ดาร์ก โรแมนซ์

เมื่อรักครั้งแรกมัน ก็ยังหวังกับรักครั้งใหม่ เป็นผู้ชายลูกติดแล้วผิดตรงไหน?

เส้นทางแห่งรักของทั้งคู่พวกเขาไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ความแตกต่างทางฐานะ ความไม่เห็นด้วยของครอบครัว และอดีตคนรักของป๋อหลิน คืออุปสรรคที่ขวางกั้นความสุขของพวกเขาทั้งสอง ณ ไร่องุ่นหยางกวง เหว่ยเฟิง หญิงสาวผู้มีจิตใจงดงามดั่งหยกขาวได้เดินทางกลับบ้านเกิดเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่หลังจากความผิดหวังในรัก เธอได้พบกับฉินป๋อหลิน ชายหนุ่มผู้สืบทอดมรดกอันมั่งคั่ง...

ขอให้เชื่อมั่นในความรู้สึกของผมที่มีต่อคุณ ผมไม่มีทางปล่อยให้คุณเดินไปข้างหน้าคนเดียว ถ้าคุณเศร้าผมจะอยู่ข้างๆ ถ้าทุกข์ผมจะคอยกอดปลอบ ถ้าคุณสุขผมก็จะยิ้มไปด้วย เราจะอยู่เคียงข้างกันตลอดไป

ความเข้าใจผิดที่เขาคิดว่าเธอเป็นหัวขโมยเพราะหน้าตาที่เหมือนกับขโมยตัวจริงจึงทำให้เกิดเรื่องราววุ่นวายขึ้นกับชีวิตของหญิงสาว ทำให้เธอต้องไปอยู่กับเขาอย่างจำใจด้วยเพราะอสูรร้ายถูกใจสาวน้อยคนนี้เสียแล้ว

พสุธา ทองคำ หรือพี่แทน ชื่อที่น้องบัว หรือบุษยา เศวตร มักเรียกหาตลอดเวลา เขาเป็นเด็กที่เกิดและเติบโตขึ้นที่บ้านของนายหัวบัญชร เศวตร หนุ่มลูกเสี้ยวชาวต่างชาติผิวสี รูปหล่อ ผิวคล้ำสูงใหญ่นัยน์ตาสีฟ้า เขาเติบโตขึ้นมาพร้อมกับ บุษยา เศวตร เด็กสาววัยใสที่เดินตามติดเป็นเงาตามตัว จนก่อเกิดความรักความผูกพันอันแสนลึกซึ้ง สองหนุ่มสาวต่างวาดฝันถึงอนาคตอันแสนหวานที่จะมีกันและกันตลอดไป แต่ในที่สุด พสุธา ก็ถูกนายหัวบัญชรสั่งให้คนทำร้ายและพาขึ้นเรือหาปลาเถื่อนออกไปไกลกลางทะเล ไม่ได้กลับมาอีกเลย จนกระทั่งสามปีบนเรือนรกได้ผ่านพ้นไป เขากลับมาอีกครั้งพร้อมกับหัวใจรักที่ยังเต็มเปี่ยมแล้วพบว่าน้องบัวของเขากำลังหมั้นอยู่กับคนอื่น เขาจึงหันหลังกลับมาออกจากบ้านเศวตรอีกครั้งพร้อมไฟแค้นที่สุมในอก แค้นทั้งพ่อ แค้นทั้งลูก บุษยาที่ยังเฝ้ารอคอยพี่แทนอยู่เสมอ ในใจวาดหวังไว้ว่าเขาจะยังมีชีวิตอยู่ เธอใช้ชีวิตอย่างยากลำบากและเหน็ดเหนื่อยตั้งแต่ครอบครัวเกิดอุบัติเหตุร้ายแรง แต่ความรับผิดชอบของบ้านหลังนี้ ทำให้เธอต้องดิ้นรนทุกวิถีทางที่จะรักษามันไว้ สิบปีผ่านไปในที่สุดเขาก็กลับมาอีกครั้ง พร้อมการเป็นเจ้าหนี้รายใหญ่ หนี้ที่เธอต้องชดใช้ด้วยหัวใจและร่างกาย

ความรักคือการเดินทางไกลกว่าจะถึงหัวใจมันต้องใช้เวลา เห้อ...ครองตัวเป็นโสดมาได้ตั้งนานตกหลุมรักน้องปีหนึ่งเฉยเลย

‘กตตน์’ มีคนรักอยู่แล้วแต่เพราะถูกบังคับแต่งงานอย่างไม่เต็มใจ ถึงแม้จะแต่งงานมีภรรยาแต่ก็ไม่เคยรักหล่อนเลยและคิดว่าไม่มีวันจะรัก ส่วน ‘จรีภรณ์’ ที่หมดกรรมและคิดว่าต้องตายแล้วกลับฟื้นจากความตายมาอยู่ในร่างของหญิงสาวปริศนาหน้าอกสะบึ้มใครจะไปรู้ว่า...เรื่องวุ่นๆ จะเกิดขึ้นตามมา เมื่ออยู่ ๆ โดนวิญญาณเจ้าของร่างตามหลอกหลอน ! บอกว่า 'เอาร่างของฉันคืนมา !' นอกจากจะเจอคุณผีภรรยาแล้ว ยังต้องปวดหัวกับสามีของหล่อนที่แอบนอกใจอีก สวรรค์ช่างทรมานคนตายเสียจริง...?!

“ทีนี้เจ้าก็อาบน้ำให้เราได้แล้วใช่ไหมฮะดียะห์ แต่ถ้าเจ้ายังขัดขืนไม่ทำตามที่เราต้องการ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่จะเกิดขึ้นใหม่ ที่คราวนี้เราไม่รับประกันนะว่าจะหยุดยั้งอารมณ์ปรารถนาในกายได้หรือเปล่า” น้ำเสียงนุ่มทุ้มและแหบพร่าดังข้างใบหูนุ่ม ถึงจะมีผ้าเนื้อหนาขวางกั้นอยู่ แต่ก็ยังกางกั้นความร้อนผ่าวจากปากหนาที่ขบเม้มติ่งหูไม่ได้ “ค่ะ...ค่ะ...”

เขาหล่อเขาร้ายและร้อนแรงดังเปลวเพลิงที่พร้อมจะละลายน้ำแข็งอย่างเธอ ให้เดือดพล่านด้วยไฟเสน่หา.. ++++++++++ “คนบ้าปล่อยนะ พี่แสน อ๊ายย” หญิงสาวหวีดร้องเสียงหลงเมื่อภาสกรก้มลงหอมแก้มใสหนักๆ อย่างมันเขี้ยวและอยากแกล้ง “แก้มน้ำแข็งหอมจัง” “พี่แสนคนบ้า รังแกน้ำแข็ง คอยดูนะน้ำแข็งจะฟ้องพี่ธาร” หญิงสาวหน้าแดงก่ำทั้งโกรธทั้งอาย “ฟ้องไอ้ธารคนเดียวเหรอ ฟ้องคุณอาด้วยสิ และฟ้องให้หมดด้วยนะว่าพี่ทำอะไรบ้าง” “พี่แสนจะทำอะไร ว้าย.. ปล่อยนะ คนบ้า พี่แสน กรี๊ดดด..” ทิพย์ธาราหวีดร้องเสียงหลงเมื่อตกอยู่ในวงแขนที่รัดแน่นของเขาแล้วทิพย์ธาราก็รู้ได้ทันทีว่าตนตกเป็นรองเขาหญิงสาวดิ้นเร่าอย่างโมโหฉุนเฉียวเกรี้ยวกราด ความเยือกเย็นที่มีก่อนหน้าหายไปสิ้น เพราะเมื่อปะทะกับเขาทีไรเธอก็มักจะเป็นเช่นนี้และไม่สามารถควบคุมตัวเองให้สงบเยือกเย็นได้นานเลยสักครั้ง +++

“ในเมื่อเธออยากได้พี่เป็นผัวจนตัวสั่น จนต้องวางยาจัดฉากว่าเราเอากัน พี่ก็จะไม่ทำให้เธอผิดหวัง พี่จะสนองเรื่องอย่างว่าให้ถึงใจ แต่จำใส่หัวเอาไว้...เธอมันก็แค่เจ้าสาวที่พี่ไม่เคยรัก”