LOGINShare
บทที่ 2044
Related chapters
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2045
เขากุมมือนางแน่น เอ่ยขึ้นเสียงต่ำว่า "ซษงจื่อหยิบตำราเก่าม้วนหนึ่งเข้ามา ด้านบนเขียนเรื่องตระกูลถังเขาชิงถงไว้""แล้วยังไงหรือ?"นี่มันเกี่ยวอะไรกับนางล่ะ?"หนิงหนิงรู้ไหมว่าเขาชิงถงมีชื่อเสียงในการผลิตอะไร?""อะไรหรือ?""วัตถุดิบยาน่ะ" เซียวหลันยวนเอ่ยเสียงแผ่วเบาฟู่จาวหนิงเลิกคิ้วไม่ใช่สิ แม้ว่านางจะเป็นหมอ แม้ว่าจะขาดแคลนวัตถุดิบยามาก แม้จะคิดหาวัตถุดิบยาล้ำค่าอยู่ตลอด แต่ก็ไม่จำเป็นขนาดต้องยอมนับญาติเพื่อวัตถุดิบยานี่?"เซียวหลันยวนท่านรู้ไหมว่าอะไรคือความมั่งคั่งไม่อาจเปลี่ยนแปลงจิตใจ?" นางใช้ศอกกระทุ้งเขาไปทีนึงถังอู๋เจวี้ยนฟังพวกเขาแอบกระซิบกระซาบกัน ก็หัวเราะขึ้นมาอย่างจนใจ"ข้าว่านะ พวกท่านต้องมากระซิบกระซาบต่อหน้าข้าแบบนี้ด้วยรึ? มีอะไรบอกมาตรงๆ ก็พอแล้ว แล้วก็อีกเรื่องหนึ่ง ช่วงนี้ปู่ข้าเพิ่งจะพบว่า สมัยหนุ่มๆ เขาเคยท่องยุทธภพไปกับผู้อาวุดสจี้กับผู้อาวุโสอีกคนหนึ่ง ดังนั้นจึงนับว่าเป็นคนครอบครัวเดียวกัน""อ๋า?"จุดนี้ฟู่จาวหนิงกลับไม่รู้เรื่องเลย!"ผู้อาวุโสจี้ตอนนี้ไม่ใช่อาจารย์ของท่านหรือ?" ถังอู๋เจวี้ยนหยิบจดหมายฉบับหนึ่งออกมา ยื่นส่งไปตรงหน้าฟู่จาวหนิง "น
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2046
หลานหรงพากลุ่มค้นหามานานมากแล้วก่อนหน้านี้พวกเขาเจอเมืองเล็กเมืองหนึ่งถูกดินปกคลุมไป ถนนหนทางบ้านเรือนล้วนถูกกลบฝังไปแล้ว แต่ฝนตกมาห่าใหญ่ หลังจากดินภูเขาถูกชะล้างไป ก็มีหลังคาเรือนเล็กๆ บางส่วนโผล่พ้นพื้นดินขึ้นมาดังนั้นหลานหรงจึงยืนยันว่าตงฉิงตอนนั้นถูกกลับฝังไปแล้วจริงๆพวกเขาเจอกับทางเดินเส้นหนึ่ง หลังจากเข้ามาก็พบว่ายิ่งเดินก็ยิ่งยาว และไม่รู้ว่าตรงไปที่ไหนด้วยแต่สองด้านของทางเดินก็ปรากฏศาลาหรือบ้านเป็นระยะๆ อธิบายได้ว่าแต่ก่อนนี่เป็นถนนที่อยู่บนพื้นดิน ส่วนถนนของเมืองเล็กจะตรงไปที่ไหน นอจากเมืองใหญ๋แล้วก็อาจจะเป็นวังหลวงดังนั้นตอนนั้นหลานหรงจึงออกคำสั่งให้เดินตรงไป จนหาทางออกพบคิดไม่ถึงว่าเดินมาสิบกว่าวัน ยังดีที่ด้านในยังมีบ่อน้ำอยู่แห่งหนึ่ง ยังขุดน้ำขึ้นมาได้ ไม่เช่นนั้นคงอันตรายไปแล้วแน่นอน พวกเขาไม่ใช่ว่าไม่ได้อะไรเลยหลังจากผ่านไปสิบวันในที่สุดพวกเขาก็ออกมาแล้ว แล้วจึงเห็นสถานที่นี้เข้า"พี่ใหญ่ ที่นั่นคงไม่ได้ฝังเมืองไว้อีกแห่งหรอกกระมัง?" ลูกน้องเดินเข้ามา ยื่นถุงใส่น้ำให้เขา ด้านในเหลือแค่อึกเดียวแล้ว ก่อนหน้านี้หลานหรงไม่ได้ดื่มเลย ให้พวกเขาไปจนหมด ตอนนี้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2047
นายท่านบอกว่าเรื่องนี้ค่อนข้างเร่งด่วน หลังจากหาหยกดาราพบให้รีบส่งออกไปก่อน"ขอรับ"หลานหรงลองสังเกตุทะเลสาบนี้อีกหน่อย วักน้ำขึ้นมาชิม น้ำสะอาดหวาดชื่น น้ำดีที่หาได้ยาก!ที่นี่จะใช่ตำแหน่งที่เมืองหลวงตงฉิงอยู่จริงไหม?"พักกันดีแล้วใช่ไหม? เข้ามาตักน้ำ"หลานหรงเรียกคนเข้ามาทันทีทุกคนเห็นต้นกำเนิดน้ำแบบนี้ก็ดีอกดีใจ เมื่อวานตอนค่ำน้ำถูกดื่มไปจนหมดแล้ว ตอนนี้พวกเขากระหายกันจะแย่"ก่อไฟต้มน้ำ"เดิมทีตามความเคยชินก่อนหน้านี้ของพวกเขา จะไปที่ไหนก็ล้วนกินน้ำดิบไปตรงๆ แบบนี้สะดวกดี ไม่ได้พิถีพิถันมาก แต่ฟู่จาวหนิงบอกพวกเขาไว้ น้ำจะอย่างไรก็ต้องต้มก่อนถึงจะดี ด้านในอาจจะมีไข่แมลงหรือเชื้อโรคอะไรอยู่ดังนั้นพวกเขาตอนนี้จึงเชื่อฟัง ถ้ามีเวลาและเงื่อนไขเพียงพอ พวกเขาก็จะต้มน้ำให้เดือดก่อนดื่มครั้งนี้พอเห็นน้ำสกปรกขยะแขยงมามากมาย พวกเขาจึงทำตามกฏนี้อย่างเคร่งครัดตอนที่พวกเขาต้มน้ำ หลานหรงเดินไปบนทางเดินเล็กๆ ในทะเลสาบเส้นนั้น ตรงไปทางดงดอกไม้ผืนนั้นเดินอยู่กลางทะเลสาบ สองด้านล้วนเป็นน้ำใสสะอาด สะท้อนภาพฟ้าเมฆคราม ทิวทัศน์งดงามดูกว้างใหญ่ถ้าตงฉิงในอดีตยังดีอยู่ ไม่รู้ว่าจะงดงามขนา
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2048
ถัดจากนี้สำหรับพวกหลานหรงก็ถือเป็นการท้าทายที่มากกว่าแล้วจากที่ท่านอ๋องคาดการณื ตงฉิงจะต้องมีกลไกลและการเตรียมพร้อมรับมือกับภัยพิบัติแน่นอน น่าจะมีวิะีการที่ทำให้ตงฉิงได้กลับมาเห็นตะวันได้อีกครั้ง ที่ไม่ใช่การขุดทีละนิดๆ ของกำลังคนพวกของหลานหรงต้องหาวิะีให้พบ บางทีอาจจะเป็นกลไก?"ที่นี่ในเมื่อเป็นเมืองเก่าที่ตระกูลของราชครูตงฉิงอยู่ ก็น่าจะมีโอกาส นายท่านเคยพูดไว้ ตระกูลของราชครูตงฉิงมีพลังกำลังทรัพย์ที่ไม่อาจประเมินได้อยู่ เมืองชิงเย่เป็นรากฐานของพวกเขา ไม่มีทางปล่อยให้เมืองนี้ต้องล่มสลายไปแบบนี้แน่"หลานหรงหยิบจดหมายที่เซียวหลันยวนเขียนไว้ออกมา ด้านบนยังวาดรูปของเครื่องพยากรณ์ไว้ บางทีคงต้องหาจุดที่สามารถใช้เครื่องพยากรณ์นี้จดหมาย เพียงไม่นานก็ถูกส่งไปหาเซียวหลันยวนอย่างรวดเร็วฟู่จาวหนิงกับเซียวหลันยวนกำลังสาละวนอยู่ในภูเขาช่วงเช้า และได้รับอะไรมาไม่น้อยนางเจอโสมม่วงร้อยปีต้นหนึ่ง!เดิมทีสิ่งนี้ก็ถือเป็นของที่สุดยอดมากแล้ว ผลลัพธ์คือยังพบวัตถุดิบยาที่ผู้อาวุโสจี้เคยบอกกับนางแต่พันธมิตรโอสถไม่เคยพบมาก่อนอีกหลายชนิดด้วยวัตถุดิบยาพวกนั้น ว่ากันว่าในพันธมิตรโอสถมีแขกลึกลับ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2049
"แล้วยาลูกกลอนบำรุงหัวใจของเจ้าประสิทธิภาพดีขนาดนั้น หลังจากท่านผู้เฒ่ากินยาของเจ้าไป ตอนนี้สุขภาพก็ดีขึ้นมากนี่?" เซียวหลันยวนรู้สึกมาตลอดว่าลูกกลอนเหล่านั้นที่ฟู่จาวหนิงสกัดมีประสิทธิภาพดีมาก"การทำให้หลอดเลือดหัวใจแข็งแรงมันทำได้อยู่ มียาบางส่วนก็สามารถทำให้อวัยวะต่างๆ ของร่างกายได้รับการบำรุงฟื้นฟู แต่ก็ยังต้องรวมเข้ากับนิสัยและอาหารการกินในชีวิตประจำวันด้วย แน่นอน ขอแค่ทุกด้านของร่างกายแข็งแรงแล้ว อวัยวะก็จะทำงานได้ตามปกติ ก็จะอายุยืนยาวขึ้นมา"ฟู่จาวหนิงอธิบาย "แต่ถ้าจะพึ่งแค่วัตถุดิบยา ที่แอบกินยาแล้วทำให้อายุยืนยาวขึ้น มันไม่น่าจะเป็นไปได้เลย"ตอนนี้ไป๋หู่จึงแทรกเข้ามาคำหนึ่ง "คุณหนู ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินว่าพวกฝ่าบาทต้าชื่อได้ยามาชนิดหนึ่ง หลังจากกินแล้วก็รุ้สึกว่าร่างกายดีขึ้นมาก เหมือนเปลี่ยนจากความอ่อนแอกลายเป็นเข้มแข็งขึ้นมาเลย""ยาอะไรหรือ?" ฟู่จาวหนิงรู้สึกอยากรู้อยากเห็นไป๋หู่ส่ายหัว "ข้าไม่รู้ว่ายาอะไร แต่ตอนนั้นนายท่านเดาว่า ยาเหล่านั้นมาจากตงฉิง""ตงฉิงมียาที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ด้วย?" ฟู่จาวหนิงมองไปทางเซียวหลันยวนเซียวหลันยวนก็นึกได้ว่าก่อนหน้านี้ตนยังไม่ได้บอกก
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2050
เซียวหลันยวนเดินมานั่งลงตรงข้ามเขา "ว่ามาสิ เจ้าอยากให้จาวหนิงทำอะไร?"เขาไม่เชื่อว่าถังอู๋เจวี้ยนเข้ามาเพื่อนับญาติ เขาตรงมาหาฟู่จาวหนิง จุดนี้เขามั่นใจมากส่วนเป้าหมายคืออะไรกลับยังไม่ค่อยชัดเจนนักเขาชิงถงในเมื่อมีวัตถุดิบยามากขนาดนั้น ร่วมมือกับพันธมิตรโอสถก็เพียงพอแล้ว ไปหาผู้อาวุโสจี้ก็เหมือนกันไม่ใช่รึ? ทำไมต้องแจ้นมายอดเขาโยวชิงหาจาวหนิงด้วย?ฟู่จาวหนิงเองก็นั่งลงข้างๆ เขา ก้มหน้าลงดมความหอมของหมี่ ยังคงเป็นกลิ่นของเมื่อตอนกลางวัน ไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อยคุณชายถังฝีมือนิ่งมากนางเองก็ไม่เกรงใจ หยิบตะเกียบขึ้นมากินทันที หมี่น้ำไม่เหมือนอย่างอื่น คุยกันไปพักหนึ่งมันก็อืดหมดแล้วถังอู๋เจวี้ยนพอเห็นฟู่จาวหนิงไม่เกรงใจ กินอย่างไม่เรื่องมาก รอยยิ้มในดวงตาก็ลึกซึ้งขึ้น"ข้ามีเป้าหมายจริงๆ นั่นละ่ เดิมทีคิดจะบอกกับศิษย์น้องหญิงคนเดียว แต่ตอนนี้คิดว่าอ๋องเจวี้ยนคงจะไม่เห็นด้วย?"เขาสบกับสายตาเซียวหลันยวน ด้วยสีหน้าเปิดเผย"เจ้าคิดถูกแล้ว" เซียวหลันยวนยอมรับตรงๆเขาเองก็ไม่กลัวว่คนอื่นจะบอกว่าเขาเป็นพวกหึงเก่งด้วย"เช่นนั้นข้าก็จะพูดต่อหน้าท่านแล้วกัน" ถังอู๋เจวี้ยนเอ่ยขึ้น
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2051
ฟู่จาวหนิงใกล้จะกินไม่ลงเรื่องนี้ประหลาดมาก"ลุงข้าหลายปีก่อนเคยเขียนจดหมายถึงข้าฉบับนึง บนจดหมายเองก็เอ่ยถึง ว่าเขาเจอแม่นางน้อยน่าสงสารคนหนึ่งที่เมืองหลวง บอกว่านางมีจิตใจกตัญญูมาก แต่ก็ซื่อๆ เซ่อๆ ไล่ขุดยาไปเรื่อยเปื่อย แต่มีครั้งหนึ่งเขาเคยสอนแม่นางน้อยคนนี้จับชีพจน และพบว่าอันที่จริงนางก็มีพรสวรรค์อยู่"คำพูดของถังอู๋เจวี้ยนทำให้ฟู่จาวหนิงตะลึงไปอีกครั้ง"ท่านลุงบอกว่า แม่นางน้อยคนนั้นเหมือนสมองจะบาดเจ็บ ดังนั้นเลยไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร ถ้ารักษาได้ ไม่แน่ว่าอาจจะฉลาดเอามากๆ ก่อนหน้านี้ข้าก็ออกไปตามหาตามจดหมายเขา และพบว่าเจ้าดูสอดคล้องกับแม่นางน้อยคนนั้นที่เอ่ยถึงในจดหมายมาก"สมองฟู่จาวหนิงมีเสียงติ๊งขึ้นมา จู่ๆ ก็มีภาพผู้เฒ่าคนหนึ่งถือไก่ย่างมาแหย่คุณหนูฟู่ลอยขึ้นมาเขาบอกว่า:ถ้าเจ้าให้ข้าดูที่หัวหน่อย ไก่ตัวนี้ยกให้เจ้าเลยคุณหนูฟู่ถลึงตามองเขา เอ่ยขึ้นกระฟัดเฟียด ท่านลุงบอกว่าข้าโง่ใช่ไหม? ข้าอยู่ของข้าดีดีจะมาขอดูหัวทำไม? ถ้าท่านเป็นหมอ ก็ไปช่วยดูอาการท่านปู่ข้าหน่อย!ในหัวนางลั่นวิ้งขึ้นมาความทรงจำนั่นห่างไกลมาก ก่อนหน้านี้นางไม่เคยนึกออกเลย ตอนนี้พอได้ยินคำพูดถังอู๋เจ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2052
ฟู่จาวหนิงนิ่งงันไปครู่หนึ่งนางพบว่า คนเหล่านี้น่าจะเกี่ยวข้องกับนางอยู่บ้างไม่มากก็น้อยน่าจะเพราะแบบนี้ นางถึงได้มาถึงที่นี่?"ขอถามหน่อยนะ น้องชายท่านตอนนี้อายุเท่าไรแล้ว?" ความสนใจของนางยังคงอยู่บนตัวคนไข้"ยี่สิบพอดี" ถังอู๋เจวี้ยนชะงักไปครู่หนึ่ง จึงเอ่ยต่อว่า "ส่วนข้ายี่สิบสี่""ไม่ได้ถามเจ้า" เซียวหลันยวนตอบเขามาคำถังอู๋เจวี้ยนหัวเรา แต่รอยยิ้มนี้ดูขมขื่นหน่อยๆ"ถ้าหากพวกเจ้าเห็นน้องชายข้า จะต้องมองไม่ออกแน่ เขาเด็กกว่าข้าสี่ปี แต่ภายนอกดูแล้วเหมือนโตกว่าข้าสิบปีเลย ถ้าโรคนี้ไม่ได้รับการยับยั้งบรรเทาลง เขาคงจะแก่อย่างรวดเร็วต่อไปแน่"และเท่ากับเขาเดินเข้าหาความตายไวขึ้นคำนี้เขาทนพูดออกมาไม่ได้ แต่ฟู่จาวหนิงรู้ตอนนี้นางกำลังคิด เพื่อนออนไลน์ถังอู๋เจวี้ยนในอดีตจู่ๆ ก็หายตัวไปไม่ออนไลน์ จะเป็นเพราะแก่ชราลงอย่างรวดเร็วจนถึงบั้นปลายชีวิตหรือเปล่านะ?โรคแก่ชราอย่างรวดเร็ว แต่ก่อนนางก็เคยเข้าใจมาบ้าง และเคยมีการค้นคว้าไว้บ้าง แต่ถังอู๋เจวี้ยนสุดท้ายก็อยู่ไม่ถึงฟู่จาวหนิงตอนนั้นเองก็ขาดวัตถุดิบยาอยู่ไม่น้อยนางเตรียมใช้การผสานกันของจีนและตะวันตก แต่ในตัวยาของจีน มีวัต
Latest chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2056
"แต่ก่อนท่านเคยเห็นเขาระบำมาก่อนไหม?""ไม่มีเคยเลย"ตอนที่พวกเขาหยุดเท้ายืนมอง องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นก็มาถึงข้างกายพวกเขานางเองก็มองการร่ายรำบนแท่นชมดาว สายตาดูเคลิบเคลิ้มหน่อยๆ"ข้าได้ยินว่า แต่ก่อนตงฉิงก็มีระบำทำนายดวงดาวอยู่ประเภทหนึ่ง คิดค้นขึ้นมาโดยตระกูลราชครูตงฉิง นี่เป็นระบำที่ลึกลับมาก จังหวะก้าวเท้าทุกก้าวล้วนพิถีพิถัน นำมาซึ่งพลังแห่งดวงดาว ทำให้ผู้ทำนายดวงดาวมีพลังที่ลึกลับมากขึ้น ผลลัพธ์การทำนายเองก็แม่นยำขึ้น"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเองก็ลืมสิ่งที่เซียวหลันยวนพูดไว้เมื่อครู่ เรื่องที่ไม่ให้นางเข้ามาใกล้นัก แต่มายืนอยู่ข้างกายพวกเขา พูดเรื่องที่ตนเองรู้มาก่อนหน้านี้ออกมาอย่างอดไม่อยู่"ตระกูลราชครูของตงฉิง?" ฟู่จาวหนิงเหลือบมองนางผาดหนึ่ง"ใช่ นี่เป็นสิ่งที่ข้าได้ยินองค์จักรพรรดิของข้าบอกมา" องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นพอเห็นว่านางยอมพูดกับตนเอง ก็รู้สึกเหมือนได้รับเกียรติจนประหลาดใจขึ้นมา "ยิ่งไปกว่านั้นข้าก็ได้ยินว่าองค์จักรพรรดิข้าค้นหาตระกูลราชครูตงฉิงอยู่ตลอด ว่ากันว่า ตระกูลราชครูนั้นรู้ความลับมากมายของตงฉิง สามารถช่วยให้อาณาจักรมั่นคงได้ด้วย"เซียวหลันยวนร้องเฮอะขึ้นมาต้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2055
ทางที่ไปแท่นชมดาวค่อนข้างคดเคี้ยว สองข้างทางก็ปลูกต้นเหมยอยู่ไม่น้อย พอถูกแสงจันทร์ส่องกระทบ เงาทอดจากกิ่งไม้ก็นาบไปบนกำแพงขาว ราวกับเป็นภาพหมึกลายน้ำที่เย็นชาภาพหนึ่งรอบด้านนิ่งสงัดเอามากๆหากมีแค่องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นคนเดียว นางรู้สึกว่าตนเองคงไม่กล้าเดินถนนเส้นนี้ แม้จะไม่ได้มืดครึ้มนัก แต่มันเงียบเกินไปคืนนี้มีแสงจันทร์ยังพอไหว ถ้าหากไม่มีแสงจันทร์ ที่นี่คงจะมืดมากนางกระทั่งเคยได้ยินฮูหยินเฉิงเล่าถึงแท่นชมดาวมาแล้ว ระหว่างทางที่มาเขาโยวชิง พวกนางว่างกันมาก ฮูหยินเฉิงจึงเล่าเรื่องที่เกี่ยวกับยอดเขาโยวชิงมามากมาย แล้วก็บังเอิญเสียจริง เรื่องของแท่นชมดาวเองก็เล่าให้นางฟังด้วยฮูหยินเฉิงพูดออกมาละเอียดกว่าเซียวหลันยวนเสียอีก ศิษย์คนนั้นไปแท่นชมดาวอย่างไร ทำอะไรบนนั้น แล้วพลัดตกลงไปได้อย่างไร ตกลงมาเป็นอย่างไรบ้าง เล่าออกมาอย่างละเอียดดังนั้นตอนนี้พอคิดถึงว่าต้องไปสถานที่นั้น องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นจึงรู้สึกหนาวสันหลังขึ้นมานางมองไปยังคู่สามีภรรยาที่เดินเคียงบ่าไหล่ตรงหน้า ฝีเท้าก็ไม่กล้าผ่อนช้าลง แต่รีบเดินตามไปแต่ว่าเซียวหลันยวนก็ไม่ให้นางตามมาใกล้นัก แต่พอนางเข้ามาใกล้หน่อย เ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2054
กลางดึกทั้งยอดเขาโยวชิงถูกปกคลุมไปด้วยแสงจันทร์เย็นเยียบพอเดินออกมาเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นดาวถร่างเต็มฟ้า ส่องแสงระยิบระวับ ทั้งสว่างทั้งใหญ๋เพราะยอดเขาโยวชิงอยู่สูง เหมือนใกล้ชิดท้องฟ้ามากอย่างไรอย่างนั้น ดวงดาวเหล่านั้นก็ราวกับอยู่ตรงหน้า ยื่นมือไปเด็ดลงมาได้เลยแสงจันทร์สว่างไสว สายตาของพวกฟู่จาวหนิงเดิมทีก็ดีมากอยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องถือตะเกียงก็มองเห็นทางได้ชัดเจนเซียวหลันยวนจูงมือฟู่จาวหนิงอารามโยวชิงเองก็เงียบมาก ในที่แบบนี้แค่แมลงร้องก็ยังได้ยินสายลมกลางคืนพัดเข้ามา ได้กลิ่นเครื่องหอมในอาราม เสียงฝีเท้าการเดินของพวกเขาดังขึ้นอย่างชัดเจนในกลางดึกนี้ฟู่จาวหนิงพอนึกถึงสิบกว่าปีก่อนเซียวหลันยวนพักอยู่ในสถานที่หนาวเย็นแบบนี้ ผ่านไปทีละวันทีละคืน ก็อดถามขึ้นมาไม่ได้ "แต่ก่อนตอนที่ท่านอยุ่ที่นี่ อยากจะลงเขากลับเมืองหลวงบ้างไหม?"สำหรับเด็กอายุสิบกว่าขวบคนหนึ่ง ความคึกคักทางโลกก็มีแรงดึงดูดมากอยู่กระมัง เขาเองก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นมาก่อน การออกจากในเมืองหลวงที่คึกคักมาอยู่ในสถานที่แบบนี้ ความรู้สึกมันแตกต่างกันมากเกินไปแล้วยิ่งไปกว่านั้น ไม่มีใครมาอยู่คุยกับเขา เ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2053
ถึงตอนนั้นถ้ามีใครไม่เจียมตัว เขาจะลงมือเอง ไม่มีเกรงใจ"ขอแค่ศิษย์น้องหญิงออกไปตรวจได้ วัตถุดิบยาทุกอย่างบนเขาชิงถง ศิษย์น้องเลือกขุดได้ตามสะดวกทุกเวลาเลย ขอแค่ศิษย์น้องหญิงต้องการ ส่งจดหมายหาข้าได้ ข้าจะจัดการส่งคนออกไปหาไปขุดวัตถุดิบยามาให้"ถังอู๋เจวี้ยนหยิบป้ายตราชิ้นหนึ่งออกมาจากในอก ยื่นส่งมาตรงหน้าฟู่จาวหนิง"ป้ายตรานี้เจ้าเก็บเอาไว้ เห็นป้ายตรานี้ก็เหมือนเจอข้า หลังจากนี้ถ้าเจอคนเขาชิงถงข้างนอก เจ้าก็หยิบป้ายตรานี้มาสั่งพวกเขาทำงานได้เลย"ถังอู๋เจวี้ยนก็จริงใจพอเหมือนกันเขาเองก็ไม่ได้ปิดบังอะไร พูดออกมาตรงๆว่านางกับลุงของเขามีความสัมพันธ์ศิษย์อาจารย์กัน ดังนั้นคนตระกูลถังจึงถือว่านางเป็นพวกเดียวกัน"ถ้าไปถึงเขาชิงถง เหล่าผู้อาวุโสก็คงจะมอบของขวัญต้อนรับเจ้า ถึงตอนนั้นเจ้าเก็บไว้ก็พอแล้ว อย่างเกรงใจกับพวกเขาเด็ดขาด" ถังอู๋เจวี้ยนบอกกับฟู่จาวหนิงผู้อาวุโสพวกนั้นของเขาชิงถง ของดีดีในมือมีอยู่ไม่น้อย แต่ละคนรวยล้นฟ้ากันทั้งนั้นเขาออกมาครั้งนี้ ก็เอาคำกำชับของพวกเขามาด้วย ผู้อาวุโสเหล่านั้นให้เขาคอยสังเกตนิสัยของฟู่จาวหนิงเดิมทีถังอู๋เจวี้ยนรู้สึกว่าตนเองอาจจะไม่ชอบฟู่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2052
ฟู่จาวหนิงนิ่งงันไปครู่หนึ่งนางพบว่า คนเหล่านี้น่าจะเกี่ยวข้องกับนางอยู่บ้างไม่มากก็น้อยน่าจะเพราะแบบนี้ นางถึงได้มาถึงที่นี่?"ขอถามหน่อยนะ น้องชายท่านตอนนี้อายุเท่าไรแล้ว?" ความสนใจของนางยังคงอยู่บนตัวคนไข้"ยี่สิบพอดี" ถังอู๋เจวี้ยนชะงักไปครู่หนึ่ง จึงเอ่ยต่อว่า "ส่วนข้ายี่สิบสี่""ไม่ได้ถามเจ้า" เซียวหลันยวนตอบเขามาคำถังอู๋เจวี้ยนหัวเรา แต่รอยยิ้มนี้ดูขมขื่นหน่อยๆ"ถ้าหากพวกเจ้าเห็นน้องชายข้า จะต้องมองไม่ออกแน่ เขาเด็กกว่าข้าสี่ปี แต่ภายนอกดูแล้วเหมือนโตกว่าข้าสิบปีเลย ถ้าโรคนี้ไม่ได้รับการยับยั้งบรรเทาลง เขาคงจะแก่อย่างรวดเร็วต่อไปแน่"และเท่ากับเขาเดินเข้าหาความตายไวขึ้นคำนี้เขาทนพูดออกมาไม่ได้ แต่ฟู่จาวหนิงรู้ตอนนี้นางกำลังคิด เพื่อนออนไลน์ถังอู๋เจวี้ยนในอดีตจู่ๆ ก็หายตัวไปไม่ออนไลน์ จะเป็นเพราะแก่ชราลงอย่างรวดเร็วจนถึงบั้นปลายชีวิตหรือเปล่านะ?โรคแก่ชราอย่างรวดเร็ว แต่ก่อนนางก็เคยเข้าใจมาบ้าง และเคยมีการค้นคว้าไว้บ้าง แต่ถังอู๋เจวี้ยนสุดท้ายก็อยู่ไม่ถึงฟู่จาวหนิงตอนนั้นเองก็ขาดวัตถุดิบยาอยู่ไม่น้อยนางเตรียมใช้การผสานกันของจีนและตะวันตก แต่ในตัวยาของจีน มีวัต
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2051
ฟู่จาวหนิงใกล้จะกินไม่ลงเรื่องนี้ประหลาดมาก"ลุงข้าหลายปีก่อนเคยเขียนจดหมายถึงข้าฉบับนึง บนจดหมายเองก็เอ่ยถึง ว่าเขาเจอแม่นางน้อยน่าสงสารคนหนึ่งที่เมืองหลวง บอกว่านางมีจิตใจกตัญญูมาก แต่ก็ซื่อๆ เซ่อๆ ไล่ขุดยาไปเรื่อยเปื่อย แต่มีครั้งหนึ่งเขาเคยสอนแม่นางน้อยคนนี้จับชีพจน และพบว่าอันที่จริงนางก็มีพรสวรรค์อยู่"คำพูดของถังอู๋เจวี้ยนทำให้ฟู่จาวหนิงตะลึงไปอีกครั้ง"ท่านลุงบอกว่า แม่นางน้อยคนนั้นเหมือนสมองจะบาดเจ็บ ดังนั้นเลยไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร ถ้ารักษาได้ ไม่แน่ว่าอาจจะฉลาดเอามากๆ ก่อนหน้านี้ข้าก็ออกไปตามหาตามจดหมายเขา และพบว่าเจ้าดูสอดคล้องกับแม่นางน้อยคนนั้นที่เอ่ยถึงในจดหมายมาก"สมองฟู่จาวหนิงมีเสียงติ๊งขึ้นมา จู่ๆ ก็มีภาพผู้เฒ่าคนหนึ่งถือไก่ย่างมาแหย่คุณหนูฟู่ลอยขึ้นมาเขาบอกว่า:ถ้าเจ้าให้ข้าดูที่หัวหน่อย ไก่ตัวนี้ยกให้เจ้าเลยคุณหนูฟู่ถลึงตามองเขา เอ่ยขึ้นกระฟัดเฟียด ท่านลุงบอกว่าข้าโง่ใช่ไหม? ข้าอยู่ของข้าดีดีจะมาขอดูหัวทำไม? ถ้าท่านเป็นหมอ ก็ไปช่วยดูอาการท่านปู่ข้าหน่อย!ในหัวนางลั่นวิ้งขึ้นมาความทรงจำนั่นห่างไกลมาก ก่อนหน้านี้นางไม่เคยนึกออกเลย ตอนนี้พอได้ยินคำพูดถังอู๋เจ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2050
เซียวหลันยวนเดินมานั่งลงตรงข้ามเขา "ว่ามาสิ เจ้าอยากให้จาวหนิงทำอะไร?"เขาไม่เชื่อว่าถังอู๋เจวี้ยนเข้ามาเพื่อนับญาติ เขาตรงมาหาฟู่จาวหนิง จุดนี้เขามั่นใจมากส่วนเป้าหมายคืออะไรกลับยังไม่ค่อยชัดเจนนักเขาชิงถงในเมื่อมีวัตถุดิบยามากขนาดนั้น ร่วมมือกับพันธมิตรโอสถก็เพียงพอแล้ว ไปหาผู้อาวุโสจี้ก็เหมือนกันไม่ใช่รึ? ทำไมต้องแจ้นมายอดเขาโยวชิงหาจาวหนิงด้วย?ฟู่จาวหนิงเองก็นั่งลงข้างๆ เขา ก้มหน้าลงดมความหอมของหมี่ ยังคงเป็นกลิ่นของเมื่อตอนกลางวัน ไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อยคุณชายถังฝีมือนิ่งมากนางเองก็ไม่เกรงใจ หยิบตะเกียบขึ้นมากินทันที หมี่น้ำไม่เหมือนอย่างอื่น คุยกันไปพักหนึ่งมันก็อืดหมดแล้วถังอู๋เจวี้ยนพอเห็นฟู่จาวหนิงไม่เกรงใจ กินอย่างไม่เรื่องมาก รอยยิ้มในดวงตาก็ลึกซึ้งขึ้น"ข้ามีเป้าหมายจริงๆ นั่นละ่ เดิมทีคิดจะบอกกับศิษย์น้องหญิงคนเดียว แต่ตอนนี้คิดว่าอ๋องเจวี้ยนคงจะไม่เห็นด้วย?"เขาสบกับสายตาเซียวหลันยวน ด้วยสีหน้าเปิดเผย"เจ้าคิดถูกแล้ว" เซียวหลันยวนยอมรับตรงๆเขาเองก็ไม่กลัวว่คนอื่นจะบอกว่าเขาเป็นพวกหึงเก่งด้วย"เช่นนั้นข้าก็จะพูดต่อหน้าท่านแล้วกัน" ถังอู๋เจวี้ยนเอ่ยขึ้น
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2049
"แล้วยาลูกกลอนบำรุงหัวใจของเจ้าประสิทธิภาพดีขนาดนั้น หลังจากท่านผู้เฒ่ากินยาของเจ้าไป ตอนนี้สุขภาพก็ดีขึ้นมากนี่?" เซียวหลันยวนรู้สึกมาตลอดว่าลูกกลอนเหล่านั้นที่ฟู่จาวหนิงสกัดมีประสิทธิภาพดีมาก"การทำให้หลอดเลือดหัวใจแข็งแรงมันทำได้อยู่ มียาบางส่วนก็สามารถทำให้อวัยวะต่างๆ ของร่างกายได้รับการบำรุงฟื้นฟู แต่ก็ยังต้องรวมเข้ากับนิสัยและอาหารการกินในชีวิตประจำวันด้วย แน่นอน ขอแค่ทุกด้านของร่างกายแข็งแรงแล้ว อวัยวะก็จะทำงานได้ตามปกติ ก็จะอายุยืนยาวขึ้นมา"ฟู่จาวหนิงอธิบาย "แต่ถ้าจะพึ่งแค่วัตถุดิบยา ที่แอบกินยาแล้วทำให้อายุยืนยาวขึ้น มันไม่น่าจะเป็นไปได้เลย"ตอนนี้ไป๋หู่จึงแทรกเข้ามาคำหนึ่ง "คุณหนู ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินว่าพวกฝ่าบาทต้าชื่อได้ยามาชนิดหนึ่ง หลังจากกินแล้วก็รุ้สึกว่าร่างกายดีขึ้นมาก เหมือนเปลี่ยนจากความอ่อนแอกลายเป็นเข้มแข็งขึ้นมาเลย""ยาอะไรหรือ?" ฟู่จาวหนิงรู้สึกอยากรู้อยากเห็นไป๋หู่ส่ายหัว "ข้าไม่รู้ว่ายาอะไร แต่ตอนนั้นนายท่านเดาว่า ยาเหล่านั้นมาจากตงฉิง""ตงฉิงมียาที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ด้วย?" ฟู่จาวหนิงมองไปทางเซียวหลันยวนเซียวหลันยวนก็นึกได้ว่าก่อนหน้านี้ตนยังไม่ได้บอกก
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2048
ถัดจากนี้สำหรับพวกหลานหรงก็ถือเป็นการท้าทายที่มากกว่าแล้วจากที่ท่านอ๋องคาดการณื ตงฉิงจะต้องมีกลไกลและการเตรียมพร้อมรับมือกับภัยพิบัติแน่นอน น่าจะมีวิะีการที่ทำให้ตงฉิงได้กลับมาเห็นตะวันได้อีกครั้ง ที่ไม่ใช่การขุดทีละนิดๆ ของกำลังคนพวกของหลานหรงต้องหาวิะีให้พบ บางทีอาจจะเป็นกลไก?"ที่นี่ในเมื่อเป็นเมืองเก่าที่ตระกูลของราชครูตงฉิงอยู่ ก็น่าจะมีโอกาส นายท่านเคยพูดไว้ ตระกูลของราชครูตงฉิงมีพลังกำลังทรัพย์ที่ไม่อาจประเมินได้อยู่ เมืองชิงเย่เป็นรากฐานของพวกเขา ไม่มีทางปล่อยให้เมืองนี้ต้องล่มสลายไปแบบนี้แน่"หลานหรงหยิบจดหมายที่เซียวหลันยวนเขียนไว้ออกมา ด้านบนยังวาดรูปของเครื่องพยากรณ์ไว้ บางทีคงต้องหาจุดที่สามารถใช้เครื่องพยากรณ์นี้จดหมาย เพียงไม่นานก็ถูกส่งไปหาเซียวหลันยวนอย่างรวดเร็วฟู่จาวหนิงกับเซียวหลันยวนกำลังสาละวนอยู่ในภูเขาช่วงเช้า และได้รับอะไรมาไม่น้อยนางเจอโสมม่วงร้อยปีต้นหนึ่ง!เดิมทีสิ่งนี้ก็ถือเป็นของที่สุดยอดมากแล้ว ผลลัพธ์คือยังพบวัตถุดิบยาที่ผู้อาวุโสจี้เคยบอกกับนางแต่พันธมิตรโอสถไม่เคยพบมาก่อนอีกหลายชนิดด้วยวัตถุดิบยาพวกนั้น ว่ากันว่าในพันธมิตรโอสถมีแขกลึกลับ
