jessica jung

Saat gempa bumi terjadi, suamiku yang merupakan kapten tim penyelamat justru meninggalkanku, lalu terlebih dulu menyelamatkan cinta pertamanya, Cloe Monroe. Aku tidak menghalanginya, membiarkannya pergi begitu saja. Karena di kehidupan sebelumnya, ketika menghadapi pilihan yang sama, suamiku memilih menyelamatkanku yang sedang hamil delapan bulan. Sedangkan Cloe, karena bantuan datang terlambat, malah terkubur di bawah reruntuhan akibat gempa susulan dan meninggal karena sesak napas. Kemudian, di hari aku akan melahirkan, suamiku membawaku ke makam Cloe. Dia memandangku dengan tatapan dingin saat aku terjatuh karena rasa sakit yang luar biasa, mengabaikan permohonan tanpa henti dariku. "Jessica, apa kamu kesakitan? Waktu itu, rasa sakit yang dialami Cloe di bawah reruntuhan seribu kali lebih parah dari ini!" Aku menatap suamiku yang seperti sudah kehilangan akal dengan ekspresi tidak percaya. Pria itu melanjutkan, "Padahal saat gempa, kamu jelas-jelas berada di zona aman! Kalau bukan karena kamu yang memaksa dengan alasan kehamilanmu, bagaimana mungkin momen terbaik untuk menyelamatkan Cloe bisa terlewatkan?" "Aku ingin kamu merasakan sendiri semua penderitaan yang pernah dialami Cloe!" Dia memaksaku berlutut, terus membenturkan kepala di depan foto mendiang cinta pertamanya, membiarkan darah mengalir deras dari tubuhku. Pada akhirnya, aku mengalami pendarahan hebat saat melahirkan, lalu meninggal di ruang persalinan. Saat membuka mata lagi, aku kembali ke hari terjadinya gempa. Kali ini, aku dan anakku tidak akan lagi menggantungkan harapan padanya.

"Haruskah aku jadi yang kedua?" Cinta pada pandangan pertama, membuat Kirana atau biasa di sapa Anna menaruh rasa cinta di antara belas kasihan pada rekan bisnis atasannya. Tugas pertama Anna mengantarkan dokumen pada pria bernama Aditya ini menjadikan awal dari sebuah kisah cinta rumit. Aditya mengalami kekecewaan pada sang istri akan pengkhianatan dan lelah untuk terus memahami, membuat Anna menjadi wanita yang hadir di saat dan waktu yang tepat. Anna adalah pelipur lara, penggugah perasaan kepercayaan cinta yang sempat pudar dan juga gairah. Namun bagi Jessica, kehadiran Anna adalah malapetaka. Pencitraan bisnis dengan pernikahan dan juga ketergantungan akan sosok Aditya dalam mengelola bisnis, membuatnya melakukan segala cara untuk menyingkirkan Anna. Keputusan Aditya ingin menjadikan Anna sebagai istri selama masa proses cerai, menjadi titik awal dari dilema Anna yang harus memilih antara cinta dan empati terhadap sakit mental dan kemandulan Jessica di tengah cercaan dirinya sebagai wanita perebut suami orang. Apa yang akan di pilih oleh Anna? Mempertahankan cinta ataukah melepaskannya demi kebahagiaan istri sah Aditya?

Jessica memergoki kekasihnya selingkuh setelah pria itu meninggalkan beban hutang atas namanya. Sakit hati karena diperalat oleh sang mantan, Jessica menandatangani kontrak dengan CEO agensi film ternama dari Korea untuk membalaskan dendamnya. "Biarkan proyek film tahun ini aku yang menulis naskahnya." "Apa alasan yang mengharuskan aku menerima permintaan itu?" "Bantu aku membalas dendam."

Mariam et John partagent leur vie depuis leur jeunesse, respectant scrupuleusement leur foi en tant que croyants et chrétiens évangéliques, en s'abstenant de toute relation sexuelle avant le mariage. Cependant, quelques mois après leur union, leur amour, forgé au fil des années, commençait à se fissurer. Mariam se trouvait dans l'incapacité de supporter l'appétit sexuel insatiable de John, son mari, qui exigeait des rapports chaque soir avant de se coucher et chaque matin avant de partir travailler. La situation devenait encore plus difficile les week-ends, lorsque John était à la maison. Le couple ne parvenait plus à trouver un terrain d'entente, et l'arrivée de Jessica, la sœur de Mariam, une femme également très portée sur la sexualité, ne faisait qu'aggraver les choses. Jessica était venue s'installer chez eux pour poursuivre ses études universitaires. Qu’est-ce qui s’apprête à faire surface selon vous ?

Nang dumating ang college admission notice, bigla akong nagkaroon ng mataas na lagnat at napilitan akong manatili sa kama. Ang aking kapatid na babae ay sangkot sa isang kidnapping habang nasa daan upang tulungan akong kunin ang notice, at ang kanyang buhay ay hindi tiyak. Galit na galit sa akin ang mga magulang ko. Matapos punitin ang aking admission notice, pinilit nila akong talikuran ang aking pag-aaral at magtrabaho sa isang pabrika. Nang maglaon, nakaranas din ako ng kidnapping. Pagkatapos makatakas, nagtago ako sa isang abandonadong pabrika at nagpadala ng mensahe para sa tulong. Tinawagan ako ng tatay ko at walang pigil na sinigawan ako, “Lena, tao ka ba? Paano mo nagawang magbiro sa amin sa memorial day ni Jessica!” "May ideya ka ba kung gaano namin hinihiling ng nanay mo na ikaw ang namatay noon?" Sa mga huling sandali ko bago mamatay, umalingawngaw sa aking pandinig ang kanilang mga pang-iinsulto. Ako ay tinorture at pinatay, naging isang halimaw, at ang aking katawan ay itinapon sa isang mabahong kanal sa loob ng tatlong buong araw. Kahit na ang aking ama, ang pinaka experienced na forensic expert, ay hindi ako nakilala. Nang umuwi ang aking kapatid na babae kasama ang lalaking kasama niya ilang taon na ang nakalilipas, pinanumbalik ng aking ama ang aking hitsura sa pamamagitan ng teknolohiya. Lumuhod sila sa harapan ng naaagnas kong bangkay at umiyak hanggang sa mawalan ng malay.

Après une fausse couche, je suis sortie seule de la chambre et me suis dirigée vers le bureau du médecin où Serge se trouvait. Alors que je levais la main pour frapper à la porte, j'ai entendu leur conversation. Serge : « Enlevez l'utérus de ma femme, je ne veux pas qu'elle me donne un autre enfant. » Il a saisi la femme à ses côtés et l'a conduite devant le médecin, la main caressant son ventre : « Mais l'enfant qu'elle porte, il faut absolument le préserver, c'est mon seul héritier. » Cette femme, je la connaissais bien, c'était Jessica Picard, la secrétaire de Serge depuis trois ans. Il a répété avec sérieux et anxiété ses instructions au médecin : « Utilisez les meilleurs médicaments ! Je ne tolérerai aucun accident ! » J'ai replié ma main, et tout mon corps s'est figé, comme plongé dans un abîme glacé. Je ne m'attendais pas à ce que l'homme que j'avais aimé, après avoir perdu notre enfant, prenne une décision aussi cruelle. Je ne pensais pas que ma confiance en lui se transformerait en une lame acérée, qui me poignarderait le cœur... Si l'amour a une autre forme, c'est probablement celle de laisser partir, pour lui permettre d'être heureux.