มาเฟีย

เธอทิ้งศักดิ์ศรีเพื่อยื้อชีวิตพี่ชายที่เหลือคนเดียวในครอบครัวเพื่อมาเป็นของเล่นให้คนบางคนนานวันเข้าจากของเล่นชิ้นโปรดก็กลายเป็นของรักของหวงของเขาจนเขายากที่จะปล่อยมือเธอไปได้ ความสัมพันธ์ที่ใช้ตัวแลกเงินตามข้อเสนอแม้นจะเริ่มต้นไม่ดีนักแต่เมื่อนานวันความสัมพันธ์ก็เกิดพัฒนาขึ้นเรื่อยๆจนดูเป็นความรักแสนหวานแต่และแล้วมันก็ต้องจบลง....แต่ด้วยเหตุอันใดโปรดติดตามได้ในเรื่อง...เสี่ยงรักมาเฟียร้าย..

'เขา'หลงรักเธอตั้งแต่แรกพบ อยากครอบครอง อยากดูแลและอยากปกป้อง เขาจึงตั้งใจผูกมัดเธอไว้ด้วยการแต่งงานปลอมๆ ในระยะเวลา 6เดือน ทว่าความเจ้าเล่ห์ของเขามีมากกว่าที่เธอคิดไว้ เขาใช้ทุกวิธีในการทำให้เธอตกเป็นของเขาทั้ง'กาย' และ 'ใจ' โดยเขาเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองนั้นตรงสเปคของหญิงสาวคนนี้ตั้งแต่แรกพบแล้วเช่นกัน..... "เธอชื่ออะไร" เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล "ฉะ..ฉันชื่อ ทิชา ค่ะ-//-" เธอตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เพราะเขาหล่อมากก เเถมยังเป็นสเปคของเธออีกด้วยย

เขาคนนั้นเหมือนกับลูกของเธอหรือลูกของเธอไปเหมือนเขากันแน่ เธอคือคุณแม่เลี้ยงเดี่ยววัยสาวจอมซุ่มซ่ามเดินเตะทุกอย่างที่ขวางหน้าไม่เว้นแม้กระทั่งขาตัวเองเมื่อการเงินของครอบครัวเข้าขั้นวิกฤตไม่อยากเห็นครอบครัวต้องลำบากเธอต้องทำงานทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ไม่ว่าจะเป็นเลขารองรับความประสาทของเจ้านายหรือแม้กระทั่งขึ้นเหนือล่องใต้นอกเหนือเวลาทำงานเธอก็ต้องทำ เขาหนุ่มหล่อไฮโซมาดเซอโลกส่วนตัวสูงพูดน้อยเหมือนกลัวพิกุลจะล่วงจากปากเบื่อกับผู้หญิงที่คอยแต่จะเข้าหาไม่เว้นว่างจากคนที่เป็นแม่เลี้ยงหามาให้จนต้องเดือดร้อนให้เลขาจอมเปิ่นคอยกันท่าแต่ดูเหมือนว่าเธอจะสร้างปัญหาให้เขาเพิ่มเสียมากกว่าที่จะแก้ปัญหาให้เขา

"ขึ้นมานอนได้แล้วพราว มันจะสว่างยังมัวแต่ยืดยาดอาบน้ำเป็นชั่วโมงอยู่นั่นแหละ" สายตาเจ้าเล่ห์จ้องมองยังไปเตียงไข่มุกเธอใส่เพียงผ้าขนหนูนุ่งกระโจมอก เดินออกมาจากห้องน้ำ ชุดที่ใส่ไปในงานวันเกิดของเพลงมีนานั้นถูกฉีกขาดด้วยน้ำมือของพี่ชายเพื่อนสนิทตัวเอง พราวมุกถอนหายใจจ้องมองหน้าคนปากร้ายที่นอนบนเตียง "ถอนหายใจแบบนี้อยากออกไปจากคอนโดในสภาพนี้หรือเปล่า หรืออยากโดนเอาอีก" "อะไรพราวก็ผิดไปหมดเลยนะคะ ขนาดคุณข่มขืนพราว พราวยังกลายเป็นคนผิด หาว่าอ่อยคุณ ทั้งๆที่ไม่ได้อ่อยอะไรคุณเลย" อะไรก็ผิดไปหมดจริงๆ เธอเป็นคนอ่อยเขาอยากได้เขา เธอไม่เคยได้อ่อยเขาเลย แต่ถามว่ามองไหมมองเพราะคุณเพลิงเขาหล่อมีเสน่ห์ยิ่งมองไกล้ๆยิ่งแล้วเลยไม่อยากละสายตาเหมือนมีมนต์สะกตดึงดูดไว้ ไม่รู้เขาเอาความหล่อมาจากไหนมากขนาดนี้ "ไม่จริงหรอกที่เธอไม่อยากได้กู รู้ว่าคิดยังไงพราว และกูไม่ได้ข่มขืนนะอย่าเข้าใจผิด การข่มขืนคือฝ่ายผู้หญิงต้องไม่ยอม แต่นี่เธออ้าขาให้กับฉันเอาง่ายๆ" เธอรู้สึกจุกในคำพูดของคุณเพลิง เขาว่าเธอง่ายไม่ได้และขัดขืนเหมือนโดนข่มขืนจริงๆแต่เธอนั้นไม่ได้ยอมตั้งแต่แรก

“ถ้าฉันจะเอา เธอจะห้ามอะไรฉันได้ ไม่ดีใจรึไงที่ได้ทั้งพ่อฉันแล้วก็ฉันเป็นผัวในเวลาเดียวกัน” “มันน่าตื่นเต้นดีออกเธอว่ามั้ย” “คะ คุณเป็นใคร เข้ามาได้ยังไง” เธอหมุนตัวกลับมาหาผม ท่าทางดูจะตกใจเอามากๆที่เห็นผม เธอไม่รู้สินะว่าผมเป็นลูกชายของคนที่เธอจะแต่งงานด้วย เธอคงจะสนใจแค่เงิน “ฉันว่าเธอไม่ต้องใส่มันหรอก เดี๋ยวอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าเธอก็ต้องได้ถอดชุดออกอยู่ดี” ผมพูดผมกลับยิ้มร้ายๆออกมา “ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย ใครอยู่ด้านนอกช่วยด้วย!!” เธอพยายามร้องขอความช่วยเหลือ คงเล่นตัวอยากเรียกเงินเพิ่ม ได้กับพ่อผมไปตั้งเท่าไร “หุบปาก !!!” “ถอดชุดเธอออกซะ อย่าให้ฉันต้องฉีกมัน”

“นายต้องการอะไร?” “นาย?” “ก็นาย…ไง” “เรียกชื่อฉันใหม่อีกที! ถ้ายังเรียกไม่ถูก เพื่อนเธอได้รู้เรื่องของเราแน่ๆ!”

เพราะเผลอไปสะดุดเท้ามาเฟียตัวร้าย! ลูกไก่น้อยจึงต้องรับมือกับพ่อหนุ่มหื่นตัวพ่อ ที่จ้องคอยขย้ำเนื้อหวานๆ เป็นอาหารตลอดเวลา

ความเข้าใจผิดที่เขาคิดว่าเธอเป็นหัวขโมยเพราะหน้าตาที่เหมือนกับขโมยตัวจริงจึงทำให้เกิดเรื่องราววุ่นวายขึ้นกับชีวิตของหญิงสาว ทำให้เธอต้องไปอยู่กับเขาอย่างจำใจด้วยเพราะอสูรร้ายถูกใจสาวน้อยคนนี้เสียแล้ว

" ฉันจะทำให้พี่เธอรู้จักการสูญเสียเหมือนที่มันทำกับพี่ชายฉัน คนทรยศอย่างมันต้องตาย หรือการตายสำหรับมันจะง่ายไป เธอคิดว่าไงล่ะ ? " เทวินเดินเข้าไปหามิลินพร้อมกับยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้เธอแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบ ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปาก เธอกลัวจนเนื้อตัวสั่นเทา " อย่าทำอะไรพี่ชายลินเลยนะคะ " " เสียใจสาวน้อย พี่ชายเธอทำตัวเองช่วยไม่ได้ "

เมื่อเขาต้องแก้แค้นให้กับน้องสาวจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอนั้นเจ็บปวด พี่แต.กในใส่อิงทำไมค่ะ ไม่อยากได้ลูกไปฝากพ่อกับแม่เธอเหรอ ถ้าอิงท้อง ลูกในท้องก็เป็นของพี่นะ เสียใจด้วยเพราะฉันไม่รับ