rwby papa jaune

Mauve never taught she would meet Hendrick again. Subalit  nang mag-krus ang kanilang landas, dumating ito kung kailan bagsak na bagsak siya at kailangang-kailangan niya ng tulong.He offered help which she reluctantly accepted dahil kailangan niyang bumalik sa San Carlos. Alam niyang sa pagbabalik niya ay anumang iwas ang gawin niya ay muli niyang makakaharap ang kanyang papa at kapatid.Ganoon nga ang nangyari. Natuklasan niya na hindi humupa ang maliit na galit ng kanyang ama sa kanya. Gayundin ang Ate Tiffany niyang nagbanta pang aangkinin muli nito si Hendrick sa kabila ng katotohanang may asawa na ito.Nakabuo ng plano si Hendrick, magpanggap daw silang magkasintahan para layuan na siya ng Ate  niya. Pumayag naman siya at natuklasan niya, she enjoyed playing the role of being his fiancée. Compatible sila sa lahat ng bagay, especially when they were kissing. He even offered marriage na tinanggap niya naman .Pero hindi niya maiwasang makadama ng agam-agam. Alam niyang bahagi lamang iyon ng pagpapanggap nila. Magpapatuloy ba ang pagpapanggap ni Mauve at Hendrick bilang magkasintahan, o mauuwi ba ito sa totoong pagmamahalan?

Tangis Karin pecah ketika ia membawa surat kelulusan sekolah namun rumahnya malah berantakan dan dikepung oleh puluhan mafia. Pak Arnold selaku sang ayah berlutut di sebelah pria gagah yang menggunakan pakaian serba hitam beserta kacamata hitam. "Itu putrimu?" ucapnya dengan suara gagah. "Jangan ganggu putriku dia tidak ada sangkut pautnya dengan apapun yang aku lakukan tuan, tolong hukum aku dengan semua kesalahanku tapi jangan usik putriku tuan, Eriko." ucapnya dengan nada memohon. "Tapi aku suka dia dan kamu tetap akan menerima semua ganjaran atas pengkhianatanmu!" Dor! "Papa!" Karin berteriak histeris. Sejak hati itu Karin tak dapat melupakan luka yang terjadi di depan matanya. Namun yang paling membuat ia putus asa dirinya kini menjadi tawanan mafia kelas kakap yang ditakuti semua aliansinya. "Jika mau ibumu berumur panjang, layani aku perempuan jala**!"

Tumakas si Khaliyah Dadonza sa mansyon nila nang madinig niya sa papa niya na ipapakasal siya sa pangit na anak ng isang Mafia boss bilang bayad sa malaking utang niya rito. Kaya naman, agad-agad ay pumunta si Khaliyah sa probinsya, sa bahay ng kaibigang niyang si Moreya. Pero imbis na ang kaibigan niya ang madatnaan doon ay ang hot tito ni Moreya ang nakita niya. Ito na pala ang nakatira doon dahil nasa ibang bansa na ang kaibigan niya. Wala na siyang ibang mapupuntahan dahil nag-iisa lang si Moreya sa totoong kaibigan niya, kaya naman nakiusap siya sa Tito Larkin ni Moreya na doon muna siya magtatago at mag-stay, pero kapalit nito ay isang kasunduang magiging alipin siya sa bahay ni Tito Larkin Colmenares. Alipin ng isang hot tito na type na type niya ang katawan at mukha. Dahil sa sobra-sobrang pagmamakaawa ni Khaliyah, nagkaroon sila ng contract na ginawa ni Tito Larkin. Magiging mag-asawa sila habang doon nagtatago si Khaliyah. Pinakasalan siya ni Tito Larkin para hindi siya makasuhan ng kidnapping. Magiging mag-asawa lang sila dahil sa papel, pero sa loob ng bahay, alipin lang talaga siya ni Tito Arkin. Ayos lang kay Khaliyah ang maging alipin, lalo na’t isang Hot Tito ang paglilingkuran niya. Kaysa magbuhay princessa at magpakasal siya sa isang mayamang anak na mafia boss pero sobrang sama naman ng itsura ng mukha. Akala niya’y madali lang ang lahat ng ginagawa niya roon, magluto, maglinis, maglaba at sumunod sa mga utos nito Tito Larkin. Pero paano kung mas mahirap palang labanan ang tukso? Sa bawat araw na kasama niya si Tito Larkin ay lalo siyang nauuhaw sa isang bagay na hindi niya dapat pagnasaan. Magtatagal kaya si Khaliyah bilang alipin ni Tito Larkin, o tuluyan na siyang magpapasakop sa tukso?

“ Anika Tara na sa library. Nag hihintay na si attorney enriquez at judge Bala.” Sabi ni Tito loreal “Wait lang po bakit may judge at attorney?” Hindi nila ako pinakinggan dumiretso lang “William follow us” sigaw ng tatay niya. Napatanga nalang ako sa kinatatayuan ko. Hindi rin sumunod agad si William sa parents niya. Umikot siya papaharap sakin. Sobrang lapit niya. Seryoso lang siyang naka titig sa akin. Mas Guwapo pa pala Ito sa malapitan. Kinakabahan na ako mas lumalapit pa siya sa akin habang ako naman na papa atras na. Bumangga ang likod ko sa pader Wala na Akong I aatras. “Alexander What are you doing, you are making me uncomfortable.” “I didn’t do anything. Wait what? What did you called me?” “Alexander?” Kumunot ang noo niya noong inulit Kong sabihan ang pangalan niya. Lumapit siya sakin. Inilapit niya ang bibig niya sa te nga ko. Hindi ako makagalaw sa ginawa niya sobrang tumatambol ang dibdib ko. “I don’t know what our parents are about to, or maybe you already knew and I am not enjoying what is happening!” Bulong niya “ I——don’t know either.” Yon lang ang nasabi ko. Bigla na siyang tumalikod sakin. Iniwan niya akong nakatayo lang doon. What’s with that man? He makes me shivers by his voice. “No! This will not going to happen!” “Tito Enrico do you think I will agree? Of course not!” Pag pasok ko sa loob ng library yon ang una Kong naabutan sumisigaw sa galit si William. May nakita Akong dalawang papel na nakalatag sa lamesa at dalawang singsing. Napatakip ako ng bibig sa nakita ko. Nakatingin silang lahat sa akin Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko. Nanginginig ang buo Kong katawan. “I will not marry her. I have a girlfriend” galit paring sabi niya

La fille adoptive que papa avait recueillie n'a été enfermée que quelques minutes dans le petit débarras par accident, mais il m'a attaché et m'a enfermé dans le débarras, en allant jusqu'à boucher les trous d'aération avec des serviettes. Il a dit : « Si tu n'apprends pas à prendre soin de ta sœur, alors tu vas goûter à la souffrance qu'elle a endurée. » Mais je souffrais déjà de claustrophobie, et alors ce petit espace sombre, je ne pouvais que retenir ma peur et le supplier. Mais en retour, j'ai reçu ses reproches impitoyables : « Cette leçon est là pour te faire réfléchir. » Quand le dernier espoir est disparu, je me suis débattu désespérément dans le noir. Une semaine plus tard, papa s'est enfin souvenu de moi et a décidé de mettre fin à cette punition : « J'espère que cette leçon te fera réfléchir. S'il y a une prochaine fois, tu seras mis à la porte. » Mais il ne savait pas que j'étais déjà mort dans le débarras, et que mon cadavre avait commencé à pourrir.