ณ โรงซ้อมบาสเกตบอลขนาดใหญ่ของมหาวิทยาลัย เวลา 17:00 น. บรรยากาศรอบข้างเงียบสงัด แสงอาทิตย์ค่อย ๆ ลับขอบฟ้าไอเย็นของยามเย็นในฤดูหนาวประสานกับกลิ่นเหงื่อจาง ๆ ที่ลอยอบอวลในอากาศ ทำให้พื้นที่ในโดมแห่งนี้เหมือนมีพลังงานบางอย่างที่อัดแน่นอยู่ในทุกอณู มิลิน หรือ มิล สาวเนิร์ดร่างเล็ก ในแว่นตากลม ส่วนสูง 164 เซนติเมตร ในชุดนักศึกษาสะอาดเรียบง่ายกำลังยืนอยู่กลางสนาม เธอถือผ้าเช็ดหน้าสีขาวไว้ในมือ และใช้มันซับเหงื่อให้ไรอัน หนุ่มแว่นสุดหล่อ ผิวขาวผ่องร่างสูงใหญ่ราว 196 เซนติเมตรที่ยืนยิ้มอบอุ่นให้เธอ รอยยิ้มนั้นคล้ายจะมีอะไรบางอย่างแฝงอยู่ ทั้งอ่อนโยนแต่ก็มีความลึกซึ้งจนมิลินต้องหลบสายตา เธอพูดกลั้วหัวเราะเบา ๆ เพื่อกลบเกลื่อนความประหม่าในใจ “พวกมึงจะต้องให้กูดูแลไปจนถึงเมื่อไหร่เนี่ย...กูไม่ใช่แม่พวกมึงนะ...” เสียงของเธอแม้จะฟังดูเหมือนบ่น แต่ในน้ำเสียงนั้นกลับแฝงด้วยความเอ็นดูอย่างปิดไม่มิด “เช็ดหน้าให้ผมด้วยสิครับ...นี่จะปล่อยให้ไอ้อั้นได้รับการดูแลคนเดียวเลยเหรอ?” เซน หนุ่มนักกีฬาผิวขาวเนียนคล้ำแดดเล็กน้อย ผมสีน้ำตาล ดูเป็นหนุ่มเซอร์ ร่างสูงใหญ่เกือบ 192 เซนติเมตรเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้ม
Last Updated : 2025-04-26 Read more