Novels by bluis

Chapter 13For the nth time, I rolled my eyes. I don't know if it's my karma or what. I can't believe na kasama ko na naman ang lalaking ito. Gosh! Do I really have to join him delivering the flowers? Hindi niya ba kaya mag-isa i-deliver ang mga yun? “Let's go, ma'am.”Muling umikot ang mga mata ko ng pumasok siya ng sasakyan. Nagsuot siya ng seatbelt bago inistart ang ito.“Inayos mo ba ng mabuti ang paglalagay ng mga bulaklak sa likod baka masira? Sayang lang ang pagpunta natin kung masisira ang mga dapat na ideliver.”"Yes, ma'am. Maayos na maayos. Do you want to check it?”“Do I need to?” pasiring na sagot ko. “You said you put it in properly so why do I need to check it pa?”“To make sure, ma'am,” sabi niya. “Why are you so mad this early, ma'am? Ganito ka ba palagi?”“Shut up and drive. Baka malate pa tayo sa sobrang dami mong tanong.”“Okay, Ma'am Sungit.”Masama na tinignan ko siya ngunit nagkibit balikat lang siya at saka pinaandar ang sasakyan. Inis na umayos ako ng upo at

CHAPTER 12I REGRET DOING THIS!“Tama na ba?” he asked so many times yet I am still dissatisfied. I shook my head. “Move it backwards. Can't you see it isn't aligned with others. Move it more backward!”He's step one more on the foldable stepping steel to reach the edge. He followed what I said and put the plant backward to align with others. Ilang beses ko na siyang sinabihan na isusug niya para magpantay ngunit hindi siya sumusunod! Nakakastress! Si Lia dapat ang nagtuturo sa kaniya at hindi ako. I'm the boss! Why would I teach him?! Kainis talaga! I should be the one to deliver the flowers at si Lia ang naiwan dito sa shop kasama ang lalaking ito! How can I avoid him if he's working with me now?! Hindi ko na alam ang gagawin! Stress na stress na ako!“Okay na?” tanong niya ulit.Tunabgo ako at inabot sa kanya ang panibagong halaman. “Make sure na pantay pantay sila para maganda at maayos tingnan.”“Yes, ma'am.” Sumaludo siya sa akin habang may malaking ngiti. “Masusunod!”Umirap

Chapter 11“Wala pa rin?” I asked the same question for the nth time to Lia. “Tinext mo na ba? Nag-reply?“Tumango ng dalawang beses si Lia. The worry on her face showed as she looked at me and to her phone.“Opo, ate. I texted na before or on 8AM dapat nandito na siya, eh. And he replied na noted daw. Nasaan na kaya iyon? Baka na traffic lang, ate.”Tumango ako at tiningnan ang suot na relo. It's already thirty minutes since the clock strikes at eight. Maybe na traffic lang. Monday ngayon at umaga pa kaya I'm sure rush hour at naipit siya sa traffic.“Just call me if dumating na siya,” saad ko. “Magchecheck na muna ako ng mga dapat i-check, okay?”“Opo, ate!” Nagtungo ako ng office at started working. Medyo kaunti na lang ang kailangan kong i-check since I cram it last week. Ayoko kasing natatambakan ako ng trabaho kaya tinatapos ko agad. Mas okay na iyong matapos ng maaga para maayos ng maaga at malaman if may needed pang baguhin.After thirty minutes, biglang pumasok si Lia sa off

Chapter 10“Uso magpahinga, ate. You really worked these past few days. But, please, don't forget about your health, ate.” Umupo sa may harap ko si Lia. Yakap yakap niya ang tablet na ginagamit niya for appointment and schedules. I smiled at Lia. “I'm fine. Kaya ko pa naman. Marami pa tayong kailangan gawin. And I think it's time to hire someone to help us.”Nag-aalala na tumingin siya sa akin. She breathed out before nodding her head. Tumayo siya at ngumiti sa akin. “Basta, ate, magpahinga ka ha? Always remember na we are here if you need some help.”"Noted.” Nakangiting saad ko. “I'll never forget that.Ngumiti rin siya. “Maiwan na kita. Get some rest later, ate.”I nodded my head and watched her walking out of my office. I stretched out my arms and continued what I was doing. My eyes dropped to my phone when it suddenly made a sound. I pick it up and see a message from an unknown number. It rang three times and I got curious who messaged me. I opened it and didn't expect him to

Chapter 09Jian Point Of ViewIt's been two days since my encounter with HM. I felt somehow guilty with her. Hindi ko alam kung bakit na-gui-guilty ako. Wala naman akong masamang ginawa sa kaniya.“Hindi pupunta ang kaibigan mo ngayon?” tanong ko kay Janice. Alas tres na ng hapon at bumaba ako. Naabutan ko siyang kumakain habang nanonood ng Korean drama. “Sinong kaibigan, kuya?”Umupo ako sa tabi niya at tinignan ang pinapanood niya. “HM.”“Ah, hindi, kuya. Wala naman kaming meeting ngayon. Sa susunod ulit,” sagot niya. “Gutom ka na?”Umiling ako at tumayo.Bumalik ako ng kwarto at humiga. I stared at the ceiling while thinking about her. It's been two days since I started feeling guilty. Dalawang araw na rin na hindi ko mawala-wala sa isip ang tungkol sa nangyari nang araw na iyon. Why the hell did she act like that before?! Ano bang ginawa ko? Did I cross the line? May nasabi ba akong mali? “The fuck!” inis na hinilamos ko ang mukha ko gamit ang dalawang kamay. “Shit!”I don't

Chapter 08“Thanks for dropping me off. Here's your helmet.” Inabot ko sa kanya ang helmet niya. “Well, drive safe, I guess. Thanks again.”Tumango siya. Instead of driving away, to my surprise he parked his motor. Gulat na pinanood ko siya.Sumandal siya sa motor habang yakap-yakap ang helmet na suot ko kanina. Hindi ko man makita ng buo ang mukha niya dahil sa suot na helmet but I am sure he's grinning behind it. “What? Umalis ka na. Gabi na,” anas ko. “I'll inform Janice about this.”He stayed still and said nothing at all. He just stared at me weirdly.“What now, Jian?”Kitang-kita ko kung paano nagbago ang expression ng mga mata niya. From smiling eyes to… uh… I don't know what kind of expression he showed. “Say it again.”Confused, I stared at him. “Ano?”Tumayo siya at dahan-dahan na naglakad palapit sa akin. My eyes locked in his eyes. Nakatitig kami sa isa't isa habang ang distansya namin ay lumiliit. “W-What are you doing?” kinakabahan na saad ko. “D-Don't come… near me…”