แอสตันระดมจูบฉันอย่างไม่หยุดยั้งจนฉันแทบหายใจไม่ทันรสจูบที่แสนป่าเถื่อนและมีรสชาติขมของบุหรี่ แม้ว่าฉันพยายามรวบรวมกำลังที่มีเพื่อผลักแอสตันออกไปให้ได้แต่ก็เหมือนว่าเขาจะไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย
ปลัก!! “โอ้ยย!!!” ฉันใช้จังหวะที่แอสตันกำลังดูดริมฝีปากล่างของฉัน กัดริมฝีปากหนาของเขาอย่างแรงจนได้กลิ่นเลือดฟุ้งในปากแล้วให้ใช้แรงทั้งหมดถีบอกเขาให้ออกไปจากตัวฉัน “ช่วยด้วยค่ะ ช่วยฉันด้วย” เมื่อฉันได้โอกาสฉันก็รีบลงจากเตียงรีบวิ่งหมายจะไปที่ประตูห้องเพื่อหาทางหนีไปจากเขาแล้วร้องเรียกคนช่วยอย่างสุดเสียงแต่….. หมับ! ร่างสูงใช้มือหนาขว้าแขนฉันจากด้านหลังโดยที่ฉันยังวิ่งไปได้ไม่พ้นจากเตียงมากนัก ก่อนจะกระชากฉันกลับมาเหวี่ยงลงบนที่นอนอย่างแรง ส่วนมืออีกข้างของเขากำลังเช็ดเลือดจากริมฝีปากตัวเอง “เธอชอบความรุนแรงก็ไม่บอก” แอสตันโน้มหน้าเข้ามาพูดใกล้ๆ ฉันด้วยน้ำเสียงร้ายกาจ “ปล่อยฉันนะ ไอบ้า” “เธอกล้ามานะที่ตบหน้าฉันกลางคลับแบบนั้น” “เธอคิดหรอว่าฉันไม่รู้ว่าเธอเรียกร้องความสนใจจากฉัน” เข้าตอบกลับมาพร้อมใช้สายตาดูถูกฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า “ไอทุเรศ ฉันไม่เคยคิดจะเรียกร้องความสนใจจากคนเหี้ยๆ แบบนาย” “งั้นเธอก็จำไว้นะว่าคนเหี้ยๆ แบบฉันไม่เคยปล่อยให้คนที่มันทำร้ายฉันรอดไปได้สักคน” แอสตันใช้มือหนาลูบแก้มฉันเบาๆ พร้อมกับออกแรงบีบหน้าฉันอย่างแรงเหมือนกับว่าจะให้กระดูกกรามฉันแหลกคามือเขา “โอ้ยย เจ็บปล่อยฉันไปเถอะนะ” ฉันเอ่ยอ้อนวอนเขาไปเสียงสั่นตัวสั่นด้วยความกลัวผู้ชายตรงหน้า “หึ ปล่อยอะปล่อยแน่แต่ปล่อยในนะ” แควก! เขากระชากเดรสตัวสั้นของฉันจนมันฉีกขาดเผยให้เห็นบราลูกไม้สีดำกับแพตตี้ตัวจิ๋ว พร้อมกับขึ้นมานั่งคล่อมบนตัวฉันเอาไว้ทำให้ฉันไม่สามารถขยับหนีได้เลย “ปล่อยนะปล่อย ใครก็ได้ช่วยด้วยค่ะมีโรคจิตจะข่มขืนฉัน” ฉันพยายามดิ้นแล้วตะโกนขอความช่วยเหลือ แม้ว่ามันจะเปล่าประโยชน์เพราะว่าที่นี้ถึงจะเป็นชั้นสามแต่เสียงเพลงจากชั้นล่างก็ดังขึ้นมาถึงแล้วนอกจากนี้คลับนี้ยังเป็นคลับของเขาคงไม่มีใครกล้าเข้ามาช่วยฉันแน่ “แหกปากให้ตายก็ไม่มีประโยชน์หรอก แหกขาไว้ให้ฉันเอาดีกว่า” ร่างสูงพูดพร้อมเหยียดยิ้มชั่วร้ายแล้วกระชากชั้นในตัวบางของฉันออกอย่างป่าเถื่อน เข็มขัดแบรนด์หรูของเขาถูกดึงออกอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเอามามัดแขนทั้งสองข้างของฉันไว้เหนือศรีษะจนทำให้ฉันไม่สามารถขัดขืนได้ แอสตันจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออกทำให้ฉันเห็นแก่นกายมหึมานั้นที่มันดูใหญ่เกินขนาดคนเอเซีย “ไม่ๆ อย่าทำฉันเลยนะได้โปรด” ฉันร้องขอให้เขาหยุดการกระทำ น้ำตาฉันไหลพลากอย่างหยุดไม่ได้ด้วยความกลัวแต่ในใจก็คิดอยู่แล้วว่ามันคงไม่เป็นผล “จะร้องทำไมทำอย่างกับไม่เคย” แอสตันไล่สายตามองเรือนร่างของฉันตั้งแต่ส่วนบนจนไปหยุดอยู่ท่อนล่าง ฉันพยายามหุบขาตัวเองแต่ถูกแอสตันจับขาของฉันแยกออกจากกันทันที่ แม้ฉันจะพยายามดิ้นแค่ไหนก็ถูกร่างแกร่งทับเอาไว้ไม่ให้ขยับไปไหนได้ “สวยดีนิ หวังว่าจะไม่หลวมมากนะ” แอสตันพูดพร้อมกับเอาแก่นกายมหึมานั้นถูกกับกลีบกุหลาบของฉันไปมาฉันรู้สึกได้ถึงน้ำเมือกเหนียวๆ จากหัวแก่นกายของเขา แอสตันเอื้อมมือไปหยิบถุงยางอนามัยมาฉีกแล้วรีบสวมทันที แม้ฉันจะรู้สึกขยะแขยงแค่ไหนก็ไม่สามารถดิ้นหลุดออกไปได้เลยทำได้แค่ปล่อยให้น้ำตาไหลแล้วยอมรับในชะตากรรมเพราะสายตาที่เขามองฉันนั้นทั้งดูถูกและไร้ซึ่งความปราณี ส๊วบบบบบ! “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด” ฉันร้องออกมาสุดเสียงด้วยความเจ็บปวดที่รูสวาท ที่ตอนนี้รู้สึกเหมือนมันฉีกขาด ทันที่แก่นกายที่หุ้มไปด้วยถุงยางอนามัยไซส์ 58 ของแอสตันกระแทกเข้ามายังรูสวาทที่ปิดสนิทของสายน้ำจนมิดด้าม ความแห้งเหือดและความคับแคบภายในรูสวาทของสายน้ำพร้อมกับความรู้สึกของเส้นใยบางที่ขาดสะบั้น ทำให้แอสตันรู้ได้ทันที่ว่าหญิงสาวใต้ร่างแกร่งของเขาไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน “เธอยังซิงงั้นหรอ? ” แอสตันถอดแก่นกายออกจากรูสวาทของฉันพร้อมกับเลิกคิ้วถามอย่าไม่เชื่อว่าคนตรงหน้าจะยังไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน “เจ็บ ปล่อยฉันนะไอเลว” ฉันพยายามดิ้นและพยายามหุบขาตัวเองเข้าหากัน “โทษที ฉันไม่ใช่สุภาพบุรุษว่ะยิ่งรู้ว่าเธอซิงฉันยิ่งอยากลอง” แอสตันพูดพร้อมกับถอดถุงยางอนามัยที่เปื้อนคาบเลือดนั้นทิ้งแล้วมองสายน้ำด้วยสายตาพึ่งพอใจเพราะในชีวิตเขาสายน้ำเป็นคนแรกที่แอสตันได้เปิดซิงเพราะผู้หญิงที่ผ่านมาไม่มีใครซิงเลยสักคน บางคนหลอกว่าไม่เคยๆ แต่ระดับเขาแค่เสียบเข้าไปก็รู้แล้ว“ปล่อยฉันเถอะนะ ฉันยอมทุกอย่างเลยปล่อยฉันไปเถอะ” ฉันพยายามตะเกียดตะกายดิ้นไปมาให้หลุดจากร่างแกร่งนี้ ทั้งใช้ไม้อ่อนไม้แข็งทั้งๆ ที่รู้ว่ามันไร้ประโยชน์“หยุดดิ้นสักที!” เขาตวาดเสียงดังขึ้นพร้อมใช้มือหนาของเขาจับต้นขาทั้งสองข้างของฉันให้แยกออกจากกันพร้อมกับใช้นิ้วเรียวลูบเนินสวาทอูมๆ ของฉันไปมาอยากชอบใจแอสตันแม้เขาจะผ่านผู้หญิงมาเยอะแต่เขากับถูกใจเธอเป็นพิเศษตั้งแต่แรกเห็นนั้นอาจเป็นเพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยเจอผู้หญิงที่ปฏิเสธเขาอย่างสายน้ำมาก่อนแถมยังอวดดี วันนี้เขาต้องการที่จะปราบพยศความดื้อด้านปากดีของเธอแต่กลับคิดไม่ถึงว่าเขาจะเจอแจ็คพอตแบบนี้“นี้ ฉันว่าเธอนอนนิ่งๆ ดีกว่าถ้าฉันถูกใจฉันจ่ายไม่อั้นนะ” แอสตันพูดพร้อมกับเอาแก่นกายมหึมานั้นฟาดมาที่กลีบกุหลาบของฉันปัก ปัก!“ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ได้ขายตัวแต่นายข่มขืนฉันไอโรคจิตเก็บเงินของนายไว้อมตอนตายเถอะ” ฉันหันหน้ากับไปเผชิญสายตาของแอสตันอย่างเจ็บปวดกับคำพูดและการกระทำที่ไร้ซึ่งความเมตตาของเขา“เธอรู้ไหมยิ่งเธอปากดี มันยิ่งทำฉันมีอารมณ์” แอสตันพูดพร้อมกับแสยะยิ้มชั่วร้าย ก่อนที่มือหนาจะเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มากดบันทึกวีดิโอแล้ววางไว้ที่โต๊ะ
แก่นกายมหึมาของร่างแกร่งกระตุกถี่ๆ เหมือนว่าการร่วมรักครั้งนี้เขาใกล้ถึงจุดสิ้นสุดแล้วตับ!!“อ๊าาาาาาส์~” แอสตันคำรามออกมาเมื่อกระแทกสวนเข้าไปครั้งสุดท้ายก่อนที่จะปล่อยน้ำอุ่นๆ เข้าไปในตัวของร่างบางฟุ๊บ!!“เฮ่อออ เฮ่ออออ” แอสตันทิ้งตัวทับร่างบางอย่างไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ด้วยความเหนื่อยหอบ แต่แก่นกายของเขายังคงเสียบคารูสวาทของร่างบางไว้อยู่แบบนั้นแอสตันยิ้มอย่างพึ่งพอใจที่เขาได้ปราบผยศของหญิงสาวใต้ร่างแกร่งของเขาแล้วครั้งนี้เขากับรู้สึกดีมากๆ อย่างอธิบายไม่ถูกมันดีมากกว่าผู้หญิงที่เขาเคยมีอะไรด้วยที่ผ่านมาทุกคนเสียอีกมือหนาชักแก่นกายออกมาจากรูสวาทของร่างบาง ทันทีที่แก่นกายใหญ่ถอดออกน้ำขาวขุนผสมเลือดก็ไหลออกจากรูสวาททันทีจนเลอะเต็มร่องขาเต็มที่นอนไปหมด ร่างสูงลุกพลิกตัวไปนอนหอบข้างร่างบางแทนร่างบางเมื่อชายหนุ่มถอดแก่นกายออกจากรูสวาทของเธอแต่เธอก็ยังอยู่ในท่านอนชันเข่าอ้าขาอยู่แบบนั้นอย่างหายใจหอบเหนื่อยไม่ต่างจากเขา เธอแทบจะไม่เหลือเรี่ยวแรงที่จะขยับตัวได้เลยเธอรู้สึกเจ็บระบมไปทั้งตัวโดยเฉพาะรูสวาทของเธอที่ตอนนี้บวมเป่ง“เลิกร้องไห้สักทีเถอะน่า เห็นแล้วมันรำคาญ” แอสตัวพูดแล้วแก้
ASTON PARTณ ห้องทำงานชั้นบนสุดของคลับAS“เรื่องที่ให้ไปสืบมาได้รึยัง” แอสตันเอ่ยถามธนิน“นี้ครับ ผมว่าชีวิตเธอน่าสงสารอยู่นะครับ” ธนินเอ่ยพลางยื่นแฟ้มเอกสารข้อมูลของสายให้แอสตัน“อืม ขอบคุณมากออกไปได้แล้ว” แอสตันรับเเฟ้มเอกสารมาเปิดดูแล้วโบกมือไล่ลูกน้องคนสนิทให้ออกจากห้องทำงานเขาไป“สายน้ำ กานต์พิชชา แสนสุข อายุ 20 ปี เกิด 23 ธันวาคม ค.ศ xxxxสูง 157 เซนติเมตร น้ำหนัก 41 กิโลกรัมเลขประจำตัวประชาชนxxxxxxxxxxxxx เบอร์ xxx-xxxxxxxที่อยู่ หอพักxxxxxที่อยู่ที่บ้าน บ้านเลขที่xxx/x หมู่xx ตำบลxxx อำเภอxxx จังหวัด เชียงรายเรียนบริหารธุรกิจระหว่างประเทศ ปี 2 เป็นนักเรียนทุน เป็นนักกีฬาวิ่งเหรียญทองพ่อแม่แยกทางกันเพราะพ่อมีเมียน้อย มีน้องสาว 1 คนที่บ้านเป็นหนี้เพราะพ่อเอาที่ไปจำนองแล้วกู้นอกระบบหนีไปกับเมียน้อยจำนวน x,xxx,xxxทำงานพาร์ทไทม์อยู่ 4 งาน1.ร้านอาหารฝรั่งเศส จันทร์-เสาร์ 17.00-23.002.ร้านไอศกรีมหน้ามหาลัย พุธ พฤหัศบดี ศุกร์ 14.00-16.303.รับสอนภาษาอังกฤษเด็ก เสาร์-อาทิตย์ 13.00-14.304.เด็กดริ้งที่คลับAS 23.30-02.00 เริ่มงานวันนี้วันแรก”“ยัยนี้เอาเวลาที่ไหนไปนอนวะเนี้ย” แอ
ณ คอนโดหรูของแอสตันกริ๊ง กริ๊ง~ร่างบางยืนทำใจอยู่นานกว่าจะกล้าตัดสินใจกดกริ่งหน้าประตูบานหรูของผู้ชายสารเลวที่เธอไม่อยากจะพบเจอเขาอีกแกร่ง~“คีย์การ์ดก็มีทำไมไม่เปิดเข้ามา” แอสตันเปิดประตูออกมาในชุดคุมอาบน้ำและผมที่ยังเปียกหมาดๆ เอ่ยถาม“ทำยังไงนายถึงจะลบคลิปฉัน”“เข้ามาก่อนสิ” แอสตันเอ่ย“นายต้องการอะไร” สายน้ำกรอกตาไปมาอย่างไม่มีทางเลือกก่อนจะเดินเข้าไปยังห้องของเขา“มาเป็นเด็กฉันสิ ถ้าไม่อยากให้ฉันปล่อยคลิปรักของเรา” แอสตันเอ่ยพร้อมกับกอดอกยืนมองร่างบางด้วยสายตาของผู้ที่ถือไพ่เหนือกว่า“ใครรักคนสารเลวแบบนายกัน”“แล้วก็ไปลาออกจากทุกงานที่เธอทำสะ”“….”“ฉันไม่เอาเธอฟรีๆ หรอกฉันมีเงินเดือนให้เดือนละ 5 หมื่นระยะเวลาจนกว่าฉันจะเรียนจบ”“….”“มันเยอะกว่าเงินเดือนที่เธอวิ่งทำสามสี่งานทั้งเดือนอีกนะไม่สนหรอ” แอสตันพูดพลางใช้มือหน้าลูบหน้าของสายน้ำเบาๆ“นายมันไอคนสารเลว” ร่างบางเอ่ยพลางกำมือแน่นอย่างแค้นใจที่เธอไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย“คิดเอาเองนะว่าจะเป็นดาวคลิปโป๊แล้วหลุดทุนของมหาลัยหรือจะมาเป็นเด็กฉัน”“….” ร่างบางได้แต่กัดปากแน่นอย่างไม่มีทางเลือก“งั้นก็เริ่มงานวันนี้เลยละกัน”ฟุบบ
“อ้ะ เจ็บ!” ร่างบางร้องออกไปหมายจะให้ร่างแกร่งตรงหน้าลดแรงกระแทกลงแต่ก็ไร้ความหมายเมื่อชายเอาแต่ใจตรงหน้าเธอนั้นไม่เพียงแต่จะไม่ลดแรงกระแทกให้เบาลงแถมยังตอกอัดใส่แรงขึ้นกว่าเดิมเสียอีกตับ ตับ ตับๆๆๆๆๆๆๆ“อ๊าา เสียวหัวเ_ี้ยๆ” แอสตันครางออกมาพร้อมกับจับล็อคเอวบางของเธอแน่นและอัดกระแทกรูสวาทอย่างไม่ยั้งตั้งแต่วันที่เขาได้ลิ้มลองความบริสุทธิ์ของเธอไปเขาก็ไม่สามารถลืมความรู้สึกนั้นได้อีกเลยสักนาทีเดียวเหมือนเขานั้นได้เสพติดร่างกายนี้ของเธอเข้าแล้วเขาอยากจะครอบครองทั้งร่างกายและรูสวาทนี้ให้เป็นของเขาเพียงผู้เดียวเพียงแต่เธอคนนี้กับไม่เหมือนสาวสวยที่เขาเคยเอาด้วยมาก่อนตับ ตับ ตับๆๆๆๆๆๆแอสตันเร่งจังหวะให้เร็วและแรงขึ้น มือหนาของแอสตันรั้งต้นคอของเธอให้แหงนหน้ามองตรงมาที่เขาที่ตอนนี้ใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ตินั้นเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อตับ ตับ ตับๆๆๆๆๆๆๆๆ“ซี๊ด สายน้ำ” แอสตันครางชื่อเธอก่อนจะใช้นิ้วโป้งหนากดคลึงตรงกลางตุ่มคริสตัลของเธอไปพร้อมกับอัดกระแทกแก่นกายเข้าออกรูสวาทของเธอไม่หยุดราวกับหิวกระหายมานาน ทำเอาร่างบางที่ถูกกระทำอยู่นานนับ 20 นาที บิดไปมาด้วยความเสียวซ่านแอสตันมองดูร่างบางที่เอา
ฉันพยายามจะยกท่อนแขนแกร่งของแอสตันออกจากเอวของฉัน แต่มันเหมือนไปปลุกให้เขาตื่น“จะไปไหน” แอสตันที่งัวเงียชะโงกหัวขึ้นมาถามฉัน“จะกลับห้องไปเก็บของ” ฉันเอ่ยตอบไปเสียงเรียบโดยที่ไม่คิดจะหันไปมองเขาเลยสักนิด“เอาคีย์การ์ดไปด้วย” แอสตันเอ่ยพร้อมกับปล่อยท่อนแขนแกร่งออกจากเอวฉันแล้วนอนตะแคงหันหลังไปอีกทาง“อืม” ฉันตอบพร้อมกับลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะได้ไปเก็บของและจัดการธุระส่วนตัวณ หอพักของสายน้ำฉันกลับมาถึงห้องพร้อมทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนอนแข็งๆ แล้วปล่อยให้น้ำตามันไหลอาบสองแก้มอย่างเจ็บปวดกับสิ่งที่ได้เจอและเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อยล้าเวลา17.00 น.ครืด ครืดด~ (เสียงโทรศัพท์สายน้ำ)เสียงโทรศัพท์ที่สั่นไม่หยุด ปลุกฉันงัวเงียตื่นขึ้นมาควานหาโทรศัพท์เพื่อดูว่าใครโทรมาฉันชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของแอสตันก่อนที่จะสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกดรับสายเขา“ฮัลโหล”(นี้เธอไปเก็บของถึงดาวอังคารหรอ ฉันให้เวลาเธอครึ่งชั่วโมงเธอต้องถึงห้อง!!)ตู๊ด ตู๊ดๆๆ หลังจากที่แอสตันพูดจบก็กดตัดสายฉันทันทีโดยไม่รอให้ฉันได้โต้ตอบใดๆ“5 โมงเย็นแล้วหรอเนี้ย นี้ฉันหลับไปนานขนาดนั้นเลยหรอ” ฉันบ่นกับตัวเองและ
ณ สนามแข่งรถแอสตันขับรถมายังสนามแข่งรถหรูที่กว้างใหญ่ที่มองได้สุดลูกหูลูกตาที่ตอนนี้มีผู้คนมากมายอยู่เต็มอัศจรรย์ดูก็รู้ว่าเป็นคนมีฐานนะและยังมีรถหรูอีกหลายคันจอดอยู่เต็มสนาม ซึ่งดูก็รู้ว่าสนามแข่งรถนี้สร้างขึ้นมาเพื่อให้บรรดาคนรวยทั้งหลายมาประลองความเร็วของรถราคาแพงกัน"มาช้าจังวะกูนึกว่ามึงกลัวจนหนีไปสะละ" ทันทีที่แอสตันเคลื่อนรถไปจอดบริเวณฝั่งพวกเพื่อนของเขาที่มาจอดรออยู่แล้วและเปิดประตูลงจากรถก็มีผู้ชายผมสีทองหน้าตาลูกครึ่งฝรั่งเศสที่ดูแล้วน่าจะรุ่นเดียวกันกับแอสตันกำลังยืนสูบบุหรี่ราคาแพงพิงรถหรูคันสีน้ำเงินที่อยู่ด้านตรงข้ามเอ่ยทักเขาทันที"หึ กูไม่เคยกลัวคนกระจอกแบบมึงหรอกไอเรย์" แอสตันเอ่ยตอบอีกฝ่ายพร้อมทำหน้าตากวนบาทาใส่ตามสไตล์ของเขา"แล้วไหนของเดิมพันมึง"ร่างสูงของแอสตันเดินไปเปิดประตูข้างคนขับแล้วกระชากแขนของสายน้ำให้ลงมาจากรถ"ถ้ามึงชนะกูได้ก็เอายัยนี้ไป แต่กูทดลองงานไปแล้วหวังว่ามึงจะไม่ถือ"สายน้ำยืนหน้าชาวาบกับคำพูดเขาและหันไปมองหน้าเขาทันที่กับสิ่งที่เขาพูดท่ามกลางคนมากมายแต่ดูเหมือนแอสตันจะไม่สะทกสะท้านอะไรแถมยังทำหน้าตาภูมิใจกับสิ่งที่ตัวเองได้เอ่ยออกไป"กูไม่ถือห
บรื๊นน~"กรี๊ดดดดดดดด~" ทันทีที่รถออกตัวสายน้ำก็เบิกตากว้างและกรีดร้องออกมาด้วยความกลัวกับสถานการณ์อันตรายที่ตัวเองกำลังเจอตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยนั่งรถด้วยความเร็วขนาดนี้มาก่อนมันเร็วมากจนเหมือนจิตเธอจะหลุดไปยังตาตุ่ม"หุบปากเดียวนี้ถ้าไม่อยากตาย" แอสตันที่กำลังเลือดร้อนด้วยความเมามันในการแข่งขันตะโกนใส่สายน้ำโดยที่เท้าเขายังคงเหยียบคันเร่งจนมิดไมค์สายตาอันคมกริบทอดมองไปยังสนามแข่งรถอันคดเคี้ยวตรงหน้าและสองมือหนายังคงจับพวงมาลัยไว้แน่น"นี้ถ้านายอยากตาย นายก็ตายไปคนเดียวจะเอาฉันมาตายด้วยทำไม กรี๊ดดด~" สายน้ำยังคงหันไปโวยวายใส่แอสตันแต่สองมือเรียวเล็กของเธอยังคงกอดสายเข็มขัดนิรภัยไว้แน่นด้วยความหวาดเสียวบรื๊นนน~เสียงของเครื่องยนต์รถของสองคันที่ตอนนี้กำลังไล่บี้และพยายามแซงกันอยู่ของทั้งคู่ดังกระห่ำจนคนดูแทบนั่งกันไม่ติดลุกขึ้นส่งเสียงโห่ร้องชอบใจกันอยู่ติดขอบสนามด้วยความเมามันกับการแข่งขันครั้งนี้คงมีแต่ร่างบางตอนนี้ทั้งหวาดกลัวทั้งเครียดได้แต่ภาวนาให้การแข่งขันนี้มันสิ้นสุดลงสักที"ถ้าเธอไม่หุบปากฉันจะกดหัวเธอมาอม_วยฉันให้ปากมันไม่ว่างเดียวนี้!" แอสตันยังคงตวาดใส่ร่างบางที่เธอเอาแต
หลายวันผ่านไปเวลา 08.00 น."วันนี้วันหยุดไปไหนแต่เช้าหรอ" ร่างบางของสายน้ำที่พึ่งงัวเงียตื่นขึ้นมาเอ่ยถามร่างสูงของแอสตันอย่างที่เดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่จะดูเต็มยศกว่าทุกวันอย่างแปลกใจ"ธุระ" แอสตันเอ่ยตอบสายน้ำสั้นๆ ก่อนจะยืนเช็คความเรียบร้อยของตัวเองอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ภายในห้องนอน"ให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหม" ร่างบางลองเอ่ยถามแอสตันเพราะถ้าเป็นเมื่อก่อนเขามักจะพาเธอไปด้วยทุกที่"ไม่ต้อง" แอสตันเอ่ยตอบสายน้ำด้วยเสียงเรียบ"แล้วจะกลับมากี่โมง""ไม่แน่ใจ เธอมีอะไรรึป่าว""ป่าว แค่เห็นช่วงนี้นายไม่ค่อยอยู่ห้องเลย""ทำไมวันนี้เธอถามเยอะจัง""...." ทันทีที่แอสตันเอ่ยจบร่างบางของสายน้ำก็เงียบไปทันทีด้วยความน้อยใจในสิ่งที่เขาพูดออกมา"ฉันทำบัตรเครดิตเสริมให้เธอวางไว้ให้บนโต๊ะอยากได้อะไรก็รูดเอาไม่ต้องขอ" แอสตันยังคงเอ่ยขึ้นอย่างไม่ได้หันไปมองคนตัวเล็กว่าตอนนี้มีคนนอยเขาอยู่"...." สายน้ำไม่ได้เอ่ยตอบอะไรก่อนจะหันไปมองยังโต๊ะข้างหัวเตียงที่ตอนนี้มีบัตรเคดิตสีดำวางไว้อยู่"อยู่ห้องเป็นเด็กดีเดียวฉันก็กลับ จุ๊บ" แอสตันเอ่ยก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ข้างเตียงพร้อมกับค่อยๆ โน้มตัวลงไปจุ๊บหน้
ทางด้านของแอสตันณ บ้านอัครกิจภูริสกุลพอแอสตันมาถึงบ้านของเขาที่ตอนนี้บรรยากาศเงียบสนิทเขาก็เดินตรงไปยังห้องทำงานของผู้เป็นพ่อทันที ภายในห้องทำงานของนายไกรวิชญ์พ่อของพอร์ชและแอสตันที่ตอนนี้ก็มีบรรยากาศค่อนข้างที่จะไม่สู้ดีเพราะในห้องตอนนี้นอกจากเขาและพี่ชายก็ยังมีพ่อและแม่ของเขานั่งกดดันพวกเขาอยู่ด้วย"แน่ใจแล้วหรอว่าจะหมั้นกับหนูซีเรียลูกไออธิวัฒน์อะไรนั้น" ชายวัยกลางคนที่ท่าทางสุขุมเอ่ยถามลูกชายของตน"นั้นสิลูกพึ่งจะรู้จักกันเองนะ" หญิงสาววัยกลางคนที่ดูสง่าเอ่ยถามแอสตันด้วยใบหน้าวิตกกังวล"แน่ใจครับ" แอสตันเอ่ยตอบพ่อกับแม่ของเขาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น"แกรู้ใช่ไหมว่างานหมั้นมันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แล้วยิ่งเป็นคนระดับไออธิวัฒน์ด้วยแล้วถ้าขืนแกไปทำเล่นๆ มันเอาแกตายแน่" นายไกรวิชญ์เอ่ยบอกลูกชายของตน"รู้ครับ ผมถึงมาบอกพ่อแม่ก่อน""อะไรที่เรียกว่าบอกก่อน พวกแกไปตกลงกับไออธิวัฒน์กันก่อนแล้วถึงมาบอกพ่อแบบนี้เขาเรียกว่าบอกทีหลัง""ผมขอโทษแทนน้องด้วยครับเป็นเพราะผมเองที่ตกปากรับคำไป" พอร์ชเอ่ยแทรกขึ้นมาเมื่อเห็นว่าผู้เป็นพ่อของตนเริ่มที่จะอารมณ์เสียแล้ว"เงียบไปเลยนะพอร์ชจบเรื่องนี้พ่อค่อยมาค
ทางด้านแอสตัน"ไว้เจอกันใหม่เสาร์หน้านะครับ" แอสตันเอ่ยบอกสาวสวยที่เขาขับรถมาส่งที่บ้านของเธอหลังจากไปทานข้าวเย็นด้วยกันมา"วันเสาร์เลยหรอคะซีเรียคิดถึงแอสตันแย่เลย คืนนี้ซีเรียว่างนะคะ" เธอเอ่ยพร้อมกับค่อยๆ เอาหน้ามาซบอกแอสตันที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับและเริ่มเลื่อนมือของลูบวนยังกล้ามหน้าอกของแอสตัน"ช่วงนี้ผมงานเยอะมากเลยครับ เดียวต้องกลับไปเคลียร์งานที่คลับต่ออีกแล้วก็โปรเจคจบด้วย" แอสตันเอ่ยตอบสาวสวยพร้อมทั้งเอามือมาจับมือเธอที่ลูบไล้หน้าอกเขาอยู่ออกอย่างสุภาพช่วงนี้ของเขาแทบจะไม่มีเวลาเลยจริงๆ อย่างที่เขาได้เอ่ยบอกซีเรียไปเพราะมัววุ่นอยู่กับงานที่บริษัท งานที่คลับ และไหนจะการหาหลักฐานเอาผิดพ่อของเธออีก"ก็ได้ค่ะ งั้นวันเสาร์เจอกันนะคะ" เธอเอ่ยอย่างขัดใจก่อนจะผละหัวออกจากอกแกร่งของแอสตันมานั่งยังข้างคนขับตามเดิม"งั้นไว้เจอกันนะครับ""ค่ะ งั้นซีเรียเข้าบ้านก่อนนะคะ" เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดที่ไม่ได้เป็นดังใจคิดก่อนจะเปิดประตูลงจากรถของแอสตันไปแอสตันนั่งดูร่างอรชรของสาวสวยเดินเข้าบ้านไปพร้อมกับผุดยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ที่เธอติดกับดักเข้าเต็มๆ ก่อนจะกดโทรศัพท์โทรหาพี่ชายของตน"วันเส
ตับ ตับ ตับ!!แอสตันอันกระแทกแก่นกายมหึมาเข้าออกรูสวาทของร่างบางจากทางด้านหลังอย่างหนักหน่วง"อ้ะๆ อื้มม~ อะ...อ่า" สายน้ำกัดฟันแน่นและมือทั้งสองข้างของเธอก็กำไว้แน่นเช่นกันเพราะว่ามันทั้งจุกทั้งเสียวตับ ตับ ตับฝ่ามือหนาของแอสตันเลื่อนลงมาบีบขยำหน้าอกของเธอที่กระเพื่อมไปมาตามแรงกระแทกของเขาอย่างมันมือ ส่วนสะโพกของเขาก็ยังคงซอยอย่างถี่ยิบตามแรงอารมณ์ของเขาที่มันพลุ่งพล่านอย่างหยุดไม่อยู่"ซี๊ดดสายน้ำ" แอสตันครางออกมาเสียงกระเส่าพร้อมทั้งใช้นิ้วเรียวหยิกหัวลูกเกดของเธออย่างระบายความเสียวของตัวเขาเอง"อ้ะ แอสตันเจ็บ" เธอเอ่ยร้องออกมาเมื่อร่างแกร่งหยิกเม็ดลูกเกดเธอแรงเกินไปจนทำให้เธอรู้สึกเจ็บ"ฉันบอกให้เรียกว่าอะไร? ซี๊ด" ร่างสูงแอสตันเอ่ยถามสายน้ำเสียงแข็งก่อนจะกัดเข้าไปที่หูข้างซ้ายของเธออย่างแรงเพื่อเป็นการทำโทษและเร่งจังหวะการกระแทกให้แรงกว่าเดิมงับ!ตับ ตับ ตับ!!!!!!"พะ พี่แอสตัน อ่าเจ็บ"มือหนาของแอสตันค่อยๆ เลื่อนมาโอบกอดเอวเธอเอาไว้แน่นและออกแรงกระแทกกระทั้นเข้าไปให้ลึกขึ้นตับ ตับ ตับ!!!!!!"อื้มม อ้ะๆ เบาๆ" สายน้ำครางออกมาเสียงกระเส่าที่ท่อนล่างของเธอถูกเขาทารุณอย่างหนักด้ว
"พวกมึงก็พูดไปเลื่อยไปกลับกันเถอะเย็นแล้ว" สายน้ำเอ่ยขึ้นก่อนจะหยิบกระเป๋าผ้าใบโปรดขึ้นมาสะพาย"เออๆ จะ 5 โมงแล้วนี่หว่าวันนี้กูมีนัดกับแม่ด้วย" เอลลี่เอ่ยขึ้นเมื่อดูนาฬิกาในโทรศัพท์ของเธอ"กลับพร้อมกูไหมอีน้ำเดียวกูไปส่งคอนโดพี่ธามไปทางนั้นพอดี" เมลเบิร์นเอ่ยถามสายน้ำพร้อมกับหยิบกุญแจรถออกมา"อืมไปสิ" สายน้ำเอ่ยพร้อมลุกตามเมลเบิร์นไปณ คอนโดหรูของแอสตันแกร็ก~"กลับมาแล้วหรอ" แอสตันที่นั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟากลางห้องเอ่ยถามเมื่อได้ยินเสียงของคนตัวเล็กเปิดประตูเข้ามา"อืม ทำไมวันนี้กลับมาเร็วล่ะ" เธอเอ่ยถามอย่างนึกแปลกใจเมื่อเห็นแอสตันนั่งอยู่ภายในห้อง"ว่าจะนั่งปั่นโปรเจ็คให้เสร็จ มานั่งนี่สิ" แอสตันเอ่ยพลางตบที่หน้าขาของตัวเองเบาๆ"ทำไมรีบจัง มีเวลาอีกตั้ง 2 เดือนกว่า" สายน้ำเอ่ยพร้อมทั้งเดินมานั่งบนตักของแอสตันอย่างรู้งาน"ฉันตั้งใจจะทำให้เสร็จเดือนนี้จะได้มีเวลาไปช่วยพี่" แอสตันเอ่ยก่อนใช้นิ้วเรียวค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อนักศึกษาของร่างบางเผลอให้เห็นบราลายลูกไม้สีดำที่เขาเป็นคนเลือกให้เองกับมือแอสตันซุกหน้าเข้าที่กลางล่องอกของสายน้ำพร้อมทั้งสูบหายใจดมกลิ่นอันคุ้นเคยของร่างบางเข้าลึกๆ พร
"พี่พอร์ชสวัสดีครับ" ดีเดย์ โรม ธาม เอ่ยขึ้นพร้อมกันเมื่อเห็นว่าพอร์ชเดินเข้ามาด้วยพร้อมแอสตัน"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ" พอร์ชรับไหว้เพื่อนๆ ของแอสตันพร้อมทั้งเอ่ยทักทายอย่างสนิทสนมก่อนจะเดินมานั่งยังโซฟาหรูตัวยาวภายในห้องพอร์ชรู้จักเพื่อนของแอสตันทุกคนมาตั้งแต่สมัยพวกนั้นยังเด็กแล้วเพราะพวกเขารู้จักกันมานานจนเหมือนเป็นพี่น้องกัน พอโตขึ้นก็มักจะเจอตามสถานีตำรวจเวลาแอสตันไปก่อเรื่องแล้วเขาที่เป็นทั้งพี่และผู้ปกครองต้องตามไปสะสางให้"แล้วเป็นไงบ้างปลาติดเบ็ดไหม" ธามเอ่ยถามแอสตันอย่างอยากรู้"ระดับนี้จะเหลือหรอ แล้วเรื่องที่ให้มึงไปถามพ่อล่ะว่าไงบาง" แอสตันตอบก่อนจะเอ่ยถามธามกลับไป"พ่อกูบอกว่าเมื่อก่อนไออธิวัฒน์ก็สนิทกับพวกพ่อกูกับพ่อมึงนี้แหละแต่เป็นคนคบไม่ค่อยได้แต่จะสนิทกับพ่อมึงมากกว่าแล้วพอรู้ว่าพ่อมึงจะเปิดบริษัทเลยของร่วมหุ้นด้วยแต่ให้พ่อมึงลงทุนไปก่อน" ธามเอ่ยเล่าให้ฟังในสิ่งที่พ่อของเขาเล่ามาโดยมีเพื่อนๆ และพอร์ชนั่งตั้งใจฟัง"แบบนั้นมันเรียกว่าหุ้นด้วยยังไงวะ" โรมเอ่ยถามแทรกขึ้นมาอย่างสงสัย"แล้วไงต่อ" แอสตันเอ่ยถามต่อ"เหมือนจะเป็นการให้พ่อมึงลงทุนแล้วก็หาคอนเนคชั่นเพราะพ่อและแ
"ใช่ครับ ช่วงนี้บริษัทกำลังวุ่นๆ พ่อเลยให้ผมมาช่วยก่อน" แอสตันเอ่ยตอบพร้อมกับยิ้มให้กับหญิงสาว"เก่งจังเลยนะคะซีเรียยังไม่ค่อยรู้อะไรเลย""ถ้าคุณซีเรียไม่รังเกียจว่างๆ ผมสอนให้ก็ได้นะครับ""ใครจะไปรังเกียจคนเก่งๆ แบบคุณแอสตันล่ะคะ" ซีเรียตอบกลับชายหนุ่มด้วยเสียงหวานทางด้านพอร์ช"เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าคุณต้องการอะไร" นายอธิวัฒน์เอ่ยถามพอร์ชด้วยน้ำเสียงจริงจังเพราะเขาเองก็อยู่ในวงการนี้มานานส่วนมากถ้าไม่ใช่เรื่องธุรกิจหรือมีเรื่องของให้ช่วยเหลือก็คงจะไม่มีใครมาทักทายกัน"สมแล้วที่คุณอธิวัฒน์เป็นนักธุรกิจใหญ่ที่เขาล่ำลือกัน" พอร์ชเอ่ยตอบกลับชายสูงวัยด้วยน้ำเสียงชื่นชม"พอดีว่าผมไม่ชอบอ้อมค้อมสักเท่าไหร่มันเสียเวลา" นายอธิวัฒน์เอ่ยขึ้นพร้อมกับยกมือเรียกบริกรที่กำลังเดินมาให้หยุดทางเขาก่อนจะหยิบแก้วแชมเปญมาสองแก้วก่อนจะยื่นให้พอร์ชไปแก้วหนึ่งตามมารยาท"ขอบคุณครับ ผมติดตามผลงานและชื่อชมการบริหารงานของคุณอธิวัฒน์มานานและที่ทำให้บริษัทXXX ที่พึ่งเปิดมาได้ไม่นานนักก็สามารถทำกำไรได้อย่างมหาศาลทำให้บริษัทXXX มียอดขายที่โตขึ้นไวจนสูสีกับบริษัทยักษ์ใหญ่ที่เปิดมานานรวมถึงบริษัทของพ่อผมด้วย" พ
"ออกไป!!"ร่างสูงของแอสตันเอ่ยไล่สาวสวยที่เขาจ้างมาก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงพร้อมกับดึงกางเกงของตนมาใส่ให้เรียบร้อย"ทำไมล่ะคะ แตงโมทำอะไรให้พี่แอสตันไม่พอใจรึป่าว" สาวสวยเอ่ยออกมาก่อนจะลุกขึ้นมาเกาะแขนแอสตันด้วยท่าทางออดอ้อน"ฉันหมดอารมณ์" เขาเอ่ยพร้อมสะบัดแขนที่ถูกเกาะกุมด้วยสาวสวยออกอย่างไม่ใยดี"แต่เรายังไม่ได้เริ่มเลยนะคะ" เธอเอ่ยขึ้นพร้อมจับมือแอสตันมาวางไว้ที่หน้าอกของเธอ"ฉันไม่มีอารมณ์กับใครทั้งนั้นแหละปล่อย" เขาเอ่ยเสียงดังลั่นจนทำให้เธอต้องปล่อยมือออกจากข้อมือเขาที่เธอจับเขาไว้อยู่ร่างสูงของแอสตันล้วงไปหยิบกระเป๋าตังที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงของเขาก่อนจะหยิบเงินขึ้นมาปึกนึงแล้วยัดใส่มือของเธอ"นี้เงินแล้วก็รีบไสหัวไปสะก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน!! " เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงตวาดลั่นจนทำให้สาวสวยที่เขาเรียกว่ากลัวจนตัวสั่นก็จะรีบหยิบเสื้อผ้าของเธอที่กระจัดกระจายอยู่ที่พื้นมาใส่โดยไว"ถ้าพี่แอสตันมีอา...""ฉันบอกให้ออกไปไงหรือเธออยากตาย!!!" ยังไม่ทันที่สาวสวยจะเอ่ยจบแอสตันก็ตวาดขึ้นเสียงดังลั่นก่อนจะชี้ไปที่ประตู"ค่ะๆๆ แตงโมงไปแล้วค่ะ" สาวสวยเอ่ยขึ้นก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องไปด้วยความกลัว"เป็
ก๊อกๆแกร็ก~ยังไม่ทันที่ลูกค้าที่นั่งอยู่ภายในห้อง VVIP ของคลับจะเอ่ยอนุญาติประตูบานหรูก็ถูกเปิดออกด้วยสาวๆ สวยๆ มากมายที่แต่งหน้าจัดจ้านแต่งตัวกันน้อยชิ้นจนแทบจะเห็นได้ทุกสัดส่วน"สวัสดีค๊า พี่ดีเดย์เรียกพวกหนูมาคิดถึงพวกหนูหรอคะ" เสียงแหลมของสาวสวยนมโตที่ใส่เสื้อเกาะอกสีส้มและกระโปรงสั้นจนแทบจะเห็นแพตตี้เอ่ยขึ้นแล้วรีบตรงมาหาดีเดย์ทันที"คิดถึงสิคะ มาๆ ให้พี่หอมหน่อยเพื่อนน้องส้มจี๊ดชื่ออะไรกันบ้างคะ" ดีเดย์เอ่ยด้วยสายตาลุกวาวพร้อมอ้าแขนรับสาวๆ ทั้งหลายที่เดินมารุมนั่งตักเขาอย่างเอาใจ"แนะนำตัวสิพวกเธอ" สาวที่ชื่อส้มจี๊ดที่นั่งตักและเอามือคล้องคอดีเดย์ไว้อยู่หันไปเอ่ยบอกพวกเพื่อนๆ ของเธอ"หนูชื่อเมล่อนค่ะ" สาวสวยที่นั่งถัดไปจากสาวสวยที่ชื่อส้มจี๊ดเอ่ยขึ้น"หนูแตงโมค่ะ" สาวที่ชื่อแตงโมเอ่ยพร้อมเอานมโตๆ ของเธอถูไถที่แขนของดีเดย์อย่างยั่วยวนพร้อมกับเอาหน้าซบอกของเขา"หนูส้มโอค่ะ""แพรรี่ค่ะ""โห นี้มันผลไม้รวมชัดๆ" ธามเอ่ยขึ้นเมื่อสาวๆ แต่ละคนบอกชื่อของตัวเอง"เป็นไงกูเลือกมาแต่ละคนดีกรีนางแบบดาวยั่วทั้งนั้น" ดีเดย์เอ่ยขึ้นอย่างภูมิใจ"กูละเชื่อมึงจริงๆ เลย" โรมที่เล่นโทรศัพท์อยู่เอ่ย