za warudo

“Apa pengorbananku kurang? Aku tinggalkan kebahagiaaku demi kamu, sekarang kamu justru bohongi aku! Aku menyesal…” lanjut Za menangis. “Itu masa laluku. Aku sudah berubah demi kamu, sayang…” ujar Herland hendak memeluk istrinya itu. “Stop panggil aku sayang!! Aku benci sama kamu!” pekik Za emosi menangkis tangan Herland. “Tapi aku sayang sama kamu. Aku mencintaimu…” Jawab Herland mendekap Za erat dengan mata yang berkaca-kaca. Ia sepenuhnya sadar bahwa semua yang kini terjadi adalah kesalahannya. Masa lalunya yang buruk kini mencuat kembali saat dirinya ingin berubah. Gadis yang ia jadikan istri secara paksa itu kini benar-benar kecewa. Disaat istrinya mulai belajar menerima justru masalah datang menghampiri. Mungkinkah Herland dan Za bisa melewatinya? Ataukah Za memilih menyerah dan kembali pada kekasihnya dulu yang masih mencintainya hingga saat ini??

Bah voilà jme présente ! Moi, c'est Zaïna, orpheline, j'ai 15 ans, je suis Comorienne mais avant tous Musulmane. Malheureusement je ne sais pas pratiquer. J'y connais rien. On ne m'a jamais apprise. On m'a poser à mes 1 ans apparemment. Bref ma vie jvous la racontera après. Bref physiquement ? Jfais 1m60, un truck comme ça ! J'ai une couleur de peau matte. J'ai un corps normal et les formes la où il faut. J'ai les yeux marron claiiiir qui vire au marron foncé quand jsuis énervé. Les cheveux noir/marron, tous est en fonction du soleil. A l'ombre tu les verras noir et au soleil tu les verras marron. Bref ils sont long et y'a beaucoup de volume ! Mais personne sais. C'est chignon ou natte, jamais je les montre. Bref assez parler dmon physique. Jsuis une meuf genre qui parl pas, qui calcule personne mais quand il faut j'ai une grosse bouche et sa peut aller loin en deux quatre six. Dans cette orphelinat, jparle à dégun depuis le drame (A suivre...). On m'appelle même la "muette". Ok leur délire mais m'en bas les couilles je leur répond pas. J'ai un coeur en pierre, double portes blindé, double serrure et trois codes. Rien ne m'atteint à part mon passer mais personne la connait. Bref mes journées se passe comme ça: Réveille => école => boxe => chambre et je bouge plus de la journée. Ah oui oui depuis cette incident j'ai décidé de plus me laisser faire. Mes parents ? Même vu pas jparle. Ils m'ont abandonné dès ma naissance tsssss et voilà ou je suis maintenant DANS UN ORPHELINAT DE MERDE . A suivre...

Zaïr, 22 ans membre de la famille est un jeune homme perturbé depuis la mort de son frère de cœur. Il enchaîne les conneries et tente de se retrouver. Mais comment faire dans une famille où il se sent incompris ? La rencontre de ses deux personnages va pourtant faire basculer leur vie, et nous verrons comment du drame à la haine ils ont pu passer à la phase de l'amour. « Dis moi que tu m'aimes. » - Zëyhar

Ken menjadi berubah menjadi berandalan karena salah pergaulan. Dia berpacaran dengan seorang gadis jalanan yang suka balapan. Ken pun pergi dari rumah demi bisa hidup bebas tanpa aturan dari orangtuanya. Namun, Albany dan Za tak membiarkan semua itu. Mereka mulai memberi pelajaran pada sang putra agar berubah. Mereka pun menjodohkan Ken dengan seorang gadis kampung yang baik hati. Awalnya Ken menolak, tetapi dengan sebuah ancaman tak diberi lagi uang, akhirnya dia menerima dan mulai menjalani pernikahan dengan terpaksa. Dia sengaja membawa pacarnya itu ke rumah, untuk menyakiti perasaan Kinan, sang istri. Namun, gadis itu tetap bersabar menghadapi setiap sikap buruk suaminya. Hingga akhirnya Ken sadar dan jatuh cinta padanya.

Bukankah dalam rumah tangga semua suka duka harus di lalui bersama? Tak peduli sehat ataupun sakit. Namun keadaan berbanding terbalik dengan yang dirasakan oleh Anastasya Ramlan, sosok suami yang begitu dicintainya bahkan rumah tangga yang selalu harmonis, mendadak berbalik terbalik dengan harapannya. Sang suami justru meninggalkannya disaat dirinya, di vonis mengidap penyakit yang mematikan. Hancur? Sudah pasti. Bahkan lebih baik mati. Namun disaat keterpurukan mengepung hidup Anatasya, seseorang datang mengulurkan tangan, memberi Anastasya semangat dan bangkit untuk berjuang melawan penyakitnya. Lalu, bagaimanakah kehidupan Anastasnya selanjutnya? Akankah ia tetap terpuruk dan menyerah? Atau berusaha bangkit dan menerima uluruan tangan dari seseorang itu?