ความรัก

เดือนลดา เทอร์รี่ เมย์ ต้องบากหน้าไปหา เอเดรียน สมิธ เจ้าของโรงแรมหรูและบ่อนคาสิโนชื่อดังในลาสเวกัส เพื่อขอให้เขาลดหย่อนหนี้แก่มารดาบุญธรรม แต่สิ่งที่หญิงสาวได้รับกลับเป็นคำดูถูกเหยียดหยามจากเจ้าพ่อคาสิโนเขามองเธอเป็นผู้หญิงหิวเงิน ไร้ยางอาย และสิ่งที่มาเฟียหนุ่มผู้เย็นชาและทระนงจะช่วยเหลือได้ คือการยื่นข้อเสนอให้เธอเป็น นางบำเรอของเขา!!!

มันเป็นเพียงเซ็กซ์ที่ไร้ความหมายและไม่มีความคาดหวังใดๆ หัสวีร์ นักธุรกิจหนุ่มผู้เพียบพร้อมไปด้วยหน้าที่การงานและเงินทอง ทว่าชีวิตของเขากลับไม่เคยนึกถึงการแต่งงานหรือสร้างครอบครัวไม่ว่าจะคบหาดูใจกับใครก็ตาม เวนิส เจ้าของร้านดอกไม้ที่เดิมทีเป็นคนโรแมนติกและอินกับความรัก ทว่าหลังจากเลิกรากับหัสวีร์ นิสัยของเธอกลับเปลี่ยนเป็นคนละคน ความสัมพันธ์แบบคู่รักจบลงแล้ว แต่ทั้งสองกลับยังคงสานต่อในสถานะคู่นอน… “เราเข้ากันได้ดีเสมอ คุณว่ามั้ยเวย์?” ชายหนุ่มปริปากถามขณะฟุบใบหน้าลงบนทรวงอกอวบอิ่มของคนใต้ร่างอย่างหมดแรง “คุณต้องดอกจันไว้ด้วยค่ะ ฮอตช์ ว่าเฉพาะเรื่องนี้เท่านั้น” “คุณพูดอย่างกับไม่รักผมแล้ว” “คุณอย่าได้แม้แต่จะพูดคำสูงส่งอย่างคำว่า รัก ออกมาเลยค่ะ มันไม่เหมาะกับคนที่รู้จักแต่ความใคร่อย่างคุณหรอก”

เขาพยายามครอบครอง​หัวใจดวงนั้น​กับมารู้ว่า​ มันถูกยกให้คนอื่นโดยที่ไม่เคยแม้แต่จะเผื่อ​แผ่มาให้เขาตั้งแต่แรก...

คำโปรย: "ถ้าแดชขอโทษมัน สัญญามาก่อนดิว่าดีน่าจะยอมเป็นแฟนกับแดช" แดชยกมือขึ้นกอดอกขณะที่ ใบหน้าหล่อคมก้มลงหาใบหน้าสวยหวานจนแทบจะแนบชิดติดเป็นคนๆ เดียวกัน "ดีน่าจะยอมเป็นแฟนของแดชไหมละ" แนะนำตัวละคร พระเอก: แดช ชนัศชัย ศิวาพร ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของไฮโซหนุ่ม 'ชินสีห์ ศิวา พร' และ 'อัญชลี ศรีบุญผึ้ง' กำลังศึกษาอยู่ใน ระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายปีที่6 แดชเป็นเด็ก หนุ่มที่มีความก้าวร้าวและเอาแต่ใจตัวเอง หากจะมี ก็เพียงแค่บุคคลหนึ่งที่แดชยินยอมเธอได้ทุกอย่าง ไม่ว่าเธอจะร้องขออะไรก็ตาม ด้วยหวังว่ามันจะ ทำให้เธอยอมรับเขาเข้าไปข้างในหัวใจของเธอ แต่ก็มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นที่หญิงสาวร้องขอจาก แดชและนับได้ว่าเป็นเรื่องที่ยากที่สุดสำหรับคน เกเรอย่างแดช เธอขอให้เขา 'เลิกรังแกข่มเหงคน อื่น' แลกกับการที่เธอจะตกลงเป็นแฟนกับเขา... ดีน่า ดรัลพร สุรพลพรัญชัย ดีน่าเป็นเพื่อนร่วมห้องเดียวกันกับแดช แน่นอนว่า ดีน่าเองก็รู้ตัวมาเสมอว่าแดชนั้นมีความรู้สึกแบบ ไหนต่อตัวเอง แต่เพราะความก้าวร้าวและป่าเถื่อน ของแดชจึงทำให้ดีน่าเลือกที่จะทำเป็นไม่รับรู้ถึง ความรู้สึกในส่วนนั้นที่แดชมีต่อเธอ ก่อนที่พ่อและ แม่ของแดชจะเดินทางมาหาเธอด้วยตัวเองเพื่อร้องขอให้ดีน่าช่วยรับลูกชายของพวกตนไปไว้ใน พิจรณา ด้วยรู้ดีว่าดีน่านั้นเป็นเพียงคนเดียวที่จะ กำราบเจ้าเด็กดื้ออย่างลูกชายของพวกตนได้...

‘แม่แก้ว’ บุตรสาวเจ๊กอี้หลวงโรงฝิ่น ผู้ตกเป็นที่หมายปองแต่แรกพบของ ‘คุณหลวงจัน’ หล่อนมีความจำเป็นต้องแต่งงานเพื่อรักษาหน้าตาวงศ์ตระกูลเอาไว้ แต่เมื่อคุณหลวงจันเอง พอได้รับแม่แก้วเป็นเมียมาแล้วกลับพบว่าหล่อนไม่ได้เป็นกุลสตรีอย่างที่คิด ฤาหล่อนจะฝักใฝ่คุณไสยอาคมจริง ๆ ซีรีส์สาปอสุรา มนตร์ตาละวัน มนตร์ตาละวัน - ภพคุณหลวง - (พีเรียด) พันวาเสน่หา

'เธอ' ตกเป็นเป้าหมายเพียงครั้งแรกที่เขาพบเจอ นั่นคือรักแรกพบหรือเพียงเพราะเธอตรงสเปค แล้วเธอจะทำเช่นไร เมื่อต้องเข้ามาพัวพันในชีวิตของเขาโดยไม่รู้ตัว 'บราฮิม' ผู้ชายดีกรีไม่ธรรมดา

"ความร้อนแรงแห่งเพลิงร้อน ดับได้ด้วยเพลิงรัก" คุณเชื่อเรื่อง “รักแรกพบ” ไหมคะ คุณเชื่อไหมว่า “หากคู่กันแล้ว..ย่อมไม่แคล้วกัน” และ.. คุณเชื่อไหมว่า “บางคน..ยอมละทิ้งความรัก..เพราะหน้าที่” ความรัก..เป็นสิ่งที่สวยงาม ไม่ว่าความรักนั้นจะเกิดขึ้นเพราะสาเหตุอะไร เกิดเพราะความจำเป็น เกิดเพราะหน้าที่ หรือว่า..เกิดเพราะหัวใจบงการ ทุกอย่างนั้นก็ล้วนเรียกว่า “ความรัก” ไม่มีผิดเพี้ยน บางแง่มุมของความรักที่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ไม่ว่าจะเป็น “อารัทธา – ฮาน่า” หรือว่า “ธาธี – มิลาน” ล้วนแต่ต้องพบเจออุปสรรคขวากหนามก่อนที่จะพานพบความหอมหวานที่เปรียบดั่งน้ำทิพย์รินรดหัวใจ

‘ณิชา’ช้ำใจจากการถูกหลอกจึงหนีไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เมืองนอกพร้อมกับลูกในท้อง พอมากลับทำงานที่ไทย ดันเข้าไปทำงานในบริษัทของ ‘ปัณกรณ์’ ท่านประธานที่เป็นพ่อของลูก

‘ชบาดง’ หญิงสาวบ้านป่าที่ไม่ประสาในเรื่องความรัก ทว่าสิ่งนั้นกลับเป็นเสน่ห์จนทำให้เขาหลงรักเธอจนถอนตัวไม่ขึ้น แต่ชบาไม่ใช่ดอกไม้ที่คู่ควรกับแจกันทอง เมื่อต้องเลือกระหว่างดอกไม้ในเมือง กับ ดอกชบาบ้านป่า เขาควรจะเลือกใคร ‘ความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาของเธอ... ไม่เคยมีดอกไม้ดอกไหนงดงามเท่า’ ‘โลดแล่นไปในห้วงแห่งกลิ่นหอมรัญจวน’

“หล่อนไม่อยากให้ฉันไปหรือ” เจ้าของใบหน้าสวยแดงก่ำด้วยพิษไข้ปิดเปลือกตาลง ก่อนจะพยายามลืมขึ้นมองเขา พยักหน้าน้อยๆ บ่งบอกว่าหล่อนต้องการอย่างนั้นจริงๆ นั่นทำให้หัวใจของศรไหววูบก่อนจะเต้นแรงรัวเร็ว เขายิ้มให้หล่อน ประคองสองแก้ม ดวงตาคมแต่หวานไปด้วยความอ่อนโยนจ้องใบหน้าน้อยๆ นั้น “ได้ พี่จะไม่ไปไหน พี่จะอยู่กับน้อง น้องหลับตานะ พักสักหน่อย ประเดี๋ยวค่อยตื่นมากินยาก็ได้ พี่... พี่จะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน จะอยู่กับน้อง”