Novels by Pordanabella

It's been a week since I came here and started living with them. They've showed me around the Vantablack Headquarters and introduced me to everyone. Natawagan ko na rin sina Tita Serya at Tito Totie para ipaalam ang kalagayan ko rito. "Tinatanong nina Tita Serya kung kailan ako uuwi roon. Gusto ko sanang bukas na," pagpapaalam ko habang sabay kaming nag-uumagahan. "Uuwi roon? Isn't this your home now? Dito ka na uuwi," Dad corrected me. I got stunned for a sec. Yeah. I forgot. It is. Dito na siya tumutuloy pagkatapos ng una naming pagkikita. We spent most of our time together, as a whole family-- talking while sipping tea, talking about our lives, roaming around the bunker and teaching me this and that. It's been a week but everytime I go to bed, I wonder how fast my life turned out. Para bang pumikit lang ako saglit, nandito na ako sa puder nila. I still have questions unanswered but maybe there has time for that. I'm enjoying the moment I have right now. With them. I do hav

I feel like it would be so awkward if I start calling them Mom and Dad. I'm still not used to them, though. Kagabi lang kami nagkalapit ng sariling ina. Paniwala naman ako na biological parents ko nga sila dahil sa mga rasong inihain na sa akin. I'm already 20. Still young but already old to spot the truth of this drama that has been running for almost 3 years. I watch my mom who's busy talking to me but I can't hear her clearly because I'm not paying attention. We're now here in their office, the higher ups office. Simpleng kwarto lang ito na may malaking curved table. Sa lamesa, may limang computers at swivel chairs. Sa harap naman ng mga ito ay may malaking nakapatay na screen. I'm sitting on one of the chairs. Calter is occupying the other seat, one block away from me while Mom is standing in front of us, talking. Saka lang nahinto ang ina nang may kumatok sa pinto. Napunta roon ang atensyon namin. Bumukas ito at pumasok ang isang lalaki. He stopped at the frame and bowed his h

All this time, akala ko hindi niya alam. I thought he wasn't aware that I was really the person he was talking with at the Halloween Party. Hindi na ako pinatulog kakaisip noon kagabi. I was asking myself, like how did he found it out? Tulog siya nang pumasok ako sa van nang mahuli siya ng organisasyon. He's asleep for the whole time until he was locked in the empty room. Nahalata niya ba ako sa naging costume ko? Covered ng make up ang mukha ko noon! Heavy make up! Hindi kaya'y nakilala niya ako sa boses? So he intentionally made a confession because he knows that he's literally talking to me? Nagkunwari lang siyang hindi niya ako kilala. Bakit pa? Para hindi masyadong nakakahiya sa part niya? Sa pag-amin pa lang, bawas na ang angas niya. Pero bakit naman siya magsasabi ng sekreto niya sa hindi niya kilala? Bakit ngayon ko lang na-realize ito? Alam ng buong Herism kung gaano siya kailap. He sticks with his circle of friends and never did talked to anyone else. Hindi ko pa siya nakit

Parang kailan lang nang una akong tumapak sa Herism Academy. I remember how full of wrath I was. I was eaten by my vengeful demon that all I felt was resentment towards my biological parents. I've even created a fantasizing scene in my head that I am washing my hands with their fresh blood like a total psychopath. It's been 2 years and those memories are still vivid as if it's just a day passed by. Wala akong nakitang butas sa relasyon ko sa mga Steppingstone noon na makakapagsabi sa akin na ampon lang ako. Kahit si Uncle na lang ang nandyan para sa akin noon, I never felt neglected. He may seem like a prison guard on how strict he is but there are still times when he is calm and loose. The last time we got apart was during the battle we had against the assassins in Manila Port. He got shot by Calter that time and I don't know if he's still alive. Robert Spencer got shot as well and I had never picked up rumor about them again since I ran away. "Can I kiss you good night?" pansin ko a

When I was a kid, I never had any bad memories with Mom and Dad. They never hurt me when they had to discipline me. They were supportive. They always make sure I'm okay, happy. I never felt out of their blood, that I am adopted because they never treat me differently. They showered me with all their love that's why it's hard for me to distinguish the truth behind all of these. Tanggap ko na sa sarili ko na ampon nga ako... pero ang hirap! Tinanim ni Uncle Greg sa isipan ko na ang mga Spencer ang masama. Sila ang pumatay sa kinalakihan kong magulang. Oo't sila nga... but is it worth it to hate them? Sabi nga ni Mrs. Veniva, kinuha nila ako noong sanggol pa. Hindi sarado ang utak ko para hindi maintindihan ang pakiramdam ng isang ina na mawalan ng anak. I just can't believe that the real monsters in this story are the Steppingstones, the family I grew up with. "Get the brown envelope in the drawer, Calter," she ordered him. Sumunod naman si Calter at pumunta doon sa desk hindi kalayua

I lived my life as a teenage girl running in the track like a horse trained to race. I ran away when the table turned and found out, in the end, I was the one who got fooled by those people around me. Now, I am coming back. Faces I'd wish I will never get to see again are all plastered in front of me. I guess, running away from the reality of my life is a race I will never win. Alice's face flashed on my mind. Her eyes. The way she gaze at me feels like she saw a long lost bestfriend. I don't know. The emotions of her eyes are sometimes misleading. However, I wonder why she was stunned at that moment. She should've called for backup to catch me but she chose to remain standing while staring at me. Is she with Jinx that time? "Hija!" Napatingin ako kay Veniva Herism. She rushed towards us with open arms. Emotional siyang nakatingin sa akin at kinulong ako ng yakap pagkalapit. Kumunot ang noo ko at hindi nakagalaw sa kinatatayuan. Ang mga braso ko kasi, nakapaloob sa yakap niya. Hindi

Hindi ako nakatulog dalawang gabi na ang nakakalipas kakaisip sa sinabi ng management. Nahaharap sa financial crisis ang Smith Hotel ngayon kaya kailangan nilang magbawas ng trabahador. Parang ang hirap paniwalaan. Halos isang buwan pa lang nang mag-open hiring sila tapos ngayon proproblemahin pala nila ang pasahod? Bakit biglaan naman yata? Saka bakit sa Casa de Saros Hotel pa? Iyon lang ba ang ka-business partner ng Smith Hotel? Pwede ko kayang sabihin na huwag na lang ako ang ilipat, iba na lang? Kung magtatanong-tanong ako sa mga katrabaho ko kung gusto ba nila sa Casa de Saros at may pumayag, baka pwede kong ilapit sa management? Mataas ang pasahod nila pero hindi ko na gusto pang bumalik doon. Nag-AWOL ako roon kaya baka ma-question ako kung babalik pa ako. Alam kaya ni Caius 'to? May kinalaman kaya siya?Nakapagpaalam na ako sa head housekeeper para maka-absent sa araw na 'to. Pupunta ako sa Derama Casino para sa interview. Nakapagpasa na ako ng CV ko through email noo

Sa sumunod na araw, hinatid ulit ako ni Argen sa trabaho. Kalahati sa sakin ang nahihiya dahil baka nakakaabala ako sa mga gagawin niya pero dahil nagpresinta naman siya, inisip ko na lang na nakatipid ako ng pamasahe.Pakiramdam ko kasi, hinahatid niya lang ako sa pagbabakasakali niyang makikita niya si Caius dito. Alam naman niya kung saan ang Casa de Saros Hotel pero dahil nga nasabi ko sa kaniyang nagkita kami dito, iniisip niyang pumapalagi rito si Caius.Sa buong umaga ko, nakahinga naman ako nang maluwag nang walang Caius akong nakita. Mataas ang posisyon niya sa kumpanya nila kaya nakakapagtaka kung makikita ko siya palagi rito. Natambakan siguro siya ng mga gagawin dahil ilang oras siyang nagsayang ng oras dito kahapon.Naalala ko pa ang naging usapan namin kahapon habang naghihintay kami sa abogado niya."I know you're short in financial. Working as a room attendant won't pay even just the quarter half of your monthly installment. Paano mo mabab

Nakauwi rin ako nang makatulog na si Caius. Hindi ko napansing nahila rin pala ako ng antok noon kaya nakaidlip.Nanumbalik ang tagpo noong iniwan ko siya habang tulog dalawang taon na ang nakararaan. Walang pinagkaiba iyon. Dahan-dahan kong inangat ang binti at braso niyang nagkukulong sa akin para makaalis ako. Wala rin siyang pinagbago, malalim pa rin siya kung matulog.Tahimik na ang bahay nang dumating ako. Patay ang mga ilaw kaya napatalon ako nang biglang sumulpot sa dilim si Argen. Hinula ko, sa pahabang upuan lang siya nahiga dito sa sala. Bukod sa nagulat ako sa presensya niya, natakot din ako sa mga paparating niyang mga tanong. Kinukontra ko sa isipan ang posibilidad na kumprontahin niya ako sa gabing iyon dahil hindi ko pa alam kung anong isasagot. Narinig niya si Caius na kasama ko sa telepono."Si Lili?" tanong ko sa kaniya kahit na alam ko namang nasa kwarto lang para mapigilan ang mga tanong niya.Hindi ko na siya hinintay pang sumagot, h

"Hindi kita boyfriend."Kumunot ang noo niya saka tumalikod. Bumalik siya doon sa couch at nilagok ang alak.Tumiim ang bagang ko. Nakialam siya sa tawag ko kanina. Alam niyang si Argen ang kausap ko kaya ganoon ang asal niya. Dati pa lang, mainit na talaga ang dugo niya kay Argen kahit na paulit-ulit kong sinasabi sa kaniyang kaibigan ko lang iyon. Ngayon alam na ni Argen na kasama ko siya. Ayaw ko namang isipin niya na may sakit ang anak ko tapos nasa bahay pa ako ni Caius. Ayaw kong mag-isip siya ng marumi kahit na wala naman kaming ginagawang kung ano.You'll sleeping with me tonight.Sinabi pa niya iyon! Talagang mag-iiba ang iniisip ni Argen. Dapat na talaga akong umuwi."Walang break-up na nangyari sa 'ting dalawa."Nagpantig ang tainga ko sa sinabi niya. Mula sa lamesa, lumipat ang tingin niya sa akin. Tuwid ang pagkakalapat ng kaniyang labi at madilim ang mga mata. Pairap na inalis niya ang tingin sa akin para balingan ang bas

Labag sa kaloobang sumama ako paakyat sa kaniyang penthouse. Sinabi niyang pag-uusapan namin nang mas maayos ang perang kinuha ko. Noon, hindi ko inisip na balang araw sisingilin niya rin ako. O ang mas matindi pa ay ipakulong. Masyado akong naging kampante na hindi niya magagawa iyon. Ngayon, ramdam ko na ang takot na palaging nararamdaman ng mga empleyado niya sa kaniya. Galit siya. Gusto niya akong pagbayarin sa perang kinuha ko.Tahimik kami habang nasa elevator. Nakatungo lamang ako dahil hindi ko kayang tingnan ang repleksyon niya sa salamin. Naririnig ko ang iyak ni Lili kahit na wala naman siya. Napapikit ako. May sakit ang anak ko at kailangan niya ako ngayon. Ilang beses na akong nagmakaawa kay Caius na ibaba ako sa kotse dahil kailangan ko nang umuwi pero hindi siya huminto. Tinakot pa niya akong tatawag siya ng pulis para ipahuli ako.Tumuwid ako nang tayo nang tumunog na ang elevator, hudyat na nasa tamang floor na kami. Nauna siyang lumabas. Sumunod ako.

"Anong pangalan nga ulit ng hotel na pinasukan mo?" tanong ni Sheena nang tawagan ko siya pagkarating ko sa bahay nang araw na iyon."Smith Hotel.""Oh my ghad, bes! Patay ka!" sigaw niya. Sinabi ko sa kaniyang nagkita kami ni Caius sa first day ko sa trabaho.Pumintig naman nang malakas ang dibdib ko sa reaksyon niya. Mukhang alam ko na kung bakit nagkakaganyan si Sheena. Pinikit ko nang mariin ang mga mata."Ka-business partner ni Sir Caius 'yang CEO ng Smith Hotel!" pagsasatinig niya sa naisip ko.Kinagat ko ang ibabang labi. Bakit wala man lang akong nabasang article tungkol sa pagiging business partner nila noong nagre-research ako sa company?Pagkatapos ng tawag namin, s-in-earch ko na sa internet ang tungkol sa pagiging business partner ng dalawa. Totoo nga ang sinasabi ni Sheena at ang naiisip ko. May nakita akong article sa isang website na magkasama silang dalawa sa isang ribbon cutting event. Naka-highlights pa sa article ang word

Tatlong oras nang naghihintay si Cosimo pero hindi na sa labas ng building. Nakonsensya naman si Liana sa kaniya kaya inabisuhan niya itong pumasok at doon na lang maghintay nang maging kumportable naman siya kahit papaano. Cosimo fought his sleepiness the whole time because of boredom. Kapag nahuhulog na ang kaniyang ulo, ilalabas na niya ang cell phone para aliwin pansamantala ang sarili. Pero hindi naman siya interesado sa telepono kaya sumusulyap-sulyap pa rin siya kay Liana. Tanaw niya lang kasi ang dalaga sa loob ng office dahil glass wall lang ang partition habang siya naman ay nakaupo sa waiting bench. May mga oras na nagtatama ang tingin nilang dalawa. Mas tumatyaga tuloy si Cosimo na maghintay sa pag-iisip na chini-check pa rin siya ni Liana kung kumusta na siya sa kinauupuan. She's busy inside and Cosimo understands that. May kausap siyang isa pang attorney. Palagay niya'y attorney ni Mrs. Thompson iyon. Kausap din nila ang mga tao sa Consulate. Nakasandal, buka ang mg

Dahan-dahang tumayo si Cosimo. Hindi niya kasi alam kung ano ang gagawin. Gusto niyang takbuhin ang pagitan nila at yakapin si Liana nang mahigpit, pero nag-aalala siya na baka itulak lang siya nito palayo. He's anxious. Hindi naman siya ganito noon kahit pa iharap sa mga bigating kasyoso sa negosyo. Hindi siya kailanman nag-alala sa kahihinatnan ng gagawing aksyon. Ngayon lang siya nag-ingat sa mga kilos. Pakiramdam niya, konting kibot ay maiirita ito. He couldn't even say a word. Nagbabara ang lalamunan niya. Siguro ay dahil natatakot siya. Lalo na at kakaiba ang naging reaksyon ni Liana. She looks disappointed and mad. Kung talagang hindi siya nito iniiwasan, tumakbo na sana ito para yakapin siya. Pero hindi. Naestatwa si Liana sa kinatatayuan. Nakaparte ang mga labi at namimilog ang mga mata. "Bakit ka nandito?" tanong niya sa mahinang boses pero may pagbabanta. He swallowed the lump in his throat. It hurts him. Iyon ang unang tinanong sa kaniya imbis na kumustahin siya. Tala

"She left you but you're still looking for her? Are you thinking?!" "She didn't left me! You manipulated her and used your power to push her through!"Encar sneered. "I didn't manipulate her. She asked for something she could benefit from in exchange of leaving you. She asked for money."Tumiim ang bagang ni Cosimo at kinuyom ang mga palad sa sobrang galit. "You're lying!""That's the truth, son. If your love for her is deep, don't expect that she will love you the same intensity as how you do. Her love is shallow," seryosong saad ng ina sa kalmadong paraan ngunit mariin ang tingin sa kaniya. Nawalan ng sagot si Cosimo para roon. Natigilan siya. Masakit ang sinabi ng ina pero ayaw niyang maniwala. Mahal siya ni Liana. Magpapakasal na sila. Ang dapat niyang sisihin sa mga oras na iyon ay ang kaniyang ina. Kung talaga ngang pinagpalit siya ni Liana sa pera, iyon ay dahil sa pagmamanipula. He shook his head in disbelief. Pumatak nanaman ang panibagong luha habang sinisikap niyang maka

It was fulfilling. Lahat ng sakit at bigat ng loob ni Cosimo sa pamilya, gumaan nang makita niya lang si Liana. Ngayong pinagmamasdan niya ang pinakamamahal niyang babae na natutulog sa kaniyang mga bisig, kuntento na siya. Hindi niya maisip kung anong magiging buhay niya kung wala si Liana. Siya lang ang bukod tanging magiging ilaw ng kaniyang tahanan. Siya lang ang kaniyang uuwian at magiging pahinga sa nakakapagod na mundo. He embraces her. Mainit ang pagsasalo ng kanilang mga hubad na katawan sa ilalim ng kumot. Napangiti siya nang marinig ang mahinang paghilik ni Liana. "She must be tired," isip-isip niya. Nakailang ulit sila ng gabing iyon pero hindi makatulog si Cosimo. Marami siyang iniisip. He's wondering of what future awaits him but he's so certain that he will do everything in able to give Liana a great future. Kailangan niya lang gawin ay magsimula ulit. He has the skills. Hindi naman masakit sa pride niya kung magsisimula siya bilang empleyado. Kakayanin niya lahat

"The guards are everywhere. How can I do it?!" Cosimo frustrating said as he paced back and forth. Bumuntonghininga na lang si Slayne. Napasapo ng noo si Hateur. Napagplanuhan na nila ito noong isang Linggo pa pero hindi nila inaasahan na may mga bodyguards pa lang ipapadala si Madame Encarnacion. "Aren't Tita being too much? Mahal ka ba talaga ng mommy mo?" tanong ni Slayne. Hindi ito oras para magbiro kaya sinamaan siya ng tingin ni Cosimo. Kailangan nilang mag-isip ng iba pang paraan para maitakas ang kaibigan nilang ayaw magpakasal. Pero bago nila magawa iyon, kailangan muna nilang takasan ang bantay. "Mom's calling." Casnu announced while looking at his phone screen. Napapikit sila nang mariin. "30 minutes before the ceremony." Rubio reminded them. Bumuga ng hininga si Cosimo. Hindi 'to matatapos kapag tumakas siya. Might as well face it. Duwag lang ang tumatakbo sa problema. Sinuot na niya ang kaniyang suit jacket. Naalarma naman ang mga groomsmen. "Woah! Papakas

Para kay Cosimo, nakahanap na siya ng pahinga sa lahat ng pagod niya. It's the life he's been asking for. Kahit na palagi silang nag-aaway at hindi nagkakaintindihan noong una, naging mabuti naman ang pagsasama nila kalaunan. He's contented. Masaya siya na sa wakas may tao nang naghihintay sa pag-uwi niya at magtatanong kung kumusta ang kaniyang buong araw. Cosimo felt whole whenever he's with Liana. It's the tranquility he's feeling as his condo became paradise with only his wife's presence. Kaya ganoon na lang ang naging galit niya nang malaman ang buong pagkatao ng pinakasalan. He felt like a fool for not finding it out. Pakiramdam niya tinraydor siya. Hindi siya makapaniwalang nagpaloko siya sa loob ng anim na buwan. "Cosimo." "Don't fucking say my name, you whore!" He had enough. Lumabas na lang ang masakit na salitang iyon sa kaniyang bibig nang hindi niya inaasahan. He's breathing heavily and even though he's eyes are intense, behind it is regret. He knew that he shouldn't h