uulit ulitin ko sayo lyrics

At my young age I feel in love. Nasasabik ako na maranasan ang sinasabi nilang relasyon. Relasyon ng dalawang tao na nag iibigan. I am curious. I want to experience it too. Out of curiosity, I entertained every man who approach me. Until, Kenneth Jhon Jabilona the Ultimate Playboy in our campus confess his feeling's to me. My first crush. My first love. Sasabihin ko rin ba ang totoong nararamdaman ko para sa kanya? Handa ba akong mapabilang sa mga babaeng pinaglaruan niya? Handa ba akong masaktan kung sakaling maging kaming dalawa? Let's find out. Halina kayo at subaybayan ang aking kwentong pag-ibig. At kung tama ba ang kasabihan na "First Love Never Dies".

Sierah Garcia met a lot of men already, experienced a lot of heartaches, and even experienced the worst part of a relationship. What if a man came up and plotted to break her heart? Will she be able to accept and move on? I sighed, staring at him. "Is this yours?" he cluelessly asked. He was about to hand me my handkerchief, when I stepped back. "Yes. Thank you." Kinuha ko 'yon sa kamay niya tsaka ko siya mabilisang tinalikuran. "Sie.." I stopped when he called my name, I blinked a lot of times before glancing at him. By just calling out the nickname he gave me, it brings back a lot of memories, such as pain. "Y-Yes?" I responded. He licked his lips, he looked so serious. "When will I see you again?" I unbelievably stared at him because of his question, I closed my fist. "Never again,” I whispered and walked away real fast.

Kylee Nicole Montenegro, ako 'yun. Labing-walong taong gulang na at malapit ng mag-kolehiyo. Hindi na ako nagho-homeschool; malapit na akong maging normal na estudyante, tulad ng pangako ni Dad. Homeschooled ako mula nung ako'y limang taon dahil sa isang aksidente. Madalas sabihin ng mga tao na marami daw nangyari sa buhay ko noong bata ako, pero isang bagay lang ang matandaan ko — isang panyo. Isang hindi kakilalang bata ang nagbigay sa akin nito, at hindi ko alam ang pangalan niya. Malamang, hindi ko na siya makikilala matapos ang maraming taon, pero umaasa ako na isang araw ay makakita ako sa kanya para magpasalamat. Ang hindi kakilalang ito ang tumulong sa akin nang mawala ako sa mall. Naalala ko ang bahagi ng pangyayari, pero hindi lahat. Napapangiti ako nang hindi ko namamalay. Pagkatapos kong lumabas ng banyo, napansin ko ulit ang panyo at ngumiti. Mukhang may kaunting paghanga ako sa taong nagbigay nito sa akin. Ilang taon na itong nasa akin at hindi ko pa ito nalalabhan. May nakasulat ding salitang "TRIST" dito. Iniisip ko kung pangalan ba ito. Nagtango na lang ako dahil wala akong alam. Nahulog sa malalim na iniisip, isang katok sa pinto ang bumalik sa akin sa realidad. "PUPUNTA NA!" sigaw ko nang marinig ko si Ate Lena na nagpapaalam na ang almusal ay handa na. Isinilid ko ulit ang panyo sa aparador, may kakaibang tanong pa rin sa aking isipan. SINO KA?

"Oo ford! ...ako nga ang iyong asawa na pinabayaan mong mamat*y sa kamay ng ina mo at sa babaeng tinuri kong kapatid buong buhay ko!" walang tigil sa pagpatak ang aking luha habang sinasabi lahat sa kaniya lahat ng sakit na dinanas ko sa kamay ng kaniyang pamilya at sa t*ksil kong kaibigan. "M-maniwala ka sakin hon ...please-e maniwala ka wala akong alam sa sinasabi mo" paliwanag niya habang sinusubukan niya akong yakapin. "Tigilan mo ako sa mga kasinungalingan mo! magmula ngayon, hindi na ako ang dating mahinang si gwen! dahil hindi na ako muli pang magpapa-api sa inyo!" kumalas ako sa pagkakahawak niya sakin saka tumalikod sa kaniya. "Maniwala ka gwen ...ikaw parin ang babaeng pinakamamahal ko-o" tumulo ang aking mga luha habang nakikinig sa kaniyang kasinungalingan. "M-mahal? ...kung mahal mo ako ford sa akin ka naniwala! sa lahat ng tao dapat ikaw yung unang kumampi sa akin! alam mo ba yung sakit na dinanas ko?! ...ford hindi mo alam kung anong hirap at pasakit naranasan ko sa inyo!" Wala paring hinto ang pagtulo ng aking mga luha habang isa isa kong sinasabi sa kaniya lahat ng nangyari mula noong nasa pamamahay nila ako. "Maniwala ka ...wala akong alam sa nangyari, patawarin mo ako kung, kung hindi ako nakinig sayo mga panahong yun" while crying saka nakaluhod papalapit kay gwen. "T-tama na ford! ...tama na! ...hinding hindi ko kayo mapatatawad lalo ka na!" muli akong bumitaw sa kaniya saka nagpatuloy sa paglalakad habang ang agos ng ulan tuloy tuloy padin. "You're the worse man i've ever met!" in her mind Muling nagsipag patakan ang noo'y nais kong pigilan na mga luha ngunit kusa itong lumalabas at ayaw paawat.

I am just an ordinary woman who are used to not be valued because I am not suited to be with a rich man. It is unfair and I am hurt. There's no status in life when it comes to love but it's different now because the poor are just for the poor and the rich are for their fellow rich. When my ex-boyfriend and I broke up hindi na ako muling pumasok sa isang relasyon, na trauma na ako. Akala ko pwede ang isang tulad kong mahirap para sa kanya na isang mayaman pero akala ko lang pala iyon dahil ang mahirap na isang tulad ko ay malabo na mapunta sa isang mayaman na katulad niya. One thing that I want in life is to be loved by the person I love and see my worth even though I am a simple woman and I have a simple life. Unexpectedly, Kenzo Juaquin Marasigan came into my life. A freaking hot police man, a rich and heir of M&K Citi Hardware na may lihim na pagmamahal sa'kin matagal na panahon na. But what if he knows my true identity he will still love me as I am or he will only love me because of my true status in life?

Music brings joy,music calms the nerves but can a song bring led to death…… a music box with diabolical setting,words of the box,lyrics of the music,if you want to die listen to their rhythm. Victoria is seventeen-year-old that lives with her parents, being born in a family that loved her and cared for her, never had she felt left alone. But after the death of her father, her mom married again to a wealthy high-class man whose reputation is all that he cares about.

Hi, I'm Lauren Agustin. Seventeen years old and I lived by myself. My parents were killed right in front of me. Pero hindi ko nakita kung sino ang taong pumatay sa kanila dahil bulag ako. After my parents' death, my eyes miraculously healed. However, I started to have a vision of people's death. And then I met Luke. A guy whose death was also seen in my vision. I told him about my vision of his death but he didn't believe me. Although Luke mistook me as a crazy girl, I still tried every possible way to help him to avoid his death. Luke didn't die because of me, and later on, we developed a special feeling for each other although we sometimes bickered because he doesn't believe in me. Ginamit ko ang kakayahang ito para bigyan ng babala at mailigtas ang taong makikita ko sa aking pangitain na siyang susunod na mamamatay. Ngunit sino nga bang tao ang maniniwala sa aking mga sinasabi na hindi ako pag-iisipang nababaliw? How did I have this mysterious ability? And will I be able to find my parents' real murderer?

"I accepted everything, even your unborn child na walang ama tapos susuwayin mo ang utos ko? Akira gusto mo bang lumaki ng walang kinikilalang ama 'yang anak mo?" Sermon, yan ang palaging bungad ng stepmother ko sa tuwing pupunta ako dito sa bahay. Tumingin ako sa mga mukha nito, halata dito ang galit at inis. Napayuko lang ako dito sa sofa habang nakaupo. All my life I was a spoiled brat girl but in one night, in just one mistake nagbago lahat. Nakita ko ang pag hakbang nito palayo, ngunit bago pa man siya makaalis ay nagsalita muna ito. "You have no choice Akira, its either abort that child or marry Mr. Briar." "WHAT?" Sa sobrang gulat ay napasigaw ako at napatayo, napahinto naman si tita Belle. Lumingon ito sakin na parang nagtatanong kung bakit ako sumigaw. "A-anong si Mr. Briar?" "Yes, Mr. Reigh Briar. You know him right? Sila ang number 1 kalaban ng pamilya natin this coming election, so kung maikakasal ka sa kanya, you'll be staying there and be our spy." "Pero—" "No buts Akira." may diing sabi nito at tuluyan ng umalis. Si Reigh? Sa lahat ng lalaki si Reigh pa talaga? Why him? Kaya ko nga di pinaalam sa kanila kung sino ang ama ng batang nasa sinapupunan ko ay para lumayo sa kanya tapos ngayon siya ang papakasalan ko? PAPAKASALAN KO ANG EX KONG AMA NG DINADALA KO?

BREAKING NEWS PHILIPPINES. "Maagang nagkatraffic sa kahabaan ng EDSA at sa ibang bahagi ng Metro Manila. Dahil ito sa pagrarally ng maraming mga Filipino. Isinisigaw nila na bumaba raw si pangulong Chavez sa kaniyang position sa palasyo ng Malacanang. Nang daraya raw kasi ito sa election kaya nanalo sa pagkapangulo. Sa ngayon ay hindi maawat ng mga awtoridad ang napakaraming mga Filipino na nagrarally sa harapan ng palasyo. Paulit-ulit na isinisigaw nila na bumabana raw si pangulong Chavez sa kaniyang pagkapresidente. Nakakamanghang isipin na nagkakaisa ngayon ang mga Filipino para pabagsakin ang administration Chavez. Maging ang mga OFW sa ibang bansa ay nauna nang nagrally ang mga ito kahapon. Isinisigaw rin nila na bumabana si pangulong Chavez sa kaniyang position. Ganoon na lamang ang pagkamuhi ng mga Filipino sa pandarayang ginawa ni President Chavez sa election. Sa ngayon patuloy ang pagprotesta ng mga Filipino laban sa administration Chavez. Ikinagulat ng lahat ang nangyayari sa kasalukuyan. Tinawag na rin ito na People Power Number three of the Philippines. Sigaw naman ng iba ay itigil na raw ang pagpuprotesta dahil marami nang nasasaktan. Pero sabi ng mga nagrarally. Hindi raw sila titigil hangga't hindi raw si President Chavez bumababa sa kaniyang position sa palasyo ng Malacanang." END OF BREAKING NEWS PHILIPPINES "A poor creature begging on her death. But sorry! Welcome to the hell!" Chavez really want to kill me merciless. Nakatutok lamang ang hawak niyang baril sa noo ko. Nag-uumigting ang panga niya sa galit. Patuloy ang pag-iyak ni Dave habang tinatawag niya ako. Wala akong magawa dahil mahigpit ang pagkakahawak ni Chavez sa buhok ko. Nasasaktan ako ng sobra. I know this is my death. "Patayin niyo na ako! Handa akong gawin ang lahat kapalit ng buhay ng anak ko! Pakawalan niyo lang siya! Nagmamakaawa ako!"

Hindi ako nagkamali sa nakita ko, alam ko siya ‘yon. Hinding-hindi ako magkakamali pagdating sa kanya. “Daddy!” it was a heart melting voice who called me. “There you are!” I said as I carry my son. I can’t do anything; it pains me seeing her walk away. I want to ask how her life is going, if she has someone new, if it’s still me. I really wanted to hear her talk, see her smile, and met her eyes once again. “Babe? Let’s go,” A soft voice called me, Solange. I turned my gaze in her direction once again, but I lost her… again. Ang pakiramdam na pilit kayong pinaglalayo ng mga alon ay sobrang sakit. Animo’y protektado siya ng malalakas at matatayog na alon kaya hindi malapitan dahil pilit kang itinataboy nito papunta sa dalampasigan. She’s an ocean wave that I can’t keep, an ocean wave that I can only see and admire from afar. ‘Till next time…