diary ng panget lyrics

Si Bellerien, isang kasambahay na lihim na umiibig sa kanyang amo, si Damien—isang makisig at makapangyarihang lalaki—ay nakaranas ng gabing tuluyang nagbago ang kanyang buhay. Isang hindi inaasahang sandali, sa gitna ng kanyang manipis na pangtulog, ang nagtulak kay Damien sa tukso. Ang matagal nang nakatagong pagnanasa ay tuluyang sumiklab. Bagama’t una siyang nagpumiglas, hindi maikakaila ni Bellerien ang katotohanan—ang pagkakataong maranasan kung paano maging si Sofia, ang babaeng iniibig ni Damien, ay hindi niya matanggihan. Ngunit sa likod ng matinding pagnanasa, may kirot, pag-aalinlangan, at pagsuko. Para kay Bellerien, ang gabing iyon ay magiging isang matamis ngunit mapait na alaala na hindi niya malilimutan. Para naman kay Damien, isa itong kasalanang mananatiling multo sa kanyang konsensya.

Nalaman ko na buntis ako kasabay ng childhood sweetheart ng asawa ko na si Rosa. Para protektahan ang kanyang anak mula sa pagpapaabort, sinabi ng asawa ko na anak niya iyon. Sa anak ko? Pinagaan niya ang loob ko, sinabi niya na aangkinin lang niya ang bata kapag isinalang na ito. Kinumpronta ko siya, gusto ko malaman kung bakit niya ito ginagawa sa akin. Malamig at walang alinlangan ang sagot niya: “Ang angkinin ang baby ang tanging paraan para protektahan sila pareho. Hindi ko hahayaan na may mangyari sa kanya o sa baby niya.” Sa oras na iyon, habang nakatingin ako sa lalaki na minahal ko ng sampung taon, napagtanto ko na namatay na ang pag-ibig ko para sa kanya. Hindi nagtagal, kinundena ako ng pamilya ko, tinatawag akong pokpok dahil nagkaanak ako ng wala itong ama at pinressure ako na magpa-abort. Samantala, nasa ibang lungsod naman ang asawa ko, kasama ang sweetheart niya, tinutulungan siya sa kanyang pagdadalantao. Sa oras na nakabalik siya, nakaalis na ako.

Ang mga magulang ko, ang pinakamayaman na magkasintahan sa bansa, ay sikat na mga pilantropo. Kailangan ko hingin ang permiso nila kung kailangan ko gumastos ng higit pa sa limang dolyar. Sa araw na nadiagnose ako ng terminal cancer, humingi ako ng 100 dolyar, pero sa halip na tulungan ako, sinigawan nila ako ng tatlong oras. “Anong klaseng sakit ang makukuha mo sa edad mo? Kung hihingi ka lang ng pera, galingan mo naman sa palusot mo.” “Alam mo ba na ang 100 dolyar ay kayang suportahan ang mga bata sa naghihirap na mga lugar ng matagal na panahon? Mas may sense pa kausap ang kapatid mo kaysa sa iyo.” Kinaladkad ko ang katawan ko na may sakit pabalik sa maliit na basement. Pero noong dumaan ako sa mall, nakita ko ang mga magulang ko, live sa malaking screen, gumagastos ng malaking yaman para lang rentahan ang Disneyland para sa kapatid ko. Ang isang daang dolyar ay hindi sapat para sa isang round ng chemotherapy. Gusto ko lang bumili ng bagong damit at lisanin ang mundo ng may dignidad.

Linda Argwins has been in a coma for six years following a fatal road accident when her sister, Jennifer, finally comes across a diary addressed to her (Jennifer) that seems to explain the mystries sorrounding her predicament and that contains information that may be helpful in getting her out of the coma. Center to Linda's story is her husband's secret gold ring that turns their marriage chaotic and bloody, and whose main use turns out extremely daunting.

Biglang tumunog ang celfon ko at ng tignan ko ito hindi familiar ang numero, binuksan ko ito at nagulat ako sa laman ng mensahe, "kumusta kana? saan ka ngayon pwede ba tayo magkita?" wala akong idea kung sino ang nagtext kaya sumagot ako ng "sino ito?" sagot nya ang bilis mo naman makalimot ako lang naman ang laging laman ng isip mo. sagot ko ulit ahh talaga walang laman ang isip ko ngayon kundi pera, pera ka ba? sagot nya, ibibigay ko sayo yan basta magkita tayo sa panaginip ko. napakunot ang noo ko at bigla akong nacurious kaya sumagot ako "sige matutulog na ako para magkita ko na yong pera na inaasam asam ko hahaha". saan kaya nya nakuha number ko at sino kaya ito? tumunog ulit ang celfon ko di ko maiwasan tignan "alam mo bang nakahiga ako ngayon sa pera, asam ko na katabi kita hihi, pero wala akong saplot ngayon sarap sana kung katabi kita" pero uminit na ulo ko sa nabasa ko di na ako sumagot. Tumunog ulit ang celfon ko, di ko maiwasan tignan, "ini imagine ko na katabi kita at hubot hubad ka din sinisimulan ko ng dilaan ang malaki mong ut*ng habang hawak mo ang nabubuhay ko nang t*t* nahuhumindig ito at galit na galit na gusto ng pasukin ang p*ke mo, ahh sarap ng labi mo pinapasok ko na dila ko sa bibig mo habang ang kabila kong kamay ay nasa baba ng p*ke mo sinalat ko ang hiwa mo sobrang basa kana pakiramdam ko gusto mo nang ipasok ko ang oten ko sa kepyas mo napaungol ako sa sarap ng itutok ko sa butas mo ang sikip bago ko tuluyan ipasok hinimas himas ko muna sa hiwa mo naririnig ko ang ungol mo." "bastos!" sagot ko..

My African American Mom married a rich Japanese man. As I moved the skeleton of my new bed next to the window, I felt a gaze focused on me. Outside my window, was the house next door. The house shape was similar to ours, so it also had a window facing mine at the same level. Standing there on the other side was a skinny Japanese boy. As soon as I laid eyes on him, he stiffened, then shyly smiled and waved. His hair was all over the place, seeing him in his tanktop I thought to myself that he must've just rolled out of bed. But wasn't it the afternoon already? The boy says something but of course I can't hear him with my window closed so I slide it open. "Eto....hi." He tried in English. If someone were to tell me later I'd come to care about him deeply, I'd find that hard to believe. For as long as I could remember I've always felt empty. And that emptiness, I hid on instinct.

Vivienne Alvarado secretly married Rogue Montague five years ago. Ngunit isang araw, isang magandang balita sana ang sasabihin ni Vivienne sa asawa niya nang makatanggap siya ng isang video kung saan makikita si Rogue, kasama ang kambal nilang anak at isang babae na kung tawagin nila ay Aunt Celeste, ay masayang nagdiriwang ng kaarawan ng mommy ni Rogue. Nadurog ang puso ni Vivienne kaya hindi siya nag-atubiling makipag-divorce kay Rogue dahil para sa kaniya ay panloloko ang ginagawa nito. Kahit ilang beses nagpaliwanag si Rogue, hindi ito pinakinggan ni Vivienne. Rogue had no choice but to accept Vivienne's decision. They went back to the U.S.—where they had married secretly—and got divorced. However, three years later, fate would bring them together again. At hindi inaasahan ni Vivienne na hahantong siya sa isang matinding desisyon—iyon ay kung papatuluyin niya ang ngayo'y ex-husband niyang si Rogue kasama ang magkambal sa kaniyang bahay sa gitna ng nararanasan nilang unos o hindi. Gayunpaman, akala ni Vivienne ay iyon lamang ang magiging hamon sa kaniyang buhay, ngunit nagkamali siya nang lokohin siya ng taong pinagkakatiwalaan niya at nang magkasakit ang kaniyang anak. Desperate to save her daughter, Vivienne had no choice but to auction herself off. But she’ll be shocked to discover who bought her: her billionaire ex-husband, Rogue Montague.

Hindi matatanggap ni Tyler ang biglaang pagkamatay ng kapatid niya habang nasa malayo siya. Ang guilt at bigat ng kaooban dahil sa isang pagkakamali sa kapatid ay labisc na nangpahirap pa sa kanya. Ngunit ang labig na nangpabigat ng saloobin ni Tyelr ay ang huling kahilingan ng kapatid bago ito lagutan ng hininga. Peo halos hindi makapaniwala si Tyler na ang ipapakiusap ng kapatid ay ang pakasalan niya at alagaan ang babaeng kalaguyo nito.Paano matatanggap ni Tyler na ang nais ng kapatid niyang pakasalan niyaay bukod sa kabit na nito ay babaeng bayaran pa. Pero ang kasalanan sa kapatid na halos naging bangongot sa gabi gabi ni Tyler ang nangtulak sa kanya para mangako sa kapatid. Ipinahanap ni Tyler ang baba para offeran ng malaking halaga upang pakasalan pero hihiwalan din matapos lamang ang isang taon ngunit sa kanyang pagiimbestiga ay nalaman ni Tyler na ang lahat ng ari- arian ni Theo ay isinalin nito sa babaeng iyon.kaya pinagisipan ng hindi maganda ni Tyler ang babae at pinagbintangan na may kinalaman sa pagpapakamatay ng kapatid niya. Samantala... Si Erika ay naman handang gawin ang lahat mabuhay lamang si "Dos" lahat ay gagawin niya kahit pa ang ibenta ang kaluluwa.Tahimik na silang namumuhay mag ina.Isang beses man silang kumain sa isang araw ay ayos lang basta ang mahalaga ay magkasama sila at walang sakit. Pero hindi akalain ni Erika na guguho ang mundo niya isang araw ng sumulpot ang isang lalaki at nagpakilalang kapatid ng ama ng kanyang anak. Kung balak nitong kunin ang anak niya ay maghahalo ang balat sa tinalupan. Hindi siya papayag na ilayo sa kanya si "Dos"

Getting helplessly rooted and stuck in a spot and without a means of escape coming, Ariana wondered why her life was hard, despite being born with a silver spoon. Every road she toured led to a series of crossroads. Little did she know this all pointed to the fact that she wasn't of the realist's world, No wonder it never sat well with her And sooner than later, she realized that she didn't belong in the world of her mother and 'father' but, belonged in the world which she thought only existed in the lengthy pile of books on her shelf. Like she never would have thought, her world began to revolve around a mystical parallel universe And from here, the story begins ...

Ang ampon ng aking ama ay ikinulong lamang sa masikip na storage closet nang halos labinlimang minuto, ngunit tinalian niya ako at itinapon sa loob bilang parusa. Tinakpan pa niya ang ventilation gamit ang mga tuwalya. "Bilang nakatatandang kapatid ni Wendy, kung hindi mo siya kayang alagaan, marapat lamang na maranasan mo rin ang takot na naramdaman niya,” seryoso niyang sabi. Alam niyang may claustrophobia ako, ngunit ang aking mga desperadong pakiusap, ang aking matinding takot, ay sinagot lang ng malupit na sermon. "Magsilbi sana itong aral sayo para maging mabuting kapatid." Nang tuluyang lamunin ng kadiliman ang huling hibla ng liwanag, nakakaawa akong nagpumiglas. Isang linggo ang lumipas bago muling naalala ng aking ama na may anak pa siyang nakakulong at nagpasya siyang tapusin na ang aking parusa. "Sana'y naging magandang aral sa iyo ang isang linggong ito, Jennifer. Kung mangyayari pa ito muli, hindi ka na pwedeng manatili sa bahay na ito." Ngunit kailanman ay hindi niya malalaman na matagal ko nang nalanghap ang aking huling hininga sa nakakasulasok na silid na iyon. Sa kadiliman, unti-unti nang nabubulok ang aking katawan.