babawiin ko ang lahat last episode

Ang kasal ay isang sagradong seremonyas para sa dalawang nag-iibigan… Ngunit sa loob ng apat na taong pagsasama, ni minsan ay hindi naramdaman ni Zia na itinuring siyang kabiyak ni Louie. Kung tutuusin ay para siyang bagay na napapakinabangan lang kung kailangan ngunit hindi naman magawang pahalagahan. Isang ibong nasa hawla na hindi kayang kumawala. Lahat ng sakit at hirap ay tiniis ni Zia dahil mahal niya ang asawa. Kahit pa ibang babae ang kinahuhumalingan nito. Hanggang isang gabi, habang malakas ang buhos ng ulan ay iniwan siya ni Louie para puntahan si Bea sa ibang bansa. Mag-isa at nahihirapan habang dumadaloy pababa ang dugo mula sa pagitan ng kanyang hita. Ginapang niya ang sakit makahingi lang ng tulong para sa batang kanyang ipinagbubuntis. Makalipas ang tatlong taon, sa muli niyang pagbabalik ay malaki ang ipinagbago ni Zia… Ngunit hindi si Louie. “Hiwalay na tayo, Mr. Rodriguez!” Napangisi ito. “Mrs. Zia Cruz… Rodriguez, hindi ko pa pinipirmahan ang divorce papers. Sa madaling salita… asawa pa rin kita at hinding-hindi ka na makakawala pa sa’kin.”

Let down by a man she loved for twelve years, Isabella Crawford walks away from the marriage, clinging to what is left of her shattered self. However, she returns four years later for an essential part of her artistry life. Not alone, but with a son. Alaric Wolfe has always felt no emotions and didn’t know what it means to love someone. Until he comes home one day to find it empty. Now, he is ready to do anything to be a better version of himself. But will he ever be able to win her back? Especially now that there are forces at play.

Hindi ko inasahan na nagpakasal ako sa lalaking inakala ng karamihan ay walang kwenta, iyon pala ay isang nagtatagong billionaire.

Pada suatu hari di tengah malam, Yuna merasa mulutnya kering dan sakit kepala ketika dia terbangun dari tidurnya. Parfum bernama “First Love” yang sudah sekian lama dia racik akhirnya rampung juga. Setelah memenangkan penghargaan dalam kompetisi yang akan diadakan besok malam, pernikahan dia dengan Logan akan berjalan sesuai rencana......

((( Julius POV’s )))Napabangon ako dahil sa bungangang yun. Tinignan ko yung babae.“Huwag kang lalapit sa akin!” Bigla akong ngumit at natawa sa sarili ko. Kung gano'n ang babaeng 'to ay walang iba kundi si Janine.“Seems I have a “good” Morning. Good morning Janine.”Bigla akong pinaghahampas ng unan ni Janine. Ewan parang ang saya eh. Nakalapit ako sa kanya. Pinigilan ko ang kamay niya saka hinila ko siya palapit sa akin.“Bitiwan mo ako Julius!” Hinalikan ko siya sa noo. Natigilan siya sa kakapalag.“Now, your mine.” Saka ko siya hinalikan sa labi.Bakas sa mukha niya ang pagkagulat. Kaya bigla niya akong sinampal. Ngumiti lang ako bilang tugon...“I know. I deserve it.” At muli ko siyang hinalikan.“Julius! Gumising ka nga!” At pinagsasampal ako ni Janine, magkabilaang pisngi. Pinigilan ko ang kamay niya.“Gising na gising ako. Gusto mo pa?” Pak!Aww...yun ang masakit.“Di ako nakikipaglokohan sa'yo!” Ngumiti ako.“Sa tingin mo niloloko kita?”“Ahhhh....hmmm..” Hinalikan ko eh.At bago ako bumangon, hinalikan ko siya sa pisngi. Natulala siya.Bumangon na ako. Tinali ko ang robe ko at kinindatan siya bago ako pumunta ng banyo.Nang makapasok ako, narinig ko ang pagsisigaw ni Janine.Nakita ko naman ang refleksyon ko sa salamin. Ngiting-ngiti na napapailing. Naghilamos ako. Iniisip ko kung sino sa dalawang ama-amahan ko ang gumawa nito.

(Sebastian Rocc's Story) Inakusahan si Neshara na itinulak niya ang ina ni Sebastian na nauwi sa pagka-comatose nito. Kinamuhian siya ng lalaki at nahuli na may kahalikang iba. She was pregnant and told him about it as her last resort. Subalit, pinagbantaan lamang siya ni Sebastian na kapag hindi niya pinalaglag ang bata ay sasakalin nito ang anak niya. Young, pregnant, and broken, she seeks comfort from her family. But to her dismay, her father kicked her out of the house, mercilessly. Wala siyang nagawa kundi umalis at palakihin mag-isa ang kanyang anak. Six years later, she’s already living in peace with her genius kid—Sevi. Matagal na niyang tanggap na sila na lang ni Sevi ang magkasama sa buhay at gusto niya ang ideyang iyon. Subalit, wala nga naman permanente sa mundo. Kung kailan tahimik na ang buhay niya, saka naman isa-isang nagsibalikan ang mga taong nanakit sa kanya. Sebastian who happened to be her boss, was asking about their child. Hated him a lot, Neshara Fil lied: she aborted the baby!

Dalam waktu tiga tahun, semua orang mengira aku bisa naik sampai batas atas kepalaku dan menjadi pemimpin. Dan aku, sebenarnya hanya menunggu dia memegang tanganku dan kemudian bisa memberiku seluruhnya.

Sinalo na yata ni Elizabeth ang lahat ng kamalasan sa mundo nang malaman na ‘matandang makunat’ pala ang papakasalan niya para maisalba ang kompanya ng taong nagpalaki sa kanya. Kaparehong rason kung bakit ipinagpalit siya ng kanyang boyfriend. Galit sa lahat at gustong maghiganti, niyaya ni Elizabeth ang taong nakabangga niya palabas—si Wulfric, na kunin ang kanyang virginity. Wulfric, the gray-eyed sexy beast gave her the experience she wouldn’t forget. Lalo na’t pinabaunan siya nito ng kambal sa kanyang sinapupunan. Secrets, betrayal…she doesn’t have a choice but to seek help from the father of her twins. But only to realize, that Wulf was the man she was running from. Hell, hindi matandang makunat ang pinakasalan niya!******* “A-Are you single, Sir?” Elizabeth asked in a shaky voice. He angled his head and his lips became firmer than it was.“Pop my virginity. I’m giving you my piece of hymen.”“You look fragile. Your eyes are sad.” “M-My boyfriend cheats on me.” Muling nagkumpol ang mga luha sa gilid ng kanyang mga mata. That was when Liz saw death in his ash-gray eyes. ——Wulf stared at the twins. “He is our daddy!” they said in unison. Naistatwa siya nang mabilis na tumakbo ang dalawa at yumakap sa kanyang mga binti. Labas ang gilagid na ngiting-ngiti ang batang babae. Nagningning ang mga mata nito nang tumingala sa kanya. “Daddy, we found you!”

Kahit pagkatapos makaranas ng dalawang buhay, hindi pa rin magawang tunawin ni Rose ang yelong puso ni Jay Ares. Durog ang puso, napagdesisyunan niyang mabuhay nang nagpapanggap bilang isang tanga. Dahil dito ay nagawa niyang lokohin si Ares at nakatakas kasama ang dalawa nilang anak. Ito ay lubos na kinagalit ni Ginoong Ares, at ang lahat ng tao sa paligid nila ay sigurado na ito ay ang magsisilbing sanhi ng kamatayan ni Rose. Gayunpaman, sa sumunod na araw, ang dakilang si Ginoong Ares ay makikitang nakaluhod sa isang tuhok sa gitna ng daan, sinusuyo ang makulit na babae, “Pakiusap ay maging mabuti ka at umuwi kasama ko!” “Sasama ako kapag pumayag ka sa mga kundisyon ko!” “Sabihin mo!” “Hindi ka maaaring kawawain ako, magsinungaling sa akin, at lalong-lalo na ang ipakita ang hindi mo natutuwang mukha sa akin. Dapat ay palagi mo akong tinuturing bilang ang pinakamagandang tao sa mundo, at dapat ay nakangiti ka sa tuwing pumapasok ako sa isip mo…” “Sige!” Natuliro ang mga saksi dahil dito! Ito ba ang sinasabi nilang mayroong panangga sa lahat ng bagay? Si Ginoong Ares ay tila nababaliw na, ang taong kaniyang nilikha ay nautakan siya. Dahil hindi niya ito magawang disiplinahin, ibibigay na lamang niya ang lahat ng kaniyang gusto!

Ahhhhh...... Tama na Luther maawa ka, maawa ka sa magiging anak natin... Umiiyak na pagmamakaawa ni Abby ng maramdaman niya na tumama sa likod niya ang latigo na inihampas sa kanya ng kanyang asawa na si Luther. Puro pasa na din ang aking mukha at katawan sa walang tigil na pananakit nito sa akin. Sobrang sakit nito at pakiramdam ko matatanggal pati balat ko tuwing hinahampas sa akin ang latigo na gamit nito. Nakadapa ako sa lapag habang walang tigil sa pananakit sa akin si Luther. May mga bakas na din ng dugo sa sahig na nanggaling sa akin. "Your Slut Abby... Pagbabayaran mo ang lahat ng ito. Alam mong ayaw ko sa lahat ang niloloko ako. Sigaw ni Luther sa akin sabay hawak sa aking mukha ng mariin at sinampal ako. Halos mabagok ang ulo ko sa sahig sa lakas ng impact nito. Nandito kami sa basement ng mansion. Alam kong walang makakarinig sa akin kahit na ilang beses akong sumigaw para humingi ng tulong. Parang mga bingi ang mga tauhan ni Luther sa pagmamakaawa ko. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata. Hindi ko na mabilang kong ilang suntok, sampal, at latigo ang tumama sa aking katawan. Siguro kailangan ko ng tanggapin na hanggang dito na lang ako. Marahan kong kinapa ang aking tiyan. "Sorry anak, hindi kita magawang ipagtanggol. Siguro hanggang dito na lang tayo. Pangako mamahalin kita sa kabilang buhay." anas ko sabay pikit.