All Chapters of รอยตราสามีคืนเดียว: Chapter 1 - Chapter 6

“ถ้าหล่อนยินยอมดีๆ ฉันก็จะไม่ขวางหรอกนะ แต่ถ้าไม่!!” ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกันคนที่ไม่ชอบยุ่งกับคนอื่นอย่างอีธาน นึกอยาก ‘เสือก’ เป็นครั้งแรกเขากำลังอารมณ์ไม่ดี เนื่องจากเพิ่งโดนบิดาเฉ่งมาหมาดๆ เรื่องความไม่เอาไหนของตัวเอง ทั้งๆ ที่เป็นทายาทคนเดียวแท้ๆ แต่เรื่องงานในบริษัท อีธานแทบจะไม่สนใจ เขาสนุกไปกับการสังสรรค์ ท่องราตรี ควงสาวไม่ซ้ำหน้า เพื่อนฝูงรุมล้อม แต่บิดากลับไม่ปลื้ม คำสั่งด่วนก่อนที่เขาจะมาหมกตัวอยู่ที่นี่ คือการระงับบัตรเครดิตทุกใบของเขา และหากยังไม่เดินทางกลับไปพบบิดา ท่านจะยึดสิ่งอำนวยความสะดวกของเขาทั้งหมดอีธานเลยมาทิ้งทวน ด้วยการดื่มอย่างหนัก ก่อนที่อิสรภาพของเขา จะหมดสิ้นลง...“ไอ้หนุ่มอย่า ‘เสือก’ ได้มั้ยวะ หมูเขาจะหาม อย่าเอาคานเข้ามาสอด”สุภาษิตสอนใจของคนโบราณ หนุ่มลูกครึ่งขมวดคิ้ว เขาได้ยินแต่ไม่เข้าใจ ฟังรู้เรื่องแต่แปลความหมายไม่ออก เมื่อตั้งแต่เด็ก จนโต อีธานใช้ชีวิตที่อเมริกาเป็นส่วนใหญ่ เพียงแต่มัทนาที่เป็นคนไทย นางไม่ทิ้งขว้างภาษาบ้านเกิด อีธานเลยเป็นหนุ่มลูกครึ่งที่พูดได้ถึงสามภาษา ไทย จีน และอังกฤษชายหนุ่มปรายตามองผู้หญิงหนึ่งเดียวในที่นั้น เขาไหวไหล่ เม

บทที่3.ของขวัญจากพระเจ้า3เดือนต่อมา...เมรีกำแท่งพลาสติกในมือแน่น น้ำตาเธอไหลรินเป็นทาง ความรู้สึกสับสนกำลังทำร้ายเธอ!!หญิงสาววัย23ปีทรุดฮวบลงบนพื้นห้อง ขาของเธออ่อนแรงไม่มีเรี่ยวแรงเหลือพอให้พยุงตัวเอง น้ำตาไหลหยดเปียกปอนหลังมือ แต่...ไร้เสียงสะอื้น เป็นความรันทดรวดร้าวที่ไม่สามารถเปิดปากบอกใครได้ จากนี้ไป...เธอควรทำเช่นไรกับอนาคตตัวเอง...เป็นคำถามที่เจ้าตัวเองก็ไม่รู้คำตอบ...อนาคตที่เคยวาดหวังไว้พังคลื่น!!“เกิดอะไรขึ้น หนูร้องไห้ทำไมลูก!!?”เก่งกาจถลาเข้ามาประคองบุตรสาว ถุงขนมหล่นอยู่ที่หน้าประตู เมื่อท่านถือขนมเหล่านั้นมาให้บุตรสาวที่เก็บเนื้อเก็บตัว นับตั้งแต่วันที่ทะเลาะกันขั้นร้ายแรง“พ่อจ๋า...เมรี” หญิงสาวผวากอดบั้นเอวบิดา เธอเกลือกกลิ้งหน้ากับแผ่นอกของท่าน น้ำตาเปียกเป็นหย่อมๆ กับตัวเสื้อของบิดา“เกิดอะไรขึ้นกับหนู...เมรี?” เก่งกาจใจหายแวบ บุตรสาวสุดเข้มแข็งของท่านมีอาการผิดปกติ เธอไม่เคยฟูมฟายมากมายขนาดนี้ ครั้งสุดท้ายที่เขาเคยเห็นเมรีร่ำไห้ คือตอนที่ภรรยาของเขาเสียชีวิต หลังจากนั้นแทบไม่เคยเห็นน้ำตาของเมรี ครั้งนี้มันต้องมีเรื่องอะไรร้ายแรงมากๆ ไม่อย่างนั้น คนใจแข็งอย่าง

บ่ายวันเสาร์ วันที่เป็นวันหยุดพักผ่อน...วันที่อีธานจะนอนและนอนเท่านั้น แต่วันนี้เขากลับอยากออกมาเดินยืดเส้นยืดสายนอกบ้าน.... ชายหนุ่มจึงคว้ากุญแจรถยนต์คันโปรด ขับห้อตะบึงออกมาจากบ้านหลังใหญ่แบบคนใจลอย เขาห้ามการ์ด ห้ามการติดตาม เมื่อต้องการความเป็นส่วนตัวจริงๆชายหนุ่มใช้เวลาบนท้องถนนเกือบหนึ่งชั่วโมง...ก่อนจะตัดสินใจเลี้ยวรถยนต์เข้าไปในสวนสาธารณะที่มองเห็นผ่านสายตา เขาขอนั่งคิดอะไรเงียบๆ สักพัก“ยัยบ้านั่น ได้ฉันแล้วชิ่ง...ไม่ทิ้งอะไรให้ตามสักอย่าง สงสัยไม่เคยอ่านนิทาน...ซินเดอเรลล่ายังทิ้งรองเท้าไว้ให้เจ้าชายตามเลย...หล่อนไม่รู้หรือไง อ่อยน่ะอ่อย ทำไม่เป็นเหรอ...”ชายหนุ่มบ่นพึม ทุกครั้งที่ว่างหรืออยู่คนเดียว...ภาพเงาของหล่อนมักจะตามมาหลอกหลอนเขาประจำ ‘ผู้หญิง’ คนนั้น ทำให้เขาอยู่ไม่สุขเท่าไรไม่รู้ความเป็นตัวตน รู้แค่ชื่อ ‘เมรี’ บ้านหล่อนอยู่ที่ไหน เวลานี้หล่อนทำอะไร5ปีที่ผ่านมา อีธานคิดถึงหล่อนตลอด แต่...ไม่มีวิธีติดตามเขาย้อนกลับไปที่ผับแห่งนั้นหลายครั้ง...แต่ก็เหมือนเดิมไร้วี่แววของหล่อนผู้หญิงคนนั้นทำเหมือนหายไปจากโลกใบนี้...หายไปตลอดกาล...“เห้ออ...”กาแฟหนึ่งแก้วในมือ กับ