amber eyed cat

"You're not my Alpha" She yelled and in a flash, the grey wolf with fierce amber eyes had her pinned underneath him. "What did you say?" He growled forcing his paws on her neck. He would kill her if she didn't do something. So in desperation, she did the only thing she could think of. "I, Valentine Fernado, hereby reject you as mate". Werewolves, vampires and Lycans were just myths. If anyone had told her they existed few months ago, she would have had a good laugh. Not until one flower lured her into the hands of Eric Dark, the mad Alpha. A man who had lost his touch with reality. A man who had no control of his emotions. One who couldn't tell right from wrong. One who was broken to the last bit. Then she thought she could tame him.... Until she realised, he'd gotten so used to the dark that he no longer needed light.

Saat penyesalan datang terlambat. Memaafkan, bukan berarti melupakan. Dia terlambat menyadari, istri yang dihina cacat, ternyata menyimpan banyak rahasia. "Tolong, katakan cara agar kamu bisa memaafkanku! Apa pun syaratnya akan kupenuhi, termasuk menukar nyawa untuk penebusan dosaku."

“นายจะไปไหนไคเลอร์!” “ผมก็จะออกไปทำงานครับ” บอดี้การ์ดหนุ่มรูปหล่อที่มีใบหน้าเรียบนิ่งเอ่ยออกมาอย่างรู้สถานะกับหญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าเป็นนาย “ นายเป็นของฉัน!” “ ครับ ชีวิตนี้ของผมก็เป็นของคุณหนู คุณหนูจะเอามันคืนผมก็ยินดีครับ” “ นายก็รู้!!! แล้วทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงเข้ามาในชีวิตนาย!! ทั้งที่รู้ว่าฉันไม่ชอบ!” “.............” “ เงียบทำไม ทำไมนายไม่พูดออกมา!! เถียงมาสิว่าฉันเข้าใจผิด!! นายเถียงฉันมาสิว่าทั้งหมดไม่ใช่เรื่องจริง ฉันแค่คิดไปเอง!!” “ ผมไม่มีอะไรจะเถียงคุณหนูครับ” “ไคเลอร์!!” นิยายรุ่นลูกจากเรื่อง กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย และรุ่นน้องของมาเฟีย จากเรื่อง เล่ห์รัก กลร้าย เจ้านายมาเฟีย , หมอมาร์เวล จากเรื่อง กลรัก คุณหมอมาเฟีย เซ็ตครอบครัว บ้านปีกขวา

My brother-in-law started making a fuss about wanting to spend Christmas vacation at the beaches in Hawaii, so I decided we'd make it a family trip. When my husband's adoptive sister got wind of it, she insisted on tagging along with her kid. Without a second thought, my husband went ahead and booked plane tickets for everyone—except me. He expected me to drive there with all the luggage. I thought at least someone in the family would speak up for me, but no, they all sided with him. Fine. If that's how they want it, then we'll go our separate ways—what's theirs is theirs, and what's mine is mine. But the moment I took that stance, the whole family suddenly started panicking…