หวานใจเจ้าพ่อที่รัก 25+의 모든 챕터: 챕터 11 - 챕터 20

“ขอโทษนะคะคุณน้อง ไม่ทราบว่าพอมีเวลาจะคุยกับพี่สักครู่ไหมคะ”“หนูเหรอคะ” พิศลดาชี้มาที่ตัวเอง แล้วมองสำรวจชายหนุ่มที่ท่าทางตุ้งติ้ง ที่ยืนอยู่เบื้องหน้าของเธออย่างงงๆ“ใช่จ้ะ พี่พิชชี่อยากคุยกับหนูไม่ต้องกลัวว่าพี่จะหลอกหนูหรอกนะคะ” พิชชี่ยิ้มหวานให้สาวสวยตรงหน้าที่เขาถูกชะตาตั้งแต่แรกเห็น“ก็ได้ค่ะ” พิศลดาเห็นท่าทางของคนที่แทนตัวเองว่าพิชชี่ดูจริงใจเลยตัดสินใจที่จะคุยด้วย“งั้นเราไปหาที่นั่งคุยกันดีกว่าว่าแต่หนูมาคนเดียวรึเปล่าจ๊ะ”“ค่ะ หนูมาคนเดียว” พิชชี่พยักหน้าแล้วจูงมือบางไปยังร้านกาแฟเพื่อจะได้นั่งคุยกันได้ยาวๆ“พี่ชื่อพิชชี่อย่างที่บอกหนูไปว่าแต่หนูชื่ออะไรเอ่ยและอายุเท่าไหร่จ๊ะ” พิชชี่วางแก้วกาแฟลงหลังจากหยิบขึ้นมาดื่ม ขณะที่สายตาก็มองสำรวจร่างบางตรงหน้าอย่างชื่นชมในความสวย และท่าทางที่ระวังตัวอยู่ตลอดเวลาไม่ยอมเชื่อใครง่ายๆ คนแบบนี้ถูกใจพิชชี่เป็นที่สุด เพราะมันบ่งบอกถึงความฉลาดรู้เท่าทันคน“ชื่อพิศลดาค่ะหรือจะเรียกว่าใบเฟิร์นก็ได้ค่ะแล้วหนูอายุ 18 ค่ะ” พิศลดาแนะนำตัวเองอย่างสั้นๆ“จ้ะ งั้นพี่เข้าเรื่องเลยนะ” พิศลดาพยักหน้า พิชชี่จึงเริ่มพูดต่อ“คือว่าพี่เป็นนักปั้นหรือเรียก

พิศลดาชั่งใจไม่รู้ว่าจะไปหรือไม่ไปดี ยืนลังเลอยู่ชั่วครู่ก็ตัดสินใจกลับเข้าไปในห้องนอน เพื่อเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย จากนั้นก็รีบเดินออกจากห้องไปเรียกแท็กซี่ แม้ว่าจะไม่ค่อยเข้าใจตัวเองสักเท่าไหร่ว่าเหตุใดเธอจะต้องไปตามที่เพื่อนของมาร์ตินบอก แต่จิตใต้สำนึกบอกเธอว่าเธอควรไปเพราะอย่างน้อยก็คนรู้จักกัน“เฮ้ย! มาร์ตินไม่สนใจสาวคนไหนเหรอวะ” ชาร์ตันถามมาร์ตินที่นั่งโดดเดี่ยวเดียวดายไร้สาวข้างกาย ไม่เหมือนเขากับคาร์ลอสที่มีสาวสวยมาคอยเอาอกเอาใจ“นั่นสิวะเอาสักคนไหมนั่งคนเดียวเหงาจะตาย” คาร์ลอสพูดกับมาร์ตินแต่สายตาเจ้าชู้จับจ้องอยู่ที่สาวสวยอกโตที่นั่งคลอเคลียอยู่ข้างตัว“เชิญพวกแกตามสบายไม่ต้องกลัวว่าฉันจะเหงาหรอก” มาร์ตินส่ายหน้าเขาไม่อยากทำให้หนูน้อยของเขาต้องเสียใจกับการกระทำของเขาแม้ว่าจะต่อหน้าหรือว่าลับหลังก็ตาม สายตาคมดุมองลงไปที่ชั้นล่างแล้วพลันสายตาก็เห็นร่างคุ้นตาในชุดเดรสสายเดี่ยวตัวสั้นรัดรูปสีดำ กรามแกร่งขบกันจนสันกรามขึ้น มือหนากำเอาไว้มั่น เมื่อเห็นว่ามีผู้ชายเข้ามาทักแม่หนูน้อยของเขา ตอนคุยไลน์กันไหนบอกว่าอยู่ห้องแล้วทำไมตอนนี้ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ มาร์ตินสูดลมหายใจเข้าปอด ร่างสูงใ

“หนูไม่ได้โง่นะแล้วก็หยุดขยับสักที” แหวลั่นเมื่อมาร์ตินคอยแต่จะขยับตัว“พี่ขอนั่งแบบนี้นะ เดี๋ยวมันก็สงบลงเองแหละ แต่ยิ่งหนูดิ้นมันจะยิ่งทำให้พี่ทรมานมาก”ซบหน้าลงบนไหล่เล็ก“แน่นะคะ ไม่ใช่ว่านั่งแบบนี้แล้วมันจะยิ่งทำให้พี่อยากปล้ำหนูมากขึ้นหรอกนะ” พิศลดาไม่ค่อยอยากจะเชื่อคำพูดเขาสักเท่าไหร่ เมื่อกี้เขายังเอาจูบแรกของเธอไปเลย แล้วอย่างงี้จะให้เธอเชื่อเขาลงได้ยังไง“พี่ว่าเราเปลี่ยนเรื่องคุยกันดีกว่า ก่อนที่พี่จะอดใจไม่ไหวอย่างที่หนูพูด” ถึงแม้เขาอยากจะปล้ำหนูน้อยอย่างที่เธอพูดมากก็ตามแต่ต้องอดใจเอาไว้ก่อน เพราะเขาไม่อยากที่จะเร่งรัดเธอมากเกินไปค่อยๆ สอนไปทีละอย่างจะดีกว่า จึงต้องรีบชวนเปลี่ยนเรื่อง“งั้นเราจะคุยเรื่องอะไรกันดีคะ” พิศลดารีบพูดเสริมทันทีเพราะเธอก็กลัวใจเขาไม่น้อย หากเขาจะทำอะไรเธอขึ้นมาเธอคงไม่มีทางรับมือกับเขาได้แน่“เมื่อกี้จูบแรกของหนูใช่ไหมคะ” แม้เขาจะรู้ดีว่าเขาคือคนแรกและคนเดียวที่ต่อจากนี้ไปจะได้จูบ แต่เขาก็ยังอยากจะได้ยินออกจากปากอวบอิ่มน่าจูบยืนยันอีกที“รู้แล้วยังจะถามอีก ไหนว่าจะเปลี่ยนเรื่องพูดไงคะ” พิศลดามองค้อน ตัวเองบอกเองแท้ๆ ว่าจะเปลี่ยนเรื่องคุยแต่ตัวเอ

พิศลดาแยกตัวมาอาบน้ำหลังจากทานข้าว และล้างจานเสร็จ ส่วนมาร์ตินก็นั่งรอที่โซฟาเหมือนเดิม แต่เขาก็นั่งได้ไม่นานเดินสำรวจนั่นนี่ไปทั่วห้อง แล้วก็เดินเลยมายังห้องนอนของพิศลดา มือหนาเปิดประตูเข้าไป เดินเข้าไปในห้องสำรวจห้องนอนที่ส่วนใหญ่จะมีตุ๊กตา ของกระจุ๊กกระจิ๊กต่างๆ ร่างสูงใหญ่เดินสำรวจจนพอใจก็เดินมาล้มตัวนอนที่เตียงหนานุ่ม คว้าเอากรอบรูปที่อยู่บนโต๊ะข้างเตียงมาดู ปากหยักยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นรูปวัยเด็กของพิศลดาคนที่อยู่ในห้องน้ำไม่รู้เลยว่ามีผู้บุกรุกเข้ามายังพื้นที่ส่วนตัว ร่างสวยมีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนสั้นห่อหุ้มร่างกายเอาไว้ พิศลดาเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ โดยไม่ทันสังเกตถึงความผิดปกติใดๆ ภายในห้องนอน ส่วนคนตัวโตที่นอนอยู่บนเตียงกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เมื่อเห็นเรือนร่างเย้ายวนที่มีหยดน้ำเกาะพราวเจ็บตัวยืนหันหลังให้เขาอยู่อย่างเซ็กซี่ ไวเท่าความคิดมาร์ตินก็รีบลงจากเตียงก้าวเท้ายาวๆ เข้าไปสวมกอดร่างของพิศลดาเอาไว้ มือหนาคว้าหมับเข้าที่อกอวบใหญ่เกินตัว“ว้าย! พี่มาร์ติน” พิศลดาอุทานอย่างตกใจ มือบางกำปมผ้าเช็ดตัวไว้แน่น“หอมจังทูนหัวของผัว” มาร์ตินพรมจูบไปทั่วหัวไหล่เนียน มือหนาป้วนเปี้ยนอยู่

หลังจากกลับจากช็อปปิ้งมาร์ตินป๋าหื่นก็หนีบพิศลดามาทำงานด้วย แต่คนที่โดนบังคับให้มาไม่ค่อยจะเต็มใจสักเท่าไหร่ ไม่มีเรียนเธอก็อยากที่จะอยู่ห้องดูซีรีย์เรื่องโปรด อ่านนิยายที่ชอบ ไม่ใช่มานั่งแกร่วอยู่เฉยๆ ภายในห้องทำงานแบบนี้มาร์ตินละใบหน้าจากกองเอกสารที่กำลังเซ็นต์มองหน้างอๆ ของพิศลดาที่นั่งกอดอก เชิดหน้า คอตั้ง นั่งหลังตรงอยู่บนโซฟา“ทูนหัวนั่งท่านั้นนานแล้วนะไม่เมื่อยรึไงครับ” วางปากกาลงแล้วเดินเข้ามานั่งเคียงข้างหนูน้อยของเขา“อยากกลับแล้วค่ะ” พิศลดาปรายตามองป๋าหื่นของเธอแวบเดียวก่อนจะกลับไปนั่งหน้าเชิดเหมือนเดิม“ไม่งอแงน่า รอป๋าทำงานก่อนนะคนดี” มาร์ตินยกร่างงามมานั่งบนตักแกร่ง ลำแขนแข็งแรงกอดรัดอยู่ที่เอวบาง“ปล่อยเลยคนหื่นอย่ามาทำรุ่มร่ามกับหนูนะ” พิศลดาหยิกแขนแกร่ง จิกเล็บคมยาวลงไปเต็มแรง“ขอชื่นใจหน่อยนะคนสวยของป๋า” มาร์ตินซุกไซ้หลังคอระหงสูดดมความหอมเข้าปอด“พี่มาร์ตินวันนี้พี่เอาเปรียบหนูมาเยอะแล้วนะ อื้อ” พิศลดาเม้มปากเข้าหากันแน่นเบี่ยงหน้าหลบริมฝีปากร้อน เลยทำให้มาร์ตินจูบเข้าที่แก้มนวลเต็มๆ“เอาเปรียบที่ไหนเขาเรียกว่าแสดงความรักแก่กันหรอก และก็บอกแล้วใช่ไหมว่าให้เรียกป๋าข