Semua Bab 3P เพื่อนสนิทแบบแพ็คคู่มีหนุ่มหล่อฮอร์ตเนิร์ดกับคุณชายโคตร: Bab 21 - Bab 30

Chapter 21 :มินนี่เคยเป็นนักเรียนมัธยมปลายที่มีความสามารถโดดเด่นด้านการวาดรูป ตั้งแต่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 เธอได้รับรางวัลจากการส่งภาพวาดเข้าประกวดในระดับโรงเรียน ระดับจังหวัด และแม้กระทั่งระดับประเทศ ความสำเร็จเหล่านี้ทำให้เธอได้รับการสนับสนุนจากทั้งครูอาจารย์และเพื่อน ๆ ในชุมนุมศิลปะ พวกเขามักจะช่วยกันส่งเสริมและเชียร์ให้มินนี่พัฒนาฝีมือให้ดียิ่งขึ้นไปอีก มินนี่จึงใช้เวลาปิดเทอมในการรับงานวาดปกนิยายและภาพวาดทั่วไป เพื่อหารายได้เสริมให้กับตนเอง โดยที่ไม่รู้เลยว่า วันหนึ่งเธอจะต้องเจอปัญหาที่หนักหนาจนเกินกว่าจะรับไหวเมื่อเข้าสู่ชีวิตมหาวิทยาลัย ความฝันและแรงบันดาลใจของมินนี่กลับค่อย ๆ จางหายไป การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เกิดขึ้นเมื่อเธอเริ่มทำงานพาร์ทไทม์เพื่อหาเงินใช้จ่าย งานเหล่านี้ไม่ได้ง่ายอย่างที่เธอคาดคิด ชีวิตของมินนี่ต้องถูกแบ่งเวลาระหว่างการเรียนและการทำงานอย่างหนัก เธอเริ่มรู้สึกเหน็ดเหนื่อยและกดดันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งจากการเรียนและจากงานพาร์ทไทม์ที่เธอทำ ไม่ว่าจะเป็นงานในร้านอาหารที่ต้องบริการลูกค้าตลอดทั้งวัน หรืองานที่ร้านไอศกรีมที่ต้องยืนอยู่หน้าตู้แช่แข็งอากาศเย็นเจี๊ยบจน

Chapter : 23หลังจากไปเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการตัวเองจนเสร็จสรรพ มินนี่ก็ขึ้นมานอนเอนหลังอยู่บนเตียง สายตาของเธอเลื่อนลอยด้วยความเหนื่อยล้า แต่แววตาก็ยังคงมีประกายแห่งความพอใจอยู่ เธอรู้สึกเหมือนเพิ่งผ่านสนามรบที่ทำให้ร่างกายของเธอแทบจะหมดแรง แต่ก็เต็มไปด้วยความสุขในแบบที่ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้“ขอโทษทีที่ทำให้มึงเปียกไปหมดเลย แต่ก็ขอบใจมากเพราะมันจะได้ไม่พุ่งออกไปทางอื่น ไม่งั้นเราคงต้องเช็ดกันยาวเลย...ยิ่งน้ำกูออกมาเยอะซะด้วย...” มินนี่พูดพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ เธอมองไปที่นีลซึ่งยืนอยู่ข้างเตียงในสภาพที่เสื้อผ้าเปียกชุ่มไปด้วยน้ำจากตัวเธอ นีลถอดเสื้อที่เปียกออกอย่างไม่สนใจความอาย แสดงให้เห็นหุ่นล่ำสันและกล้ามเนื้อที่ชัดเจนของเขานีลหัวเราะกลับเบา ๆ “ไม่เป็นไรหรอกมินนี่ แต่ว่า...ต่อไหวไหม?” เขาถามพร้อมกับรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความห่วงใย แต่ก็มีเค้าโครงของความสนุกที่ยังคงค้างอยู่ในความคิดไททันซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ ก็บิดตัวเล็กน้อย “เฮ้ย โดนไปซะขนาดนั้น ถ้ายังไหวกูโคตรจะนับถือเลยนะ” เขาพูดพลางยิ้มกว้าง ก่อนจะถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกเช่นกัน เนื่องจากความอึดอัดที่เกิดขึ้นจากเหงื่อที่ระเหยเกาะก

Chapter : 25“อะไรล่ะ?” ไททันหันมามองเธอด้วยความสงสัย“กูตรวจไปแล้วนะ ผลออกมาขีดเดียว กูว่าเมื่อกี้เมนท์กูก็มาแล้ว...สรุปก็คือกูไม่ท้อง” มินนี่พูดด้วยเสียงเรียบ ๆ แต่ก็ยังมีความกังวลแฝงอยู่ในน้ำเสียงไททันหยุดสูบบุหรี่แล้วมองมินนี่ด้วยความแปลกใจปนจริงจัง “แล้วมึงจะเอาไงต่อล่ะ?” แม้ว่าเขาจะดูไม่ค่อยใส่ใจเธอว่าเธอจะเป็นอย่างไรหลังมีเพศสัมพันธ์ แต่จริง ๆ แล้ว เขาเพียงเฝ้าดูเธออยู่ห่าง ๆ หากเธอไม่พอใจหรือมีอะไรที่ขัดค้องเขาจะทำมันอย่างที่มินนี่ต้องการโดยที่ไม่ต้องให้มินนี่บอกด้วยซ้ำ นีลเองก็เช่นเดียวกัน“กูว่าจะไปปรึกษาหมอเรื่องการฝังยาคุมพรุ่งนี้แหละ” มินนี่ตอบพลางถอนหายใจเบา ๆ“อืม ก็ดีนะ จะได้ไม่ต้องมากังวลเรื่องนี้อีก ที่สำคัญเราจะได้จัดกันได้อย่างเต็มที่” ไททันตอบพร้อมกับพยักหน้าด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์ มินนี่จ้องมองเขาด้วยท่าทีขยะแขยง แต่สุดท้ายเธอก็ยิ้มตามเขาในที่สุด เนื่องจากเธอก็มีความรู้สึกที่ใกล้เคียงกันกับเขา“แล้วก็...ถ้าจะไปเดี๋ยวพวกกูสองคนจะไปด้วย”มินนี่พยักหน้ารับคำอย่างยินดี แต่ก็อดไม่ได้ที่จะแอบครุ่นคิดว่า ‘พยาบาลจะไม่มองเราแปลก ๆ เหรอวะ ถ้าเราไปกับผู้ชายที่ไม่ใช่แฟนสองคนเพื

Chapter : 27“กูยังไม่มีแผนที่แน่นอนเลย แต่ถ้าถามว่ากูสนใจอะไร กูเริ่มสนใจที่จะเปิดคาเฟ่ที่มีธีมสีขาวดำ อาหารและเครื่องดื่มรวมถึงการออกแบบร้านก็จะเน้นตามคอนเซ็ปต์นี้ ร้านของกูจะเน้นเป็น Co-working space ความสงบและบรรยากาศที่สบาย ๆ ที่คนมานั่งทำงานกันได้ อาจจะเพิ่มเติมด้วยการเปิดร้านหนังสือด้วย มีหนังสือฟรีให้อ่าน และมีห้องเรียนพิเศษภายในร้าน”มินนี่และไททันฟังด้วยความประหลาดใจ “ฟังดูเป็นแนวคิดที่น่าทึ่งมาก กับการทำอะไรหลาย ๆ อย่างในที่ที่เดียวแบบนั้น” ไททันแสดงความคิดเห็น “ไม่คิดเลยว่ามึงจะมีมุมนี้ด้วย”“แล้วก็ กูยังคิดว่าจะเน้นการสอนทางด้านภาษาด้วยภายในห้องเรียนพิเศษของร้าน และอาจจะเปิดชมรมอ่านหนังสือในคาเฟ่ อะไรแบบนี้” นีลกล่าวเสริมด้วยรอยยิ้มพวกเขาเหมือนได้ระบายความในใจให้กันและกันฟัง ต่างคนต่างก็รู้สึกถึงการพัฒนาของเพื่อน ๆ สัมผัสได้ถึงความมีชีวิตชีวาของแต่แนวละทางจากชีวิตของแต่ละคน เป็นอะไรที่ทำให้พวกเขาเชื่อมโยงถึงกันมากยิ่งขึ้นอีกมินนี่ฟังแล้วก็รู้สึกทึ่ง “นีลคิดละเอียดมากเลย กูชอบไอเดียนี้นะ อยากให้มันเกิดขึ้นจริงเร็ว ๆ จังเลย อา...พอนึกภาพตาม ที่นั่นคงดูเป็นที่พักผ่อนที่ใกล

Chapter : 29บนระเบียงคอนโดที่ล้อมรอบไปด้วยแสงไฟของเมืองที่เปล่งประกายยามค่ำคืน มินนี่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้สีน้ำตาลอ่อน พร้อมกับหนุ่มหล่อสองคนข้างกาย ไททันยืนอยู่ด้านหลังเธอ ค่อยๆ นวดไหล่เบาๆ เพื่อคลายความตึงเครียด ขณะที่นีลนั่งอยู่ตรงหน้า จับมือเธอไว้แน่น“ตอนนี้กูเป็นแฟนมึงแล้วใช่ไหม?” นีลพูดขึ้นมา น้ำเสียงเขานุ่มนวลและท่าทีแสดงออกถึงความรักที่ลึกซึ้ง สายตาที่เขามองเธอนั้นเต็มไปด้วยความอบอุ่นและมนตร์สะกด มินนี่ไม่สามารถละสายตาได้ เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นรัวขึ้น“ใช่...มึงเป็นแฟนกูแล้ว” มินนี่ตอบเสียงเบา ริมฝีปากยิ้มเบาๆ แต่ก็พยายามหลบสายตาเขา ความเขินอายที่วิ่งเข้ามาทำให้ใบหน้าของเธอแดงขึ้นไททันยิ้มขี้เล่นขณะที่เขาโน้มหน้าลงมาหาเธอ “มินนี่ กูเองก็เป็นแฟนมึงแล้วใช่ไหม ถ้าใช่เรียกกูว่าที่รักสิ” เขาหยอกล้อเธอ ท่าทางขี้เล่นและมีเสน่ห์ของเขาทำให้มินนี่ยิ่งเขินอายเข้าไปอีก “ใช่...ทะ–ที่รัก” มินนี่พูดตะกุกตะกักในขณะที่ใบหน้าของเธอเริ่มร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย ในใจของเธอกำลังเต้นรัวราวกับกลอง ‘มันน่าอายจริง ๆ ที่เรามีเพื่อนสนิทสองคนมารักและเป็นแฟนกับเรา’ เธอคิดในใจ ‘แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว