All Chapters of ฟู่หยวนเพ่ย: Chapter 11 - Chapter 16

หลังจากส่งลี่เฟยกลับตำหนัก งานเลี้ยงก็ดำเนินต่อไปอีกประมาณชั่วยามครึ่ง ท่ามกลางบรรยากาศอึมครึมทั้งที่เสียงดนตรีร่ายรำขับร้องไพเราะงดงาม จากนั้นหวงตี้จึงเสด็จกลับพร้อมพาฟู่หยวนเพ่ยกลับไปด้วย ทั้งยังออกปากให้นางค้างที่ตำหนักใหญ่ ไม่ต้องกลับตำหนักชุนชิวช่วงหลังตำหนักใหญ่นี้ถือเป็นบ้านหลังที่สองของหยวนเพ่ยไปโดยปริยาย แม้ในใจจะไม่ค่อยเต็มใจเท่าใดนักก็ตาม นางก็ไม่ได้สนุกนักหรอกที่มีสายตาแปลกๆ ของบรรดาสนมและนางกำนัลมองมาเวลาอยู่ที่นั่นหวงตี้ก็รู้ดีว่าการที่นางอยู่ที่นั่นมีแต่จะเชื้อเชิญศัตรูเข้ามาหา ซึ่งเหตุการณ์วันนี้ก็เป็นที่ประจักษ์แก่สายตาแล้ว ถึงแม้จะจบลงด้วยดี แต่ก็ใช่ว่าความแค้นที่ลี่เฟยมีต่อนางจะสงบราบคาบลง ชีวิตของนางหลังจากนี้ต่อไปคงต้องระวังทุกย่างก้าวให้มากกว่าเดิมใช่ว่าเธอจะไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ ชาติก่อนหยวนเพ่ยเรียนจบมาจากมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง จากนั้นพอทำงานที่ร้านนวดแผนไทยแห่งหนึ่งก็เก็บเงินเรียนการนวดเพิ่มเติมจากวัดอู่ฝอซื่อเพื่อเอาวุฒิเข้าทำงานที่สปาในโรงแรมห้าดาวเธอคิดว่าตนเองหน้าตาพอไปวัดไปวาได้ ไม่ขี้ริ้ว แต่ก็ไม่ได้สวยอะไรมาก ด้วยบุคคลจำนวนหนึ่งที่เอาการนวดมาผ

"หวางเย่..." เชียนอิงคุกเข่าเตรียมถวายบังคม แต่มือใหญ่กลับยกขึ้นปรามเอาไว้ ไม่ช้าฝีเท้าเงียบกริบก็เดินเข้ามาประชิดหยวนเพ่ยทางด้านหลังท่าทางของเด็กสาวตรงหน้าดูมีสมาธิจดจ่อกับงานตรงหน้าแต่เพียงอย่างเดียว เขาจึงตัดสินใจกระแอมเบาๆ เป็นการเรียกนางไปในตัวหยวนเพ่ยสะดุ้งน้อยๆ แต่นางกลับสนใจในท่าทีของหวงไท่โฮ่วว่าจะตกใจกับเสียงที่เกิดขึ้นจากแขกไม่ได้รับเชิญหรือไม่ เมื่อเห็นว่าพระนางยังบรรทมดี นางจึงหันมามองเขาชายหนุ่มร่างสูงสวมชุดสีขาว สวมเสื้อสีฟ้าที่มีสาบเสื้อสีเขียวแก่ปักลายด้วยด้ายทอง เรือนผมที่ปกติเกล้ามวยสวมกวานกลับมัดรวบเพียงครึ่งศีรษะ ปล่อยผมที่เหลือยาวสยายเข้ากับใบหน้าหล่อเหลา คิ้วเข้มคมคายแบบที่รู้กันในชื่อ คิ้วกระบี่ ใบหน้านั้นก็มีส่วนคล้ายหวงตี้อยู่หลายส่วนหยวนเพ่ยกะพริบตาปริบ สบตาเขาโดยไม่หลบลี้ ส่วนเขานั้นดูมีท่าทีแปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นนาง "นี่เจ้า...เหลียงเจียของเสด็จพี่?"ยังกล่าวมิทันจบประโยค หยวนเพ่ยก็ยกนิ้วชี้ขึ้นแนบริมฝีปากเป็นสัญญาณให้อีกฝ่ายเงียบลง "เงียบหน่อยเพคะ เดี๋ยวไท่โฮ่วจะตื่นบรรทม"ไม่รู้เหตุใดชายหนุ่มตรงหน้าจึงยอมปิดปากเงียบ เขามองเด็กสาวเก็บงานฝีมือใส่ในแขน

หยวนเพ่ยไปถึงตำหนักคุนหนิงในช่วงเช้ามืด นางตรงเข้าไปถวายพระพรหวงไท่โฮ่วที่กำลังง่วนกับการทำงานเย็บปักไม่วางตา พระนางเพียงพยักหน้ารับรู้ แต่ไม่ได้เอ่ยสนทนา อีกทั้งไม่ได้หันมามองนางด้วย ซึ่งตรงนี้หยวนเพ่ยเข้าใจดีว่า ในช่วงหลังหวงไท่โฮ่วทรงเร่งปักกวนอิมพันมือพันตาเพื่อให้ทันช่วงวันประสูติของโพธิสัตว์กวนอิม (ประมาณวันที่ 19 เดือน 2 ตามปฏิทินจีน) ทำให้ช่วงนี้พระนางเสวยอาหารผิดเวลาไปมากหยวนเพ่ยจึงปรึกษากับเชียนอิงที่เป็นกูกูรับใช้ไท่โฮ่วเรื่องเครื่องเสวย นางจึงแนะนำว่าควรเป็นอาหารที่สามารถถือกินได้และอิ่มท้อง สามารถผละจากงานปักมาเสวยได้โดยใช้เวลาไม่นานนัก อย่างน้ำเต้าหู้ที่ใส่ธัญพืชหรือหมั่นโถว ส่วนมื้อกลางวันหรือมื้อเย็น แนะนำว่าให้ทางห้องเครื่องหลวงปรุงให้สุกเพียงเจ็ดหรือแปดส่วน จากนั้นเมื่อใกล้ถึงเวลาที่หวงไท่โฮ่วจะเสวย ก็ให้ทางห้องเครื่องของตำหนักคุนหนิงปรุงเสียให้สุก ทำเช่นนี้จะทำให้ได้อาหารที่ปรุงสุกใหม่ๆ โดยไม่เสียรสชาติของอาหารหลังจากที่หารือเรื่องอาหารเสร็จสิ้น ฉู่หวางที่เดินทางมายังตำหนักคุนหนิงก็เป็นช่วงสายแล้ว วันนี้เขาสวมชุดสีขาวพระจันทร์ปักปิ่นหยกขาวมันแพะ เกล้ามวยสวมกวานที่