pokemon fanfiction ash legendary trainer

Anibersaryo ng kasal namin nang mag-post ang high school sweetheart ng asawa ko ng sonogram picture sa kanyang social media, na may caption na public thank-you sa asawa ko: [Salamat sa lalaking nandiyan para sa akin sa loob ng sampung taon, at sa pagbibigay sa akin ng anak.] Umikot ang kwarto, at namuo ang galit sa akin habang mabilis akong nagkomento: [So, proud ka sa pagiging homewrecker?] Halos kaagad, tumawag ang asawa ko, puno ng galit ang boses. "Paano mo nagawa na mag isip ng nakakasuklam na bagay? Ang ginawa ko lang ay tulungan siya sa IVF, natupad ang pangarap niyang maging single mom.” "At oo nga pala, kailangan lang ni Ruby ng isang subok para mabuntis, habang ikaw ay may tatlong round ng walang resulta. Walang kwenta ang katawan mo!" Tatlong araw lang ang nakalipas, sinabi niya sa akin na pupunta siya sa ibang bansa para sa negosyo—hindi pinapansin ang aking mga tawag at mensahe sa buong panahon. Akala ko busy lang siya. Gayunpaman, sa huli ay kasama niya pala si Ruby, dumadalo sa prenatal checkup nito. Makalipas ang kalahating oras, muling nag-post si Ruby, na ipinakita ang isang mesa na puno ng masasarap na pagkain. [Nagsawa ako sa French food, kaya ginawa ni Ash ang lahat ng paborito kong pagkain. The best talaga siya!] Napatitig ako sa pregnancy test sa kamay ko, ang saya na naramdaman ko kanina, ngayon ay tuluyan ng nawala. Matapos ang walong taong pag-ibig at anim na taon ng paglunok ng aking pride para lang manatiling buhay ang kasal, sa wakas ay handa na akong bumitaw.

Intimacy fuels their strength. We are caught in a brutal conflict, and the Panja fighters depend on the presence of women in their beds to heighten their battle abilities. These alien warriors are legendary, both in combat and in matters of pleasure, making it effortless for them to find willing partners. Then there’s me. Unlike the others, I am not here to entertain these fierce soldiers. My duty is far less glamorous—I scrub their dishes, wash their clothes, and smooth out the tangled sheets left behind after their passionate encounters. My only goal is to stay out of trouble and not provoke the wrath of these powerful beings. But then, something unexpected happens. General Kaelen himself approaches me and gives a direct order—he wants me to lift my skirt. His reaction when I refuse? Pure disbelief. I have only ever seen him wear two expressions—either complete boredom or simmering fury. Yet now, he looks genuinely stunned. After all, there are plenty of women around, eager to catch his attention, women who would never dare refuse him. And yet, out of everyone, he chooses me—the plain-looking human servant, the one woman with the audacity to deny him.