All Chapters of 3P เมื่อเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ [ซันxโมนาxแอลเจ]: Chapter 11 - Chapter 20

ซัน PART“นี่มือถือเครื่องใหม่กูให้ที่ร้านย้ายข้อมูลให้หมดแล้ว”ผมพยักหน้ารับให้ไอโซลก่อนจะรับมือถือเครื่องใหม่มาทุกคนคงสงสัยว่าทำไมมันถึงเป็นมือถือเครื่องใหม่เรื่องมันเกิดขึ้นหลังจากที่ผมแวะไปดูวาฬมาพอเห็นว่าเธอพ้นขีดอันตรายแล้วก็อยู่รอให้พี่เลี้ยงเธอมาดูแลต่อส่วนผมหลังจากที่จัดการทุกอย่างเสร็จก็กำลังยกมือถือโทรหาโมนาแต่กลุ่มคนกลุ่มใหญ่ก็กรู่เข้ามาคิดว่าน่าจะเป็นญาติของคนบาดเจ็บที่วิ่งตามเตียงคนเจ็บมานั่นแหละใครก็ไม่รู้มาชนผมอย่างแรงจนไหล่สะบัดมือถือตกกระแทกพื้นจนหน้าจอแตกและเปิดไม่ติดอีกเลยฝั่งนั้นก็ขอโทษผมใหญ่แต่ผมก็ไม่ได้เอาความใดๆเพราะรู้ว่าพวกเขาจิตใจคงกำลังว้าวุ่นอยู่กับคนบนเตียงหลังจากนั้นผมก็เปลี่ยนเส้นทางมาผับส่งมือถือให้ไอโซลไปเปลี่ยนเครื่องและย้ายข้อมูลให้ใหม่ในระหว่างที่รอก็เคีลยร์งานที่ผับไปด้วยเพลียและเหนื่อยมากๆเพราะยังไม่ได้นอนเลยมาเป็นวันๆแล้วผ่านไปครึ่งค่อนวันไอโซลก็เอามือถือเครื่องใหม่มาให้ผมแน่นอนว่าสิ่งแรกที่ผมทำคือติดต่อหาโมนาทันทีผมคิดว่ามันถึงเวลาที่ผมต้องบอกความจริงกับโมนาแล้วผมแม่งไม่น่าปล่อยให้เวลาล่วงเลยจนความแตกแบบนี้เลยแท้ๆแต่ก็นะจะโทษใครได้นอกจากตัวข

หลังจากที่ซันออกไปฉันก็ได้แต่นั่งไม่ติดไม่รู้ว่าตอนนี้แอลเจออกจากบ้านฉันไปรึยังแต่ก็ยังไม่ได้ยินเสียงประตูนะแสดงว่าก็ยังคงอยู่ในบ้านฉันเนี่ยแหละ“ฮัดชิ่ว!”ฉันจามออกมาและจามต่อเนื่องกันติดๆและคิดว่าตัวเองน่าจะเป็นหวัดแน่ๆเพราะตอนไปเที่ยวก็ตากลมบ่อยมากแถมเวลาพักผ่อนก็น้อยเพราะแอลเจจ้องแต่จะจับฉันกินท่าเดียวถ้าถามว่าตอนนี้ฉันรู้สึกกับใครมากกว่าแอลเจหรือซันแน่นอนว่าซันก็ยังเป็นบุคคลที่ฉันสนใจมากกว่าแต่ไม่ใช่ว่าฉันไม่แคร์แอลเจนะฉันก็พยายามร่วมมือกับแอลเจมากที่สุดเพราะยังไงเขาก็เป็นแฟนฉันเหมือนกันและตอนนี้ฉันก็พยายามห้ามใจตัวเองไม่ให้มีความรู้สึกกับใครคนใดคนนึงมากกว่า“อึกก”ฉันกลืนยาแก้หวัดไปสองเม็ดเพราะกินเม็ดเดียวไม่เคยหายเลยติดกินสองเม็ดตลอดแน่นอนว่าไม่ใช่เรื่องดีเลยเพราะบางครั้งฉันก็เกิดอาการใจสั่นขึ้นมาแต่กินเม็ดเดียวมันไม่หายจริงๆนะหลังจากนั้นก็ขึ้นไปนอนบนเตียงด้วยความร้อนรนใจไม่รู้ว่าป่านนี้ทั้งคู่จะคุยอะไรกันบ้างส่วนเรื่องของซันฉันก็ยังไม่รู้ว่าเขาปิดบังฉันเรื่องอะไรแต่รู้ว่าเรื่องผู้หญิงแน่ๆถึงแม้ปากจะบอกว่าให้โอกาสไปแล้วแต่ถ้าลองฟังจริงๆฉันอาจจะรับไม่ได้ก็ได้แต่ก็ช่างมันฉันจะรอ

เจ็บมันเป็นความรู้สึกแรกหลังจากที่ฉันเริ่มขยับร่างกายจากการตื่นนอนและที่สำคัญเลยนะตอนที่ฉันเดินออกจากเตียงฉันก็รู้สึกเจ็บช่วงน้องสาวขึ้นมาแปลก แปลกมาก!อาการเจ็บแบบนี้มันคล้ายๆกับตอนที่ฉันกับแอลเจมีอะไรกันเลยชัดๆฉันมองไปยังเตียงนอนมีบุคคลคนนึงนอนคลุมโปงมิดถึงหัวฉันจึงรีบกระชากออกทันทีเผยให้เห็นใบหน้าหล่อในชุดคลุมอาบน้ำซึ่งตอนนี้ผมมันหลุดจนเห็นร่างกายเปลือยเปล่าของเขาเต็มตา“ซัน!!”ฉันปาหมอนใส่คนตัวสูงอย่างจังไอบ้านี่มันกล้าลักหลับฉันเหรอห๊ะ“โมนาตื่นแล้วหรอ^^”ใบหน้าหล่อพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงียก่อนจะส่งยิ้มให้ฉันยังอีก!ยังไม่รู้ตัวอีก!“เมื่อคืนนายทำอะไรฉันห๊ะ!”ฉันถามออกไปด้วยความโมโหเพราะฉันดันหลับไปรู้เรื่องเลยนี่สิซันที่พอได้ยินคำถามฉันเจ้าตัวก็ลุกขึ้นมานั่งก่อนจะบิดตัวอย่างอารมณ์ดี“ตายซะ!”ฉันหยิบหมอนขึ้นมาตีอีกฝ่ายรัวๆไอบ้านี่กล้ามาทำอะไรกับร่างกายฉันตอนที่ฉันไม่รู้สึกตัวงั้นเหรอ“ไอบ้า!ไอโรคจิตเอ้ย!”“เรื่องของตัวเองก็ยังไม่เคลียร์ยังมีหน้ามาแตะต้องร่างกายฉันอีกนะ!”“โมนามันเจ็บนะ”ก็ตีให้เจ็บไง!“พอแล้วๆ”มือหนาบกขึ้นปกป้องตัวเองฉันเองก็เหนื่อยจะตีเลยหยุดไว้แค่นั้นมองซันที่โดนตีจน

ซัน PART“วาฬโมนาอยู่กับเธอไหม?”ผมรีบถามออกไปทันทีเมื่อวาฬรับสายนึกภาวนาในใจขอให้เธออยู่ด้วยเถอะถ้าไม่อยู่ด้วยกันตอนนี้ผมก็ไม่รู้แล้วว่าจะออกไปตามหาเธอได้จากตรงไหน(อ๋ออยู่นะตอนนี้กำลังอาบน้ำอยู่น่ะ)ผมถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกทันทีนึกว่าจะเกิดเรื่องร้ายซะแล้วผมมองไปที่แอลเจก่อนจะพยักหน้าให้มันมันก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกเช่นเดียวกัน(จะมารับรึเปล่า?)“อือๆเดี๋ยวเข้าไป”หลังจากนั้นผมก็กดตัดสายก่อนจะพากันไปที่บ้านของวาฬซึ่งก็เป็นบ้านที่ผมเช่าไว้ไม่ใกล้ไม่ไกลขับรถมาประมาณ20นาทีก็ถึง“โมนาล่ะ”ไอแอลเจถามถึงโมนาทันทีเมื่อเข้ามาในบ้าน“ยังอาบน้ำอยู่เลย”วาฬชี้ไปที่ห้องน้ำที่มีไฟและเสียงน้ำเปิดอยู่หลังจากที่โมนาเปิดประตูออกมาเจอพวกผมสองคนเธอก็ตกใจมากทั้งผมและไอแอลเจต่างพากันโมโหใส่เธอเพราะเป็นห่วงมากแถมยังมาปิดเครื่องติดต่อไม่ได้อีก“ไอพวกบ้า!ฉันสิต้องเป็นฝ่ายโมโหไม่ใช่พวกนายมาโมโหใส่ฉัน!”โมนาพูดเสียงดังก่อนจะเดินผ่ากลางชนไหล่ของผมกับไอแอลเจไปด้วยใบหน้าบูดบึ้ง“โมนา!/โมนา!”ผมกับไอแอลเจพูดชื่อโมนาด้วยความโมโหทำคนอื่นเขาว้าวุ่นขนาดนี้แล้วยังมีหน้ามาดื้อใส่อีก“ฉันกับวาฬจะนอนแล้วพวกนายกลับบ้านไ

หลายวันต่อมา“แอลเจช่วงนี้นายเป็นอะไรรึเปล่า?”ฉันถามแอลเจที่วันนี้เราสองคนได้กลับบ้านด้วยกัน“ไม่นะ”ใบหน้าหล่อตอบกลับสั้นๆแต่ฉันคิดว่าไม่ใช่เลยเขาต้องเป็นอะไรแน่ๆเพราะหลายวันมานี้แอลเจเงียบมากแถมยังดูเศร้าซึมผิดปกติอีกชอบขอตัวแยกออกไปและปล่อยฉันไว้กับซันสองคนอยู่เรื่อยหลังจากที่รถจอดสนิทฉันก็คว้าคอของแอลเจมาจูบร่างสูงดูตกใจกับการกระทำของฉันแต่ก็ยอมจูบโดยดีโดยครั้งนี้ฉันเป็นฝ่ายสอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อกับเขาก่อนเราสองคนจูบกันอยู่นานจนฉันผละใบหน้าออกมาใช้สองมือกอบกุมใบหน้าหล่อที่แดงขึ้นนิดๆน่ารักจัง>“ไม่ว่านายจะเป็นอะไรอยู่ฉันอยู่ข้างนายนะแอลเจ”ฉันพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเพราะคิดว่าเขาอาจจะเหนื่อยกับงานที่ครอบครัวมอบให้แอลเจส่งยิ้มอ่อนให้ฉันก่อนที่เราสองคนจะเดินลงจากเตรียมเข้าบ้าน“จริงสิ..เมื่อกี้ซันส่งข้อความมาอ้อนอยากขออยู่ด้วยกันด้วยแหละ”ฉันพูดขึ้นขำๆเพราะวันนี้เป็นวันของแอลเจที่จะต้องอยู่กับฉันแต่ซันนางส่งข้อความมาอ้อนรัวๆบอกว่าอยากอยู่ด้วยทั้งๆที่เมื่อวานก็เล่นฉันทั้งคืนไปแล้วแท้ๆ“หรอ”น้ำเสียงเศร้าๆเอ่ยออกมาจนฉันต้องรีบหันกลับไปมองแอลเจที่ทำสีหน้าเรียบใส่ฉันอ่าฉันไม่ควรพูดเรื่องนี้เลย