดี...ทำไงดี...ทำ
八 “เป็นไงบ้าง...ชอบรึเปล่า?” เสียงกระซิบของหยวนหลงดังใกล้ใบหู ทำให้ขนอ่อนบนร่างกายของเธอลุกชัน ความอบอุ่นจากลมหายใจของเขาทำให้ใบหน้าของเธอร้อนวูบจนแทบลุกเป็นไฟ ‘อื๊อ~เฮีย...อย่ามาพูดใกล้ ๆ หูแบบนี้สิ...มันยิ่งทำให้หนูเงี่ยน...' เธอคิดแต่ไม่ได้พูดออกมา “เฮีย...หนูเสียว...อ๊า...เสียวมากเลย...” ส่วนคำพูดที่หลุดออกมาจากปากของถังหูลู่ก็แทบจะกลืนหายไปกับเสียงครางหวาน ร่างกายของเธอร้อนระอุจนหยาดเหงื่อไหลซึมออกมาตามไรผมและแผ่นหลัง เธอพยายามห้ามตัวเองไม่ให้หลุดปล่อยความรู้สึกออกมามากกว่านี้ แต่ทุกการเคลื่อนไหวของนิ้วของหยวนหลงกลับทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกผลักให้จมลึกลงไปในห้วงแห่งความเสียวซ่าน “ทำแบบนี้มานานแค่ไหนแล้ว...” เขาถามด้วยน้ำเสียงเจือความสนุก ราวกับพึงพอใจที่ได้เห็นเธออยู่ในสภาพนี้ ถังหูลู่หลบสายตาคมกริบของเขา หัวใจเต้นแรงจนแทบหลุดออกมานอกอก “ก็ตั้งแต่ที่กินข้าวเสร็จ...อึ๊ก...อ๊า...” เธอตอบออกมาพร้อมเสียงสะอื้นอย่างขัดเขิน ใบหน้าของเธอแดงซ่านจนลามไปถึงลำคอ แจ๊ะ! แจ๊ะ! แจ๊ะ! เสียงน้ำที่ดังขึ้นอย่างชัดเจนระหว่างนิ้วของเขาและร่องรักของเธอทำให้เธอยิ่งอับอาย แต่กลับไม่สามารถหยุ
九 หลังประตู เสียงเคาะประตูดังขึ้นสามครั้ง ทำลายความเงียบที่เพิ่งกลับคืนมาในห้อง ถังหูลู่สะดุ้งเฮือก หัวใจเต้นระส่ำเมื่อเสียงนั้นมาพร้อมกับน้ำเสียงที่คุ้นเคย “น้องถัง! เห็นเฮียหลงบ้างไหม?” เสียงของหยวนยิงดังขึ้นจากอีกฟากของประตู หยวนยิงอยู่ในชุดนอนลำลอง ผ้าขนหนูพาดบ่า บ่งบอกว่าเขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จใหม่ ๆ ผมเปียกยังมีหยดน้ำเกาะพราว บ่งบอกถึงความสดชื่นที่ตัดกับสถานการณ์ตึงเครียดที่กำลังเกิดขึ้นภายในห้อง ถังหูลู่รีบปรับสีหน้าพลางตอบกลับไปด้วยเสียงที่พยายามทำให้ราบเรียบ แต่ไม่อาจปิดความร้อนรนในน้ำเสียงได้ทั้งหมด “ไม่เห็นเลยค่ะ...” หยวนยิงเงียบไปชั่วครู่ก่อนถามต่อด้วยน้ำเสียงสงสัย “แล้วตอนนี้ทำอะไรอยู่?” “อาบน้ำอยู่ค่ะ...แป๊บนะเฮีย...” เสียงตอบกลับดังออกมาจากหลังประตูอย่างเร่งรีบ เธอเหลือบมองหยวนหลงที่นั่งสงบอยู่บนเตียง ขณะที่ตัวเธอพยายามรวบรวมสติและทำให้ดูเป็นปกติที่สุด หยวนยิงยืนรออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เสียงปลดล็อกประตูจะดังขึ้น ประตูแง้มออกเพียงเล็กน้อยพอให้เห็นร่างของถังหูลู่ที่อยู่ในชุดผ้าขนหนูพันรอบกาย ผ้าขนหนูผืนน้อยเผยให้เห็นไหล่ขาวเนียน และช่วงขาเรียวเล็กที่ชวนมองโดยไม่ตั้งใจ
十 ‘ทำอะไรของเขาเนี่ย…’ ถังหูลู่คิดในใจ แม้จะอยากปฏิเสธ แต่เธอกลับไม่อาจต่อต้านได้ ความอบอุ่นจากมือของเขาที่ลูบไล้แผ่นหลังของเธอ และสัมผัสราวกับไฟที่กำลังเผาไหม้หัวใจของเธอ ทำให้เธอคล้อยตามไปโดยไม่รู้ตัว หยวนหลงผละออกช้า ๆ น้ำลายใสเชื่อมโยงระหว่างเขาและเธอ ริมฝีปากของเขายังเปื้อนรอยยิ้มเล็ก ๆ “เอาไว้ก่อนนะ...” เขาพูดขณะที่มองดูเธอที่ยังคงตกอยู่ในภวังค์ แก้มแดงเรื่อของเธอทำให้เขายิ่งมองด้วยความพึงพอใจ “ถึงหนูจะตะกละ...” เขาพูดด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า ก่อนจะยิ้มกว้าง “แต่เฮียกก็รักหนูนะ...อาหมวยของเฮีย” พูดจบ หยวนหลงก็เดินไปทางหน้าต่าง ก่อนจะทำสิ่งที่ทำให้ถังหูลู่ตกใจจนแทบลืมหายใจ เขากระโดดลงจากหน้าต่างชั้นสองราวกับไม่ใช่เรื่องใหญ่ “เฮีย!” ถังหูลู่รีบวิ่งไปดูที่หน้าต่าง ใจหายวาบ แต่เมื่อมองลงไปก็เห็นเขายืนอย่างปลอดภัย เขายิ้มพร้อมทำรูปหัวใจด้วยแขนทั้งสองข้าง ก่อนจะเดินจากไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “เอางี้เลยเหรอ... ประตูก็มีไหม?” ถังหูลู่พึมพำกับตัวเองด้วยความตกใจ ก่อนจะเผลอยกมือแตะริมฝีปากของตัวเองที่ยังคงรู้สึกถึงสัมผัสจากเขา รสชาติ กลิ่น และสัมผัสอันอบอุ่นยังคงหลงเหลืออยู่ใน
十一เป่าเปาเบิกตากว้าง รีบหันไปมองทางหนีทีไล่ ราวกับจะหนีจากชะตากรรมที่ถูกตัดสินไปแล้ว แต่สุดท้ายมันก็เดินวนกลับมาหาเธอ พร้อมส่งเสียงร้อง “แง๊ว~!” อีกครั้งอย่างสิ้นหวัง ใบหน้าที่น่ารักน่าชังของมันดูน่าสงสารเสียนี่กระไรหลังจากทะเลาะกับแมวอ้วนไปอีกพักใหญ่ ถังหูลู่ก็นั่งลงพร้อมกับความคิดที่ถาโถมเข้ามา ‘จะทำไงดีนะ...เราไม่อยากโดนพวกนั้นด่ากราดที่ไม่ส่งงานให้ทันเวลา แถมเลทไปให้วันหนึ่งแล้วด้วยเพราะเรื่องย้ายบ้าน…’ ขณะที่กำลังเคาะปากกากับโต๊ะด้วยความเครียด จู่ ๆ ความทรงจำหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัว ‘ถ้าจำไม่ผิด...ไฟล์เราบันทึกไว้ในคราวด์นี่...ยังดึงข้อมูลออกมาได้อยู่!’ ดวงตาเธอเปล่งประกายทันทีที่เจอทางออก “ดีล่ะ! ไปขอใช้คอมเฮียหยิงดีกว่า หวังว่าจะยังไม่นอนนะ...” เธอพึมพำกับตัวเอง ก่อนหันไปมองเป่าเปาที่กำลังนั่งจ้องมาด้วยสายตาออดอ้อนน่าเอ็นดู “ส่วนแก! เป่าเปา...แม่จะลดอาหารแกเป็นการลงโทษที่ทำคอมแม่พัง ถือเป็นโอกาสดีที่แกจะได้ลดน้ำหนักด้วย” เธอยิ้มเยาะใส่แมวอ้วน “แง๊ววว~!” เป่าเปาร้องเสียงดังราวกับจะประท้วง แต่ถังหูลู่ไม่สนใจ เธอเดินไปที่ประตูพร้อมพูดทิ้งท้าย “อย่ามาง้อเสียให้ยาก!” เป่าเป
十二ถังหูลู่ตะลึงค้าง ดวงตาเบิกกว้าง เธอหันมามองชายหนุ่มตรงหน้าที่กำลังยืนขวางประตู ร่างสูงใหญ่และแววตาที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ทำให้เธอขนลุกไปทั้งตัว ความเงียบงันในห้องนั้นอึดอัดจนเธอแทบหายใจไม่ออก“เฮีย… เฮียจะทำอะไรกับหนู...” เธอพูดเสียงสั่น ขณะที่ก้าวถอยหลังช้า ๆ ราวกับกวางที่พยายามหนีจากเงื้อมมือของเสือที่พร้อมจะขย้ำหยวนยิงยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เขาไม่ตอบ แต่สายตาของเขาบ่งบอกทุกอย่างชัดเจน ราวกับว่าเขาคือผู้ล่า และเธอคือเหยื่อที่ไม่มีทางหนีรอด...บนหน้าจอคอมพิวเตอร์เวลา 23:59 น. ตัวเลขสีขาวบนพื้นหลังดำระยับสะท้อนแสงวูบไหวถังหูลู่พยายามรวบรวมสติจัดการไฟล์งานสุดท้ายอย่างรีบเร่ง ก่อนจะกดส่งให้เพื่อน ๆ เสร็จสิ้นตรงตามเวลา ร่างบางนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเดิมที่หยวนยิงเคยนั่งเมื่อครู่ ทว่าความรู้สึกของเธอในตอนนี้แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เธอรู้สึกเหมือนนั่งอยู่กลางเวทีที่มีสายตาของผู้ชมคอยจับจ้องอยู่และผู้ชมคนนั้นก็คือหยวนยิง...ชายหนุ่มยืนอยู่ด้านหลังของเธอ แขนข้างหนึ่งเท้าพนักพิงเก้าอี้ไว้ราวกับกำลังล้อมกรอ
一百ถังหูลู่ยังคงหายใจไม่เป็นจังหวะ หัวใจเต้นกระหน่ำอยู่ในอกหลังจากถูกหยวนหลงกระตุ้นอารมณ์เล่น ๆ จนร่างกายเธอร้อนวูบวาบโดยไม่รู้ตัว แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ฝืนทำหน้านิ่ง ดึงมือล่ำสันที่ก่อกวนเธอออก ก่อนจะถอยห่างมายืนกอดอกจ้องเขาด้วยสายตาที่คล้ายไม่พอใจ“พอเลยเฮีย!”หยวนหลงเพียงหัวเราะเบา ๆ ยกสองมือขึ้นราวกับยอมแพ้ “เฮียแค่หยอกเล่นเอง...”“ไอ้คนทะลึ่ง!”เสียงหวานบ่นกระเง้ากระงอด เธอยืนจังก้า แว่นตากลมโตสะท้อนแสงไฟ แก้มพองออกเล็กน้อยด้วยความขัดใจ ท่าทางนั้นกลับทำให้เธอดูน่ารักน่าแกล้งจนหยวนหลงอดใจไม่ไหวรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนมุมปากเขาก่อนที่มือใหญ่จะเอื้อมมาจับปลายคางเธอเชิดขึ้นเบา ๆ “แล้วไอ้คนที่กล้าอมให้ผู้ชายในโรงหนังเนี่ย...มันไม่ทะลึ่งงั้นเหรอ?”ดวงตาคู่หวานเบิกกว้างในทันที คำพูดของเขาทำให้เธอสะอึก“นั่นมัน...”ถังหูลู่รีบกอดอกแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว ราวกับต้องการหาที่พึ่งจากความอับอายที่ถาโถมเข้ามา เธอพยายามหลบตาคมกริบของอีกฝ่ายที่เต็มไปด้วยแววขบขัน ทว่าในใจกลับปั่นป่วนไม่หยุด เพราะรู้ดีว่าคำพูดของเขาไม่ใช่เรื่องโกหกเธอเองก็ไม่ได้ใสซื่ออะไรนัก...เธอเองก็มีมุมที่มืดหม่นและเต็มไปด้ว
九十九ถังหูลู่ส่ายหน้ากับตัวเอง พยายามจะสลัดภาพพวกนั้นออกไป แต่ไม่ว่าอย่างไร ก็ไม่อาจลบมันออกจากความทรงจำได้ความร้อนที่แล่นขึ้นมาที่ใบหน้า ไม่ได้มีสาเหตุมาจากอากาศของค่ำคืนนี้ แต่เป็นเพราะภาพของสองคนนั้นที่วนเวียนอยู่ในหัวของเธอต่างหากเธอถอนหายใจยาว ก่อนจะพึมพำกับตัวเอง“เฮ้อ~ อยากจะบอกออกไปตรง ๆ เลยจริง ๆ ...เอาให้รู้แล้วรู้รอดว่าเราโดนไอ้คนนิสัยไม่ดีสองคนนั้นกัดคอมา...”หลังจากสงบจิตสงบใจได้ เธอก็เดินลงไปที่ห้องครัว หวังจะหาอะไรทานเพื่อดับความหิวแต่เมื่อเปิดตู้เย็น สิ่งที่เธอพบกลับมีเพียงวัตถุดิบสด ๆ และของที่ต้องนำมาทำอาหาร ไม่มีอะไรที่สามารถกินได้ทันทีเธอเบ้ปากอย่างขัดใจ“ให้ตายสิ... นี่บ้านเราไม่มีขนมหรือของกินง่าย ๆ เลยรึไง?”พอคิดดูแล้วก็ไม่แปลกนัก เพราะพ่อของเธอ ถังไห่เฉิง และแม่ของเฮียฝาแฝด หยวนชิงหลาน ต่างก็เป็นพวกชอบทำอาหารเอง ไม่ค่อยซื้อของสำเร็จรูปมาตุนไว้“สงสัยต้องออกไปซื้อเองแล้วล่ะมั้ง...”เธอยืนคิดอยู่หน้าตู้เย็น ก่อนจะเหลือบมองเวลาในโทรศัพท์“แต่เกือบเที่ยงคืนแล้วด้วยสิ...จะออกไปดีไหมนะ?”แม้จะลังเล แต่ท้องของเธอก็ยังร้องประท้วงไม่หยุดและบางที...การได้ออกไปเดินเล
九十八เงียบกริบ...ไม่มีใครทักมาเลย...ถังหูลู่พ่นลมหายใจเบา ๆ พลางพลิกตัวไปมา แม้จะรู้ว่าไม่มีอะไรน่าสนใจ แต่เธอก็ยังเผลอเลื่อนไปเปิด TikTok—แพลตฟอร์มที่เธอเพิ่งลองเล่นไม่นานและแล้ว...ดวงตาของเธอก็เบิกกว้าง“ห้ะ?! คนดูเยอะขนาดนี้เลยเหรอ!?”คลิปที่เธอลงไปเมื่อชั่วโมงก่อน มี ยอดกดหัวใจนับพัน และยอดดูทะลุหมื่น! แค่ผลตอบรับระดับนี้ก็นับว่าเกินคาดไปมากแล้ว ที่สำคัญนี่เป็น “คลิปแรก” ของเธอด้วยเธอยิ้มกว้างจนแทบหุบไม่อยู่ ก่อนจะรีบเข้าไปดูคอมเมนต์ ส่วนใหญ่เป็นคำชม มีบางคนเข้ามาถามว่าทำไมเธอเพิ่งเริ่มเล่น TikTok ทั้งที่เธอมีฐานแฟนคลับอยู่แล้วจากแพลตฟอร์มอื่นพอคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็เปลี่ยนไปเช็ก Instagram ซึ่งแน่นอนว่า ยอดวิวคลิปใน Reels IG สูงกว่าที่ TikTok อยู่มาก ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเธอมีฐานแฟนคลับเก่าจากการเขียนนิยาย อีกทั้งยังมีเพื่อน ๆ ที่คอยเข้ามาดูและส่งข้อความแซว‘ถือว่าเริ่มต้นได้ดีเลยล่ะ...แค่คลิปแรกก็ดึงดูดคนได้ขนาดนี้แล้ว...’เธอพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง ใจพองฟูจากความสำเร็จเล็ก ๆ นี้ เธอไม่ได้หวังว่าจะเป็นไวรัลหรือต้องโด่งดังไปทั่วโลก ขอแค่มีคนสนใจและชื่นชอบในสิ่งที่เธอทำก็นับว่าเพียงพ
九十七ถังหูลู่สร้างบัญชี TikTok ใหม่ภายใต้ชื่อเดียวกับ Instagram ของเธอ—Tanghulu_—พลางจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์ด้วยความลังเล ภายในใจมีทั้งความคาดหวังและความไม่แน่ใจปะปนกันอยู่ แม้เธอจะเป็นคนที่กล้าลงมือทำ แต่การก้าวเข้าสู่แพลตฟอร์มใหม่ ๆ ก็ยังทำให้หัวใจเต้นแรงอย่างช่วยไม่ได้ เธอเลือกเพลงที่เข้ากับบรรยากาศเทศกาลตรุษจีน พร้อมทั้งตั้งกล้องถ่ายคลิปสั้น ๆ ขณะที่เธอสวมกี่เพ้าสีแดงสด ท่ามกลางแสงไฟจากโคมไฟสีอุ่น เสื้อผ้าที่แนบเนื้อเผยให้เห็นส่วนโค้งเว้าของร่างกายพอประมาณ ขับเน้นความสง่างามแบบสาวจีนยุคใหม่ เส้นผมสีดำสนิทของเธอถูกรวบขึ้นหลวม ๆ ปล่อยปอยผมลงมาเล็กน้อยให้พอมีเสน่ห์ เธอหันซ้าย หันขวา หมุนตัวเล็กน้อย ก่อนจะหยุดโพสต์นิ่ง ๆ ราวกับนางพญา ทุกท่วงท่าผสมผสานระหว่างความอ่อนหวานและความมั่นใจ เธอถ่ายหลายคลิป พยายามเลือกมุมที่ดีที่สุด กดอัดแล้วลบอยู่หลายครั้ง ก่อนจะได้เวอร์ชันที่พอใจที่สุด ภาพที่ออกมาดูเป็นธรรมชาติราวกับไม่ได้ตั้งใจแต่ก็เต็มไปด้วยเสน่ห์ “เอาล่ะ...จะโพสต์แล้วนะ”นิ้วมือของเธอลังเลอยู่เหนือปุ่ม ‘โพสต์’ อยู่ชั่วครู่หนึ่ง ใจเต้นแรงเหมือนนักแสดงที่กำลังจะขึ้นเวที แต่เมื่อเธอทำส
九十六ริมฝีปากของถังหูลู่กระตุกเบา ๆ ขณะมองชุดในมือ ดวงหน้าแดงก่ำขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่‘เราโดนเฮียเล่นแล้วใช่ไหมเนี่ย...?’เธอพึมพำกับตัวเองอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็น แต่แล้วความคิดบางอย่างก็แวบเข้ามาในหัวเธอหยิบของอีกชิ้นที่ซ่อนอยู่ในถุงออกมา และนั่นยิ่งทำให้เธออยากจะกรีดร้องออกมาดัง ๆ“นี่มันไม่ใช่กี่เพ้าแล้ว นี่มันชุดนอน...ไม่ได้นอนชัด ๆ !!”เสียงพึมพำที่ควรจะอยู่แค่ในความคิดกลับหลุดออกมาดังเสียจนตัวเองยังตกใจมือเล็กหยิบชุดชั้นในตัวจิ๋วขึ้นมาหมุนดูอย่างอึ้ง ๆ มันเล็กจนแทบจะเป็นแค่เศษผ้าปิดส่วนล่อแหลมเอาไว้ได้อย่างหมิ่นเหม่ แถมยังเป็นลูกไม้ซีทรูอีกต่างหาก!เธออ้าปากพะงาบ ๆ ก่อนจะรีบยกมือขึ้นปิดหน้าของตัวเองเมื่อจินตนาการที่ไม่ควรคิดก็เริ่มพุ่งทะยานภาพในหัวของเธอเริ่มฉายชัดขึ้น...เธอในชุดกี่เพ้ายั่วเย้าตัวนี้ ขึ้นคร่อมอยู่บนตัวของหยวนยิง ใบหน้าคมของเขามีแววตะลึงไปชั่วขณะ ก่อนที่แววตานั้นจะแปรเปลี่ยนเป็นดุดันและเร่าร้อนเธอขยับตัวขึ้นลงช้า ๆ มือแกร่งของเขาจับสะโพกเธอแน่น จังหวะการเคลื่อนไหวหนักแน่นและร้อนแรง เสียงลมหายใจของเธอและเขาสอดประสานกันเป็นจังหวะเดียว...“อ๊า...!!”ถังหูล
九十五หยวนหลงเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเหลือบตามองเธอผ่านม่านควันบุหรี่ที่เพิ่งพ่นออกมา เขายกยิ้มบาง ๆ แล้วตอบกลับไปเรียบง่ายแต่ตรงไปตรงมา“น้องสาวน่ะ...”หญิงสาวคนนั้นเลิกคิ้วขึ้นน้อย ๆ ราวกับไม่เชื่อในคำตอบ เธอหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า“หมายถึงถังหูลู่เหรอคะ?”ชัดเจนว่าเธอไม่ได้ถามเพราะสงสัย แต่เป็นเพราะเธอรู้คำตอบอยู่แล้วหยวนหลงสบตาเธอ ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปาก “ใช่...”เขาไม่คิดจะปิดบังอะไร มือแกร่งเลื่อนเก็บโทรศัพท์มือถือเข้ากระเป๋ากางเกง ก่อนจะนำบุหรี่ขึ้นสูบเป็นครั้งสุดท้าย ท่ามกลางสายตาของหญิงสาวที่มองเขาด้วยความสนใจเมื่อมวนบุหรี่เหลือเพียงก้นกรอง เขาก็โยนมันลงไปบนพื้นจากนั้นก็บดขยี้มัน ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ“เพื่อนหนูไม่ใช่เหรอ...ลีนา...”เขาเอ่ยชื่อของเธอโดยจงใจเน้นเสียงหนักตรงท้ายประโยค แววตาท้าทายอย่างรู้ทันหญิงสาวที่ชื่อ 'ลีนา' หัวเราะเบา ๆ มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ดวงตาเปล่งประกายซุกซนก่อนที่เธอจะโน้มตัวเข้าไปใกล้หยวนหลงอีกนิด ราวกับจะท้าทายกลับ“อืม...ก็เพื่อนกันแหละค่ะ...” เธอพึมพำเสียงหวานพลางกอดอก ริมฝีปากแต้มรอยยิ้มบาง ๆ ที่บ่งบอกว่าเธอมีเรื
九十四‘แม่เจ้าโว้ย...!’ลมหายใจสะดุดไปครู่หนึ่ง ราวกับโดนกระตุกเส้นประสาทบางอย่างให้ตื่นขึ้นเขาไล่สายตามองไปทีละภาพ...จากรอยยิ้มจิ้มลิ้ม แก้มแดงระเรื่อ ภายใต้ผ้าขนหนูผืนบาง ไปจนถึงภาพเรียวขาขาว และเอวบางที่น่าหลงใหล แล้วก็มาถึงภาพเปลือยกายหน้ากระจก ที่แม้จะใช้แขนบังส่วนลับแลไว้ แต่กลับเร้าอารมณ์ยิ่งกว่าเผยให้เห็นตรง ๆ และสุดท้าย...ภาพที่ทำให้เขาต้องกัดฟันแน่นแผ่นหลังโค้งเว้า สะโพกนุ่มนิ่ม และต้นขาที่ขาวเนียนละมุนราวกับหยกชั้นดี‘ให้ตายเถอะ...อาหมวย’หยวนหลงเผลอกำโทรศัพท์แน่นโดยไม่รู้ตัว ในขณะที่อีกมือเลื่อนจอมือถือขึ้นลงอย่างลังเล ริมฝีปากหยักได้รูปเม้มเข้าหากันจนเป็นเส้นตรงหัวใจเต้นกระหน่ำ...แม้จะเป็นเพียงภาพนิ่ง แต่กลับให้ความรู้สึกยั่วยวนจนเขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกล่อลวงอยู่จริง ๆ‘หนูรู้ตัวบ้างไหมว่าหนูกำลังเล่นอยู่กับไฟ?’หยวนหลงกดนิ้วไปที่คีย์บอร์ดมือถือ ก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไปสั้น ๆ เป็นการประชดประชันปนขบขันหยวนหลง : “ถังหูลู่ เธอยังไม่หายเงี่ยนอีกงั้นเหรอ อยากให้เฮียกลับไปเช็ดตัวให้หรือไง?”ภายในห้องของถังหูลู่เธอมองข้อความตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไ
九十三เพื่อกลบเกลื่อนอาการ ถังหูลู่เงยหน้าขึ้นและเปลี่ยนเรื่องทันที “ว่าแต่...เฮียเริ่มหิวหรือยังคะ?”หยวนยิงเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ก่อนจะพยักหน้ารับ “อืม...นิดหน่อย”“งั้นหนูไปเอาขนมในครัวมาให้ดีไหม?"เธอเสนอด้วยแววตาเป็นประกาย ดูเหมือนจะหลบซ่อนความรู้สึกได้เก่งขึ้น แต่ก็ไม่ได้แนบเนียนดีนักหยวนยิงหัวเราะเบา ๆ “พูดเหมือนเฮียเป็นคนหิวมากเลยนั่นแหละ ทั้ง ๆ ที่ตัวเองเป็นคนกินเยอะ ที่สำคัญนี่ใกล้จะมื้อค่ำแล้วด้วยจะกินอะไรอีก?”ถังหูลู่ชะงัก ก่อนจะหรี่ตาลง “เฮียอะ!”เธอยกมือขึ้นตีไหล่เขาเบา ๆ ด้วยความขัดใจ ใบหน้าหวานทำแก้มป่องอย่างงอน ๆ “หนูไม่ได้กินเยอะขนาดนั้นสักหน่อย!”หยวนยิงหัวเราะในลำคอ ขณะที่มองเธออย่างเอ็นดู แววตาของเขาทอดมองเธอด้วยความรักและความพอใจที่ไม่ปิดบังแม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาธรรมดา แต่บรรยากาศระหว่างพวกเขากลับอบอุ่นและเต็มไปด้วยความหมาย“เหรอ?” หยวนยิงยิ้มเจ้าเล่ห์ “แล้วใครกันน้า...ที่กินข้าวสองจาน แล้วตามด้วยของหวานอีกถ้วยสองถ้วยทุกวัน...แถมทุกคืนยังมีมื้อดึกอีก...อา...คนปกติเขากินกันสองมือ แต่ผู้หญิงคนนี้น่าจะกินห้าถึงหกมื้อได้”“กะ...ก็หนูโตช้าไง ต้องกินเยอะหน่อย” เธอพยาย
九十二โดยไม่ให้เขาได้ทันตั้งตัว มือเรียวก็เอื้อมลงไปคว้า—งวงช้าง—ที่ห้อยต่องแต่งอยู่ตรงหว่างขาของเขา นิ้วเล็กกอบกุมและถูไถเบา ๆ ราวกับกำลังเล่นกับของเล่นชิ้นโปรด‘อา…นุ่มนิ่มดีจัง…ในที่สุดเราก็ได้สัมผัสมันตอนที่ยังไม่แข็งสักที…’ เธอคิดอย่างลำพองใจ ยิ่งพอนึกขึ้นได้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่ได้ลูบไล้เขาแบบนี้ หัวใจก็เต้นระรัวอย่างควบคุมไม่อยู่เธอยังไม่หยุดมือ แสร้งทำเป็นขมวดคิ้ว ก่อนจะทำแก้มป่องอย่างงอน ๆ “โธ่~ ถ้าเฮียปล่อยให้หนูทำเฉย ๆ แบบนี้ มันก็ไม่สนุกน่ะสิคะ”เธอยังคงขยับนิ้ว ลูบไล้ไปตามผิวอุ่น ๆ ของเขา ‘ถึงจะยังไม่แข็ง แต่มันก็ใหญ่และยาวมากอยู่ดี...ฮิฮิ...’ ถังหูลู่พรรณนา สีหน่าดูภาคภูมิใจอย่างบอกไม่ถูกแต่กลับผิดคาด—หยวนยิงไม่ได้สะทกสะท้านเลยสักนิด สีหน้าของเขายังคงนิ่งราวกับไม่ได้รับผลกระทบเลยแม้แต่น้อยมือใหญ่ยกขึ้นเสยผมที่เปียกชื้นไปด้านหลัง ก่อนจะเอื้อมมาจับข้อมือเธอไว้แน่น รอยยิ้มชั่วร้ายถูกแสยะออกมาในวินาทีนั้นเสียงทุ้มต่ำ หัวเราะก้องกังวานในม่านละอองน้ำ...“งั้นเฮียขอจับคืนบ้างได้ไหม?”ยังไม่ทันให้เธอเอื้อนเอ่ยตอบสิ่งใด ร่างเล็กก็ถูกกระชากเข้าสู่อ้อมแขนแข็งแกร่ง แผ่นอกเปลือยเป