Novels by erithelight

Today is my first day as Sergio's secretary. Sumaktong wala siyang sekretarya ngayon dahil buntis daw ang orihinal na sekretarya niya. mukhang sumasang-ayon ang tadhana sa akin.Wearing a white top blouse and a creamy pencil cut that really fit me. and wearing beige with glowing glitters heels on my feet. I should look beautiful and presentable on my first day at work.I combed my hair elegantly. I just put simple make up on my face to match the color of my clothes."Lov, we're leaving!" narinig ko sigaw ni Sergio mula sa baba. "I'm coming!" sigaw ko pabalik.Dali-dali kong binalik sa lagayan ang mga kinalat kong gamit. Sinampay ko rin sa hanger ang tuwalya ko at sinabit iyon sa gilid ng aparador, hindi iyon ang lagayan pero wala na akong oras para iayos pa 'yon sa tamang lagayan.Nagmamadali akong bumaba sa mahabang hagd

"Anong balita?" Hope asked from the other line.Napabuntong-hininga ako at nilibot ang tingin sa buong city. Matataas na buildings, restaurants. Magagarang sasakyan ang dumadaan sa kalsada. Kung iisipin ay para kang nasa ibang bansa... Sa sobrang linis ng environment."Tatawag nalang daw sila kapag tanggap na ako." i pouted. Naghahanap kasi ako ng trabaho dahil nag resign na ako sa kumpanya nila Mama.I heard Hope sigh heavily from the other line."You know what, bakit hindi ka nalang mag trabaho sa asawa mo? After all, he is the reason why you resigned. I can't just stand here knowing that you're walking in the middle of the blazing sun just to find a job, Lovinia. Hindi mo pa naman ako

"You're filing resignation?" nakataas ang kilay ni Mommy.Nandito kami sa loob ng opisina. Kasama ko si Mommy and Dad. Habang tahimik lang na nasa likod ko si Sergio, nakaupo kami sa visitors chair.Saglit kong nilingon si Sergio na seryosong nakikinig sa pinag-uusapan namin bago binalik ang atensiyon kay Mommy. She was sitting in her big swivel chair while Daddy was standing next to her, silently listening."Yes, ma— ""Mas mabuti na 'yan. Just be a full time wife so that you can be useful to your husband."Ilang beses akong napalunok. Sumikip ang dibdib ko sa sinabi niya. It's not like i'm useless..."Lucia," suway ni Dad.

"Next week there will be a celebration with the company regarding a succesful big project. I want you to clear your schedule para diyan." Gusto ko sanang komontra ngunit hindi ko na sinubukan pa. As much as possible, we need to publicize our relationship. We need to show people that we support each other no matter what those achievements are so that we can convince them that we truly love each other."May lakad kami bukas ni Hope maaga akong aalis bukas." pinatuyo ko ang buhok ko gamit ang blower.Through the reflection of the vanity mirror ay nakikita ko ang reaksiyon at galaw niya. He is walking lazily towards me, kakauwi niya lang gaoing trabaho."Saan ang punta niyo?" he asked.He started unbuttoning his white longsleeves. Oh my God, Lovi! Stop noticing even his small things about him!A ghost of smirk played on

"How was the honeymoon?" Sergio and I both stiffened in our seats. We were in the middle of dinner with both our families. It was also over a week ago when we got married. Bago pa ako makapag salita ay naunahan na ako ni Sergio. "We’re fine, abuela." simpleng sagot ni Sergio. "Masaya ako na naabutan kitang ikasal, apo. Alam mo naman na iyon na lang ang kahuli-hulihan kong hiling bago pumanaw." she laughed a little. Tama siya. Sergio is very grateful and respectful to Abuela. Si Abuela nalang ang natitira niyang kapamilya kaya naman sa nag iisang hiling ni Abuela kay Sergio na maikasal ay hindi na niya nagawa pang tanggihan."Apo, bawas bawasan mo na ang pagiging workaholic mo dahil may asawa ka na. Dapat alam mo kung paano ibalance ang trabaho at pagiging asawa." natutuwang pangaral ni Abuela.

As I stared at myself in front of the vanity mirror I suddenly questioned myself.Masaya ba ako?Ito ba talaga ang gusto ko?Tama pa ba itong ginagawa ko?Kasi hindi ko na alam kung ano na ang tama at mali. Hindi ko na alam kung ano ba ang tamang sundin kung ang puso ba o ang isip.Sabi nila... Pinipili ng puso ang kasiyahan at pinipili naman ng isip ang tama. Sa kalagayan ko, pinili ko ang isip dahil 'yon ang sa tingin kong tama. Today, I should be happy. I’ve always dreamed of getting married the way I want but why can’t I be happy? Bakit ang lungkot lungkot ng puso ko?Is it because I’m afraid that in the end I made the wrong decision? or because I’m afraid of getting hurt eventually? Pe