Novels by Theresa Clarita

Nagulat ako nang bigla niya akong hatakin paakyat ng kama at idinapa sa ibabaw niya habang ang dalawang kamay niya ay pumalibot sa bewang ko.Pambihira! Nakahubad po ako at alam kong ramdam na ramdam niya ngayon ang katawan ko."Never been touch," anito habang nananatiling nakapikit."M-Mr. Montealegre?" utal na anas ko saka ko tinapik ang pisngi nito."Kanina pa ako gising, Sonya, alam kong nasa banyo ka kanina pero ihing-ihi na ako. Nagpanggap akong natutulog para hindi mo masabi na sinisilipan kita. Masakit ang ulo ko kaya ako humiga sa kama mo. Nagpanggap na naman akong tulog habang nakahiga para hindi mo isipin na may balak akong masama. Hinatak kita hindi para bastusin ka. Hinatak kita dahil alam kong nilalamig ka na. Nakapikit ako ngayon habang kausap ka, dahil ayokong isipin mong binabastos kita," mahabang turan nito na halos nakapagpatanga sa akin.Seryoso ba talaga siya?"Mr. Montealegre-""Randall. Randall ang itawag mo sa akin kapag wala tayo sa kompanya," putol nito sa ak

Nagising ako na talaga namang napakasakit ng ulo ko. Hindi dahil sa alak kung hindi dahil sa kunsumisyon na naganap sa akin kagabi.Inayos ko ang sarili ko at lumabas na ng silid ko. I wore my thick and big eyeglasses. Naabutan ko sina Lyka at Leyva na nagkakape sa kusina ko."Hindi pa kayo umuuwi?" tanong ko saka kumuha ng tasa at nagtimpla ng sarili kong kape."Dapat ka ba naming iwan sa manyak na 'yan?" taas-kilay na tanong ni Leyva habang nakaturo sa boss ko na nakahiga ngayon sa couch."Leyva...""Sanay ka na ba sa ugali niyan, Ate? Base kasi sa mga pinagsasasabi mo kagabi parang sanay na sanay ka na sa istilo at ugali niyang boss mo," putol ni Lyka sa dapat na sasabihin ko."Leyva!""Sa bagay, kung hindi ka nga naman sanay.""Can I talk first?" seryosong putol ko sa sinasabi ni Lyka. Kulang na lang ay hindi nila ako hayaan na dumepensa sa mga paratang nila."Lagot na, Ate Lyka. Seryoso na siya," bulong ni Leyva na dinig na dinig ko naman. "Ang lupet kasi niyong ginawa mo kagabi.

Abala habang ako ay nakamasid lang sa mga naggagandahan at nagse-sexy-han na damit na nakikita ko. Dinala niya ako rito matapos ang oras ng trabaho kanina.Mia was my childhood friend and she knows everything about me. Nang magdesisyon akong mag-apply ng trabaho sa kumpanya ni Sir Randall ay nagpasa agad siya ng resume para hindi raw ako malungkot.I want this and those but I cannot wear those clothes anymore. Wala namang nagbabawal o kung ano pa man sa akin. Basta simula nang bumalik ako sa pagiging ako ay parang mas naging komportable na ako sa usual na sinusuot ko. Mahabang palda na hanggang sakong o jeans at blouse o long sleeves lang. Mas komportable rin ako na nakaladlad ang natural na wavy na buhok ko na hanggang bewang at nakasalamin ako kaysa suot ko ang mga contact lense ko na may grado."Wala kang nagustuhan?" tanong ni Mia sa akin nang makalapit siya dala-dala ang basket na punong-puno ng napili niyang mga damit."Marami, pero hindi ko gustong bilhin. Hindi ko rin naman su

"Sonya, paki-fax na lang din ito, ha? Kailangan na kasi 'yan sa district office," untag na pakisuyo ni Mia. She's my best friend-my only friend even here at the office, not because I'm not friendly, but because other people find me creepy. I couldn't live up to their expectations and standards. People tend to hate someone who's different from them.I nodded at Mia and she smiled in return.Ginawa ko na ang mga dapat kong gawin saka naglakad na papunta sa elevator. Nasa ground floor ang fax machine samantalang ang office ko at ng boss ko ay nasa 32nd floor kaya't sa araw-araw ay talaga namang ramdam ko ang pagod ko.Habang naglalakad ako patungo sa elevator ay iyan na naman ang kuro-kuro ng mga tao sa paligid ko."I do really wonder kung bakit siya ang kinuhang secretary ni Mr. Montealegre?""I agree! She's a freak. She doesn't have the face and the curve.""In short, she's a total pathetic. Well, mas pabor iyang ganiyang itsura. Alam na lang natin na hindi siya papatulan ni Mr. Montea